Jamila's dagboek B-nest | Jamila's dairy B-Litter
Zwangerschap | Pregnancy
Bevallingsverslag | Delivery
De gewichten | The weights
Bij nieuwe eigenaar | At new owner
Week 1
25 augustus 2005 / 1 dag
Geboorte gewicht |Birth weight
eerste/first kitten 07.20 uur poes/female 98 gram
tweede/second kitten 08.00 uur kater/male 106 gram
derde/third kitten 08.17 uur kater/male 98 gram
Na de bevalling heb ik Jamila weer een lekker geklutst eitje gegeven, met koffiemelk en druivensuiker. Dit ging er goed in. Ook heb ik haar kittenvoer gegeven waarvan ze een behoorlijke portie opgegeten heeft. De kittens slapen lekker en hebben zo te zien al meteen genoeg te drinken. Jamila zelf is nog ontzettend onrustig. Ze wil dat iedereen ( lees de andere poezen) bij haar komen liggen. Vooral Alíila, omdat die de aandacht trekt met haar krolse geroep. Helaas is het momenteel oorlog in
huis en wil niemand iets met die kleine hummels te maken hebben. Dit zijn we wel gewend, dat gaat straks wel weer over. Ook maar meteen de namen bekend maken van ons trio, ik was natuurlijk al weer voorbereid net zoals andere keren. Tussen haakjes heb ik er meteen de uitspraak bijgezet, daar kreeg ik namelijk wel eens vragen over.
After the delivery I gave Jamila an egg with coffeecream and fructose. I also gave her some kittenfood and she ate quiet a bit of it. The kittens are fast asleep and drank a lot. Jamila is very restless. She want that everybody ( read: the other cats) spends time with her. Especially Alíila, who atracts attencion with her calling because she is in heat. At this moment the other cats don't like the our new kittens. We are used to it, it will pas over. And already here are the names. I wrote also the pronuciacion because a got questions about it.
Eerste kitten: Bijitita - (Bie-jie-tie-ta) dit betekent "De koerende Duif", in de taal van de Taino Indianen. Chocolate-point poes, geen bandje
Tweede kitten: Bittôlo - (Bit-ton-lo) dit betekent "Poema", in de taal van de Abenaki Indianen. Chocolate-point kater, paars bandje
Derde kitten: Bidziil - (Bid-ziel) dit betekent "Hij is sterk", in de taal van de Navajo Indianen. Chocolate-point kater, groen bandje
First kitten: Bijitita - (Bie-jie-tie-ta) meaning "the cooing Dove", in the language of the Taino Indians. Chocolate-point female, no collar
Second kitten: Bittôlo - (Bit-ton-lo) meaning "Cougar", in the language of the Abenaki Indians. Chocolate-point male, purple collar
Third kitten: Bidziil - (Bid-ziel) meaning "He is strong", in the language of the Navajo Indians. Chocolate-point male, green collar
27 augustus 2005 / 3 dagen
Na een goede start en mooie gewichten donderdagavond, vond ik op vrijdagmorgen op vier plaatsen braaksel. Van Jamila, de
andere katten waren s'nachts niet bij haar. Dit verontrust me meteen. Ik ga kijken of Jamila iets wil drinken of eten, maar ze had nergens trek in. Dat is niet goed, straks kan ik weer met de fles beginnen net als met het Burmees A nestje. Ik ga werken, maar geef het thuisfront opdracht om haar nauwlettend in de gaten te houden. Tegen de middag bel ik naar huis en vraag of de situatie veranderd is. Dat is helaas nog niet. Ik bel de dierenarts en maak een afspraak voor diezelfde middag. Mijn DA controleert Jamila, ze heeft een heel klein beetje verhoging, maar meer kan hij niet vinden. Zekerheidshalve krijgt ze een injectie en kuur mee, dit kan geen kwaad voor de kittens. s'Avonds kook ik kip met rijst en Jamila valt hongerig aan. Ze wil nu dus wel weer eten en drinken. Helaas komt alles er na een uur of twee weer uit. De rest van de avond eet ze niet meer, en ik laat het maar even zo dan kan haar maag tot rust komen, wel geef ik haar een Reiki behandeling waarop ze erg rustig wordt en bij haar kittens in slaap valt. Gedurende de dag had Roland en Cindy haar ook al Reiki gegeven, maar een behandeling hoeft niet voldoende te zijn. Voor we naar bed gaan geef ik haar het pilletje, en een half uur daarna krijgt ze een beetje AD van Hills. Dit blijft erin en ze heeft nog niet gebraakt als we naar bed gaan. Vanmorgen een speurtocht door de huiskamer, maar ik kan niets vinden, braaksel dus. Ze heeft alles erin gehouden. Ze heeft niets meer gegeten van het beetje AD, maar dat maakt niet uit. Als het er maar weer in blijft. Eerst geef ik haar weer haar tabletje, en even daarna zet ik de AD weer voor haar neus. Ze eet deze kleine portie bijna op en gaat weer rustig bij haar kittens liggen. Weer geef ik haar een Reiki behandeling en ze valt