Jamila's dagboek A-nest | Jamila's dairy A-Litter

Zwangerschap | Pregnancy
Bevallingsverslag | Delivery
De gewichten | The weights
Bij nieuwe eigenaar | At new owner
Miskraam | Miscarriage

Week 1

31 januari 2004 / 1 dag
Geboorte gewicht en daarna het gewicht van zeven uur s'morgens
eerste kitten 19.45 uur poes 66 gram 86 gram
tweede kitten 20.20 uur kater 78 gram 88 gram
derde kitten 21.45 uur poes 50 gram 84 gram
vierde kitten 22.49 uur kater 72 gram 80 gram
vijfde kitten 23.25 uur kater 86 gram 102 gram

1 februari 2004 / 2 dagen

Je maakt een planning, hebt bepaalde verwachtingen. Die kun je beter niet hebben, want het loopt toch niet zoals je verwacht. Waarom zo sceptisch? Zware nacht gehad, geen zorgen, met de kittens gaat het zover we kunnen zien erg goed. Ze zijn heel levendig en eten erg goed bij Jamila, zoals in bovenstaand overzichtje te zien is. De kittens waren vanmorgen allemaal 80 gram of zwaarder, netjes. Waarom zo'n zware nacht dan? Jamila liet alles gelaten toe, we hadden de werpkist snel naar boven verplaats, warmtekussentje eronder, dekbed erop, kittens erin, Jamila erbij. Geen probleem, tot twee uur of zo, toen moest ze eruit. Eten, drinken en kattenbak stonden bij haar, maar ze wil van de kamer af. Ik leg haar terug in de kist en voor een half uur of zo vindt ze het wel goed. Dan gaat ze weer aan de deur staan te krabbelen of miauwen. Weer zet ik haar terug en mopper op haar dat ze bij haar kittens moet gaan liggen slapen. Drie uur, ze begint weer, ik laat haar uit de kamer en ze gaat meteen naar benenden. Ik neem haar mee de huiskamer in en ze loopt eerst een rondje om dan de kittens van Shivaya op te zoeken. Da's niet de bedoeling, je hebt zelf 5 hongerige, witte baby's. Ik neem wat blikvoer voor haar en neem haar weer mee naar boven. Ze eet wat en gaat weer bij de kittens liggen. Tussen drie en zes gaat ze verschillende keren uit haar kist om aan de deur te miauwen. Ze laat haar kittens liggen, die neemt ze niet mee, maar zelf heeft ze een dwang om uit de kamer te komen en naar benenden te gaan. Half zeven, bijna geen oog dicht gedaan, van die kleine dutjes tussen haar miauw kuren in. Ik ga eruit, neem Jamila mee en laat de kittens nog boven. Eerst gaat ze op zoek naar eten, maar daarna zijn de kittens van Shivaya weer de klos. Ik begin het te begrijpen, ze neemt een kitten bij een nekvel en sleept het mee naar een plekje, of ze miauwt zodat het haar volgt. Ze denkt dat ze haar nest niet compleet heeft, ze denkt dat ze tien kittens moet verzorgen en voeden. Ze wil de grotere kittens bij haar hebben. Ik ga de kittens van Jamila halen, maak de bench in orde met mandje en dekbedovertrek en leg daar de kittens in en wijs Jamila haar plekje. Ze vindt het goed, maar niet goed genoeg, ze mist nog steeds iets. Weer gaat ze op zoek naar een groot kitten en sleept dat mee naar haar nest. Sommige kittens willen niet bij haar kleine kittens zijn, andere vinden het niet zo'n probleem. Lang blijven ze echter niet, ook al omdat ik er als een politieagent bij blijft om op het moment dat ze gaan zogen bij Jamila weg te halen. Gedurende de dag probeer ik Jamila zoveel mogelijk te kalmeren, en wijzen we haar op haar plichten tegenover haar kittens. Die Burmezen van tegen de kilo kunnen wel zonder jou. Ze wordt wel wat rustiger, gaat wel in en uit de bench. Probeert af en toe een groot kitten te slepen of te lokken. Maar haar eigen kittens laat ze netjes in het mandje. Als de kleintjes piepen gaat ze er meteen brommend op af om ze dan te voeden of te wassen. Alle ander katten mogen van haar in de buurt komen, Shivaya heeft zelfs al mee in het mandje gelegen en twee Siameesjes vonden bij haar de tepels. Jamila vindt het allang goed, als ze maar niet alleen is, ze wil gewoon gezelschap. Ook heb ik nog even geprobeerd om de bench dicht te houden, ze wordt wel niet zo overstuur als Shivaya. Maar rustig blijft ze niet, ze gaat zitten krabbelen om eruit te kunnen, en gooit zelfs het hele nest om als we niet opletten. Haar doel, gezelschap, heeft ze dan ook niet meer binnen bereik. Dus laat ik de bench maar open en hoop dat ze rustig blijft en haar kittens netjes voedt. Vannacht laten we ze dan ook maar beneden, ik weeg vanavond en morgenvroeg nog een keer voor de zekerheid. Als ze haar kittens vannacht netjes voedt zonder dat wij erbij zijn moet deze oplossing geen probleem zijn. De Burmeesjes willen zo soms nog wel een zogen, maar voor het grootste deel zitten ze gewoon aan het blikvoer en vlees. Shivaya gaat er nog regelmatig voor liggen, dus ze zouden voldoende bij Shivaya moeten krijgen. In de loop van de avond is ze ook al wat rustiger geworden, en ligt voor het merendeel bij haar kittens, en laat de kittens van Shivaya met rust.

You make plans, have expectations. But you better not have them, because it doesn't work out the way you think it would go. Why so cynical? I have had a tough night, don't worry, the kittens are doing fine. They are very vivid en eat well, like you can can see in the table. The weights of the kittens were 80 gram or more this morning, very good. Why a tough night then? Jamila was fine with all we had planned. The whelping-box went upstairs, heat pillow on de bottom, blanket on top, kittens in the box and Jamila with them. No problem, until two o'clock in the night, she wanted to get out. There was food and water and the litter box with her in the room, but she wants to leave the room. I put her back in the box, but this only works for half an hour. Then she leaves the box again and meows in front of the door. Again I put her back and tell her to stay with her kittens and get some sleep and rest. Three o'clock, again she starts. I open the door and immediately she walks downstairs. I take her with me into the living room and at first she goes walking around the room, but then she goes looking for the kittens of Shivaya. That's not okay with me, you are having five hungry white baby’s of your own. I take some can food for her and take her upstairs with me. She eats something and lies down with her kittens. Between three and six she leaves the whelping box several times and meows in front of the door. She leaves her baby's, she doesn't take them with her, but she has a very strong desire to leave the bedroom and go downstairs. Half past six, I have hardly slept, just tiny naps between her meow moments. I get up, take Jamila with me and leave the kittens upstairs for the moment. First she start eating something, but then she went looking for the kittens of Shivaya again. I start to understand the situation, she takes a Burmese kitten, carrying it on his neck or she starts meowing so the kitten will follow her. She thinks she is not having a complete nest, she thinks she is having 10 baby’s to feed and take care off. She wants the Burmese kittens of Shivaya with her too. I take her own kittens downstairs, put the bench up with basket and blanket, and put her baby’s into it and show her the place. She is okay with it, but is still missing something. Again she goes looking for a Burmese kitten and drags that with her to her nest. Some Burmese kittens don't want to stay with those tiny little kittens of her, others don't mind. They don't stay long though, and they don't like it when I pull them off of Jamilas nipples to start drinking at her. During the day I try to calm her down, and tell her her duty that she has to her kittens. Those Burmese kittens who weigh around a kilo can do without you. She calms down, but goes in and out the bench. Tries to kidnap a Burmese kitten now and then. But her own kittens she leaves quietly in the basket. But when those tiny ones make a sound she walks to them to feed and clean them. Also all other cats can come near them, Shivaya even went in the basket and two little Siamese found her nipples. Jamila is okay with that, as long as she is not alone, she just wants some company. I even tried to close the bench, Jamila is not getting up said like Shivaya. But she doesn’t stay quiet either, she scratches to get out, and throws the basket upside down when we don't watch. Her goal, company, isn't in her reach anymore when I close the bench. So we leave the bench open and hope that she stays calm and feed her kittens. We leave them downstairs tonight, I take the weights before we go to sleep and tomorrow morning for insurance. When she takes the time to feed her kittens tonight, without us being around her, this solution has to be no problem. The Burmese kittens want to drink now and then, but they are mostly eating can food and meat. And Shivaya is still lying down for them now and then. During the evening Jamila gets quiet, she stays with her kittens for most of the time.

2 februari 2004 / 3 dagen

Goed geslapen vannacht, wat een rust zonder die donderstenen. Eerst maar eens wegen, drie zijn er nog 6 gram aangekomen in de nacht en twee kwamen 2 gram aan. Jamila heeft ze dus in ieder geval gevoed, ook zonder dat wij erbij zijn. Wat er precies gebeurt gedurende de nacht kunnen we natuurlijk niet zien, maar de weegschaal is een goede getuige. Koud kunnen ze het niet hebben omdat er een warmtekussentje onder ze ligt. Verder zien ze er goed en schoon uit. Dus voorlopig kunnen we op deze voet verder gaan. En dan nu de namen, ik was natuurlijk al voorbereid:
eerste: AYITA, dit betekend "eerste danser", in de taal van de Cherokee indianen.
tweede: AKANDO, dit betekend "hinderlaag", in de taal van de Cherokee indianen.
derde: AYASHA, dit betekend "kleintje", in de taal van de Chippawa indianen.
vierde: ANOKI, dit betekend "acteur", in de taal van de Cherokee indianen.
vijfde: ASHKII, dit betekend "jongen", in de taal van de Cherokee indianen.
Ook bij dit nestje weer indianen namen, en ook weer met een A. Ons eerste Siamezen nestje. Ayasha voor het kleinste kitten vond ik wel erg toepasselijk, en Akando voor het katertje dat met de navelstreng om het halsje geboren werd is ook een beetje toepasselijk. De andere namen heb ik gewoon verdeeld, niet echt een reden waarom de een die naam heeft, daar zijn ze nog te klein voor en dan moet ik langer wachten. Alle kittens zijn vrij, uit dit nestje houden we geen kitten, dan wordt het een te grote beestenbende hier.

Now I had a good nights rest, very quiet without those bandits. First I took the weights, three of them gained 6 gram during the night and two of them gained 2 gram. Jamila did feed them, without us being around her. We can't see what exactly is happening during the night, but the scale is a good witness. They can’t have had cold because there is a heating pillow underneath them. They look all right and clean. For the mean while we can go on this way. And now the names, I was prepared of course:
first: AYITA, this means "first dancer", in the language of the Cherokee Indians.
second: AKANDO, this means "ambush", in the language of the Cherokee Indians.
third: AYASHA, this means "little one", in the language of the Chippewa Indians.
fourth: ANOKI, this means "actor", in the language of the Cherokee Indians.
fifth: ASHKII, this means "boy", in the language of the Cherokee Indians.
Again Indian names, and also starting with an A. Our first Siamese litter. Ayasha for the smallest kitten and Akando for the tomcat who was having the birth cord around his neck was a bit fitting. Also Ayita for the first born seems to fit. I just liked the other names and gave them to a kitten. Not really a reason why. All kittens are available, I'm not keeping a kitten out of this litter, otherwise were going to have to many to soon.


