Jilaptoq's bevallingsverlag M-nest | Jilaptoq's delivery M-Litter
10 januari 2015
Zaterdag dag 64
Woensdag 7 januari begon Jila wat slijm te verliezen, de eerste tekenen dat de bevalling eraan zat te komen. Ook had ze
af en toe harde buiken.
Donderdag 8 januari valt ze met keukenstoel en al achterover, ze valt op haar rug en de stoel op haar buik. Ze heeft
die dag veel in de werpkist gelegen. Weer de hele dag af en aan harde buiken. Ze heeft haar rug en staart zeer gedaan.
Vrijdag slaapt ze veel, de kittens bewegen nog volop.
Zaterdag 10 januari, iets na de middag komt er meer en meer slijm uit haar vagina. Ze krijgt weeën om de kittens naar
beneden te drijven. Om kwart over 1 krijgt ze de eerste lichter persweeën. Om 5 voor half 2 breekt haar water.
Om 5 voor half 3 hangt er een vruchblaasje uit, dat maak ik open.
Hierna gaat het niet goed, ze perst wel, maar niet zo stevig als ik de andere vaak zie doen, er zit ook veel meer tijd
tussen dan wat ik nomaal zie. Ze neemt veel rustpauzes. Tot half 5 blijf ik het afkijken, maar er komt maar geen
kitten. Ik geef haar rond kwart voor 5 een python spuit. Dit wekt wel sterke weeën op, voor even, maar daarna stoppen ze
weer. En nog steeds geen kitten. Jila wordt onrustig, gaat rondlopen, gaat op de kattenbak en gaat daar zitten persen.
Maar geen kitten. Om kwart over 5 bel ik de dierenarts, ik moet naar een vervanger vanwege het weekend. Deze bel ik en
leg de situatie uit. Hij geeft aan nog een half uur af te wachten vanwege de python spuit. Om kwart voor 6 weer terug
bellen, ook als er nog wel een kitten is. Maar de situatie veranderd niet. Ze perst wel soms, maar loopt veel rond en
er komt totaal niets naar buiten. Ik begin al vanalles klaar te leggen, want als ik zo bel zullen we wel naar de
dierenarts toe moeten. Kwart voor 6 bel ik de dierenarts weer en die geeft aan dat ik maar langs moet komen.
Rond 6 uur zijn we bij de dierenarts, hij heeft ondertussen zijn assistente ook al gebeld. Hij checked Jila en ziet dat
ze inderdaad aan het persen is maar dat er niets komt. Hij luistert naar haar hartje en geeft aan dat we wachten op de
assistente. Ik geef aan dat ik erbij wil blijven, Roland zal wachten, maar de dierenarts geeft aan dat Roland beter naar
huis kan gaan, hij wil de keizersnede rustig laten verlopen en dat zal zijn tijd nodig hebben.
Dus als de assistente er is, gaat Roland naar huis en gaan we aan de keizersnede beginnen.
Jila krijgt een narcosespuitje en mag terug in haar reismandje. Dan wordt ze meegenomen naar de operatietafel en
daarop vast gebonden. De dierenarts legt uit dat hij rustig wil werken en liever niet praat. Dat is ok, dat kan ik
respecteren. Eerst wordt Jila geschoren, daarna ontsmet en dan kan de buik open. Rond half 7 haalt hij de eerste
baarmoederhoorn eruit, een hele dikke worst. Als die open is geeft hij het eerste kitten aan de assistente en zegt tegen
mij dat ik maar naast de assistente moet gaan staan, dan kan ik de kittens mee warm wrijven. De dierenarts haalt het
ene na het andere kitten eruit. Zes in totaal. Wij wrijven de kittens om ze te stimuleren om adem te gaan halen en er
wat beweging in te krijgen. De assistente geeft de kittens een antinacose middel en daardoor worden ze iets allerter.
Er zitten een paar kleintjes bij, op zich ben ik dat wel gewent. Ook haalt de assistente de nageboortes eraf en daarna
gaan we naar de ruimte ernaast, daar staat al een bak klaar met warmtelamp erboven en kunnen we de kittens warm houden
en wrijven. Het gaat best goed, ze komen goed op gang en beginnen goed te bewegen. Hier checken we de geslachten,
3 katers en 3 poesjes. De assistente vraagt verwonderd naar de lichte glans op de vacht. En ondanks de rode lamp
denk ik dat het komt omdat het Blauwe kittens zijn. Bij daglicht maar een beter kijken morgen.