rustig in slaap. Misschien hebben we het ergste al weer gehad, maar ik juich nog niet te vroeg. Eerst vandaag maar eens afwachten of ze inderdaad niet meer braakt. Met de kittens gaat het goed, ze piepen niet omdat ze eten willen. Ze slapen veel op het warmtematje en drinken regelmatig bij Jamila. Toch had ik ze nu tussentijds gewogen om in de gaten te houden dat het niet de verkeerde kant op ging. Maar momenteel ziet het er allemaal nog goed uit. Het poesje maakt wel de meeste geluidjes, bijvoorbeeld als ze gewassen wordt door Jamila. Ze spartelt dan al piepend tegen. De katers zijn nu al een stel goedzakken die dat allemaal wel in orde vinden. Tussen Jamila en de andere dames gaat het momenteel nog steeds niet goed. Het is nog steeds oorlog in huis en ik heb dan ook nog geen enkele kat bij haar gelaten s'nachts. Jamila vindt dat natuurlijk niet zo leuk, want ze is ook op gezelschap gesteld. Toch durf ik de deur naar boven niet open te laten, want voor hetzelfde geld brengt ze haar kittens boven of ligt ze zelf heel de tijd boven zonder naar haar kittens te kijken.
(Een paar maal ben je in bovenstaand dagboekverslag van 27 augustus 2005 het woord Reiki tegengekomen. Sommige zullen weten wat ik bedoel, andere zullen zich afvragen wat dat is. In het kort komt het erop neer dat je jezelf als doorgeefluik voor de Universele Energie gebruikt om die door te geven aan de ontvanger. Het lichaam van de ontvanger beslist dan zelf wat deze met die energie doet, hoewel het meestal naar de lichaamsdelen gaat waar energie nodig is. Wil je hier meer over weten? Deze site geeft een duidelijke uitleg:
Reiki)
After a good start and good weights Thursdayevening, I found some vomit on four places on Fridaymorning. From Jamila, the other cats aren't with her during the night. I'm worried immediatly. I check if Jamila is willing to eat or drink something, but she isn't wanting anything. That is not good, If this wont change I have to bottlefeed like the Burmese A-litter. I went to my work, but tell the familymembers that they have to check Jamila. On the middle of the day I make a telephone call to my home and ask if the situation has changed. It hasn't. I call the vet and make an appointment in the afternoon. My vet checks Jamila. She is having a bit of fever, but that is all he can find. She gets an injection and some pills, it wont harm the kittens. In the evening I boil some chicken and rice and Jamila start eating. She wants to eat and drink. Unfortunantly everything comes out after two hours. She doesn't eat the rest of the evening, and I leave her because
her stomage can rest a bit. I give her Reiki so she starts being quiet and falls asleep with her kittens. During the day
Roland and Cindy gave her also Reiki, but one treatment doesn't have to be enough.
Bijitita 27-08-05
Bittôlo 27-08-05
Bidziil 27-08-05
31 augustus 2005 / 7 dagen
Het gaat gelukkig weer helemaal goed met Jamila. Ze heeft na die laatste keer niet meer gespuugd en is weer volledig
opgeknapt. Ook met haar en de andere poezen gaat het al wat beter, hoewel er geen een bij haar en de kittens in de werpkist komt. Maar er wordt al niet meer gemopperd, en dat vind ik toch ook wel belangrijk. s'Nachts laten we haar met Menitha en Alíila in de huiskamer. Ik had namelijk geprobeerd of we de huiskamerdeur open konden laten staan. De eerste nacht ging dat wel goed, is ze terug gegaan naar haar kittens. De tweede nacht heeft ze de hele tijd bij ons op bed geslapen want de kittens waren die nacht niet aangekomen. Daarom blijft ze nu met twee poezen in de huiskamer. De kittens groeien erg goed, ze eten voor twee kan ik wel zeggen. Hier weer de eerste mijlpaaltjes: 28 augustus had Bijitita kleine spleetoogjes. 29 augustus waren ze volledig open. Bij Bittôlo viel de navelstreng af en Bidziil had spleetoogjes. Ook de oortjes verkleuren al weer langzaam. Ik vind dat een schitterend gezicht, net of iemand met een potlood lijntjes langs de rand van dat kleine oortje heeft getekend. Het zijn net kleine witte teddybeertje momenteel. Ze slapen bijna de gehele dag, of anders zijn ze druk bezig met eten. Maar slapen is erg favoriet. Soms liggen ze heel koddig op hun rug te slapen, dat is zo'n grappig gezicht. Toen ik dat op de foto wilde zetten was het kitten net weer terug op zijn buik toen ik het fototoestel had. Maar we kunnen dat ook zelf in scène zetten: een van de katers in mijn handen. Hij sliep gewoon door en liet zich niet storen door mij of het fototoestel.