Ayita 2-2-04

Ayita 2-2-04

Ayita 8-2-04

Akando 2-2-04

Akando 2-2-04

Akando 8-2-04

Ayasha 2-2-04

Ayasha 2-2-04

Ayasha 8-2-04

Anoki 2-2-04

Anoki 2-2-04

Anoki 8-2-04

Ashkii 2-2-04

Ashkii 2-2-04

Ashkii 8-2-04

4 februari 2004 / 4 dagen

Het gaat heel goed met de kittens, ze zijn lekker rustig, maar als ze wakker zijn ook heel bewegelijk. Ze waren goed aangekomen, Jamila voedt ze goed. Gisterenmiddag nog een leuke streek van Shivaya, ik moest er wel om lachen. Jamila had haar kittens alleen gelaten, waar ze precies was weet ik niet. Shivaya ging in de bench naar de kittens van Jamila. Maar ze ging er niet bij liggen, nee ze ging alleen maar wat snuffelen. Daarop werd het vijftal wakker en begon luidruchtig te piepen omdat ze dachten eten te krijgen. Daarop kon Jamila weer terug naar haar nest komen om de kleintjes te voeden en rustig te maken. Shivaya stond haar onschuldig aan te kijken "ik deed niks." Jamila liep brommend langs haar af en ging bij haar kleintjes liggen, en Shivaya vertrok. Dat brommen/grommen is Jamila mee begonnen vanaf dat ze haar kittens heeft. Als ze haar kleintjes hoort begint ze, hoort ze de kittens van Shivaya dan bromt ze ook, zelfs als een van de grotere katten begint te miauwen dan bromt ze. Soms loopt ze bij voorbaat brommend en miauwend rond, dan weten wij al weer hoe laat het is. Ze is op kittenjacht, en een van Shivaya kinders is dan de klos. Deze wordt in het nekvel gegrepen en gekitnapt naar haar nest. Helemaal afleren zal voorlopig wel niet lukken, het enige wat we zoveel mogelijk doen is de grote kittens weghalen bij Jamila als ze beginnen te drinken. Gelukkig willen die grote ook niet bij Jamila en de kleintjes liggen, dus het lukt haar toch niet om heel de dag de kittens bij haar te hebben.

The kittens are doing well, they are very quiet, but are very active if they are awake. They gain well, Jamila is good taking care of them. We had a good laugh because of Shivaya yesterday afternoon. Jamila left her kittens alone, Shivaya went into the bench to the kittens of Jamila. But she didn't lay down with them, she just went to check them out. The five kittens woke up because of her and made a lot of noise. So Jamila had to come back to her kittens to feed them and get them quiet again. Shivaya was standing there and looking innocent "I wasn't doing anything." Jamila walked past her and grumbled, lays down with her kittens and Shivaya leaves. The grumbling of Jamila started from the moment she is having kittens. She does it all the time, when she hears her little ones, or the kittens of Shivaya. Even when she hears one of the adult cats she starts. Sometimes she even walks around grumbling without anyone meowing, we know what time it is then. She is kitten hunting, and one of Shivayas kittens is getting kitnapped. She takes it in her mouth by carrying it by its neck. And takes it back with her to her nest. It wont be easy to stop her doing that, the only thing we can do is take away the bigger kittens when they start to drink. Most of the time the Burmese kittens don't want to stay with her and her little kittens, so they leave Jamila feeding her own kittens.

6 februari 2004 / 6 dagen

Nog niet veel wijzigingen bij deze kleintjes. Ze komen goed aan, zelfs beter dan de kittens van Shivaya op die leeftijd. Maar verder: nog geen spleetoogjes en alle navelstrengetjes zitten er nog aan behalve dat van Ashkii. Wel begint er wat kleur aan de oorrandjes te komen, en heb ik de elastiekjes bij alle kittens losser moeten maken. Ik moest namelijk bij deze kittens de kleinste elastiekjes ook nog wat innemen, hun halsje is dunner dan dat van de burmezen kittens. Maar ze groeien zo goed dat de elastiekjes al weer wijder moesten. Jamila is een heerlijke rustige moeder, ze laat haar kittens goed in het mandje liggen. Wegen gaat zelfs erg goed omdat ze niet direct komt kijken als ik een kitten pak om te wegen, net of ze al wat geleerd heeft van het nestje van Shivaya, dat ik haar kittens toch altijd weer aan haar terug geef. Jamila gaat ook wat minder op zoek naar de kittens van Shivaya, soms komt ze nog wel eens kijken en zoeken. Maar voor het merendeel ligt ze bij haar eigen kittens.

Still not much changes. They gain good, even better then the kittens of Shivaya at this age. But furthermore: no signs of opening eyes, and all the umbical cords are still on the belly’s, except the one of Ashkii. But they are getting darker ears, and I had to loosen the hair elasticks. I had to make the small elastics smaller with these kittens. Their neck is smaller then the Burmese ones. But they are gaining that much, so I had to loosen it already. Jamila is a very calm mother, she isn't moving her kittens. It's not a problem to take the weights, because she isn't even coming to take a look when I take a kitten. It seems like she learned something from the nest of Shivaya, like she knows I'm going to give her kittens back. Also Jamila is less searching for the kittens of Shivaya, sometimes she does, but most of the time she stays with her own kittens.

Week 2

8 februari 2004 / 8 dagen

De kittens zijn al weer een weekje oud, en afgelopen week erg goed gegroeid. 6 februari schreef ik nog dat de kittens nog geen oogjes open hadden, maar s'avonds hadden de eerste kittens toch al wat spleetjes. Ayita en Akando waren de eersten. Op 7 februari had Akando zijn oogjes goed open, Ashkii zijn rechteroogje was open en bij Ayita waren het nog steeds spleetjes. De navelstreng van Ayita en Anoki zijn ook op 7 februari afgevallen. Ze tijgeren door de mand bij Jamila, die erg goed bij haar kindjes blijft. Wat ook wel aan de gewichten te zien is. De gewichten van 7 februari zijn niet helemaal zuiver omdat ik wat eerder op de avond heb moeten wegen.

The kittens are one week old now, and they did grow very good the first week. I wrote on February the 6th that the kittens didn't have any eyes open, but that same evening the first kittens had opened their eyes a little bit. Ayita and Akando where the first to open them. On February the 7th the eyes of Akando where wide open, Ashkii's right eye was open and Ayita's eyes where just a little opened. The umbical cord of Ayita and Anoki dropped of on February the 7th. They crawl thru the basket and Jamila stays close to her babies. We notice that because of the good weights. The weights of February the 7th are not totally clear because I had to take the weights a bit earlier that day.

9 februari 2004 / 9 dagen

Wat een goede eters zijn dit, en een goede moeder natuurlijk, want anders komen ze niet zo goed aan. De kittens slapen nog erg veel, maar dat moet ook, dat is gezond voor ze. Er begint al wat meer verschil in de kleur te komen. Ayasha het kittenpoesje dat als derde geboren is, heeft de donkerste oortjes. Anoki, het kittenkatertje dat na Ayasha kwam, is het lichts van allemaal. Dan komt Ashkii, onze beer tussen de kittens, hij blijft ze momenteel qua gewicht steeds voor. Hij is ook vrij licht, maar al iets donkerder dan Anoki. Dat zou natuurlijk kunnen omdat hij al wat groter is. Ayita en Akando zijn beide niet licht maar ook niet zo donker als Ayasha. Het zal nog wel even duren voordat er meer zekerheid is. Zoals te zien is op de kittenpagina zijn er al drie kittens gereserveerd, en de eerste bezoekafspraakjes zijn ook al gemaakt. Dat is al erg snel, tot begin mei mogen wij van deze schavuiten genieten.

These kittens eat very well, they have a very good mother, otherwise they wouldn't gain that much. The kittens still sleep a lot, but that is ok, that is healthy for them. We can see a little different in the colours of the fur. Ayasha the female kitten that was born as third has the darkest ears. Anoki, the male kitten born after Ayasha is having the lightest ears. Then there is Ashkii, our heavy weight between the kittens, he is still up front with his weight. He also is very pale, but a bit darker then Anoki. Maybe that is because he is bigger. Ayita and Akando both aren’t pale but neither are they as dark as Ayasha. It is going to take me more time to be sure of the colours. As you can see there are already three kittens reserved on the kitten page, we already made the first visit appointments. It is a bit early, we can enjoy the company of our kittens till the start of May.

11 februari 2004 / 11 dagen

Deze kleintjes doen het nog steeds goed, ze groeien lekker. Veel heb ik nog niet over ze te vertellen, ze zijn nog te klein om te spelen. Al denkt Adoette daar anders over. Wel kun je merken dat ze iets horen en dat ze ook wat zien, ze draaien al heel leuk hun hoofdje in jouw richting als je wat zegt. Knuffelen vinden ze nog helemaal niet leuk, ze willen veel liever bij mama liggen. Dus daar moeten we nog even geduld mee hebben. Gisteren was er even paniek in huis: Shivaya ging de kittens van Jamila kitnappen. Waarom? Ik weet het niet, eentje had ze al helemaal op de zolder verstopt tussen de zuivere handdoeken. Met nummer twee wilde ze net aan de haal toen onze dochter het ontdekte. Zekerheidshalve heeft ze toen de kittens en moeder opgesloten in de bench. Daarna was de rust weer teruggekeerd. Zou het een wraakactie zijn? Jamila ging ook de kittens van Shivaya weghalen. Of wil ze nog kleintjes voor haarzelf. Toch wil ze haar eigen grote kittens niet iedere keer meer voeden. Beetje vreemd dus, we hopen maar dat er niet meer van dit soort gekke dingen gaan gebeuren.

These little ones are growing very well. I don't have much to tell about them, they are too small to play. Although Adoette has a different opinion about that. We notice that they can hear and that they can see a little. They turn their heads up to you when you say something. They don't like to cuddle, they rather stay with mama. So we need to have some patience with that. There was a bit of a panic yesterday: Shivaya was kitnapping the kittens of Jamila. Why? We don't know. One little kitten was already at the attic between our clean towels. She was just on her way with kitten number two when our daughter noticed her moving Jamila's kittens. For insurance she closed Jamila and her kittens in the bench. After that, all was quit again. Was Shivaya taking revenge? Jamila was also taking away the kittens of Shivaya. Or would she like the tiny kittens for herself? She isn't willing to feed her own kittens every time anymore. A bit strange, we hope there aren't going to be more of this sort surprises.

