Dawüns dagboek I-nest | Dawüns dairy I-Litter

Zwangerschap | Pregnancy
Bevallingsverslag | Delivery
De gewichten | The weights
Bij nieuwe eigenaar | At new owner

20 oktober 2011

Eindelijk wat tijd voor een update over de negen van Dawün. Het is weer een hele bubs en of alles het gaat halen weet ik nog niet. Zover ik nu gezien heb zitten er twee Bruine poesjes in het nest. Kitten nummer 2 en 3. Één Blauwe kater, het eerstgeborene en één Chocolate kater. Alle andere vijf Bruine kittens zijn katers. Zover nu te zien is, na twee dagen, groeien bijna alle kittens goed. De gewichtstoename van 6 tot 22 gram. Bijna zeg ik, want er is één zorgekindje. Het eennalaatste kitten drinkt niet goed bij mama Dawün en is een zwemmertje. Wat inhoud dat zijn pootjes momenteel niet goed staan. In eerste instantie krijg je dan het gevoel om het maar snel naar de dierenarts te brengen en in te laten slapen. Maar voordat ik zoiets doe ga ik toch eerst wat informatie zoeken over die rare pootjes. Ik had er al wel eens over gelezen, maar zolang het je zelf niet overkomt verdiep je je er niet in. De informatie die ik op internet kan vinden is gelukkig wel duidelijk hierover. Heel veel dierenartsen zullen het kitten in laten slapen, maar heel veel fokkers of eigenaren van zo'n kitten hebben dat niet gedaan en hebben door middel van fysiotherapie de pootjes weer in de juiste stand gekregen. Dus wie ben ik dan om te beslissen of dit kitten mag leven of niet, als ik het niet eerst probeer. De pootjes zijn ook momenteel niet het grootste probleem, wel het meest zichtbaar, maar het niet of niet genoeg drinken is veel belangrijker. Ik heb geprobeerd hem aan te leggen bij mama, maar hij is of al te verzwakt of hij kan zich niet goed genoeg tegen haar aan wurmen om te blijven drinken. Ik heb hem dat dus nog niet zien doen bij mama. Daarop zag ik bij de weging wel dat zijn gewicht naar benenden ging in plaats van omhoog. Tijd om in te grijpen met de fles, vraag was of hij wel een zuigreflex had. Nou, daar hoefde ik me geen zorgen over te maken, de melk uit de fles lurkt hij zo leeg. Dus voor nu zal ik hem regelmatig een flesje moeten geven om te kijken of hij dan wel gaat groeien en dan kan ik verder gaan kijken naar zijn pootjes. Wel doe ik ze iedere flessenbeurt (behalve die van midden in de nacht) met mijn vingers zachtjes masseren en buig voorzichtig de pootjes naar de juiste stand. Voorzichtig omdat het allemaal erg teer is en ik niet de botjes wil breken. Ook is het heel apart om te vermelden dat een Bruine kater een knikje in zijn staartje heeft. En een aantal andere Bruine katers hebben een soort van verdikking, knoopje aan het eind van de staart. Bij de meeste is het heel subtiel en door het dunne en nog niet zo behaarde staartje valt het nu op. Maar bij de meeste zal het straks bijna niet meer te zien zijn, hooguit zou je het nog kunnen voelen. Alleen het ene Bruine katertje heeft een dusdanig knikje in zijn staart dat dit waarschijnlijk wel zichtbaar zal blijven. Het is echt zo ongeveer 45 graden omgeknikt, net of hij een haakje aan het eind heeft waar hij zich straks mee vast kan haken om zijn evenwicht extra te bewaren. Knikjes of knoopjes in de staart hebben verder geen gevolgen voor de gezondheid, met of zonder knik kan een kat net zo oud worden. Het is alleen niet aan te raden om met een kitten verder te fokken die dat heeft omdat dit wel doorgegeven wordt aan de nakomelingen.
Hieronder een lijstje van volgorde en kleur bandje
1e kitten: Ilau betekenis "War Chief", bij Lenape indianen (Blauw) kater geen bandje
2e kitten: Ikina betekenis "Sister", bij Zuni indianen (Bruin) poes lichtgeel bandje
3e kitten: Ifoni betekenis "Sister", bij Alabama indianen (Bruin) poes roze bandje
4e kitten: Imokla betekenis "To be a friend", bij Alabama indianen (Bruin) kater oranje/donkergeel bandje
5e kitten: Inkano betekenis "To be good for someone", bij Alabama indianen (Chocolate) kater geen bandje
6e kitten: Iyusti betekenis "Like" bij Cherokee indianen (Bruin) kater blauw bandje
7e kitten: Inali betekenins "Black fox", bij Cherokee indianen (Bruin) kater bruin bandje
8e kitten: Imayya betekenis "To beat/Overcome", bij Alabama indianen (Bruin) kater/poesje groen bandje
9e kitten: Ibahlo betekenis "Younger sibling", bij Alabama indianen (Bruin) kater rood bandje

22 oktober 2011

Vandaag de kittens op de foto gezet. Het was weer een hele klus en ik moet zo ook nog gaan kijken welke bruikbaar zijn en niet. Over het algemeen groeien ze goed, mama Dawün zorgt goed voor haar 9. Er zijn 3 kittens die wat achterblijven, de andere zijn al flinke beren aan het worden. Een van de 3, het zwemmertje, heb ik de laatste paar dagen om de 2 tot 3 uur bijgevoed. Soms wilde hij nog niet en stelde ik het nog een uurtje uit. Vandaag kwam echter een lichtpuntje, hij lag te drinken bij Dawün. Of hij nu al te verzwakt was en niet meer genoeg kracht had om bij mama te drinken, of dat er iets anders aan de hand was, weet ik niet. Maar ik was superblij dat ik zag dat hij moedermelk drinkt. Dat is altijd beter dan de melk van mij uit een blik. Wel controleer ik nog om de 3 uur of hij toch nog bijgevoed moet worden, omdat het niet zeker is dat hij meteen genoeg kan drinken bij Dawün, aangezien de andere hem ook weg kunnen duwen. Maar ik zag dat hij erg fel "zijn" tepel beschermde, dus het is een knokker. Ik heb het idee dat hij zijn achterpootjes al wat beter gebruikt en al meer buigt, maar het kan suggestie zijn. Wat me wel heel erg opvalt is dat hij zich steeds dezelfde kant in kromt. Van boven af gezien, kopje naar voor, gaat hij steeds linksom. Zo ligt hij ook veel in mijn hand te wringen als ik hem eten geef. Ik denk dat dit kleine wurmpje erg weinig ruimte in de baarmoeder heeft gehad en helemaal in een kromming heeft gelegen. Ik masseer zijn nekje en zijn rug, en vooral als je zijn ruggetje doet zie je hem ontspannen en zich langer maken. Wel twijfel ik wat aan zijn/haar geslacht, doordat hij/zij de pootjes er zo gekromd over heen houdt zou het zomaar kunnen zijn dat ik het verkeerd gezien heb en het hier om een poes gaat in plaats van een kater. Maar voor de rest gaat het dus goed en de kittens zijn ook goed stil, een teken dat ze genoeg drinken bij mama. Er zijn al wat navelstrengetjes afgevallen. En de kittens hebben namen, afgelopen week al namen met een I opgezocht, maar ik moest er weer een hele rits hebben. De meeste zijn gekozen omdat de naam op zich wel leuk klinkt en de betekenis ook leuk of goed is. Natuurlijk is die voor ons zwemmertje wel speciaal uitgezocht om daarvoor "verslaan" te kiezen. Inali, is het donkerste Bruine kitten uit het nest, zodoende "Zwarte Vos". En Ibahlo voor de laatste, dus de jongste.