Week 2
3 september 2005 / 10 dagen
Een dagboek bijhouden is best wel leuk, vooral als alles goed gaat met je moederpoes en kittens. Maar wat als er iets
verkeerd gaat. Vertel je dat ook? Blijf je zo eerlijk? Dat is erg moeilijk, want je wilt toch als eerlijke serieuze fokker bekend staan. Ik vind dat ik zo eerlijk wel moet blijven, en dat de kopers van mijn kittens moeten weten wat de voorgeschiedenis is geweest. Ook al omdat mezelf niets te verwijten valt, want het ligt niet aan de gezondheid van de moederpoes en ook niet aan die van de kater. Die keuzes zijn bewust en goed geweest. Maar soms gebeuren er dingen waar je zelf de hand niet in hebt en die je alleen maar kunt proberen op te lossen. Bovendien kunnen andere fokkers hier ook weer van leren als ze zelf zoiets meemaken en hoop ik dat ze iets aan mijn eerlijkheid hebben. Dus daarom met de billen bloot, zoals wij hier dat wel eens zeggen.
Momenteel heb ik twee zorgenkindjes: poesje Bijitita en katertje Bidziil. De reden dat ik me zorgen om ze maak is echter
bij beiden om verschillende redenen.
Bijitita: vorige week zaterdag had de enige dochter van Jamila ineens een ontstoken wondje op haar rug, maar hoe dit kwam wisten we niet. Gelukkig zijn er altijd fokkers waar je terecht kunt met je vragen en hopelijk hebben die dan ook een antwoord voor jou. In eerste instantie klop ik altijd aan bij Ineke van de Thai Werkgroep, maar ook breng ik altijd de eigenaar van de kater op de hoogte, Ruud en Wil in dit geval. Via Ruud kwam ik in contact met Trudy Wessel en kreeg ik enkele adviezen waarmee ik aan de slag kon. Het wondje is waarschijnlijk veroorzaakt door moeder zelf, de ander katten zijn niet in de buurt geweest van de kittens, sterker nog, ze komen er nog steeds niet bij in de buurt. Waarschijnlijj is Jamila heel erg lomp uit de werpkist gesprongen en heeft het kitten geraakt met haar poot en de nagels hebben de huid van Bijitita verwond. Of ze heeft het kitten te lomp vast willen pakken en heeft per ongeluk door de huid gebeten. De wond die daarop volgde was het gevolg daarvan. De wond heb ik afgelopen week zuiver gehouden met Calendulan Emulsie en om de ontsteking tegen te gaan kreeg onze dappere meid Vibravet: 2 maal daags 2 druppels bij de voeding. Ook heeft ze van mij afgelopen week bijvoeding gehad om haar gewicht op peil te krijgen en houden, zo'n klein lichaam moet behoorlijk knokken tegen zo'n infectie. Wel hadden we erg goede hoop dat het hier alleen om een ontsteking op de huid ging, Bijitita toonde namelijk geen ziek gedrag en at netjes bij Jamila en kroop ook rond in de mand zonder een zieke indruk te wekken. Momenteel is de wond al een heel eind genezen en ziet het ernaar uit dat we bij haar het ergste hebben gehad. Dus hebben we erg goede hoop op herstel en bewijst Bijitita dat ze een erg sterk kitten is.