Ondertussen heeft de dierenarts Jila al weer helemaal dicht gemaakt. Maar hij gaat haar afwassen met warm water en een
doekje om de ontsmettingsmiddel en bloed weg te halen. Daarna fohned hij haar droog en warm. Hierna legt hij haar bij
haar kittens en komt erbij zitten. Ze is nog steeds buiten
zeil. Later verteld hij me waarom, hij geeft aan dat het beter voor haar is zo laat mogelijk wakker te worden vanwege
het narcose middel. Daar zitten 2 componenten in en het ene component heeft ongeveer 5 kwartier nodig om uit te werken.
Als je de kat wakker maakt terwijl dat nog werkt krijg je zo'n opgefokte kat. Ja, herkenbaar. Hij legt dus uit dat het
beter is haar uit te laten slapen en anders zo laat mogelijk wakker te maken. Omdat ik hem vertelde dat ik de python had
gezet wist hij dat ik wel een spuit durf te zetten. Hij geeft me dus een anti narcosepuitje mee die ik rond 10 uur mag
zetten, dan is dat andere wel uitgewerkt en zou ze rustig wakker moeten maken. Hij vraagt of de kittens nog gechecked
moeten worden op navelbreukjes en open gehemeltes. Ik geef aan dat ik niets geks verwachts met deze combinatie maar dat
hij ze gerust mag checken, wat hij dan ook nog doet en niets vreemds bij ze vindt. Ondertussen heeft de assitente
koffie en thee gezet en drinken we gezamelijk een bakje thee.
Tegen 8 uur bel ik Roland dat hij ons kan komen halen. Ik bestel meteen een blik Milkodog omdat ik niet weet of Jila
haar kittens accepteert en melk gaat geven. Soms geeft dat problemen na aan keizersnede. Ondertussen betaal ik voor
de keizersnede en reken de medicijen en de Milkodog af. Als Roland er is legt de dierenarts Jila en haar
zesling in de reismand, dekt haar onder en we leggen een deken over de mand vanwege de kou. Daarna gaan we snel naar
huis, de auto is gelukkig nog warm.
Thuis maak ik de werpkist klaar voor mama en kittens. De kranten en natte doeken kunnen eruit, het warme matje moet
eronder. Als het klaar staat kan Jila op het matje en haar kittens erbij. Nu kan ik de kittens gaan wegen en de
bandjes om gaan doen. Een licht en donker kitten hebben geen bandje nodig, de andere 4 maak ik wat kleiner en doe ze die
om als ik ze gewogen heb. Ik check nogmaals de geslachten en noteer dat bij de weeggegevens.
We wachten keurig 10 uur af en dan zet ik de anti narcosespuit in haar bil. Raar hoor zo'n slapende kat die nergens op
reageert. Wel handig, want nu kon ik in alle rust de bandjes omdoen en wegen en die spuit zetten.
Jila wordt heel langzaam en rustig wakker, dat is inderdaad heel anders dan wat ik gewent ben. Ze zakt nog een keer wat
weg en ik praat heel rustig tegen haar. Daarna komt ze wat beter bij en begint voorzichtig haar kittens te likken.
Sommige hadden al haar tepels gevonden, ook doordat ik sommige al had aangelegd en wat welk eruit had geknepen.
Gelukkig het lijkt erop dat ze de kittens in ieder geval accepteert. Het duurt nog wel een tijd voor ze wat meer helderder
is en dan blijft ze ook keurig bij haar kittens liggen.
Gaia en Kruimel vinden het maar niets, want Jila ruikt anders. Ik had het al gevreesd, rare Burren. Ik blijf er vanacht
voor liggen slapen op een matje zodat ik de boel in de gaten kan houden en Gaia uit de werpkist kan halen als het te erg
wordt. Ergen midden in de nacht wil ze er toch bij, en begint aan de kittens te liggen. Misschien komt het toch ook nog
wel goed met haar.