Ilau 22-10-2011
Blauwe kater

Ikina 22-10-2011
Bruine poes

Ifoni 22-10-2011
Bruine poes

Imokla 22-10-2011
Bruine kater

Inkano 22-10-2011
Chocolate kater

Iyusti 22-10-2011
Bruine kater

Inali 22-10-2011
Bruine kater

Imayya 22-10-2011
Bruine poes

Ibahlo 22-10-2011
Bruine kater

29 oktober 2011

Enerverend weekje achter de rug. Eergisteren gezien dat ons zorgenkindje Maya (Immayya) een poesje is in plaats van een kater. :-) Momenteel gaat het redelijk goed met haar. Maar deze week dacht ik echt dat ze het niet ging halen. In plaats van dat het beter ging toen ze bij Woenie ging drinken ging het juist bergafwaarts, ze kwam niet aan en verloor weer gewicht. Ook al gaf ik de fles dag en nacht. Tegen Roland zei ik nog, nou, als het zo door gaat dan haalt ze het niet of ik kan haar zo beter in laten slapen, want dat is ook zielig. Zou ze het gehoord hebben? Ze ging namelijk promt stukken beter eten, ineens dronk ze gulzig aan de fles en ging er veel meer in dan ik er vantevoren in kreeg. Ook lukt het beter om meer op regelmaat een flesje te geven. Waar ze voorheen nog wel eens weigerde na 2 a 3 uur, nu wil ze in ieder geval wel wat drinken. Soms wat meer dan de andere keer, maar het gaat in ieder geval stukken beter. Het gewicht ging weer omhoog, niet met sprongen, maar een gemiddeld toename van 5 gram ben ik al tevreden. Beter is het natuurlijk om meer te hebben, maar ik heb hier al wel vaker nestjes gehad waarbij het maar gemiddeld 5 gram was, en die zijn ook allemaal groot geworden. Haar pootjes zien er wat beter uit. Ik stimulier de spieren zoveel mogelijk gedurende de dag door ze te masseren en naar de juiste positie te duwen. Onze dochter zag het verschil, ook al is het nog niet goed, het zag er in ieder geval beter uit. De andere kittens gaan verder erg goed. De navelstrengetjes zijn allemaal afgevallen en de oogjes gaan of zijn open. In vergelijk met Maya zijn het bolle beertjes. En dat is dan toch wel erg fijn. Momenteel gaat er erg veel tijd zitten in de twee nesten, en dan met de nachtvoedingen erbij kost het nogal wat energie. Maar als je dan die bolle kopjes weer ziet dan maakt dat je dag weer goed.

1 november 2011

Grappig hoe iedereen juist begaan is met ons zorgenkindje. Iedereen is toch wel heel benieuwd of ze nog leeft en hoe het met haar gaat. Nou ze drinkt in ieder geval stukken beter. Alleen zoveel aankomen als de andere doet ze niet. Maar ze komt aan. Ik zal zo de weeglijst eens gaan vullen, dan is het zichtbaar. Haar achterpootjes staan niet meer zo krom als ze stonden, maar het is nog niet goed. Morgen komt de dierenarts voor het andere nest en dan zal ik haar aan hem laten zien en vragen of ik nog iets meer kan doen, en of spalken eventueel nog mogelijk is. De andere acht doen het verder zeer goed. Van de knoopjes in de staartjes is eigenlijk niets meer te voelen, behalve bij Imayya, maar die is nog stukken lichter dan de andere acht. Maar aangezien dat het bij de andere, nu ze voller, zwaarder en dikker aan het worden zijn, niet meer voelbaar is, verwacht ik dat dit bij haar ook nog weg zal trekken. Want het is dat ik het nu bij Maya nog voel en zie, maar zou haast gaan denken dat ik het niet goed gevoeld heb bij de andere katers. Helaas hebben ze wel wat last van dichte oogjes. Vooral omdat het een groot nest is en ze zo knokken om te tepels. Hierdoor krabben ze elkaar op de kop en raken ze ook de oogjes, waardoor die dus weer dicht komen te zitten. Dus nu weer regelmatig controleren, schoonmaken en zalven. Als ze straks wat groter zijn en ander voer erbij gaan eten gaat het vanzelf over, omdat de vecht partijen voor eten dan niet meer nodig zijn.


Ilau 6-11-2011
Blauwe kater

Ikina 6-11-2011
Bruine poes

Ifoni 6-11-2011
Bruine poes

Imokla 6-11-2011
Bruine kater

Inkano 6-11-2011
Chocolate kater

Iyusti 6-11-2011
Bruine kater

Inali 6-11-2011
Bruine kater

Imayya 6-11-2011
Bruine poes

Ibahlo 6-11-2011
Bruine kater

14 november 2011

Als eerste: Maya. Ze is er nog steeds hoor. Ze doet haar naam goed eer aan. Maar ik blijf erg bezorgt over haar en heb nog steeds niet het gevoel dat we er met haar al zijn. Ze eet erg wisselend, wil dan de fles wel, dan weer niet. Dat is niet makkelijk omdat je niet van te voren weet of ze de fles wel wil. Dan heb je die weer net gemaakt en weigert ze weer. Dan denk je dat dat komt omdat ze zo goed bij Dawün heeft gegeten, maar dan blijkt 's avonds dat ze nagenoeg niet aangekomen is. Twee gram soms, dat is echt veel te weinig. Haar pootjes staan nog steeds niet goed, maar daar maak ik me momenteel dus nog het minste zorgen over. Vandaag weegt ze nog geen 200 gram, terwijl de andere al 350 tot 400 gram wegen. Het verschil wordt dus steeds groter. De groten banjeren ook gewoon over haar heen. Vandaag ben ik dus gestart om haar met een theelepeltje wat dwangmatig te laten drinken. Wat met de fles dus niet lukt, met een theelepeltje wel. Een lepel of 3 tot 4 probeer ik dan naar binnen te laten druppelen, wat ze dan wel oplikt. Natuurlijk gaat er ook wat langs haar bekje, maar toch heb ik het idee dat ze al wat meer aangekomen is vandaag. Ze leek me ook weer wat actiever te worden. We houden dus stug vol, en zij schijnbaar ook. Haar ene pootje kan ze al een heel klein beetje naar voren zetten, ze wil dat gebruiken om erop te staan. Maar dat lukt nog niet goed. Het andere pootje is nog net wat krommer, of de spieren nog niet lang genoeg. We blijven dus oefenen en masseren. De andere 8 gaan verder erg goed, er zitten 2 wat kleinere tussen, maar ze komen verder wel keurig aan. Ze komen af en toe al uit de werpkist, en ik heb de ruimte ervoor dan ook afgezet zodat ze niet de hele kamer door kunnen. Ook beginnen ze nu te reageren op geluid en stemmen, want dan zie je ze naar je toe komen. Vorig weekend zijn er nog foto's gemaakt, en ik moet even kijken of ik nog tijd heb om ze erop te zetten anders wordt het waarschijnlijk morgen pas.