Bidziil: ons tweede zorgenkindje, maar dit is erop of eronder. Gisteren, vrijdagavond bemerkte ik al bij het wegen dat deze kleine man niet aangekomen was, sterker nog, hij was afgevallen. Vanmorgen bleek bij de tussencontrole ( dit doe ik altijd als ik bemerk dat ze niet aankomen of afvallen) dat hij weer meer afgevallen was. Bovendien voelde hij koel aan en lag te pompen, zoals de dierenarts dat altijd noemt. ( zwaar ademhalen, borstkast gaat versneld op en neer) Ook drinkt hij niet bij
Jamila, geen drup. Dit is de hoogste alarmfase, niet eten, koud en zwaar ademhalen zijn geen goede tekenen. Direct naar de dierenarts geweest. Bidziil heeft vocht in zijn longen, drinkt niet omdat hij dan geen adem kan halen en is dus heel erg
ziek. De dierenarts constateerde nog geen ernstig vochtverlies, maar gaf hem toch een flinke spuit vocht onder zijn huid. Dat is altijd een goede buffer voor zo'n kleintje. En hoewel mijn dierenarts liever geen medicijnen geeft bij zulke jonge kittens, kreeg ik nu toch direct Synulox vloeibaar mee. Ook nu nam ik weer contact op met mijn collega fokkers om te informeren of ik nog meer kan doen om deze kleine vent erdoor te halen. En weer kreeg ik een aantal adviezen waar ik zelf nog niet aan gedacht had. Zo heb ik het warmtematje weer onder het mandje liggen, dan hoeft Bidziil het niet meer zo koud te hebben. Ze zijn namelijk uit de werpkist en liggen in een mandje in de bench. ( De kist heb ik nodig voor Aiyana) Behalve de voedingen is het ook verstandig om tussendoor gekookt afgekoeld water te geven waarin dextrose is opgelost. En dan nu maar afwachten of hij het haalt. Trudy draait er gelukkig geen doekjes om en geeft hem 50% kans. Momenteel is de situatie deze: hij is warmer, waarschijnlijk vanwege het matje. Hij heeft al een paar keer eten/water van mij gehad, maar spartelt erg tegen. Hij ligt gewoon bij zijn zus en broer en is een stuk rustiger, de ademhaling is iets rustiger, maar nog steeds niet goed.
Je ziet het, je moet niet denken dat fokken en kittens alleen maar leuk is en dat alles van een leien dakje gaat. Ook al denk je alles goed voorbereid te hebben en ben je nog zo voorzichtig met de poes en kittens, dan nog kan er iets gebeuren wat je niet in de hand hebt.
Mijn speciale dank gaat uit naar Trudy Wessel van Cattery Anatevka, Ruud en Wil van den Bersselaar van Cattery van den Bersselaar en Ineke Blokker van Cattery Cascabel. Altijd hebben ze tijd voor mijn vragen, geven gevraagd en ongevraagd adviezen, (ook de ongevraagde zijn belangrijk) tonen interesse in het wel een wee van mijn zorgenkindjes. Kortom fantastische mensen die een ander hulp willen bieden.
6 september 2005 / 13 dagen
Een zware dag vandaag. Bidziil is vanmorgen overleden.
In eerste instantie zag ik het dit weekend al niet meer zitten, hij ging zo snel achteruit dat ik niet geloofde dat hij het
zou halen. Maandag ben ik nog met hem naar de dierenarts geweest en heeft hij toch nog een keer vocht toegediend gekregen en een klysma zodat we zeker wisten dat hij geen opstopping had. Hij weigerde namelijk al het eten, ik kreeg nog geen halve milliliter meer in hem. Na het vocht en het klysma heb ik hem een tijd met rust gelaten en ben s'middags weer begonnen met voeden. En nu viel hij hongerig aan, hij dronk zijn twee milliliter goed op. Dit zette de hele avond door, en zijn gewicht werd stabiel. En voor het eerst was hij vanmorgen niet nog meer afgevallen. Nadat ik hem zijn medicijnen had gegeven en daarna zijn voeding legde ik hem weer terug bij Jamila. Na een poosje kwam er echter een ontzettende schreeuw uit de bench en zie ik dat het Bidziil is die zo schreeuwt. Ik leg hem op de bench en zie direct dat het niet goed met hem gaat. Zijn hartje is gestopt en ook zijn ademhaling komt niet meer op gang. Ik probeer hem nog te redden door hem te masseren en mond op mond beademing te geven. Het lukt me echter niet meer om hem weer terug te krijgen. Ik moet hem laten gaan...... Hij deed zijn naam wel eer aan: "Hij is sterk." Hij heeft er ontzettend hard voor geknokt maar het mocht helaasniet baten.