Week 3

14 februari 2004 / 14 dagen

Jamila is afgelopen week erg rustig geworden. Ze blijft heel goed bij haar eigen kittens, en gaat haar pleegkindjes niet meer zelf halen. Adoette vind ik echter nog wel eens bij haar, en die wordt er dan resoluut ook weer uitgehaald. De kittens groeien goed, de gewichten schommelen nog wel eens, maar ze komen toch redelijk aan. Dus nog geen reden tot ongerustheid. Ze slapen nog erg veel, en zijn erg rustig. Soms zijn ze een beetje wakker en dan zitten ze wel in het rond te kijken. Echte acties om uit de mand te komen doen ze nog niet. Wel zie ik ze al een beetje beginnen met sabbelen en likken. zichzelf en elkaar. Wegen is niet echt een probleem, Jamila blijft meestal wel bij haar andere kittens, de enige die zich met die zaak willen bemoeien zijn alle andere katten, en kittens! Vooral als ik Ashkii ga wegen, die kan schreeuwen zeg. Dan is het meteen alarmfase vier en staat alles paraat om hem te redden. Tjonge wat een drukte om niks zeg, ik weeg hem alleen maar. Nee dan Shivaya, die is op de kitnaptoer. Ik verdenk haar tenminste ervan, want Jamila zie ik niet met de kittens sjouwen. En Shivaya hebben we het al wel zien doen. Gisterenmorgen vond ik drie kittens apart in het teddy kittenslaapzakje en de andere twee lagen nog in het mandje, wat wel overhoop gezet was. De moeders? Die lagen gewoon ergens op de bank of deken. De kittens? Die waren heel zoet aan het slapen. Vreemde moeders hoor, Jamila haalt haar kinders niet eens terug als Shivaya aan de haal gaat, vertrouwd ze haar zo veel dan? Gelukkig legt Shivaya de kittens wel op een warme plek, dus ze kunnen daar weer gewoon verder slapen.

Jamila became very peaceful last week. She stays with her own babies, and leaves her foster children and isn't collecting them anymore. At times I find Adoette with her, and I take him out of that nest without pardon. The kittens grow very well, the weights can flow a little, but they gain enough. No reason to get worried. They sleep a lot, and are very quit. When they are awake they look around. There is not much action yet to get out of the basket. But I noticed them licking themselves and they others. To take the weights is not really a problem, Jamila stays with her other kittens. The only ones who think they have to interfere are the other cats, and Burmese kittens! Especially when I take the weight of Ashkii. He can scream. It looks like alarm phase four, and all others are there to rescue him. What a commotion for nothing, I'm only taking his weight. And then Shivaya, she is still kitnapping. I think she is, because Jamila isn't moving the kittens. And we have noticed that Shivaya did. Yesterday morning I found three kittens separated from the nest, in a cat sleeping bag. The other two were still in the basket, what was kind of messy. The moms? They were just somewhere on the couch or a blanket. The kittens? They were sleeping very tight. Strange moms, Jamila isn't getting her kittens back when Shivaya is taking them. Does she trust her that much? Thank god Shivaya is leaving the kittens at a warm spot, so they can get back to sleep.

15 februari 2004 / 15 dagen

Langzaamaan worden deze kittens actiever. Soms liggen ze vol interesse over de rand van het mandje naar de grotere wereld te kijken. Knuffelen vinden ze echter nog niks, toch gaan we deze week daar wel meer mee beginnen, ondanks protesten van de Jamila-clan. Ook zijn de oortjes verder verkleurd, drie kittens, de eerstgeborene drie, hebben donkerdere oortjes. De twee laatst geborene hebben lichtere oortjes. Vermoedelijk drie chocolate-point en twee lilac-point dus.

Bit by bit the kittens are getting more active. Sometimes they look over the basket into the big world with lots of interest. They are still not very cuddly, but we start with that this week. With or without protest from the Jamila-clan. The ears became darker, the three firstborn kittens are having darker ears. The two lastborns are having paler ears. I think we have three chocolate-point and two lilac-point kittens.

16 februari 2004 / 16 dagen

De kittens worden steeds nieuwsgieriger. Met hun grote heldere oogjes kijken ze in het rond, en zitten te luisteren als je wat tegen ze zegt. Ayita is zelfs al uit het mandje gekropen, waarschijnlijk omdat ze honger had, want ze zag Shivaya en hoopte waarschijnlijk iets bij haar te kunnen eten. Ze groeien goed, en vooral Ashkii, die kan er wat van zeg, hij weegt al over de drie ons.

The kittens are getting nosier. With their big clear eyes they look around, and they listen when we say something. Ayita came out of the basket all by herself, probably because she was hungry, she saw Shivaya and did hope to eat something with her. They are good growers, especially Ashkii. He is the best eater, he gains already more then three ounces.


Ayita 15-2-04

Ayita 21-2-04

Ayita 7-3-04

Akando 15-2-04

Akando 21-2-04

Akando 7-3-04

Ayasha 15-2-04

Ayasha 21-2-04

Ayasha 7-3-04

Anoki 15-2-04

Anoki 21-2-04

Anoki 7-3-04

Ashkii 15-2-04

Ashkii 21-2-04

Ashkii 7-3-04

18 februari 2004 / 18 dagen

Heel grappig om deze kittens weer vorderingen te zien maken. Ze beginnen een beetje met elkaar en mama te spelen. Bijten elkaar en slaan elkaar met de pootjes. Ook beginnen ze zichzelf en elkaar te wassen. Momenteel worden ze door ons al regelmatig een keer aangehaald of uit het nest gehaald. Maar echt leuk vinden ze het nog steeds niet. Ayita is wel vrij rustig, maar Ashkii daar in tegen vindt er helemaal niets aan. Toch zijn ze allemaal erg nieuwsgierig naar hetgeen wat er om hun heen gebeurd.

It is funny again to watch these kittens moving around. They start playing with each other and with mama. They bite each other and hit with paws. They also start cleaning themselves and each other. At this time we take them several times out of the basket. They still don't like it, Ayita is very quit when we pet her, but Ashkii doesn’t like it at all. But they are all very noisy about what is going on around them.

20 februari 2004 / 20 dagen

Nog weinig ander nieuws te vertellen. De kittens groeien lekker, drie zitten er al over de drie ons. Dus dat gaat erg goed. Jamila is een goede en rustige moeder, ze blijft erg goed bij de kittens liggen en neemt daar erg veel tijd voor. Ayita begint al vaker uit het nest te klimmen, ze is de vlugste van het stel op dit moment. Als ze echter voor de mand ligt te piepen wordt mama Jamila niet echt snel om haar weer terug te leggen in het nest. Ze is daar ook erg rustig onder. Ook als wij de kittens pakken laat ze dat rustig toe, paniekerig wordt ze daar niet onder, zoals ze wel met de kittens van Shivaya deed. De kittens van Shivaya laat ze nu grotendeels met rust, ze gaat ze niet meer halen. Soms ligt er nog een burmees kitten bij Jamila en haar kids. Maar niet meer omdat zij ze zelf is gaan halen.

Still not much news to tell. The kittens grow very well, three are gaining more then three ounces. That is going very well. Jamila is a very good en quit mother, she stays a lot with her kittens and takes time to feed them. Ayita starts to get out of the basket more and more, she is the fastest at this time. If she is lying in front of the basket and start meowing, mama Jamila isn't getting quick to pull her back into the basket. She stays very calm under all of that. When we pick up the kittens she stays calm too, she isn't getting in a panic, like she did when we picked up Shivaya's kittens. Most of the time she doesn’t look for the kittens of Shivaya, she isn't collecting them anymore. But at times there is still a Burmese kitten with Jamila and her little kids. But not because Jamila got one.

Week 4

22 februari 2004 / 22 dagen

De laatste twee dagen komen de kittens niet zo hard meer aan. Toch ligt Jamila veel bij de kittens, en ze eet ook goed. Het wordt tijd om te gaan spenen. Daar ben ik vanmorgen dan ook mee begonnen. Een papje van kittenmelk en rijstebloem. Ayasha vond het wel lekker en heeft zelf van het lepeltje gegeten, de anderen heb ik wat in hun bekje moeten forceren. Ze eten het dan wel op maar zullen niet zelf van het lepeltje of bordje proberen te eten. Momenteel beginnen ze al wel grappig rond te lopen, nog trillerig op hun beentjes. Als je je gezicht laat zien voor het mandje en je stem laat horen, dan komen ze met z'n allen naar voor om aangehaald te worden.

The last couple of days the kittens aren't gaining that much. Jamila is still spending a lot of time with her kittens. And she eats well, it’s getting time to put the kittens on other food. I started with that this morning. Some kitten milk and flour of rice. Ayasha liked it and ate some from a spoon. I had to force some food to the other kittens. The all eat it, but won’t come to the idea to eat from a spoon or from the plate. At this age they start walking around, that looks kind of funny, they waggle when they walk. When we are in front of the basket and talk to them they come up front to get petted.

24 februari 2004 / 24 dagen

Het gaat steeds beter met die kleine hummels, ze lopen al hele stukken door de woonkamer. Ayita is de brutaalste van allemaal maar ze is al weer helemaal ingehaald door de andere kittens, want die durven nu ook wel hoor. Helaas had haar uitstapje vanavond nare gevolgen. Onze dochter stond per ongeluk een beetje op een pootje. Het kitten zielig piepen en onze dochter in tranen. Op het eerste gezicht zag ik er niets ernstigs aan, ze hield haar pootje wel omhoog en je weet nooit, dus toch naar de dierenarts ermee. Meteen ook Jamila meegenomen, omdat ik haar ook even wilde laten nakijken, daarover straks meer. De dierenarts heeft Ayita helemaal onderzocht maar kan ook op het eerste gezicht niets vinden, ook steunt ze gewoon op haar pootje dus volgens haar ziet het er niet ernstig uit. We moeten dus maar even een paar dagen goed opletten of ze haar pootje weer gewoon gaat gebruiken zonder het op te tillen, en of ze niet verstoten word door de groep. Dat laatste betwijfel ik, moeder Jamila is erg stabiel en zorgt goed voor haar kleintjes. Dus even afwachten maar......... over een paar dagen meer. Jamila....., heerst hier een vloek in huis? Ik weet het niet, maar vannacht heeft een van de katten gespuugd, en vanmorgen wilde Jamila niet eten, dus ik dacht dat zij het wel eens kon zijn. Later op de dag is ze toch aan het eten gegaan, maar omdat ik nu toch moest gaan, en omdat ze nogal rode ogen heeft, heb ik haar maar meegenomen ter controle. Dat kan nooit kwaad. Ze heeft geen verhoging, en aan haar longen en darmen is niets te horen. Door de zwangerschap kan haar weerstand wat minder zijn en daarom misschien die ontstoken oogjes en misschien dus ook wel dat spugen. Alles goed in de gaten houden is het devies, moeder en kinders. De gewichten goed bijhouden, we doen niet anders, en opletten of ze goed blijft eten. Verder weer een nieuwe tube oogzalf gekregen voor Jamila en eventueel haar kittens. Geen andere medicijnen voor haar gehad omdat dat allemaal in via de moedermelk weer bij de kittens kan komen. Zaterdag moet ik toch weer terug voor de burmeesjes, dus dan kan ik mooi verslag uitbrengen over de siameesjes. Mochten er negatieve wijzigingen zijn dan zit ik natuurlijk al weer eerder op de stoep. Ik ben al bijna vaste klant nu, straks krijg ik nog een klantenkaart en stempeltjes als dat zo door gaat. Ze zullen waarschijnlijk wel eens lachen om mijn bezorgdheid, maar ik neem mijn taak als opvoeder en verzorger erg serieus en wil alleen het allerbeste voor mijn kittenkindjes. Net zoals het nieuwe personeel ook graag gezonde kittens wil.