22 november 2011

Zondag begonnen met Carnibest bij deze doerakken. Ze vonden het erg lekker en zonder dat ik veel moeite moest doen vielen ze aan. Een enkeling had een beetje vlees in zijn bekje van mij nodig, maar sommige gingen zelf aan de slag. Mama Dawün was ze al voor aan het bereiden op vlees. Steevast nam ze een kippepoot mee de werpkist in en ging daar zitten knagen en knabbelen. Sommige kittens begonnen daarom ook mee te lebberen aan het vlees. Niet dat ze er al veel afkrijgen, ze hebben wel tandjes, maar ze kregen de smaak te pakken. Dat was dus ook merkbaar toen ik het vlees gaf. Ze staan nu twee keer per dag op Carnibest, een keer 's morgens en een keer 's avonds. Als ze straks beter eten moet ik het voeren op gaan voeren tot vier keer per dag. De gewichten van die acht gaan dan ook lekker. Ook weten ze waar de kattenbak staat. Er is per ongeluk een keer of vier naast de bak geplast, maar doordat ik ze steevast op de bak zet, en wat bakvulling van Dawün erover heb gestrooid, gingen ze ineens keurig op het toilet. :-) Fijn, dan hoef ik niet steeds de vloer te dweilen, want daar zit ik ook niet op te wachten. Bovendien krijgen ze dan zelf ook zulke smerige pootjes omdat ze er gewoon gezellig door heen banjeren. Maya, kleine bijtje maya. Ze is er nog hoor. Ze blijft volhouden, wij ook. Het is een super grappig kitten. Grote oren en ogen en een klein koppie. Normaal is iets kleins als een kitten of pup of baby altijd al aandoenlijk, maar zij steelt je hart met haar superlieve koppie. Ze blijft me zorgen baren, soms denk ik, ja het gaat helemaal goed komen, soms denk ik dat het helemaal niets word. Ik kan er echt nog niets zinnigs over zeggen omdat ze zo schommelend blijft eten en dus ook aankomen. Soms wil ze wel flesje, soms niet. Ik blijf dus op zich wel hoop houden en het met haar proberen, maar ik houd ook in gedachten dat het zomaar ineens de verkeerde kant op zou kunnen gaan. Zondag ben ik met speciaal voer bij haar begonnen: AD van Hills. Dat is dieetvoer voor zieke katten, maar in het verleden heb ik dat al wel vaker aan kittens gegeven. Je kunt er ook altijd heel goed mee starten om ze op vast voer te krijgen, alleen is het niet goedkoop. Ik laat haar het zelfstandig opeten, dus ik heb haar niet gedwongen, omdat ik zeker wil weten dat ze er klaar voor was. Ik heb haar nog niet op de bak gezien, en weet ook niet op Woenie of Gaya haar nog volop wassen en daarmee ontlasten. Ze kan redelijk staan en lopen momenteel. Het is nog steeds niet volledig goed, maar we zien hier grote verschillen met de eerste weken. Haar achterpootjes trekt ze regelmatig onder zich, ook als ze gaat zitten. En als ze loopt, loopt ze op haar tenen in plaats van op haar hele voet. En dit geld dan voor haar achterpoten. Haar voorpoten staan normaal en gebruikt ze normaal. Het gaat om haar achterstel. Doordaat ze daar op haar tenen loopt, omdat ze de rest dus niet plat kan zetten, valt ze ook vaak om, ze is niet stabiel genoeg. Zo ver ik het nu kan beoordelen zijn haar spieren gewoon niet lang genoeg, omdat ze haar achterbenen de andere kant in heeft gehad (richting haar rug) in plaats van gewoon onder haar buik. Zijn die spieren niet lang gerekt bij het groeien, ze zitten er wel, maar ze moeten nu nog verder opgerekt worden. Wat ze dus doet door steeds te lopen.

27 november 2011

Het gaat lekker met het nestje van Dawün. De 8 grote kittens zitten goed op het vast voer, eten momenteel 4 keer per dag en groeien goed. Ze vinden de Carnibest of Tinlo heerlijk, maar een blikje kip of vis gaat er ook al goed in. Ze spelen goed samen en het zijn verder zoete kittens. Ze blijven nog netjes in hun afgeschermde ruimte. Hoewel ik af en toe een kitten over dat hek vind. Meestal is dat dan Maya. Dat moet dus mama Woenie gedaan hebben. Soms is het een ander groter kitten, dat zou misschien per ongeluk zelf over de afscheiding hebben kunnen klimmen, of ook hier is weer de boosdoener mama Woenie. Ik weet het niet, want je ziet niet wie het doet, je vind ze er alleen overheen. Wel brengt mama Woenie vaak juist Maya naar mij bijvoorbeeld vroeg in de ochtend, net of ze weet dat die kleine van mij extra eten moet hebben en ze haar alvast brengt zo van "Maya heeft honger, doe er eens wat aan". De kattenbak wordt goed gebruikt, hoewel je af en toe ook een drolletje er langs vind, maar dit zou ook kunnen omdat ze zo heerlijk overdreven gaan zitten graven in die bak. De wasmachine draait nog vollop voor deze dames en heren. Ook al omdat, waarschijnlijk Maya, nog niet op de bak doet maar wel in de werpkist heeft zitten poepen en plassen. Ik zet haar regelmatig op de kattenbak, maar daar gaat ze weer net zo snel vanaf. Tja, als je niet hoeft, dan hoef je niet. Maar als ze wel moet, vind ze hem schijnbaar niet. Maar goed, ik ben allang blij dat de darmen gewoon werken zoals ze horen te werken en dat ze niet in haar ontlasting ligt, maar hem ergens neerdraait en vervolgens ergens anders kan gaan liggen slapen. Maya zit de hele week al 4 keer op AD van Hills, ik laat haar zoveel eten als ze zelf wil, ze stopt vanzelf. De ene keer eet ze dus wat meer dan de andere keer. Mama Woenie eet dan de rest op, die vind de AD ook lekker. En ze begint nu na een week er wat voller uit te zien, ik zag vandaag dat haar pootjes wat steviger aan het worden zijn, dit waren echt hele dunne stokjes onder het lijfje. Zodat je je afvroeg hoe ze in hemelsnaam kon blijven staan. We gaan naar het mijlpaaltje van 300 gram. Haar pootjes komen stukje bij beetje steeds beter te staan. En het is dat ik straks de foto's nog heb van hoe het eruit zag toen ze pas geboren was, want als ze straks haar pootjes gewoon gebruikt, gelooft niemand meer dat ze er zo raar bij gelegen heeft. Verder is ze natuurlijk een grote knuffelkont aan het worden, ze zit ontzettend graag op je handen. Geniet ook van de warmte die je afgeeft, want omdat ze zo klein is en niet zoveel vet op haar botjes heeft, heeft ze het ook eerder koud. Ze zit dan ook regelmatig wat te rillen nadat ze gegeten heeft. Meestal houd ik haar dan een tijdje vast, een beetje in een zittende houding, pootjes goed gevouwen onder haar lijfje, zodat we meteen twee vliegen in een klap slaan: ze word warm en haar pootjes worden in de goede richting gehouden. Het warmtematje staat dan ook nog steeds aan en daar ligt ze veel op, trouwens de rest ook hoor, die vinden dat ook heelijk. Haar broers en zussen zijn eigenlijk wat te groot, of beter gezegd wat te ruw voor haar. Ze lopen gewoon over haar heen, springen boven op haar, duwen haar aan de kant, lopen haar om. Maar dan geeft ze geen kik, ze begint zelfs meer een meer mee te spelen, door het voer heeft ze schijnbaar wat meer energie over om dat te kunnen. Soms begint ze ook wat te rennen en te lopen, op haar manier, maar vaak ligt ze wat en speelt dan met haar voorpootjes met de andere kitten. Om haar goed in en uit de werpkist te kunnen laten kruipen heb ik een doekje over de ingang gehangen. Zodat ze beter houvast heeft en met haar achterpootjes in het stof kan klimmen. Ze kon er namelijk wel in vanwege de hogere kussen ervoor, maar niet eruit omdat dat stuk net te hoog is voor zo'n klein kitten. De eerste enting staat ook al weer op het programma, woensdag 7 december 2011. Of Maya al mee kan met de enting weet ik niet, dat moet ik overleggen met de Dierenarts of het verstandig is. Hij brengt wel entstof mee voor alle 9, maar als het niet goed voor kleine Maya is maak ik voor haar een latere afspraak. Het zal toch allemaal wat langer duren bij haar voor we wat meer zekerheid hebben en haar durven te gaan bemiddelen. Wel heb ik haar gewoon ontwormt net als de rest, omdat ik weet dat ze van niet ontwormen ook juist weer diaree kunnen krijgen. En de ontwormpasta pas je aan naar het gewicht van het kitten, dus daar geef je gewoon wat minder van.