7 september 2005 / 14 dagen
Ik heb sectie laten verrichten door mijn dierenarts op Bidziil. Ik wilde graag weten wat hij nu eigenlijk had. Ook voor
Ruud en Wil is het wel prettig om te weten wat de oorzaak was. De dierenarts heeft hem helemaal onderzocht en kon maar een ding ontdekken: de aansluiting tussen zijn maagje en zijn darmen was veel te dun. Geen erfelijke aandoening, dat is voor ons wel prettig om te weten. Er kon bijna geen eten door. Het maagje zat ook nog helemaal vol. Dit verklaart een hoop en bevestigd mijn voorgevoel dat ik vanaf zaterdag al had. Want ik had namelijk al tegen de dierenarts gezegd dat ik me afvroeg op hij wel ontlasting had, omdat hij namelijk zo'n dikke harde buik bleef houden. De overige organen waren prima in orde. Ik heb Bidziil weer mee naar huis genomen en vanavond hebben we hem in de tuin begraven bij Kitty, Nadia en Beyaalsh.
Week 4
Bijitita 17-09-05
Bittôlo 17-09-05
Week 5
22 september 2005 / 29 dagen
Vandaag de kittens voor de eerste keer ontwormt. Ik had de ontwormingspasta door het AD voer gedaan en ze hebben nagenoeg
niet gespuugd. Ook ben ik begonnen met het bijvoeren, maar dat wordt niet iedere keer in dank afgenomen. Soms hebben ze erge trek, een andere keer weten ze niet hoe snel ze weg kunnen komen. Maar over een paar dagen lusten ze het vast wel.
Week 6
Bijitita 29-09-05
Bittôlo 29-09-05
1 oktober 2005 / 38 dagen
De kittens krijgen bezoek. Marjan en Frank komen Bittôlo bezoeken. Ze hadden me laten weten dat ze een katertje zochten dus maakten we een afspraak. Ze willen graag weten waarom wij fokkers de kittens niet willen verkopen als ze alleen komen.
Graag leg ik dat uit. Ondertussen spellen Bittôlo en Bijitita continue samen. Marjan vindt het toch wel zielig om broer en
zus te scheiden, maar Frank wil er nog over nadenken. En dat mag natuurlijk, want je moet er volledig achterstaan. De burmeesjes worden ook mooi gevonden, maar het hart gaat toch meer naar de Thai uit. We hebben er een heel goed gevoel bij
maken een afspraak voor Bittôlo: 27 november 2005 gaat hij verhuizen.
2 oktober 2005 / 39 dagen
Heel goed nieuws! Bijitita mag met Bittôlo mee naar Marjan en Frank. Broer en zus zijn nu al haast onafscheidelijk dus
voor ons is dit heel prettig nieuws, en Bittôlo heeft een maatje in plaats van dat hij een paar uurtjes alleen blijft. Dank je wel Frank en Marjan dat je naar ons advies hebt willen luisteren en er toch voor wil gaan om ze beiden te nemen. Twee kittens naar een warm een gezellig huisje.
Week 7
9 oktober 2005 / 46 dagen
Het gaat heel goed met de twee kittens van Jamila. Ze eten al goed zelf mee met de pot, hoewel het een lekkerder wordt
bevonden dan het andere. De gewichten zijn dus ook goed omhoog gegaan. Ze spelen al heerlijk in de woonkamer. Klimmen overal
op, rennen achter elkaar aan en spelen met alles wat rondloopt of wat er ligt. Ook zijn ze al netjes zindelijk en gaan mooi
op de bak. Afgelopen donderdag heb ik een tweede ontwormingskuur gegeven en ook dit aten ze weer goed op. Ik had het weer door het eten gemengd en dat gaat heel makkelijk. Verder zijn ze erg aanhankelijk en liggen al graag op je schoot of arm te slapen. Het wondje van Bijitita is nagenoeg al niet meer zichtbaar, het is wel een plekje gebleven waar geen haartjes groeien, maar doordat zij steeds groter wordt, en het plekje daarom kleiner valt het allemaal wel mee. Als je het niet weet
zie je het niet eens direct.