The kittens are getting nosier and nosier, they walk into the living room. Ayita is the nosiest of them all, but the other ones did gain on her. They dare to walk further in the room too. Unfortunately had her steps into the big world a nasty outcome. By accident our daughter stepped on one of her paws. The kitten was squeaking and our daughter was crying. I didn't see something disastrous, but she kept her paw up, and you never know. So we went to the vet, and I took Jamila with us for a check-up, more about that later. The vet did thoroughly check Ayita but could find anything at first sight. She is also using her paw to lean on, so the vet does not think it is serious. We should watch her for a couple of days to see if she is using her paw without lifting it, and if it will still join the group. The last I doubt, mother Jamila is very stable and is taking good care of her little ones. Just wait and see............more in a couple of days. Jamila....., is there a curse in the house? I don't know, but last night one of the cats did throw up. And this morning Jamila was not having an appetite. So I think she could be the one who had thrown up. She started eating during the day though, but because I had to visit the vet, and because she was having reddish eyes, I took her with me for a check-up. That never hurts. She isn't having a fever, and her longs and intestines are clear. She can be more vulnerable because of the pregnancy and nursery. Maybe she is having infected eyes because of that and maybe she was throwing up also. I have to keep an eye on them, mother and kittens. Check the weights, like we always do, and watch carefully if the keep on eating. I bought a new tube eye cream for Jamila and eventually her kittens. I didn't become other medications because that can go true the mother milk into the kittens. I have to go again on Saturday for a check-up for the Burmese kittens, so I can tell then how the Siamese kittens are doing. When there are complications before Saturday I will be there sooner of course. I'm almost a weekly customer. I'm going to get a client pas and bonus when I go on like this. Probably they laugh because I'm so carefully with my kittens. But I'm taking my job as caretaker very seriously, and I only want the best for my kittenbabys. Just like the new kittens owners want to have healthy babies also.

25 februari 2004 / 25 dagen

Eerst een geruststelling voor allemaal: er is niets aan de hand met het pootje van Ayita. Ze loopt gewoon rond, gebruikt haar pootje om er op te staan en om al spellende de andere kittens te slaan. Alles is dus erg meegevallen, het zal wel een beetje pijnlijk geweest zijn en dat zal de reden zijn geweest dat ze even met haar pootje omhoog zat. Gelukkig maar. Maar dan die gewichten gisterenavond, drie kittens zijn niet aangekomen, de andere twee daarentegen wel, en zelfs best nog veel: 10 en 22 gram. Hierdoor vermoed ik dat Jamila inderdaad gespuugd heeft, ze had in ieder geval gistermorgen geen trek. Dit heeft zijn weerslag op de kittens. Gisterenavond en vandaag heeft ze weer netjes alles opgegeten. Dus als het goed is komen ze vandaag wel weer aan. We houden het scherp in de gaten. Het bijvoeren met pap gaat nog niet van harte, alleen Ayasha is verzot op de pap, die was dan ook 10 gram aangekomen, Anoki lust het ook al wel een beetje en die is dus 22 gram aangekomen. Hij zal wel volop bij Jamila hebben kunnen drinken. Gedurende de dag en avond mogen ze een paar keer een half uurtje uit de bench om wat rond te scharrelen. Ze zijn al helemaal verzot op de kittens van Shivaya en lopen hen dan ook steeds achterna. We moeten dan wel opletten dat deze grotere kittens niet te ruw gaan spelen, want die zien het verschil niet zo tussen klein en groot. De burmeeskittens zijn superspeels momenteel. Jamila heeft baat bij het nieuwe zalfje, haar ogen zijn niet meer zo rood, en al stukken zuiverder. Van de kittens was alleen Ayasha momenteel nog het kitten met vieze oogjes. Het is normaal dat de kittens vieze oogjes krijgen, maar met een zalfje moet dat binnen een paar dagen over zijn. Bij de andere siameeskittens heb ik na een of twee dagen zalven al resultaat bereikt. Bij Ayasha is het echter hardnekkiger, met het nieuwe zalfje is het ook bij haar bijna over.

First a reassures for everyone: there is nothing wrong with the paw of Ayita. She is walking around, uses it to stand on it and to play with the other kittens. All was not that bad, she will be having some pain in the first moments and holding her paw up for that reason. But then the weights last night, three kittens didn't gain any weight, and the other two gained a lot: 10 and 22 gram. I think Jamila was the one who has thrown up, she wasn't having any appetite yesterday morning. And that is directly from influents on the kittens. Yesterday evening and today she ate well. So when all goes well, the kittens will gain again today. We keep a sharp eye on them. To feed them some porridge isn't going that well, only Ayasha likes it, she gained 10 gram. Anoki likes it a bit and gained 22 gram. I think he drank a lot by his mama. During the day and evening we let them play out of the bench to walk around. They love the kittens of Shivaya and follow them everywhere. We have to notice then that the bigger kittens play not to rough, because they don't see the different between big and small. The Burmese kittens are very playful at the moment. The cream for Jamila's eyes is working very well, her eyes are not that red anymore and look a lot clearer. And only Ayasha is having dirty eyes, the other kittens have clean eyes. It's sort of normal that the kittens get dirty eyes, but with a cream that has to be better in a couple of days. The other Siamese kittens were having good results with the cream in one or two days. But with Ayasha's it's a bit tougher, but the new cream is doing his job now.

Week 5

28 februari 2004 / 28 dagen

De kittens zijn allen weer goed aangekomen, Jamila eet weer goed en dat is te merken aan de kittens. Gelukkig heeft het bij haar maar even geduurd, en is ze maar 1 avond een beetje ziek geweest. Donderdag vond Jamila het tijd worden voor een ander plekje, de kist onder de krabpaal, jullie weten nog wel, het Hilton Hotel van Shivaya. Nou, Jamila wil ook niet onder doen, en wil ook in het Hilton. Ze had ze al een keer eerder verplaatst naar die kist, toen heb ik ze nog terug kunnen leggen in de bench. Maar nu lukt me dat niet meer. Ze moet en zal ze daar hebben. Het is er ook wel erg lekker warm in, je voelt de warmte langs je gezicht als je de deksel optilt. Wel opletten voor ons met het lopen nu, want ze kunnen direct uit die kist. De bench gaan we dan ook maar opruimen, die staat alleen maar in de weg en als hij dan toch niet meer gebruikt wordt dan kan hij beter weg zijn. De kleintjes van Jamila lopen al erg goed rond, ze spelen met elkaar en met de burmeeskittens. Ergens opklimmen doen ze nog niet, maar dat komt nog wel. Wel klimmen ze graag bij je op schoot als je op de grond gaat zitten, dat vinden ze wel gezellig, dan kunnen ze meteen je kleding op stevigheid testen met hun tanden. Ayasha heeft nog steeds last van haar oogjes, vanmorgen meteen besproken bij de dierenarts. Het zalven even opvoeren tot vier keer per dag, en als het dan nog niet over gaat moet ik haar volgende week even laten zien. Het is ook zo'n zielig gezicht zo'n kitten dat bijna niet kan kijken omdat haar oogjes helemaal of bijna helemaal dicht zitten. Ze loopt dan op haar gehoor, dat kun je duidelijk zien. Akando had gisterenavond wat last van zijn pootje en hield het omhoog. Waarvan weten we niet, heel de avond heeft hij gewoon rondgelopen, maar tegen middernacht zat hij zielig te doen. Zo op het eerst gezicht zie en voelde ik er niets aan. En vanmorgen liep hij weer gewoon vrolijk rond op alle vier zijn pootjes. Het zal wel niets ernstigs zijn geweest, hij zal zijn pootje wel gestoten hebben of zo. Volgens de dierenarts zijn kittens ook wel erg soepel en valt het vaak allemaal reuze mee.

3 maart 2004 / 32 dagen

Het gaat goed met deze kleintjes. Ze racen al lekker door de huiskamer, lopen ons achterna of anders de kittens en poezen. De gewichten gaan een beetje schommelend op dit moment. Toch zijn ze niet ziek, ze hebben geen diaree en geven niet over. Wel zijn ze erg actief en liggen niet heel de dag meer bij elkaar omdat ze dus ook de andere kittens en poezen opzoeken. Ashkii wel, die gaat als een speer, hij weegt al meer dan 500 gram. Akando en Ayasha zitten al over de 400 gram en de andere twee volgen hen op de voet. Gisterenavond heb ik helaas vergeten te wegen, dus nu mis ik een dagje. Maar omdat ze het zo goed doen is het ook niet zo erg. Zaterdag heb ik deze kleintjes voor het eerst ontwormd. Ayita is bij dit nestje diegene die het eerste op de bak plaste. Grote meid. Van de anderen heb ik al her en der een plasje moeten ruimen. Nog niet erg veel maar het lijkt erop dat ze niet zo slim zijn als onze burmeesjes. De waterbakjes zijn ook al ontdekt, en hier wordt af en toe al gebruik van gemaakt. Het eten van een schaaltje gaat nog steeds niet geweldig. Ayasha is de enige die het lekker vindt en zelf eet. De rest moet ik gewoon dwingen om wat te eten. Ik probeer het nu met een spuitje in plaats van met een lepeltje en dan wat eten in hun mondje laten druppelen. Dan beginnen ze in ieder geval wel te likken en eten het op en hoef ik hun mondje niet zo open te wrikken met een lepeltje. Shivaya is oppasmoeder geworden. Gisteren moesten we erg om haar lachen. Jamila lag op de bank en Shivaya ging met een kitten slepen en bracht dat naar Jamila. Toen ging ze kitten twee halen en bracht ook dat naar Jamila. Toen we haar met kitten drie confronteerden liet ze dat gewoon zitten. Ze vond het genoeg. Het zag er erg lachwekkend uit. Even later hebben wij veiligheidshalve de kittens weer laag gezet, ze kunnen nog niet zelf van de bank springen en ook nog niet erop. Dus dat vonden we niet goed. Vandaag begonnen de kittens wel de kattenblok te beklimmen, dus erg lang zal dat wel niet meer duren, dan proberen ze zelf op de bank te komen.

Week 6

7 maart 2004 / 36 dagen

Afgelopen woensdag en donderdag heeft Jamila diaree gehad. Dit heeft als gevolg dat de kittens niet goed aankomen. Ik heb Jamila diarsanyl gegeven zodat de diaree stopt, want inderdaad ook wel geholpen heeft. Bij de kittens ben ik overgegaan op AD voeding van de dierenarts in plaats van kittenmelk met rijstebloem. Ik heb van verschillende fokkers gehoord dat ze daarmee starten in plaats van melk. En ik moet zeggen dat gaat erg goed. Ayasha begint meteen van het schaaltje te eten, dat is geen probleem. Bij de anderen heb ik ze eerst moeten overhalen door met een spuitje wat voer in hun bekje te spuiten. Ayita en Anoki eten daarna al goed mee van het schaaltje. Ashkii moet ik soms nog wat dwingen. Met Akando ging het helemaal niet goed. Hij verliest gewicht en komt niet bij. Toch had ik hem niet zien spugen. Zaterdagavond begon hij echter wel te spugen, en alle katten en kittens komen daar dan op af. Geen wonder dat ik dus niets vind want zij ruimen alles op. Later zag ik dat hij vreselijk hard zat te persen op de kattenbak, maar er kwam niets. Daarop heb ik wat olie aan zijn kontje gesmeerd en hem met een watje over zijn buik staan te wrijven zodat zijn ontlasting gestimuleerd werd. Toen kwam gelukkig alles los, het was een enorme harde en grote drol voor zo'n kleintje. Geen wonder dat hij niet aankwam, als het er van onder niet uit kan, dan kan er van boven ook niets meer bij. Vandaag is hij in ieder geval weer aan het eten gegaan bij Jamila en ook de waterbakjes zoekt hij op. Hopelijk blijkt vanavond dat zijn gewicht weer de goede kant op gaat, anders moet hij toch even mee naar de dierenarts. Verder hebben we vandaag nog nieuwe foto's gemaakt, die moet ik nog even bewerken en op de site zetten. Officieel zijn nu Ayita en Ashkii verkocht. Ayita gaat straks helemaal naar Den Haag, naar de familie de Vos. Maar Ashkii blijft in Tilburg, hij gaat straks bij Iris en Robin wonen.