Ilau 27-11-2011
Blauwe kater

Ikina 27-11-2011
Bruine poes

Ifoni 27-11-2011
Bruine poes

Imokla 27-11-2011
Bruine kater

Inkano 27-11-2011
Chocolate kater

Iyusti 27-11-2011
Bruine kater

Inali 27-11-2011
Bruine kater

Imayya 27-11-2011
Bruine poes

Ibahlo 27-11-2011
Bruine kater

27 november 2011

Hieronder een kleine fotorapportage van zwemmertje Maya. De foto's laten de voortgang zien van het goed komen van haar "kromme pootjes". Op de foto van 22 oktober 2011 is goed te zien dat de teentjes en complete voet totaal de verkeerde kant in is gedraaid. Ze ligt hier op haar rug in mijn hand omdat het op die manier het meest duidelijk is. Als ze op haar buik ligt krommen haar pootjes naar achter richting haar rug. Dit is nog een beetje duidelijk te zien op de tweede foto van 6 november 2011. Hier zijn ze al iets minder krom, maar je ziet dat ze de verkeerde kant in staan. Je zou haast zeggen dat het laatste deel van haar pootjes er verkeerd aan zit. Op die foto kun je zien hoe ze voortkruipt. In principe kruipt ze op haar kniedeel. Haar spieren zijn dan nog steeds te kort om zelf onder haar lijf te krijgen, ze kan bijvoorbeeld ook niet achter haar oor krabben, wat ze wel probeert en uiteraard een lachwekkend beeld oplevert. (helaas toen geen camera bij de hand) Op de derde foto, van 27 november 2011 zie je hoe ze vooruit is gegaan. Ze kan zelfstandig haar beentjes onder haar lijf krijgen en op haar tenen staan. Ze gebruikt bij het lopen nog niet haar volledige voetdeel, wat je de andere kittens wel ziet doen. Ze is dus nog een beetje onstabiel, maar loopt op een redelijk normale manier. Als ze zit, trekt ze haar pootjes ook onder zich, en je ziet er dan op zich weinig van.
Ik waag me verder niet aan medische uitspraken over hoe dit nu ontstaan is en of het altijd goed kan komen. Maar op zich laat deze vooruitgang wel zien dat het niet onmogelijk is, hoewel ze er nog niet is. Als je op internet gaat zoeken op dit fenomeen vind je verschillende verklaringen wat de reden zou zijn dat een kitten dit kan krijgen. Medisch is dit echter nooit vastgesteld omdat er nog nooit goed onderzoek naar is gedaan. De behandelwijzen wijken ook af, van niets doen, tot vitamine geven of tapen/spalken en masseren. Ik heb er voor gekozen om niet te spalken, de reden daarvoor was dat ik me niet in kon denken dat het naar de andere kant buigen van het voetdeel geen pijn zou doen voor het kitten, bovendien was ze dusdanig zwak dat ik mijn twijfels had of ze het wel zou halen. Ook vitamine heb ik niet gegeven. Het enige wat ik gedaan heb, is wat masseren van de spieren en zachtjes de goede kant in buigen en een tijdje daar houden. Ze zit/zat namelijk graag op mijn hand en op die manier kun je ook de voetjes goed duwen. Verder heeft ze het grotendeels zelf moeten doen, en nog. Door zelf wel te proberen te lopen en de voetjes te gebruiken. Ze is haar eigen fysiotherapeut.


Imayya 22-10-2011

Imayya 6-11-2011

Imayya 27-11-2011

28 november 2011

Vanmiddag een ongerust telefoontje van onze dochter Cindy gehad. Op de twee dagen dat het voor mij niet mogelijk is om de kittens eten te geven, en dan vooral ook voor Maya, gaat Cindy naar ons huis om ze een blikje vlees of vis te geven. Maya krijgt dan haar portie AD van Hills zodat ze geleidelijk over de dag eten binnen krijgt. Maya was aan de diarree, en Cindy wist niet wat ze ermee aan moest. Ze was uit de ruimte voor de werpkist, dat doet Dawün steeds. Ik heb zelf niet gezien of en hoever ze onder zat, maar ze had het weer koud en zat te bibberen en wilde niet eten. Cindy heeft haar weer opgewarmt en de rommel opgeruimd. Nadat ze opgewarmt was heeft ze nog geprobeerd om haar wat eten te geven. Nu heb ik in het verleden ook al wel eens een kitten gehad dat aan de diarree ging en bij navraag bij de dierenarts kreeg ik de vraag of het kitten wel ontwormt was. Dus heb ik Cindy geadviseert om Maya nu maar meteen wat ontwormpasta te geven. Dat stond namelijk op het programma voor vanavond, ze zijn namelijk zes weken, en ze moeten ontwormt worden bij vier, zes en acht weken. Toen ik thuis kwam heb ik Maya toch nog even een klein wasbeurtje gegeven, ze stonk nog behoorlijk en er zat nog wat aan haar staart. Daarna alle dekentjes in de was gegooid die nu weer onder zaten de de vloer weer gedweild. Daarna heeft Maya alvast eten gekregen, want ze liet merken dat ze honger had.

17 december 2011

Al weer even geleden dat ik het dagboek bijgehouden heb, maar we hebben het erg druk gehad. Natuurlijk met het wegbrengen van de kittens van Eefje, waar we toch wel een heel weekend zoet mee zijn geweest. Toen hebben we de kittens van Dawün naar de huiskamer verhuisd en eerst nog niet zoveel ruimte gegeven, ze moesten nog wat wennen. Maar na een dag waren ze al gewent aan de het geluid van de klok en mijn herrie met de blender. De stofzuiger vinden ze maar niets, maar ja, dat vonden ze boven ook niet. Dus na een dag hebben we ze de halve kamer gegeven. Tot heden hebben ze het zo nog steeds, hoewel er al wel steeds meer over de afscheiding komen. Maar omdat Maya zo klein is en ook rondloopt wil ik de afscheiding nog niet groter zetten. Ja, zoals je leest is Maya er nog steeds, maar het had denk ik deze week niet veel gescheeld of ze was er niet meer. Vorige week woensdag kwam mijn dierenarts en toen zijn de kittens geënt. Alleen Maya hebben we niet gedaan, die was veel te klein. Ik maakte de afspraak om haar de eerste enting te geven als de andere 8 na 3 weken hun tweede enting krijgen. Maya had wat last van verkoudheid en snotneusje. Op advies van de DA heb ik haar een kwart tabletje Synolux gegeven per dag. Op zich ging dat redelijk, tot ze steeds minder en minder ging eten. Ze was aan het afvallen. Zat ze "al" op 360 gram, en nu ineens weer terug naar 330. Dertig gram eraf, veel te veel voor zo'n klein kitten. Dus maandagavond met haar naar de DA gegaan, bijna tegen beter weten in, kan hij wel wat doen voor zo'n klein ziek kitten. Maar ja, als je niet gaat en het gaat alleen maar slechter, dan verwijt je jezelf later dat je niets gedaan hebt. Dus hop naar de DA. Omdat ze zo klein is heb ik haar in een teddyslaapzak (voor katten) meegenomen. Mijn DA keek het eens aan en zei dat hij er een hard hoofd in heeft, maar ja, dat heeft hij vanaf het begin gezegd. Hij heeft haar twee injecties gegeven waarvan 1 de eerste 3 dagen werkt en de andere 10 dagen. Verder een blik ander supervoer meegenomen en weer op naar huis. Thuis heb ik haar die dag en dinsdag dwangmatig eten gegeven, zelf lukte het niet omdat ze geen geur had omdat haar neus dicht zat. Wel zag je dat ze wel wilde eten, maar dan boven het schaaltje bleef hangen. Dinsdag kwam daar bovenop dat we zagen dat haar tong aan de voorkant verdikt en rood was. Voor mij dan weer giswerk waar dat weer vandaan komt. Ze heeft geen verwamd eten op, dus ze kan haar tong niet verbrand hebben. Wel ging ze weer zelfstandig aan het eten, en de grammen kwamen er gelukkig weer aan. Het andere voer wat ik meegenomen had bij de DA kon ze echter niet waarderen, trouwens de rest wil het ook niet. AD van Hills gaat er goed ik, maar ook gemalen runderhart en Carnibest of Tinlo vindt ze heerlijk. Ik geeft haar vlees en AD, en daar weet ze momenteel wel weg mee. Ze ziet er voor haar doen weer redelijk goed uit, is weer behoorlijk actief aan het worden. Wil spelen met haar broers en zussen, maar die denderen nog steeds gewoon over haar heen. Ze begint te klimmen in de klimpaal, het eerst stukje. En begint met haar pootjes je te pakken als je haar vast hebt. Als ze mij hoort of mij de kittens hoort roepen met de geluiden die ik altijd maak, komt ze ook aangesprint of er wat voor haar is. Ze blijft super aandoenlijk, maar vandaag moesten we constateren dat haar hoofdje toch aan het groeien is, want haar oren lijken kleiner dan voorheen. Nou ik ben benieuwd of ze nu onderhand genoeg voor haar kiezen heeft gehad en eens gewoon door mag gaan groeien tot een grote poes. De andere acht doen het verder heel goed, het zijn een stel doerakken aan het worden. Een aantal heeft ontdekt dat als je hard over de bank rent, je dan ver kunt springen en zo over de afscheiding kunt springen. Ongeacht hoe je dan neerkomt, ze blijven het doen. Ook hebben ze weer ontdekt dat je in de stoel van Roland een verstopplek hebt, waar het voetgedeelte zit als de stoel in zijn normale stand staat. En als ze daar niet liggen dan liggen ze in de krabpaal, die is ook geweldig. Na de enting hebben we wat diarree gevonden in de bak, maar voor de rest valt het weer reuze mee. Ze eten goed, spelen goed en slapen op zijn tijd, net als nu. Want nu ze over de afscheiding komen, wordt het voor mij moeilijker om achter mijn pc te zitten, dan lopen ze namelijk in de pc kast en zouden aan de draden kunnen zitten. En natuurlijk moeten we echt weer eens foto's maken, maar dat is door alles er ook weer bij in geschoten. Hopelijk later vandaag of morgen.


