Jamila's bevallingsverlag B-nest | Jamila's delivery B-Litter
25 augustus 2005
Gisterenavond, toen we naar bed gingen kwam Jamila bij me onder de dekens liggen. Dit doet ze normaal nooit! Ik leg mijn
hand op haar buik en voel dat deze af en toe wat harder is, de kittens bewegen nog goed.
3.00 uur s'nachts: Jamila wekt me door met haar snoet en snorharen aan mijn gezicht te snuffelen. Ik doe het kleine
lampje aan en controleer haar vagina. Rood slijm, vruchtwater gebroken? We gaan naar beneden, althans ik met Jamila, die ik
draag, en de andere katten volgen. Roland slaapt gewoon door. Ik maak het me gemakkelijk bij de werpkist maar niet voor lang. Jamila wil nog niet in de werpkist en ijsbeert door het huis. Ze heeft geen (pers) weeën, dus ik laat haar maar. Ondertussen tikken de minuten voorbij en begin ik me lichtelijk zorgen te maken. Hoe lang mag dit duren, hoe laat bel ik de dierenarts, wordt het deze keer dan toch een keizersnee?
5.30 uur Jamila krijgt de eerste persweeën en ligt in de werpkist. Afwisselend liggen bij haar Menitha, Alíila en Aiyana. Shivaya laat zichzelf maar weinig zien. Menitha vangt haar het meeste op. Ook nu duurt het weer ontzettend lang. Eerst heeft ze de persweeën nog niet zo vaak achter elkaar, maar hoe langer het duurt, hoe korter de tussenperiodes. Ze hijgt van het persen en moet echt op adem komen tussen de weeën door. Ik zie maar niets verschijnen en ook vind ik dat alles nogal droog blijft. Geen vruchtwater, geen bloed. Weer zorgen om de tijd, dierenarts straks bellen?
7.00 uur na anderhalf uur komt er eindelijk een soort van vruchtblaasje. Haar water breekt. Nu is alles vochtig en kan de bevalling beginnen. Eindelijk, arme poes, zo lang al weeën en het schiet maar niet op. Kunnen we het toch zelf? De andere poezen kiezen het hazenpad, hier hoeven ze niet bij te zijn, de lefhebbers.
7.20 uur de eerste is eruit. Een stuitbevalling. Jamila heeft het er behoorlijk moeilijk mee gehad. Op een gegeven moment zag ik het vruchtblaasje met staartje, maar steeds ging alles weer terug naar binnen. Na een aantal keer besloot ik haar te helpen, maar ja, je kunt niet aan het staartje trekken. Jamila bijt de vruchtzak open en langzaam schuift de kleine verder naar buiten, als ik er wat grip op heb houd ik het kitten zachtjes vast zodat het niet weer terugglijdt. En toen was ze er ineens, een poesje van 98 gram. Tjonge wat een zwaargewicht, geen wonder dat ze daar zo'n last van had. Jamila poets de kleine en eet de nageboorte op die even later volgt. Ik laat haar even haar gang gaan maar pak de jongedame op in een handdoek als Jamila weer weeën krijgt. Ik droog haar verder af, knip de navelstreng wat korter af en controleer haar. Na de weging kan ze terug bij mama.
8.00 uur nummer twee, en alweer zo'n zware stuitbevalling. Jamila bleef maar persen en persen, maar geen kitten. Toch komt alles goed en wordt er een kater geboren. Dit is ook al zo'n zware jongen, 106 gram. Ze worden zwaarder in plaats van lichter. Jamila poetst spinnend haar kittens, ik verwijder de nageboorte en de te lange navelstreng, liever niet teveel daarvan laten eten in verband met diarree. Ook deze jongeman weeg, droog en controleer ik. Deze krijgt een paars bandje om, dat is makkelijker voor het wegen en uit elkaar houden. Jamila vindt het allemaal wel goed. Ze wast haar dochter en heeft weer weeën.
8.17 uur het derde kitten, alweer een stuitbevalling. (Boris heeft ze achterstevoren ingeschoten) Deze ging iets makkelijker, maar toch ook niet van floep daar was hij. Een kater van 98 gram, net als z'n zus. Ook deze nageboorte eet Jamila op. Even later controleer ik dit kitten, weeg het en knip de navelstreng "op maat". Hij krijgt een groen bandje, en wij wachten.
9.30 uur Jamila heeft geen weeën meer gehad, ik heb haar tot vier keer toe grondig gecontroleerd, maar kan geen
kitten meer ontdekken. Zelf gaat ze er gemakkelijk voor liggen met een blik van: ik ben klaar hoor! Ik verwijder de vieze
natte doeken zodat mama en kittens droog kunnen liggen, zuivere doeken in de kist, het warmtematje eronder en alles nog
eens checken. De kittens controleer ik één voor één nog één keer. Zit alles eraan, de navelstreng nog zuiver maken en nog
eens een geslachtscheck. Het blijft één poes, twee katers. Kan bijna niet missen. Ze zien er gezond uit en al behoorlijk
stevig met die gewichten. De borst hebben ze allang gevonden, en ze liggen dan ook al verzadigd in de kist. Op wat gezellige
kittengeluiden na, hoor je het trio niet.