10 maart 2004 / 39 dagen

Het gaat weer stukken beter met de kittens. Zoals aan het gewichtenbestandje te zien is hebben ze wat geschommeld met hun gewichten. Zo om de beurt hebben ze moeten spugen en waren daardoor afgevallen of niet aangekomen. Gisteren waren ze allemaal weer aangekomen en lijkt het erop dat we erdoor zijn. Ze hebben geen diaree gehad. Wat het nu precies was ben ik nog niet achter, maar ik vermoed de combinatie van vast voer, en een moeder die krols aan het worden is. Via Eline had ik gehoord dat haar kittens daarvan waren gaan spugen. En Jamila is nog niet helemaal krols, maar heeft wel van die krolse neigingen. Ook eten ze al goed met de "pot" mee. Een goede tip van mijn collega-fokkers Ruud en Petra om ze meteen aan pureevoer te laten wennen. Ik ben dus begonnen met AD voer dat verkrijgbaar is bij de dierenarts. Nu eten ze echter al mee van de schaaltjes waar de grote ook uit eten. Kittekat Kitten, Iams Kitten of Gourmet. Maar ook stukjes kip en vis gaat er al met smaak in. Dat ging zo stukken sneller dan met de burmeesjes. Daar ben ik toch wel een tijdje mee bezig geweest. Ook zijn ze al helemaal zindelijk en gaan netjes op de kattenbak. Achteraf hadden ze dat toch ook wel snel door al leek het er even niet op. Ze spelen ook lekker met elkaar en rennen achter elkaar en de andere katten aan. Zelfs de kattenspeeltjes zijn al helemaal ontdekt. Het is een lekker snel nestje, waarschijnlijk door hun voorbeeld de burmezen. Ze klimmen nu ook al op de kattenblok of op de bank. Hoewel het ook voorkomt dat Jamila of Shivaya de kittens in hun nekvel grijpen om ze dan naar een geschikte plek te brengen.

Week 7

14 maart 2004 / 43 dagen

Zoals op de gewichtenstaat te zien is gaan de gewichten goed omhoog. Al 4 kittens boven de 5 ons, alleen Akando nog. Hij is een beetje eigenwijs wat eten betreft of heel kieskeurig, het is maar net hoe je het zien wil. Hij wil absoluut geen blikvoer. Wat ik ook probeer, hij gaat er echt niet zelf van eten. Als ik hem dan met het spuitje eten geven zit hij er vreselijk met te knoeien. Maar hij eet al wel brokjes. En dat heb ik anderen nog niet zien doen. Toch gaan de gewichten van de "blikvoer" eters harder dan die van Akando. Verder zijn ze gezond, spelen veel en ravotten door de kamer. Geen diaree of overgeven. Ook Akando doet lekker mee, tja, ze kunnen ook niet allemaal van die groeiers zijn net als Ashkii natuurlijk. Het is al erg grappig dat de kittens ons begroeten als we benenden komen of thuis komen. Net als de grote katten willen ze dan aandacht of eten. En dat laatste het liefst wel erg snel. Ook komen ze al gezellig op je schoot of arm liggen om daar een dutje te doen. Dat vinden ze lekker warm. Ze zijn eigenlijk best wel slim. Vandaag hebben de kittens bezoek gehad van familie Janssen. Zij kwamen voor Anoki, het lilac katertje. Dochter Joyce heeft zich prima vermaakt met de kittens en kleine Max vond de kittens ook erg leuk. Of Anoki ook werkelijk nieuw personeel gevonden heeft hoor ik over een paar daagjes.

17 maart 2004 / 46 dagen

Zoals jullie misschien wel gezien hebben op de algemene kittenpagina staat Ayasha nu als verkocht en niet Ayita. Familie de Vos wil toch liever Ayasha. En dat kan nu nog natuurlijk, dat is nog geen probleem. Verder hebben alle kittens nu de 500 gram bereikt ook Akando, mooi want dan stop ik met dagelijks wegen. En ga het wekelijks bijhouden op zaterdag. Dat Akando nu toch wat meer aangekomen is komt doordat het me toch gelukt is hem op blikvoer te krijgen. Gourmet wel te verstaan. AD van de dierenarts vindt hij helemaal niet lekker. En nog als ik hem bij een schaaltje blikvoer zet rent hij meteen weer weg, nog voor hij goed geroken heeft. Het is wel grappig ergens. Ik stop dan wat blikvoer met mijn vinger in zijn bekje, dan gaat hij wat zitten smakken en likken, en dan kan het twee kanten op: of hij heeft zoiets van ach dat smaakt toch best wel, of hij rent als een dolle weg om maar niet meer van die troep te moeten eten. Grapjas. Nee, dan moet je de anderen zien, vooral bij gekookte kip of vis. Ze beschermen desnoods met hun poot "hun" stukje van het schaaltje en waag er geen poot of vinger naar uit te steken want dat wordt bestraft met het nodige gegrom of zelf tikken met een poot. Akando wilde ook geen kip, maar ik ben eigenwijs net als hij en ik stop gewoon een stukje in zijn bekje. Zit hij het eerst bedachtzaam op te eten en wil dan mijn vinger verslinden, rare jongen. Dus weer met zijn snuit bij het schaaltje gezet en gaat hij netjes zitten eten. Mooi zo, we komen er wel. Jamila blijft een beetje aan de diaree. Heel vervelend allemaal. Ik moest vandaag toch even langs de dierenarts (lees het dagboek waarom) en toen heb ik nog eens gevraagd wat de oorzaak zou kunnen zijn van die diaree. De dierenarts dacht eerst aan het opeten en drinken van de ontlasting. Maar de kittens zijn nagenoeg zuiver, en ik zie Jamila hen nog wel een enkele keer schoon likken maar niet zo frequent meer. Dan zou het wel eens aan het eten kunnen liggen! Jamila krijgt nog steeds kittenvoer van mij, ik zet het zelfs speciaal voor haar neer. En dat voer is nou net heel vet, zegt mijn dierenarts, dus dat kan de oorzaak ook wel eens zijn. Je moet eigenlijk ook aan alles denken, toch? Ik dacht en heb gehoord kittenvoer is gezond voor aanstaande en zogende moeders, maar ja Jamila zoogt natuurlijk beetje bij beetje minder en dan zou dat inderdaad wel eens te veel voor haar kunnen zijn. Vanavond krijgen ze in ieder geval weer gekookte kip, en dan voor Jamila maar weer gewoon kattenvoer een geen kitten. Kijken hoe dat gaat over een aantal dagen.

Like you can read on the kitten page is Ayasha sold and not Ayita. Family de Vos would like to have Ayasha instead of Ayita. That is not a problem now because Ayasha was still available. The kittens all gained until 500 gram or more. Good, that means that I can stop with taking the weight daily. I'm going to take the weekly weights on Saturday. Akando gained a bit more because I managed to get him eating can food. He likes Gourmet, he is not fond of the AD can of the vet. When I put him next a plate of can food he runs of as hard as he can, before even smelling the food. It is funny somehow. I put some food with my finger in his mouth, then he first is tasting it, and then it can go both ways: or he thinks OK it tastes good enough for me, or he runs for his life because he doesn't want to eat that yucky stuff anymore. Funny guy. And then the others, especially with cooked chicken or fish. They even protect "their" food and place of the plate, and don't you dare to put a paw of finger to it, they directly react with grumps or even hitting you with their paws. Akando was rejecting the chicken also, but I'm stubborn like him, so I just putted something in his mouth. First he is thinking it over, then he wants to eat my whole finger, weird boy. So I put him with his snout near the plate and he starts eating. Good, we will get there. Jamila is still having a bit diaree, not so funny for her. I had to pay the vet a visit for Aiyana, and so I asked him what the cause could be. First he thought it could be of cleaning the kittens. But the kittens are almost totally clean, I see Jamila clean them but not as frequently as she did before. Then it could be the food! Jamila is still getting kitten food from me, I even put it especially in front of her. But that is to fat for her, says my vet that can be the cause. You have to think of it all, isn't it? I heard that kitten food was very healthy for pregnant and feeding mothers. But Jamila is giving bit by bit less milk, and then it could be to much for her. Tonight they all get cooked chicken, and Jamila will get normal cat food and no kitten food. We are going to see how that works.


Ayita 21-3-04

Ayita 28-3-04

Ayita 10-4-04

Akando 21-3-04

Akando 28-3-04

Akando 10-4-04

Ayasha 21-3-04

Ayasha 28-3-04

Ayasha 10-4-04

Anoki 21-3-04

Anoki 28-3-04

Anoki 10-4-04

Ashkii 21-3-04

Ashkii 28-3-04

Ashkii 10-4-04

Week 8

22 maart 2004 / 51 dagen

Het aangepaste dieet van Jamila heeft geholpen, ze is momenteel niet meer aan de diaree. Met de kittens gaat het goed, ze eten goed, zijn lekker aangekomen en beginnen steeds meer te ontdekken. Ook vinden ze het gezellig om bij je te komen liggen. Zelfs Ashkii trekt nu een beetje bij. Hij blijft echter wel eigenwijs als je hem zelf wilt pakken, dan blijft hij net zolang wringen tot hij los is. Maar anders wil hij toch ook wel bij je liggen en stoeien of zelfs in slaap vallen. Akando had afgelopen vrijdag een bultje op zijn voorhoofd gekregen, ik dacht dat het wellicht een zwelling was van het stoten. Maar het was vandaag nog steeds niet weggetrokken, dus toch maar even langs de dierenarts. Ik heb een crème meegekregen om op het bultje te smeren. De dierenarts denkt dat het een lichte onderhuidse ontsteking is dat hij wellicht van het stoeien heeft opgelopen. Zo zie je maar weer dat er bij ieder nestje weer iets nieuws om de hoek komt kijken. Het potentiële nieuwe baasje van Akando is afgelopen zondagmiddag op bezoek geweest, helemaal uit Arnhem. En natuurlijk wil zij ook zeker weten dat er niets ernstigs aan de hand is voordat ze een beslissing neemt. Begrijpelijk, dat zou ik ook hebben. Ik denk echter dat het inderdaad wel mee zal vallen, Akando doet net zo vrolijk mee als de rest, eet goed voor zijn doen en slaapt goed. Geen tekenen dat er iets aan de hand zou zijn. Hopelijk gaat zijn bultje weer snel over.