Ilau 20-12-2011
Blauwe kater

Ikina 20-12-2011
Bruine poes

Ifoni 20-12-2011
Bruine poes

Imokla 20-12-2011
Bruine kater

Inkano 20-12-2011
Chocolate kater

Iyusti 20-12-2011
Bruine kater

Inali 20-12-2011
Bruine kater

Imayya 20-12-2011
Bruine poes

Ibahlo 20-12-2011
Bruine kater

25 december 2011

Fijne kerstdagen voor iedereen! Bovenstaand de foto's van 20 december 2011. Hieronder wat foto's met de hele bubs. Het is een heel gedoe met 9 kittens om die goed op de foto te krijgen. Het was leuk geweest als er een groepsfoto gelukt was, maar met 9 is dat erg moeilijk. Ze doen het allemaal supergoed en momenteel heb ik ook even niet echt zorgen om Maya, sterker nog, als ze zo door gaat dan ga ik haar begin volgend jaar beschikbaar zetten. Deze week krijgen haar 8 broers en zussen de tweede enting en zij krijgt de eerste. Als ze daar goed op reageert en geen terugval krijgt, dus zo door blijft groeien als nu, dan durf ik het wel aan. Dochter Cindy zou haar supergraag hebben omdat ze zo'n heerlijk kitten is, maar durft het niet aan met Aiyana en Lily die bij haar zitten, anders wisten we het wel. Zelf wil ik er geen 7-de bij houden omdat de groep al groot genoeg is. Hoewel ze volgens mij net zo'n superkarakter heeft als mama Dawün. Gisteren hadden we kerstcadeautjes en ze hebben zich alle 9 uitgeleefd op de propjes papier. Vooral Maya was niet te houden, die ging als een idoot tussen de propjes door, van het een naar het ander. We hebben ons uitstekend vermaakt met de doerakken. Ook ben ik bezig met de afspraken voor het wegbrengen, want dat gaat zo lang nu niet meer duren. En de stambomen moeten nog aangevraagd worden, die post ik deze week na de kerstdagen. Waarschijnlijk zijn die wat later deze keer vanwege vakantie van het stamboek tot 6 januari 2012. Dus wellicht dat ik dit jaar een paar stambomen moet gaan nasturen. Dat heb ik al wel eens een jaar eerder gehad, maar komt altijd goed.



28 december 2011

Hoe moet ik beginnen, ik heb eigenlijk geen woorden voor wat er zich vanmiddag afgespeeld heeft. Het is nog allemaal erg onwerkelijk en we moeten het hier allemaal nog een plaatsje geven. Iyusti is vanmiddag overleden aan een hartstilstand. Mijn dierenarts was vandaag hier om Honaw/Bear zijn rabiës enting te geven. Maya kreeg haar eerste enting, en haar 8 broers en zussen kregen de tweede enting en een chip. Of beter gezegd, chip en tweede enting. Eerst hebben we Honaw gedaan en Maya, omdat die iets anders moesten dan de rest. Op zich was dat zo gebeurd. Daarna begonnen we aan de andere kittens, eerst de chip zetten bij de schouder en dan de tweede enting. We begonnen met de poesjes Ikina en Ifoni, gevold door Blauw Ilau en Chocolate Inkano. Dan blijven er 4 bruine katers over en moet ik goed opletten wie we doen vanwege de chip, de nummers moeten niet verwisseld worden. Ik pak ze niet persee op volgorde maar houd wel goed in de gaten dat ik het juiste boekje, juiste kleur bandje, juiste kater heb. Eerst rood bandje Ibahlo. Dan pak ik blauw bandje Iyusti. Op zich zijn de kittens altijd wel redelijk rustig omdat de dierenarts bij ons aan huis komt. Dus niet zo'n stress dan met zo'n nest naar de dierenarts te gaan. Iyusti heb ik dan ook al op de tafel gezet als mijn dierenarts nog bezig is met de papieren van Ibahlo. Geen aanwijzingen op wat er komen ging. Ik houd Iyusti vast bij zijn voorpootjes, de dierearts neemt een huidplooi zoals ik hem al vele keren hiervoor heb zien doen, Iyusti piept en miauwt, wat sommige andere kittens ook doen. De een heeft nou eenmaal een hogere pijngrens dan de ander, en de naald is nou eenmaal best wel dik, wat sommige van jullie wel zullen weten. Hij begint te krabben en trappelen, maar......... dan merken we dat hij niet meer ophoudt hij schiet in een soort van stuip. Neemt geen adem meer en verstrakt alleen maar en blijft stuipen houden. De dierenarts vraagt om een doek, om zo Iyusti wat makkelijk beet te kunnen pakken. Maar we krijgen hem niet uit de stuip. Na wat een eeuwigheid lijkt en misschien maar een halve minuut is geweest ( ik weet het echt niet). Verslapt Iyusti en hij ademt nog steeds niet. Mijn DA begint met hartmassage en mond op neus beademing, maar ook dat heeft geen gevolg. Heel even lijkt het dat hij nog een teken van leven geeft en dan zakt hij helemaal wel. Verder massages en beademing helpen niet meer. Iyusti is niet meer. Erg onwerkelijk wat daar nou zojuist gebeurde zitten we met het dode kitten Iyusti. Mijn dierenarts heeft dit nog nooit meegemaakt en vind het ook heel raar en voelt zich enorm bezwaard. Ik weet echter dat hij niets fout heeft gedaan, hij deed hetzelfde als wat hij hier bij alle andere gechipte kittens deed, niet meer en niet minder. Na wat vijven en zessen leg ik Iyusti even aan de kant om toch eerst maar de entingen af te maken. Imokla en Inali moeten nog, en hoe moeilijk ook, het moet toch gebeuren. Op zich blijf ik op dat moment rustig om geen angst of andere gevoelens over te dragen op de kittens. Hoe de dierenarts zich voelt weet ik niet, maar hij blijft maar herhalen dat hij het vreemd vind en het zo spijtig vind dat hij niets meer kon doen. Imokla en Inali worden gechipt en geënt zonder enig probleem, zelf zonder een piepje. En dan zitten we weer. Ik zit te overdenken om Iyusti te laten onderzoeken om na te gaan waar hij nu aan gestorven is, en mijn dierenarts zegt dat hij ook wel even wil kijken. Hij neemt direct Iyusti mee en zal hem onderzoeken om hem daarna weer terug te brengen. In alle verwarring weet ik nog te vragen wat de kosten zijn, waarbij ik merk dat hij er erg veel moeite mee heeft om de bedragen neer te zetten. Hij voelt zich erg erg bezwaard. Onwerkelijk loop ik dan te ijsberen wat ik moet doen. Iyusti was al verkocht, hij was al voorzien van een plekje. Samen met Inkano zou hij naar Elizabeth en haar gezin gaan. Ik besluit eerst Elizabeth te bellen, ze moet op de hoogte gebracht worden. Ik leg het haar zo goed en zo kwaad als ik kan uit dat het door hen uitgekozen kitten Iyusti overleden is. Ik merk dat ook zij het moet verwerken en ze moet het aan haar man en kinderen gaan vertellen. Chocje Inkano blijft gewoon voor hen beschikbaar, daar veranderd niets aan, alleen heeft hij nu geen broertje die samen met hem mee naar Amsterdam zou gaan. Ik geef hen de tijd om te overdenken wat ze willen doen. Misschien kan Maya, als ze het erg goed blijft doen later bij Inkano gaan wonen? Een andere optie heb ik niet, alle kittens zijn voorzien van een baasje. Na een klein half uurtje krijg ik Iyusti terug, netjes weer dicht gemaakt. Mijn kleine manneke. Hij ziet er zo mooi uit van buiten dat je zou denken dat hij slaapt. Hij blijkt vocht in zijn hartzakje te hebben en zijn hart was iets of wat verdikt. Verder zijn er geen hartafwijkingen. Hoe dat komt heeft de dierenarts geen verklaring voor, en in hoeverre hij daar overheen had kunnen groeien of juist meer last van had kunnen krijgen is ook onduidelijk. Maar de plotselinge schrik, dus stress heeft ervoor gezorgd dat hij zich letterlijk dood geschrokken is. Ik bied mijn dierenarts koffie aan en we praten het hele voorval nog eens door, ik merk dat hij er nog steeds erg mee zit. Maar ik blijf erbij dat dit niet te voorzien was. s'Avonds heb ik Iyusti begraven in onze tuin en heb Dien gebeld om het nare nieuws aan haar te laten weten. Soms denk je, fokken waar doe ik het voor, vooral als er zoiets gebeurd. Dit is niet leuk en wil je niet als fokker. Maar je weet dat dit soort dingen kan gebeuren. De leuke reacties via mailtjes of kerstkaarten van de nieuwe baasjes, of zelfs al baasjes van lang geleden beuren me op zo'n moment weer op, de blijde gezichten van de mensen die een kitten zochten en kochten, vaak omdat bij hun een kat ontvallen was. Dan weet je weer waar je het ook al weer voor doet.