Week 8
17 oktober 2005 / 54 dagen
Geen aparte bijzonderheden. Het gaat heel goed met broer en zus. Waar de een is, is ook de ander. Ze spelen erg veel met
elkaar. Maar ook samen de Burmezen pakken is een favoriet spelletje. Het opvoeden is weer begonnen. Niet aan de planten, niet op mijn tafel en ook niet op het dressior. Nee, nee, nee. De gordijnen hebben we echter weer opgeborgen, daar klimmen nu 7 kittens in. En de glasgordijnen hangen opgeknoopt. Tja, je kunt er niet heel de dag als een politieagent bij blijven staan. Er is een wereld voor ze opengegaan: de tuin! Omdat het zo ongeloofelijk zacht weer is, kunnen deze kittens van een mooie nazomer genieten. Eerst nog heel voorzichtig alleen op de tegels, maar daarna ook verder de tuin in op het gras. En als het dan niet eng meer is, dan gaan ze rennen, van binnen naar buiten. Met een hele dikke plumeaustaart. Een geweldig gezicht. Uren kun je er naar kijken.
Bijitita 15-10-05
Bittôlo 15-10-05
Week 9
26 oktober 2005 / 63 dagen
Vandaag stond de eerste enting op het programma. Mijn dierenarts komt aan huis om beide kittens te enten. Ze worden
gecontroleerd en goed bevonden. De enting mag gegeven worden. Ze geven zelf geen kik en laten het goed over zich heen komen. De boekjes worden weer ingevuld en kunnen straks mee naar de nieuwe baasjes. De stambomen heb ik ondertussen ook al aangevraagd voor deze twee nesten en nu maar hopen dat ze ook op tijd weer binnen zijn. Verder hebben ze van de enting geen naweeën gehad en spelen zoals vanouds met elkaar en met de andere kittens. Ze zijn erg ondernemend.
Week 10
30 oktober 2005 / 67 dagen
Vandaag komen Marjan en Frank en hun twee kleinkinderen nog een keertje naar de kittens kijken. Wachten duurt ook altijd
zo lang en er wordt dan ook uitgekeken naar week 13 door de nieuwe baasjes. Alles is al aangeschaft, van kattenbak tot krabpaal en van etensbakjes tot zachte mandjes. Ze gaan boffen straks deze twee, gezellig samen en dan ook nog zoveel aandacht.
Bijitita 30-10-05
Bittôlo 30-10-05
Week 11
9 november 2005 / 77 dagen
Nog net in week 11, maar morgen zijn ze twaalf weken. Vandaag krijgen de kittens hun tweede enting. Alles gaat goed en ook de kittens worden weer goed bekeken en goed bevonden. In eerste instantie is er helemaal niets aan de hand met de kittens, schijnbaar geen reactie op de inenting.
Week 12
13 november 2005 / 81 dagen
Vandaag hebben de Thai-tjes een behoorlijke reactie op het oog. Toch waarschijnlijk van de inenting. De Burmeesjes hebben
nergens last van. Bittôlo heeft een erg opgezet oog, en Bijitita heeft een rood oog. De een aan de linkerkant, de ander aan
de rechterkant. Arme drommels. Ik maak de oogjes weer zuiver met gekookt water en smeer er dan wat oogzalf in. s'Avonds is de zwelling al wat minder, maar we blijven nog een paar dagen smeren tot het over is.
Bijitita 13-11-05
Bittôlo 13-11-05
16 november 2005 / 84 dagen
Bittôlo is weer helemaal beter, Bijitita blijft echter nog wat last houden van haar oogje. Dus blijven we bij haar nog even zalven. Het is toch een behoorlijke reactie geweest op de inenting. Maar ze kunnen hier nog lekker even herstellen. Pas volgende week zondag gaan ze verhuizen, dus tot die tijd gaan we ze nog lekker knuffelen en goed verzorgen.
Week 13
23 november 2005 / 91 dagen
Afgelopen week nog erg genoten van deze twee doerakken, ze zijn razendsnel en zetten het hele huis op stelten. En natuurlijk doen de Burmeesjes dan gezellig mee. Waar je de een ziet, zie je ook de ander. Dit is echt een Siamese tweeling. Behalve spelen en slapen is eten een hele grote hobby. Als ik maar kip of vis kook dan staan ze erbij. En of ik ze nu een keer wegstuur of tien keer, dat maakt niet uit, ze komen net zolang terug tot ze het eten op een bordje krijgen.