The change of diet did work for Jamila, she isn't having diaree at the moment. The kittens are fine, they eat well, did gain very good en start discovering more and more. They like to sit on your lap. Even Ashkii is getting cuddlier. He is still very on his own when you want to pick him up, he keeps on moving as long till he is free again. But he likes to sit or lay with us and even play with us and fall asleep. Akando did get some bumps on his head last Friday, first I thought it was from a bump against something. But it was still there today, so we paid a visit at the vet. I got some cream to put on the bumps. The vet thinks it is a light infection under the skin, maybe he got it from playing to ruff. With every nest there is something new. The potential new boss of Akando paid him a visit last Sunday, all the way from Arnhem. She wants to know for sure that it is nothing serious before taking a decision. I can understand that. I would react on the same way. I really think it is nothing serious though. Akando is still very playable, he eats well and sleeps good. No signs of something serious. Let’s hope his bumps will go away soon.

25 maart 2004 / 54 dagen

De speelruimte is vergroot, sinds een dag of twee mogen de kittens de hal in en de trappen beklimmen. Dat gaat ze goed af. Alles is ondertussen veilig verbouwd boven, en er kan weinig gebeuren. Toch racen ze niet zoals de burmeeskittens over de trap, ze zijn een stukje rustiger. Of het moet nog komen, dat kan natuurlijk ook nog. Nog ruim vier weken mogen wij van deze bandietjes genieten, het zal straks erg rustig worden zonder al dat kleine grut. Momenteel moeten we nog dagelijks wat oogjes zalven, maar die worden al erg goed schoon. Nog even en dan kunnen ze zonder zalf. Akando krijgt bovendien twee keer per dag zalf op zijn voorhoofd vanwege de ontstekingsbultjes. Echt veel verandering zien we er nog niet in. Maar daar had de dierenarts me al voor gewaarschuwd, hij wil dan ook pas een antibiotica geven als Akando een week of 9 is. De leeftijd waarop ze ook een eerst enting krijgen. Nu geeft dat nog teveel reacties zoals bijvoorbeeld diaree en overgeven. Zoals te zien op de kittenpagina is Akando nu ook weer beschikbaar. Zulke bultjes schrikt toch af en ik kan dat ook respecteren. Toen de eerste contacten gelegd waren was er ook niets aan de hand en dan is dat nu ineens wel even schrikken. Akando is dus beschikbaar, maar onder voorbehoud. Ik wil eerst zeker zijn dat zijn bultjes genezen, mocht dat niet gebeuren dan blijft het kereltje gewoon bij ons. Want waar er 4 eten kan nummer 5 er ook nog wel bij. Dat is misschien allemaal wel erg voorbarig, want waarschijnlijk geneest het zodadelijk met die antibiotica goed, en is er toch een baasje die die stap wel aandurft. We wachten gewoon rustig af en Akando, die speelt gewoon lekker met de rest mee. Want hij voelt zich helemaal niet ziek.

They have more playing room now, since a day or two they may use the hall and the stairs. They are good at it. Everything is safe upstairs, there can't happen much. They aren't mad runners like the Burmese kittens where. Or they have to get worse, that is possible too. For four weeks we may enjoy this bandits, it will be very quiet without all those little baby's. At this moment we are still cleaning and creaming the eyes of them, but they are almost clean. Just a few days and we can do without the cream. Akando is getting cream on his head, two times a day because of his bumps. Still not much change there. The vet did warn me for that, he doesn't want to give any antibiotic because Akando is too small. When he is about 9 weeks old he can give him something for it, the age they get there first vaccination. Now it would give too much reactions like diaree and throwing up. Like you can read on the kitten page Akando is available again. Bumps scare people off and I can respect that. When I had the first contacts there was nothing wrong with Akando and then it is a scare when you see something like that. Akando is available, but under reservation. I want to be sure that the bumps heal, when they don't heal he will stay with us. When we have to feed 4 there can also eat 5. Maybe all of that is a bit soon to say, and probably it will heal very soon, and there is someone who dares to take the step. We just wait, and Akando, he is playing with his brothers and sisters, because he isn't feeling sick at all.

Week 9

27 maart 2004 / 56 dagen

Vandaag de gewichten weer opgenomen. Wat groeien ze lekker zeg. Ashkii kon het volgens mij niet hebben dat Anoki in aan het lopen was, hij is 158 gram aangekomen! Het meest van allemaal. Haantje de voorste met gewicht. De twee dames en Anoki schommelen zo'n beetje qua gewicht bij elkaar. Akando, het kitten met zijn eigen wil wat eten betreft, is toch 114 gram aangekomen. Vanmorgen liep hij ook weer hard weg nadat ik hem bij het blikvoer had gezet, maar brokjes eet hij des te meer. Hij zal gewoon liever droog voer hebben, van die gasten heb je ook natuurlijk. Verder is het hele gezelschap lekker actief bezig. Ze racen naar boven en weer terug, zitten achter elkaar aan of achter een van de ander poezen of spelen zelf met een muisje, balletje of wat er op de vloer ligt. Slapen doen ze waar ze moe in slaap vallen na het spelen. Dus dat is niet altijd meer bij elkaar. Toen ik ze vanmorgen wilde wegen, na het spelen als ze moe zijn, want dan blijven ze een beetje stil zitten in de weegschaal, toen lagen er twee bij mama Jamila in het mandje te zogen. Twee lagen er op het dekentje wat voor hen voor de kattenkrabpaal ligt. Nummer vijf, Ayita weer natuurlijk, lag helemaal alleen boven op zolder te slapen.

I took the weights today. They grow very nicely. It looks like Ashkii couldn't handle that Anoki is gaining in on him. He gained 158 gram! The most of all. The two little females and Anoki have more or less the same weights. Akando, the kitten with a mind of his own gained 114 gram. This morning he again ran away when I dropped hem near the can food, but dry food he loves to eat. That kind of kittens you have too of course. The whole group is very active. They ran from downstairs till upstairs, chasing each other or after one of the adult cats. Or they play with a cat toy like a mouse or ball. They sleep where they last played, that means that they don't always sleep together anymore. When I took the weights this morning two of them were in the basket with Jamila. Two where on the blanket in front of the scratching place. And number five, Ayita of course, was all by herself on the attic.

28 maart 2004 / 57 dagen

De crème helpt! Gisterenavond waren de bultjes maar half zo groot als ze geweest zijn. Zo is er eigenlijk geen verschil te zien, en dan ineens is het verschil zo groot. We blijven deze week nog gewoon smeren, en eind van de week gaan we naar de dierenarts. Ik ben benieuwd of het dan al helemaal weg is.

The crème is working! Last night the bumps where just half as big as they have been. One minute there is hardly any different, and the other minute the different is that big. We keep on creaming this week, and at the end of the week we visit the vet again. I wonder if the bumps are gone by then.

30 maart 2004 / 59 dagen

Toch nog een tussentijds dierenarts bezoek moeten inplannen. Vanavond weer geweest met zowat de hele bende. Ze zijn verkouden. Volgens de dierenarts is het geen niesziekte, maar kan het wel ernstig worden als het verwaarloosd wordt. Weer op tijd erbij dus. Jamila heeft een spuitje gekregen om wat sneller op te knappen, ze heeft nog veel te verduren met de kittens. Aiyana niest ook en heeft een vies oogje. En de kittens van Jamila niezen om toerbeurt en hebben een vieze neus. Tabletten gekregen, en die moeten ze ongeveer een weekje slikken. Jamila en Aiyana moeten een hele tablet, de kittens maar een kwart. Jamila eet hem zo op en lust nog wel meer. Aiyana en de kittens hebben we een handje moeten helpen, met tweeën lukt dat wel. Alleen.... nu mogen ze aanstaande zaterdag nog niet geënt worden. Dat kan nu pas ongeveer volgende week woensdag gebeuren, eerst maar weer eens beter worden. Akando wordt nog steeds door ons ingesmeerd maar het is al weer bijna weg. Volgens de dierenarts dus inderdaad een soort van bacterieontsteking en verder niets ernstigs. Hij is ook nog het kleinste van het stel en kittens zijn zo wie zo snel vatbaar. Maar het ziet er allemaal wel weer goed uit. Ik durf met een gerust hart hem naar een ander baasje te laten gaan. Gelukkig zijn ze verder wel gewoon lekker bezig, ze eten goed en spelen veel. Eigenlijk zou je niet zeggen dat ze ziekjes zijn, maar als je ze bekijkt en ziet hun vieze neusje en je hoort ze dan ook nog niezen dan weet je wel dat het niet helemaal gezond is.

We had to visit the vet again. This night we went to him with almost all the cats. They have a cold. The vet says it isn't sneezing disease, but it can get serious when you neglect it. Were on time with it again. Jamila became a shot to get well a bit sooner, she still is giving milk to the kittens and that takes a lot of her. Aiyana is sneezing and has a dirty eye. The kittens of Jamila sneeze one after the other and they have a dirty nose. I got some tablets for them, they need to have them for a week. Jamila and Aiyana are getting a whole tablet, the kittens just get a quarter. Jamila did eat the first tablet like it was some kind of candy, she even likes to eat some more. We need to force the tablets in Aiyana and the kittens but with the two of us that is no problem. But.......... they can't get the first vaccination now coming Saturday. We have to wait until coming Wednesday, they have to get better first. We are still treating Akando with cream, but the bumps are almost gone. Our vet says it has to be some kind of bacteria infection but nothing serious. He is also the smallest of them all and kittens do get easily sick. But it seems to be all right now. I'm not afraid to send him to another boss. The kittens keep busy, they eat very well and play a lot. You wouldn't say that they are bit of sick. But when you look closer and see the dirty nose and hear them sneez you know it is not healthy.

31 maart 2004 / 60 dagen

De tabletjes werken al snel, vanmorgen al waren de neusjes van de kittens al niet zo vies meer. Hun oogjes zijn gelukkig wel netjes zuiver. Dus hoeven ze momenteel alleen een kwart tabletje, twee maal daags.

The tablets do their work, this morning the noses of the kittens where not that dirty anymore. Their eyes are clean again. So we only need to give them the tablets, twice a day.

Week 10

3 april 2004 / 64 dagen

Gelukkig slaat het kuurtje goed aan. Het gaat dus erg goed met de kittens. Geen vieze ogen, bijna geen vieze neus meer en zo af en toe nog maar een niesje. Mama Jamila en Aiyana knappen ook goed op. Helaas is Menitha ook aangestoken dus die kuurt momenteel ook mee vanaf afgelopen woensdag. Alleen Shivaya heeft nergens last van. In ieder geval is geen van de katten er echt ziek onder geworden, ze eten allen goed, spelen en ravotten door het huis. s'Morgens en s'avonds staan vier van de vijf kittens miauwend om mijn benen omdat ze dan toch zoooooo'n honger hebben. Wat ik ook voorzet, ze vallen er smakelijk op aan, fijn dat zijn makkelijke eters. Vlees en vis zijn wel erg favoriet want dat beschermen ze met gegrom en geklauw. Dat doen ze met het blikvoer niet. Akando, hebben we ontdekt, is een stiekeme eter. Als ik hem bij het eten zet rent hij hard weg. Maar later op de dag staat hij in zijn eentje bij de bak te smullen. Dus zo doet hij dat. Vandaag moet ik de gewichten weer opnemen, als ze zodadelijk wat slaperig zijn. Want als ze actief zijn dan lukt dat niet zo goed, dan zitten ze niet stil. En stil zitten doen ze zeker niet, ze rennen als gekken achter elkaar aan door het hele huis. Trap op, trap af, onder de bank door, naar de keuken en weer terug richting huiskamer. Je moet goed opletten waar je loopt want anders struikel je over dat spelend grut. En Shivaya, Menitha en Aiyana doen net zo hard mee, die gaan zelfs harder en ruwer. Alleen Jamila houdt zich rustig, maar ja die heeft dan ook genoeg te doen met die kittens. Ze zoogt nog volop en is erg alert als ze een kitten hoort miauwen. Verder is ze wel rustig en niet zo opdringerig als Shivaya was met haar kittens. Jamila kan ze beter loslaten.