2 januari 2012

Na het verschrikkelijk voorval van vorige week, gaat het nu wel weer een beetje beter. Donderdag heb ik heel de dag aan Iyusti gedacht, en dan beleefde ik het hele voorval weer opnieuw, later hoorde ik van mijn dierenarts dat hij ook heel erg met Iyusti is bezig geweest. Hij heeft een behoorlijke impact achter gelaten bij ons. Regelmatig denk ik nu zo tussendoor nog aan hem, maar zoals gezegd, het gaat al wat beter. Ze zijn momenteel super aanhankelijk en als ik s'morgens in de huiskamer kom dan wordt ik meteen belaagd door alle kittens. Ze staan dan om me heen te drentelen, klimmen langs mijn broek omhoog voor aandacht, knuffels en niet te vergeten eten. Tjonge ze werken wat weg momenteel. Het zijn dan ook grote beren aan het worden. Sommige schieten daar echt meer in door dan andere, maar ik mag niet mopperen, die 7 doen het erg goed. Maya is weer behoorlijk aan de kwakkel, ze is weer erg verkouden, het zou natuurlijk een ent reactie kunnen zijn, want ze zijn juist vandaag op het niveau van de minste weerstand. Ze komt ook niet echt aan momenteel en schommeld nog steeds op de 600 gram. Je weet niet wat je ziet met zo'n mini katje tussen al die grote kittens. Wel heeft ze vanavond weer erg goed gegeten, en ondanks dat ze zich niet helemaal happy voelt door haar verkoudheid schijnt ze geen pijn te hebben. Dat is iets waar ik wel heel goed naar kijk, want als het verlengen van leven ten koste gaat van pijn en lijden, dan vind ik dat ik verkeerd bezig ben. Maar ze vecht nog steeds. Vandaag de afspraken afgerond zodat iedereen weet wanneer zijn/haar kitten komt. Het afscheid van sommige nadert snel, en we knuffelen nog maar een keer extra voor het weer voorbij is.