Week 14
27 november 2005 / 95 dagen
En dan is het weer zover, vandaag gaan Ton en Tita, zoals we ze zelf wel eens noemen, verhuizen. Marjan en Frank staan voor de middag voor de deur om hun kapoenen op te halen. Natuurlijk drinken we eerst koffie en nemen we samen de papieren door. Mama Jamila gaat ondertussen in de transportmand liggen en krijgt gezelschap van Menitha. Even daarna ruilt Menitha met
Shivaya, en weer wat later gaan Bijitita en Bittôlo al zelf in het mandje liggen. Vanmorgen nog de laatste foto's gemaakt,
want nu moeten we zelf weer wachten op foto's van Marjan en Frank. En ook de laatste keer het gewicht genomen. Erg mooie
gewichten van 1305 en 1505 gram. De andere kilos gaan er vast aankomen op hun nieuwe stekje. En dan is het toch tijd voor de terugreis, ik haal Jamila uit de mand, zij lag nog bij haar kittens. En met een kleine brok in de keel nemen we toch weer afscheid. Dag Ton en Tita, goed groeien, gezond blijven, fijn spelen en tot ziens, want we komen zeker een keertje kijken als jullie groter zijn.
Bijitita 27-11-05
Bittôlo 27-11-05
Geboorte gewicht |Birth weight
eerste/first kitten 07.20 uur poes/female 98 gram
tweede/second kitten 08.00 uur kater/male 106 gram
derde/third kitten 08.17 uur kater/male 98 gram
Na de bevalling heb ik Jamila weer een lekker geklutst eitje gegeven, met koffiemelk en druivensuiker. Dit ging er goed in. Ook heb ik haar kittenvoer gegeven waarvan ze een behoorlijke portie opgegeten heeft. De kittens slapen lekker en hebben zo te zien al meteen genoeg te drinken. Jamila zelf is nog ontzettend onrustig. Ze wil dat iedereen ( lees de andere poezen) bij haar komen liggen. Vooral Alíila, omdat die de aandacht trekt met haar krolse geroep. Helaas is het momenteel oorlog in huis en wil niemand iets met die kleine hummels te maken hebben. Dit zijn we wel gewend, dat gaat straks wel weer over. Ook maar meteen de namen bekend maken van ons trio, ik was natuurlijk al weer voorbereid net zoals andere keren. Tussen haakjes heb ik er meteen de uitspraak bijgezet, daar kreeg ik namelijk wel eens vragen over.
After the delivery I gave Jamila an egg with coffeecream and fructose. I also gave her some kittenfood and she ate quiet a bit of it. The kittens are fast asleep and drank a lot. Jamila is very restless. She want that everybody ( read: the other cats) spends time with her. Especially Alíila, who atracts attencion with her calling because she is in heat. At this moment the other cats don't like the our new kittens. We are used to it, it will pas over. And already here are the names. I wrote also the pronuciacion because a got questions about it.
Eerste kitten: Bijitita - (Bie-jie-tie-ta) dit betekent "De koerende Duif", in de taal van de Taino Indianen. Chocolate-point poes, geen bandje
Tweede kitten: Bittôlo - (Bit-ton-lo) dit betekent "Poema", in de taal van de Abenaki Indianen. Chocolate-point kater, paars bandje
Derde kitten: Bidziil - (Bid-ziel) dit betekent "Hij is sterk", in de taal van de Navajo Indianen. Chocolate-point kater, groen bandje
First kitten: Bijitita - (Bie-jie-tie-ta) meaning "the cooing Dove", in the language of the Taino Indians. Chocolate-point female, no collar
Second kitten: Bittôlo - (Bit-ton-lo) meaning "Cougar", in the language of the Abenaki Indians. Chocolate-point male, purple collar
Third kitten: Bidziil - (Bid-ziel) meaning "He is strong", in the language of the Navajo Indians. Chocolate-point male, green collar
27 augustus 2005 / 3 dagen
Na een goede start en mooie gewichten donderdagavond, vond ik op vrijdagmorgen op vier plaatsen braaksel. Van Jamila, de