4 april 2004 / 65 dagen

Gisteren weer de gewichten opgenomen. Ze zijn supergoed aangekomen, tussen de 112 en 168 gram. Fijn dat de verkoudheid daar geen grip op heeft gehad. Ze hebben ook bijna nergens meer last van. Maar het kuurtje maken wel nog even af, zoals het hoort. Akando stond vanmorgen voor het eerst tussen zijn broers en zusters mee te doen bij het openen van het blikvoer. Ze drentelen miauwend om je benen heen om toch wel duidelijk te maken dat ze zo'n verschrikkelijke honger hebben. En nu stond er Akando dus ook bij. Hij begon zelfs meteen mee te eten. Dus hij lust het toch! Eerst rende hij steeds weg als ik hem bij het eten neerzette en nu komt hij zelf. Zo zie je maar weer alles komt goed, ook die moeilijkere eters leren het wel. Het is gewoon een kwestie van geduld.

Week 11

10 april 2004 / 71 dagen

De pilletjes zijn op, en de verkoudheid is weg! Afgelopen woensdag zijn we met de vijfling naar de dierenarts geweest voor hun eerste prikje. De dierenarts vindt dat ze er goed en gezond uit zien. Dus kregen ze hun spuitje. Hier hebben ze helemaal geen problemen mee gehad. Niet ziekjes of moe of slaperig. Ze zijn gewoon doorgegaan met hetgeen wat ze de hele dag doen. Stoeien en spelen, ravotten en rennen van boven naar beneden. Een gezellige bende dus. Ook kreeg Ashkii woensdagmiddag nog een keer bezoek. Zijn nieuwe personeel Iris, wilde hem graag nog eens zien, en dat mag natuurlijk. De kittens waren heel blij met het cadeautje dat Iris meebracht: een pakketje kittenvoer maar nog leuker met drie speeltjes erbij. Nou Iris, ze spelen er nog dagelijks mee, al heb ik een mandje vol met speeltjes, nieuw speelgoed is altijd leuker. Mama Jamila voelde zich gisterenmorgen niet lekker, ze heeft een keer flink over moeten geven en was gedurende de morgen en in het begin van de middag erg hangerig, lusteloos en moe. Ze kon ook niet veel van de kittens hebben. Ik ren natuurlijk niet meteen bij de eerste de beste overgeefbui naar de dierenarts maar ik hield haar wel scherp in de gaten. Gaat ze weer eten? Is het maar een tijdelijk ziek gevoel. En jawel hoor gisteravond liep ze weer naar de eetbakjes en heeft haar buikje weer volgegeten. Ook ging ze weer op zoek naar haar kittens en vond dat ze bij haar moesten komen eten. Och wij hebben ook allemaal wel een een dag dat je jezelf niet lekker voelt. Dat zal een kat beslist ook wel kunnen hebben. Als het maar niet te lang duurt. Vanmiddag krijgt Akando weer bezoek, van Manon. Gaat hij straks met haar mee naar Nijmegen? Om daar gezelschap te worden voor de andere twee katten van Manon. We zullen zien, en dan blijft alleen Ayita nog over, die zich al helemaal opgedrongen heeft bij Roland. Verder zullen vandaag de kittens weer gewogen worden en wil ik nog nieuwe foto's maken dit weekend. Die zullen dan weer toegevoegd worden.

11 april 2004 / 72 dagen

Gisterenmiddag, Manon kwam binnen, begroette de oudere katten........en Akando kwam voor haar zitten op de kattenblok. Wilde hij zichzelf aan haar presenteren? Het was een ontroerend moment. Hallo ik ben Akando en kom jij voor mij? Even later besnuffeld hij uitgebreid haar tas en daarna ligt hij meer als een uur op haar schoot te slapen. Wie kiest hier wie uit? Manon verteld dat ze het erg moeilijk had gevonden als er nog meer keus was geweest, want ze vindt alle katertjes leuk. Gelukkig voor haar is alleen Akando nog beschikbaar en hoeft ze niet te kiezen. Akando zal opgehaald worden door Manon op Koninginnedag, en dan gaat hij met haar naar Nijmegen. Naar om aan dat afscheid te denken, maar gelukkig heb ik voor vier kittens een goed nieuw tehuis gevonden. Nog drie weken.

14 april 2004 / 75 dagen

Ook ons laatste kitten Ayita heeft een nieuw baasje gevonden. Over ruim twee weken gaat zij mee met Elly naar Scheveningen. Maar momenteel mogen wij nog steeds voor deze hummels zorgen. En zorgen maken...... Jamila voelt zich niet helmaal in orde. Ze heeft vandaag niet goed gegeten en is wat hangerig. Het is toch een hele aanslag vijf van die zuigende kinders. De kittens zitten wel grotendeels op vast voeding, maar nasabbelen bij mama gaat er nog steeds in. Toch lijkt het erop dat de melksamenstelling ook weer iets verandert is, omdat de kittens ook weer overgeven als ze bij mama gedronken hebben. We houden het stel goed in de gaten en als er geen verbetering komt met Jamila dan zal ze toch weer mee moeten naar de dierenarts.

18 april 2004 / 79 dagen

Een dierenarts bezoek is er inderdaad weer van gekomen. Afgelopen zaterdagmorgen met Jamila en vier kittens naar de dierenarts. Het ging nog steeds niet echt lekker met Jamila en bij de kittens is het niet alleen bij overgeven gebleven, deze zijn ook nog aan de diarree geraakt. Alle vier op Anoki na, die had en heeft nergens last van. Ayita, Akando, Ayasha en Ashkii zijn erg afgevallen, zoals op de gewichtentabel te zien is. De dierenarts heeft eerst Jamila helemaal onderzocht, Jamila had geen koorts. En daarom kreeg ze geen antibiotica omdat dat dan net averechts kan gaan werken. Ik moet haar twee maal daags diarsanyl en nutri-plus geven. Diarsanyl is om de diaree onder controle te krijgen, het is geen stopmiddel maar zorgt ervoor dat de darmflora weer in orde komt. Nutri-plus is een aanvullende paste vol met vitaminen en mineralen. Ondertussen is Jamila al weer redelijk opgeknapt. Ze eet weer zelf en loopt ook weer rond, ze is niet hangerig meer. Van de kittens had Ayasha gisterenmorgen als eerste de omslag van afvallen naar aankomen. Zij is dan ook van de vier al het beste opgeknapt en woog vanavond al weer 1020 gram. In ieder geval meer dan vorige week. Ayita en Akando hadden vanmorgen die omslag, ze wogen vanavond respectievelijk 886 en 828. Dat gaat in ieder geval ook weer opwaarts. Ashkii baart ons momenteel nog de meeste zorgen, vanavond zat hij op 964. Nog meer afgevallen. Hij is ook ontzettend moeilijk met het bijvoeden van de diarsanyl en nutri-plus. Ongeveer de helft van wat ik geef spuugt hij weer terug. Om ze allemaal weer bij te laten komen had ik ook nog AD voeding meegenomen. Ayita, Akando en Ayasha eten dat zelf goed op, Ashkii moet ik nog steeds dwangvoeding geven. Toch dacht ik dat vanavond de omslag er voor Ashkii ook was, hij heeft tot nu toe niet meer gespuugd en ik heb hem ook nog niet op de bak zien zitten. Als het morgen niet beter met hem gaat dan gaan we terug naar de dierenarts. Misschien heeft hij dan nog wat extra hulp nodig. Tja en dan vraag je je af waar zoiets vandaan komt, ik heb het met die dierenarts besproken maar ook zij kan daar geen antwoord op geven. Kittens en zogende moeders zijn erg bevattelijk. Ik dacht zelf dat ze misschien nog niet helemaal uitgeziekt waren van hun verkoudheid, maar ook daar valt niets zinnigs over te zegen volgens haar. Bovendien is het belangrijkste om ervoor te zorgen dat ze er weer goed bovenop komen.

Week 12

19 april 2004 / 80 dagen

Vandaag had ik een snipperdag en kon op die manier Ashkii nog eens lekker vertroetelen. Vanmorgen heb ik hem eerst weer eens van de gourmet laten proberen. Hij wilde niet, maar nadat ik met een vinger wat in zijn bekje gesmeerd heb, eet hij een ruime hoeveelheid weg. He, gelukkig maar, hij gaat weer zelf eten. In de loop van de dag probeer ik hem nog verschillende keren aan het eten te krijgen, wat wonderwel lukt. En vanavond.........stond hij net als de rest te schreeuwen om kip. Hij heeft honger. En eet smakelijk van de kip. Niet meer gespuugd, geen diaree. We zijn het weer te boven. Gelukkig maar, anders had ik weer naar de dierenarts gemoeten met hem, en dan was het waarschijnlijk erger geweest. Dat hij opknapte was ook wel te merken aan zijn actievere gedrag. Hij komt al weer wat meer van zijn plekje en gaat voor je voeten zitten schreeuwen. Het is een echte prater hoor die Ashkii, hele verhalen verteld hij. De andere drie schavuiten hebben vandaag weer lekker rond gedaan, niets meer van te merken dat ze een paar dagen geleden nog ziek waren. Alleen aan het gewicht dan, want inhalen gaat natuurlijk niet meer, het kan er alleen maar weer gewoon bij komen. En dan krijg ik toch alsnog het bericht dat Elly er vanaf ziet. Ze wil toch strakjes liever een Thai in plaats van een Siamees. Dus Ayita is alsnog beschikbaar en op zoek naar een gezellig nieuw baasje.

21 april 2004 / 82 dagen

Niet veel bijzonders te melden. De kittens zijn lekker actief en ravotten door het huis. Vandaag nog even de tijd genomen om nieuwe foto's te maken. Deze zijn weer toegevoegd, wat worden ze al weer groot.