9 januari 2012

Drukke week en druk weekend gehad. Alles in orde moeten maken voor het wegbrengen van de kittens afgelopen zaterdag en zondag. Afgelopen maandag alle afspraken met de nieuwe baasjes bevestigd. Oplettende lezers hebben misschien gezien dat de naam van het nieuwe baasje bij Ifoni was veranderd. Door priveomstandigheden heeft Liesbeth moeten besluiten om momenteel nog geen kitten te nemen, hierdoor kwam Ifoni weer vrij, en uiteraard heb ik haar eerst aangeboden aan Elizabeth en haar familie. Die grepen dat met beide handen aan, want ze hadden zich al op een wachtlijst voor een tweede kitten elders laten zetten, maar twee kittens uit een nest had toch de voorkeur. Dus hoefde ik voor Ifoni niet echt opnieuw op zoek naar een nieuw baasje maar kon het meteen geregeld worden. Toeval dat zoiets zo loopt? Contracten en papieren afgelopen week in orde gemaakt, entingsbewijzen met de papieren in de tasjes gestoken, daarbij het speelgoed en het eten. Alleen de stambomen die mis ik nog, die kunnen ook nog niet binnen zijn als het stamboek op 6 januari pas weer terug is. Dat wordt nasturen voor deze groep. Hopelijk komt het deze week binnen en kan ik ze bij de laatste twee wel meteen meenemen.
Zaterdag togen we in de ochtend naar Amersfoort, met Blauwe Ilau en Bruine Imokla. In de auto had vooral Ilau van zich laten horen, hij vond het maar niets met al die bewegende bomen en lantarenpalen waar we langs reden. Maar als de rit langer duurt, dan wordt je op den duur wel stil. Rob en Karin waren al helemaal paraat om de beide katers te ontvangen. Zooplus had weer een goede klant bij heb ik vernomen. ;-)Alles was in huis voor de beide heren. Ze mochten zich vermaken in de huiskamer en keuken en na een paar minuten werd het racecircuit al door ze uitgezet. Vooral het kleed bij de salontafel was favoriet om daar omheen te rennen. Ze hadden het er goed naar hun zin, ze hadden geen tijd meer om bij ons te zitten, ze moesten vooral op onderzoek uit. Ilau blijft Ilau en Imokla gaat Jackson heten, afgekort Jacks. Roland maakt nog wat foto's van het gespuis en dan gaan we over op de overdracht van papieren en de kittens. Rond het middaguur vertrekken we weer, alleen gaan we niet naar huis, we rijden door naar Apeldoorn, naar Marianne die het zusje van Dawün heeft: Daantje/Diweda. We zijn al wel eens een keer eerder bij Marianne geweest, maar we hebben goed contact met haar en waren al vaker voor de koffie uitgenodigd, nu kwam dat zo goed uit. Daantje heeft 9 vriendjes en vriendinnetjes. Vooral katjes met een verhaal. Maar Daantje vind het allemaal best en Marianne heeft een hechte groep die goed met elkaar omgaat. Jaspetje, de andere Bur laat zich niet zien vandaag, maar Daan maakt dat verder goed door veel aandacht te komen vragen. Nu ze wat ouder is geworden lijkt ze helemaal sprekent op Dawün en grapt Marianne dat het wel eens zusjes konden zijn. :-) We drinken koffie en wisselen nieuwtjes en wetenswaardigheden uit en dan wordt het weer tijd om naar het zuiden te rijden. Morgen weer een drukke dag, dus we willen een beetje op tijd naar bed.
Zondag, we moeten vandaag eerst naar Castricum waar we Bruine Inali weg gaan brengen. Maar we nemen meteen Chocolate Inkano en Bruine Ifoni mee. De kittens zijn erg zoet, ze gaan met drie-en in de reismand liggen en laten geen kik. Das een groot verschil met gisteren. De ongeveer twee uur durende rit gaat lekker makkelijk omdat het erg rustig is op de weg zo vroeg. Bij Michelle en Erik aangekomen nemen we alle drie de Burretjes mee naar boven. Daar mogen ze samen er even uit en kan Inali samen met zijn broer en zus aan zijn nieuwe omgeving wennen. Het duurt niet lang of hier begint ook het span al weer te rennen. Ze hebben een hoop energie. Inali krijgt als roepnaam Buddha, en hij heeft een vriendje Noah. Alleen dat weet hij dan nog niet. Michelle laat ons met Noah kennis maken, en we zien een knappe grijze Cyper. Erg mooi in zijn vacht en erg lief. Bij de koffie bespreken we het een en ander door en kan Michelle nog meteen allerlij vragen stellen. En dan moeten we toch weer twee kittens in de reismand gaan zetten om afscheid te nemen. Inali/Buddha krijgt nog een dikke knuffel en dan gaan we op pad richting Amsterdam. Onderweg stoppen we even voor een boterhammetje en dan rijden we door om het altijd bezige Amsterdam in te rijden. Onze navi weet de weg en we komen keurig bij de juiste straat aan. Een paar weken terug zijn we hier ook in de buurt geweest, we hebben zowat om de hoek hier Halona/Bisou bij Milene en Peter-Paul gebracht. Ook hier worden we weer hartelijk ontvangen bij Elizabeth, Guido en hun zonen,die met smacht op de kittens zitten te wachten. Inkano en Ifoni komen uit hun reismand, maar het gaat even onzeker. Dan gaat al snel Inkano op onderzoek uit en Ifoni volgt hem een beetje. De roepnamen worden Chucky (verbastering van Chocolate) voor Inkano en Bonny (mooi op zijn Schots) voor Ifoni. Broer en zus hebben hier een heel groot mooi Amsterdams pand tot hun beschikking, dus dat wordt nog een hele ontdekkingstocht voor ze alles kennen. Maar laat zoiets maar aan een Bur over, die klaren dat klusje wel, die zijn supernieuwschierig, dus alle hoekjes en gaatjes worden onderzocht. Na alle paparassen, koffie en zelfgemaakte cake van Elizabeth gaan we voldaan terug naar Tilburg. De vijf kittens dit weekend hebben weer leuke en lieve baasjes en wij gaan naar Dawün en Gaia, die met 3 kittens nog thuis op ons wacht. Nog een weekje kan Dawün wennen aan de kleiner geworden groep. Op zich had ze ze al behoorlijk verstoten van de moedermelk, want die is nagenoeg wel opgedroogt. Soms even wat tuteren bij mama kon wel, maar ook heel vaak was het haar allemaal teveel, vooral met 8 grote kittens.
En Maya? Die is weer een beetje opgeknapt. Ik heb haar weer op de synulox gezet, en ik heb homeopatische entstof van Marianne gehad waar ze drie dagen op gezet wordt. Haar snotkopje was afgelopen weekend al redelijk aan het verdwijnen en ze is ook weer volop aan het eten. Nou ja vreten kun je af en toe beter zeggen. Ze krijgt nog steeds apart van de andere eten, ook nu met haar broer en zus, omdat ik moet zien of ze eet of niet. Ze eet al goed mee van de Carnibest of Tinlo, maar AD van Hills is wel haar favoriete maaltje. Kipfilet lust ze ook, maar moet ik iets kleiner voor haar maken, om een of andere manier krijgt ze het niet goed klein gekauwd en stond ze gisteren bijna te stikken in een stuk. Terwijl ze hard genoeg kan bijten. Want spelenderwijs wil ze nog wel eens in je vinger knagen, maar ik kan je vertellen dat het dan niet zo'n klein lief kitten is. Dan is het een krengetje. We proberen uiteraard haar te leren dat ze niet moet bijten in onze vingers, maar om een of andere reden lijkt het haar een leuk spelletje. Ze weegt momenteel ongeveer 650 gram. Ongeveer de helft van wat haar broers en zussen wegen. Die heb ik afgelopen weekend eerst allemaal nog op de weegschaal gehad en zal ik zo ook weer een bij gaan werken.

 

Ibahlo, Ikina en Imayya 13-1-2012. Je ziet dat de andere twee zowat de helft groter zijn.
 

14 januari 2012

Vandaag de laatste twee kittens wegbrengen: Ibahlo en Ikina. Eerst rijden we naar Rosmalen. Waar een deel van de familie Konings al vol ongeduld op Ibahlo zat te wachten. Ze hebben al een andere poes, Frederique en een hond. De hond zat in de bench, maar Frederique liep gewoon rond. We laten Ibahlo en Ikina samen uit de reismand. Ze lopen eigenlijk erg op hun gemakje alles te verkennen. Frederique heeft eerst niets in de gaten en als ze het dan in de gaten heeft, gedraagd ze zich net als Shivaya bij ons. Grommen en blazen, maar verder geen actie. We moeten er wel wat om lachen, omdat ze juist hetzelfde klinkt als Shivaya. Het brommetje blijft aan, en gaat niet meer uit. We drinken gezellig koffie en regelen de paperassen. Ibahlo gaat Iba heten, er waren allerlei namen de ronde gepasseerd, maar niets waar iedereen in het gezin Konings tevreden over was. Daarom is er besloten om zijn stamboomnaam aan te houden, maar dat wel in te korten naar een wat meer bruikbare naam.
Dan rijden we door naar Etten-Leur met Ikina, de laatste. Ook hier weer een warm ontvangst. Hier zijn meerdere katten aanwezig, die momenteel even apart zitten, en 3 kindjes. Ikina krijgt de roepnaam Kiki. Ze trekt zich weinig van de spelende en enthousiaste kinderen aan en gaat gewoon op onderzoek uit, en al snel speelt ze met balletjes en muisjes. Ook hier bespreken we het een en ander bij de koffie en kijken we hoe Kiki zich thuis gaat voelen. Na een tijd nesteld ze zich in een mandje bij ons op de bank, de batterij is leeg. Wij hebben we weer een goed gevoel bij en gaan met een leeg reismandje naar huis. Op naar onze dames.