Ayita 21-4-04

Akando 21-4-04

Ayasha 21-4-04

Anoki 21-4-04

Ashkii 21-4-04

Week 13

25 april 2004 / 86 dagen

Donderdagavond hebben onze kleine schavuiten hun tweede enting gehad. Ze hebben daar goed op gereageerd en geen ziekteverschijnselen gekregen. Het enige wat we waargenomen hebben is dat ze een enkele keer wat dunner poepen. Als dat echter maar eenmalig is, dan kun je niet echt van diarree spreken. Want de keer daarop ligt er weer een stevige jongen in de bak. Spugen hebben ze er niet van gedaan, en ze zijn dus weer aardig aangekomen. Alleen Ashkii en Akando staan nog even op een kuurtje omdat ze toch wel veel niesden. Met het mooie weer van gisteren zetten we de achterdeur open zodat de oudere katten lekker naar buiten kunnen. Maar voor de kittens vind ik dat toch wel gevaarlijk. Dan moeten we constant vijf van die kleintjes in de gaten houden. Dus een plank voor de deur zodat ze er niet uit kunnen. Toch hebben ze al ontdekt dat ze dan via de kattenbak met deksel buiten kunnen kijken en zelfs over de plank heen kunnen klimmen. Een enkele keer probeert zo'n kleine bandiet dan om te ontsnappen, maar gelukkig houden ze het voor gezien als ik ze terug binnen zet en een keer mopper omdat ik niet wil dat ze naar buiten gaan. Onverwachts kreeg Ayita gisterenavond nog bezoek, van de familie Verheijen, die op korte termijn er weer een kitten bij willen voor hun kat die nu alleen is met de hond. Ze willen nog een paar daagjes bedenktijd omdat ze ook nog een andere cattery gaan bezoeken. Dinsdag horen we wat meer en tot die tijd is Ayita even gereserveerd. En dan gaat het kort dag worden, deze week gaan we van de eerste kittens al weer afscheid nemen. Woensdag gaat Ashkii naar zijn nieuwe baasje, die al bijna niet meer wachten kan. En vrijdag komt het nieuwe personeel van Akando hem ophalen. Het zal stil worden in huis, maar wel goed voor Jamila omdat ze dan weer wat bij kan komen.

28 april 2004 / 89 dagen

Zondagmiddag, al heerlijk warm. Toch de kittens maar eens buiten gelaten. We zitten er zelf bij dus er kan weinig gebeuren. Eerst blijven ze voorzichtig op het kleed waarop we ze neergezet hebben. Ze snuffelen de nieuwe en vreemde geuren op. Daarna proberen ze de wereld buiten hun kleed te verkennen, maar dat is eng. Ze durven niet op het gras, dat vinden ze vreemd. Ze moesten er eerst aan wennen en een voor een gaan ze toch langzaam door het gras lopen. Voor we een uur verder zijn, zijn ze al helemaal niet bang meer. Ze rennen en ravotten achter elkaar aan. Ze vinden het heerlijk buiten in de zon en blijven buiten tot de zon te laag staat en het een beetje af gaat koelen. Daarna zijn ze helemaal uitgeteld en slapen de hele avond, we hebben er geen kind, euh kitten meer aan. Dit heeft een nadeel: als de deur nu open gaat staan er geen twee of drie katten aan de deur, maar alles staat dan bij de deur om naar buiten te kunnen.
Vandaag is het Ashkii's dag. Hij gaat naar Iris. Vanmiddag pak ik alles bij elkaar, koopcontract, enttingsboekje, informatiepapieren, handdoekje met nestgeur en de stamboompapieren. Die had ik al erg op tijd binnen. Dan zet ik Ashkii in de transportmand en neem hem en de papieren mee de warme auto in. Gelukkig hoeven we niet zo ver te rijden. Ashkii vindt het maar niets in de auto, en dan met die warmte. Bij Iris komt hij dan ook miauwend uit de mand en gaat voorzichtig op onderzoek uit. Wij drinken ondertussen een kopje koffie en nemen de papieren door. Ashkii komt me nog regelmatig opzoeken om daarna toch weer verder op zoek te gaan. Ook gaat hij gezellig op zoek naar Iris en geeft haar al spinnend kopjes. Dat komt wel goed met die twee. Met een gerust hart laat ik hem bij haar achter. Iris.... veel plezier met Ashkii.
Vanavond: ook al is er nog maar een kitten weg, het is toch al wel erg stil. Ashkii was net het kitten dat het meest door het huis liep te miauwen en op die manier om aandacht vroeg. Het blijft heel leuk om andere blij te maken met een kitten, maar het afgeven blijft toch ook pijn doen, ondanks de instelling die je probeert aan te meten omdat je weet dat ze met dertien weken het huis gaan verlaten. En dan het nieuwe personeel van Ayita. Bij de burmeesjes had ik bij vier weken een advertentie geplaatst bij www.kittentekoop.nl Hierdoor kreeg ik ook al vrij snel reacties op de siameesjes die toen nog maar net geboren waren. Een voor een werden de nog jonge kittens gereserveerd en verkocht. Soms hebben mensen wat meer bedenktijd nodig en laten dan wat later weten dat ze om verschillende redenen er toch vanaf zien. Dat is ook helemaal niet erg, ik wil nieuw personeel die er voor gaat en men moet het inderdaad zeker weten. Door al deze reserveringen had ik nog steeds geen advertentie geplaatst omdat dat niet nodig was. Zaterdagmorgen besloot ik om toch maar een advertentie te zetten omdat toen net toch de afzegging had gekregen voor Ayita. Voor deze advertentie echter op de site stond had ik s'avonds al weer een nieuwe afspraak. Zo snel kan de situatie veranderen. En vanavond heb ik al weer meerdere telefoontjes gehad voor Ayita. Het is nu even afwachten wie Ayita een goed huisje wil bieden, maar dat gaat zeker lukken.

29 april 2004 / 90 dagen

Ayita heeft het maar getroffen, net als Ayasha. Ze blijven namelijk bij elkaar. Al vanaf het eerste moment was Conchita al gevallen voor beiden, maar besloot in eerste instantie toch maar voor een te gaan. Eerst Ayita, daarna toch Ayasha. En nu, toen bleek dat er toch weer een afzegging binnen was gekomen heeft ze het zich nog eens goed overlegd en wil ze toch graag beide kittens hebben. Dus gaan ze 8 mei 2004 gezamenlijk naar Den Haag. En zo hebben al onze siameesjes een fijn plekje gevonden. Helaas voor eventuele andere belangstellende. Een doorverwijzing wil ik nog wel geven: Cattery van Daalmeer
heeft nog 3 katertjes beschikbaar met dezelfde vader als deze kittens van Jamila.

30 april 2004 / 91 dagen

Koninginnedag, maar bij ons is het ophaaldag. Akando mag mee met Manon naar Nijmegen. Ik had alles al netjes bij elkaar gelegd voordat de familie Teunissen er was. Samen hebben we gezellig wat koffie gedronken en over ditjes en datjes maar natuurlijk veel over katjes gekletst. Manon had er ook al zo naar uitgekeken om onze kleine man op te komen halen. Ze heeft al twee katten, één oudere poes en een zevenjarige kater. En voor die zevenjarige kater wordt Akando het nieuwe maatje. Want die is nog erg speels en mist zijn maatje die Manon helaas laatst in heeft moeten laten slapen. Tja, een kat kan wel oud worden, 15 of zelfs 25 jaar. Maar helaas geen 75 of 85 net als de mens. Dus dan heb je de keus om te stoppen omdat het iedere keer weer pijn doet, of je begint ondanks dat toch weer opnieuw. Net als wij en net als Manon nu. Hopelijk kunnen de katten het binnen een paar dagen al een beetje met elkaar vinden en worden ze goede vriendjes. Nou Manon, veel plezier met onze Akando, we horen graag hoe het met hem gaat. Van Iris heb ik al een leuke mail ontvangen over Ashkii. Hij wil zo'n beetje heel de dag bij haar of bij Robin zijn, en anders schreeuwt hij het huis bij elkaar. Hij is erg speels en lief en Iris is heel blij met hem. Fijn om te horen dat het al best goed met hem gaat, zo op eigen benen. En dan hebben we nu nog een weekje drie kittens tot aanstaande zaterdag 8 mei 2004. Dan gaat het erg stil worden omdat er dan twee tegelijk gaan en er nog maar een kitten hier blijft. Verdorie wat gaan die weken snel.

Week 14

8 mei 2004 / 99 dagen

Vandaag is het de dag van Ayita en Ayasha. Ze worden opgehaald door Conchita en gaan helemaal mee naar Den Haag. Toch een rit van anderhalf uur. Ik had de papieren weer klaar liggen en na het afwikkelen van deze zaken mogen onze twee dametjes mee. Samen in een transportkooi. Dag meiden, gedraag je en ........... laat nog eens iets van je horen. En dan is het ineens een heel stuk stiller. Anoki alleen is niet zo onrustig, en de oudere katten slapen toch ook best wel veel. Nog geen tranen, maar wel een leeg gevoel. Nog een weekje genieten van Anoki, en dan kunnen we alleen nog teren op de herinneringen. En natuurlijk op de berichten en foto's via mail of post. Want dat mag best gezegd worden. Iedereen laat wel een keer wat van zich horen, de een wat vaker als de ander, maar dat maakt niet uit. Soms worden er hele leuke foto's meegezonden. En dan herken je toch wel weer je eigen moederpoes of de dekkater in dat groter wordende kitten. Erg leuk allemaal, en dat verzacht het hier dan weer een beetje. Natuurlijk komen die foto's en berichtjes ook op de website. Ik moet die pagina's nog even aanpassen, maar als ze klaar zijn kunnen jullie ook zien hoe goed het met onze Vyomeshjes gaat.


Ayita 8-5-04

Ayasha 8-5-04

Anoki 8-5-04

Week 15

16 mei 2004 / 107 dagen

Tja, en dan breekt de laatste dag aan van Anoki. Vandaag breng ik hem naar zijn nieuwe eigenaren. De foto's van vorige week, toen hij nog thuis was met zijn zusjes heb ik nu ook weer toegevoegd. De foto's van gisteren zal ik echter niet toevoegen. Want zijn een na laatste dag begon hij meteen goed. Hij weet nu al hoe "het" moet, en we hebben dus dubbel gelegen van het lachen. Wat gebeurde er namelijk. Menitha is krols geworden, en die heb ik geen pil meer gegeven vanwege de dekking die voor de vakantie zou moeten plaatsvinden. Ook is ondertussen Shivaya en Jamila weer krols geworden. Hoe dat hij er bij kwam weten we niet, maar s'morgens zat hij bovenop Menitha in een poging haar te bevruchten. Zo klein als hij is. Als hij haar in de nek bij dan zit hij met zijn kontje ergens bovenop haar rug, maar na wat ge-oefen zakt hij verder af naar achteren en bijt haar in de rug in plaats van in de nek. Moeder natuur zorgt er voor dat ze weten wat ze moeten doen. En het is maar goed dat hij dus vandaag naar zijn nieuwe baasjes mag, want hij zou hier gek worden met al die krolse dames. Anoki vond de rit naar zijn nieuwe thuis maar niets, hij zat onder de deken in plaats van erop. En ook bij de familie Janssen is hij schrikachtig en niet rustig te krijgen. Goed, het is er wat drukker dan bij ons, maar toch is hij wel wat gewent. Toch kruipt hij onder een boekenkast en komt niet meer tevoorschijn. Nou weet ik van Iris dat Ashkii ook twee dagen wat wegkroop als zij er niet bij was, en het onbekende doet Anoki besluiten om zich te verstoppen. Toch gaat dit zeker goed komen, alleen heeft het iets meer tijd nodig voordat hij aan al die nieuwe dingen gewent is. Hij heeft twee gecastreerde katers van negen jaar oud als vriendjes, en dan nog Joyce en Max die erg enthousiast zijn over hun nieuwe kitten. Anoki, laat zien dat je een kerel bent, en geniet van de liefde en aandacht die de familie Janssen jou gaat geven. En dan is ook dit dagboek weer teneinde. Nu is het wachten op het nieuwe nestje van Vyomesh.

Burmese
Thai