29 januari 2012

Maar weer eens een update over Maya (Kruimeltje). Het gaat allemaal best goed met haar. Ze eet goed en groeit best goed. Ze weegt 970 gram. Dus de kilo komt in zicht. Ze is super aanhankelijk en ligt vaak bij iemand op schoot of nek, wel kiest ze daarvoor vaak mij uit. Ze heeft een heel pak bielzen voor haar koppie in plaats van één. Ze deinst gewoon nergens voor terug. Stofzuigers? Maken die herrie? Ieder kitten is er bang van, de grote katten gaan er voor lopen, behalve Jamila, die wil afgestofzuigd worden. Maya komt kijken als we hem gebruiken. Ook heb ik een rototstofzuiger sinds een paar maanden. Om zo af en toe tussendoor te laten stofzuigen. Maya vindt dat ding super. Klimt er bovenop, gaat gewoon meerijden met dat ding, en probeert het borsteltje te pakken. Het interseert haar niets dat het ding herrie maakt. Een andere kat? Hoezo andere kat, ze negeert de andere gewoon, ziet ze niet of het intereseert haar niet. Vorige week was ze mee boven en toen kwam ze bij mij op bureau liggen, waar Shivaya (gromdoos nummer 1 hier) in een mandje lag. Ze kroop in het mandje, Shivaya zet het op een grommen en Maya kruipt gewoon genoegelijk tegen haar aan. Ik lig in een deuk om de beteuterde kop van Shiefke. Haar grommetje helpt niet. Dan kiest ze eieren voor haar geld en blijft er maar bij liggen. Ik weet niet wat het met die kleine kruimel is, ze hoort wel, want als we haar roepen, ook al doe je dat wat zachter, dan hoort ze dat best. Ook andere tonen en geluiden reageert ze op. Het klinkt alleen schijnbaar niet afschrikkend voor haar? Wat ik met haar aan moet weet ik nog niet, ik ben er nog niet achter. Ze heeft nog steeds een snotneusje of kopje. Hoe je het noemen wilt, ze knort/snotterd af en toe. Toch ziet ze er niet ziek uit en gedraagt ze zich ook niet ziek. Ze speelt volop als ze wakker is. Ze heeft een super karakter en een mooi koppie, perfect voor de fok, maar wel een knopje in haar staartje. Is ze dus wel gezond genoeg, en moeten we dat nu wel doen? Ik weet het niet......... Allereerst moet ze nog maar eens wat groeien, want ook al is ze bijna een kilo, ze ziet er nog steeds als een kruimel uit voor ons. Ook moet ze nog steeds een tweede enting, die ik nog steeds uitgesteld heb omdat ze eerst maar een wat meer vlees op die botjes moest hebben en wat meer als een katje eruit moet zien. Dus voorlopig gaan we haar maar gewoon alle liefde en aandacht geven en veel eten zodat ze goed groeit, en dan kijk ik wel weer verder. Als je wacht komt het antwoord vanzelf.:-) Hieronder een foto van gisteren, bij Cindy in de handen. Ze lag op haar rug te slapen met alle pootjes omhoog. Ze past nu niet meer in 1 hand, je moet er echt twee hebben nu.

 

Imayya 28-1-2012
 

24 februari 2012

Ons Kruimeltje is er nog steeds ;-) Ze weegt ook al meer dan 1 kilo: 1350 gram om precies te zijn. Behalve dat ze af en toe snottert of slijm in haar keel lijkt te hebben, zou je verder niet zeggen dat er wat aan de hand is. Ik ben nog bij de Dierenarts geweest om navraag te doen over een eventuele enting. Qua gewicht had ze de tweede enting wel mogen hebben volgens de DA, maar ik wil die momenteel nog niet geven, maar uitstellen tot het voorjaar. Maar ik wilde zeker weten dat dat geen probleem was. Op advies van de DA heb ik een tijdje Bisolvon (druppels) voor kinderen gebruikt, omdat ik niet steeds medicijnen wil blijven geven. Dit lijkt wel wat verbetering gebracht te hebben, maar dan komt het toch weer terug. Ze lijkt er zelf allemaal niet zo'n last van te hebben. Kruimeltje zelf is een exemplaar apart, zo een als deze hebben we nog nooit gehad. Als iemand van ons naar de keuken gaat en aan het aanrecht gaat staan, komt ze met een noodvaart aangerent, springt op de stoel, dan op tafel, en dan in je rug/nek. In je nek kan ze een heel tijd blijven zitten, ze vind het geweldig om mee te kijken als je kookt of de afwas doet. Gekscherend hebben we al gezegt, we hebben een Katagaai. Ze is dol op warme plekjes, maar das niet verwonderlijk als je het zo koud hebt gehad als zij. Ze kruipt in de warme pannen en gaat daar in liggen. Met de oven zijn we ook een beetje bang dat ze daar ineens in zou springen als je niet met haar oplet. Een andere tik is theelepeltjes stelen als ze afgewassen zijn. Die komt ze uit de kopjes halen als ze afgedroogd zijn, maar dan wel in haar bekje. Als een trotse pauw loopt ze dan met het theelepeltje in haar bekje weg, naar de grond en laat het daar vallen, dat klettert lekker en dan gaat ze met die lepel spelen. Ze kan nog niet zo hoog springen, ze is nog steeds betrekkelijk klein. Zo waren we ook bang dat ze van de krabpaal zou vallen, die is al gehalveerd, maar dan nog is de bovenste plank toch bijna anderhalve meter hoog. Best veel voor zo'n kleine kruimel. Daar heb ik Roland een plank tegen aan laten maken die nu schuin naar de vensterbank loopt, daar maakt ze handig gebruik van, dit had ze direct door. En ze kan super knuffelig zijn, ze geniet van de aandacht en blijft maar kopjes geven. Heerlijk vind ze het op je borst/buik/schoot te liggen om zich daar in te nestelen en te dutten. Ze ligt niet graag op haar rug net als een baby. Wat Gaia wel toelaat, die kan zo een hele tijd hangen bij mij. Kruimel niet, maar mama Dawün wil dat ook niet, dus op zich niet verwonderlijk.


Imayya 16-2-2012

26 maart 2012

Tijd voor een update over ons kruimeltje. Anders krijg ik straks allemaal weer "boze" mailtjes. Het gaat op zich nog steeds goed met ons monstertje. Het is en blijft een heerlijk kitten. Ze past zich erg makkelijk aan en trekt zich niets van de andere katten aan. Afgelopen weekend haar gewicht weer opgenomen 1680 gram. Het gaat vooruit, maar niet snel. En als je dan een mail krijgt van kittenkopers die vertellen dat hun kittenpoes bijna tweeenhalve kilo weegt. Dan zit ze nog ruim een kilo onder dat gewicht. Wat zal het gaan worden denk ik dan. Zal het een liliputter blijven? Zelf trekt ze zich er niets van aan en gedraagt zich als een normaal kitten. Het snotteren en rochelen is nagenoeg weg. Ze krijgt momenteel ook helemaal geen medicatie meer of andere middelen om het snotteren tegen te gaan. Ze komt al veel buiten en kan uren spelen met Gaia. Daarna kan ze dan weer uren liggen pitten in een of ander mandje of hoekje. Ergens afspringen gaat al beter, ze durft van het aanrecht af te springen. Maar ergens opspringen dat gaat schijnbaar niet, of niet goed. Ze klimt overal op, en springt alleen maar op lage dingen. Of dat nou aan haar spieren van haar achterpootjes ligt? Of omdat ze dat niet goed geleerd heeft? Ik weet het niet. Ook valt me op dat ze niet gaat tutteren bij een van de andere poezen. Wat Gaia bijvoorbeeld nog wel soms doet bij Dawün als die dat toelaat. Daaraan kun je zien dat ze toch grotendeels met de fles is grootgebracht. Wat ik dan eigenlijk weer zielig vind omdat ik dan denk, goh heeft ze wel moederliefde gehad. Rare gedachten krijg je soms. Regelmatig krijg ik van deze en gene de vraag, goh die kleine is die nog bij jullie. Jaaaa, die zit hier nog steeds zeg ik dan, zucht. Niet omdat ik het erg vind dat ze er nog zit, maar omdat men schijnbaar niet luistert als je verteld dat je zo'n kitten niet zomaar ergens kunt plaatsen. Binnenkort staat ergens de tweede enting op de agenda, ik heb het nog niet geprikt, maar in ieder geval als we daarna gewoon thuis zijn zodat ik madameke in de gaten kan houden als ze een terugslag krijgt. We weten niet in hoeverre ze daar op gaat reageren, aangezien ze behoorlijk slecht op de eerste reageerde. Dus eerst die hindernis maar weer eens nemen, en dan kijken we wel weer verder. Ze zit me verder ook niet in de weg omdat het zo'n makkelijk kitten is, dus wie zal het zeggen.....

Burmese
Thai