andere katten waren s'nachts niet bij haar. Dit verontrust me meteen. Ik ga kijken of Jamila iets wil drinken of eten, maar ze had nergens trek in. Dat is niet goed, straks kan ik weer met de fles beginnen net als met het Burmees A nestje. Ik ga werken, maar geef het thuisfront opdracht om haar nauwlettend in de gaten te houden. Tegen de middag bel ik naar huis en vraag of de situatie veranderd is. Dat is helaas nog niet. Ik bel de dierenarts en maak een afspraak voor diezelfde middag. Mijn DA controleert Jamila, ze heeft een heel klein beetje verhoging, maar meer kan hij niet vinden. Zekerheidshalve krijgt ze een injectie en kuur mee, dit kan geen kwaad voor de kittens. s'Avonds kook ik kip met rijst en Jamila valt hongerig aan. Ze wil nu dus wel weer eten en drinken. Helaas komt alles er na een uur of twee weer uit. De rest van de avond eet ze niet meer, en ik laat het maar even zo dan kan haar maag tot rust komen, wel geef ik haar een Reiki behandeling waarop ze erg rustig wordt en bij haar kittens in slaap valt. Gedurende de dag had Roland en Cindy haar ook al Reiki gegeven, maar een behandeling hoeft niet voldoende te zijn. Voor we naar bed gaan geef ik haar het pilletje, en een half uur daarna krijgt ze een beetje AD van Hills. Dit blijft erin en ze heeft nog niet gebraakt als we naar bed gaan. Vanmorgen een speurtocht door de huiskamer, maar ik kan niets vinden, braaksel dus. Ze heeft alles erin gehouden. Ze heeft niets meer gegeten van het beetje AD, maar dat maakt niet uit. Als het er maar weer in blijft. Eerst geef ik haar weer haar tabletje, en even daarna zet ik de AD weer voor haar neus. Ze eet deze kleine portie bijna op en gaat weer rustig bij haar kittens liggen. Weer geef ik haar een Reiki behandeling en ze valt rustig in slaap. Misschien hebben we het ergste al weer gehad, maar ik juich nog niet te vroeg. Eerst vandaag maar eens afwachten of ze inderdaad niet meer braakt. Met de kittens gaat het goed, ze piepen niet omdat ze eten willen. Ze slapen veel op het warmtematje en drinken regelmatig bij Jamila. Toch had ik ze nu tussentijds gewogen om in de gaten te houden dat het niet de verkeerde kant op ging. Maar momenteel ziet het er allemaal nog goed uit. Het poesje maakt wel de meeste geluidjes, bijvoorbeeld als ze gewassen wordt door Jamila. Ze spartelt dan al piepend tegen. De katers zijn nu al een stel goedzakken die dat allemaal wel in orde vinden. Tussen Jamila en de andere dames gaat het momenteel nog steeds niet goed. Het is nog steeds oorlog in huis en ik heb dan ook nog geen enkele kat bij haar gelaten s'nachts. Jamila vindt dat natuurlijk niet zo leuk, want ze is ook op gezelschap gesteld. Toch durf ik de deur naar boven niet open te laten, want voor hetzelfde geld brengt ze haar kittens boven of ligt ze zelf heel de tijd boven zonder naar haar kittens te kijken.
(Een paar maal ben je in bovenstaand dagboekverslag van 27 augustus 2005 het woord Reiki tegengekomen. Sommige zullen weten wat ik bedoel, andere zullen zich afvragen wat dat is. In het kort komt het erop neer dat je jezelf als doorgeefluik voor de Universele Energie gebruikt om die door te geven aan de ontvanger. Het lichaam van de ontvanger beslist dan zelf wat deze met die energie doet, hoewel het meestal naar de lichaamsdelen gaat waar energie nodig is. Wil je hier meer over weten? Deze site geeft een duidelijke uitleg:
Reiki)
After a good start and good weights Thursdayevening, I found some vomit on four places on Fridaymorning. From Jamila, the other cats aren't with her during the night. I'm worried immediatly. I check if Jamila is willing to eat or drink something, but she isn't wanting anything. That is not good, If this wont change I have to bottlefeed like the Burmese A-litter. I went to my work, but tell the familymembers that they have to check Jamila. On the middle of the day I make a telephone call to my home and ask if the situation has changed. It hasn't. I call the vet and make an appointment in the afternoon. My vet checks Jamila. She is having a bit of fever, but that is all he can find. She gets an injection and some pills, it wont harm the kittens. In the evening I boil some chicken and rice and Jamila start eating. She wants to eat and drink. Unfortunantly everything comes out after two hours. She doesn't eat the rest of the evening, and I leave her because
her stomage can rest a bit. I give her Reiki so she starts being quiet and falls asleep with her kittens. During the day
Roland and Cindy gave her also Reiki, but one treatment doesn't have to be enough.
Bijitita 27-08-05
Bittôlo 27-08-05
Bidziil 27-08-05
31 augustus 2005 / 7 dagen
Het gaat gelukkig weer helemaal goed met Jamila. Ze heeft na die laatste keer niet meer gespuugd en is weer volledig
opgeknapt. Ook met haar en de andere poezen gaat het al wat beter, hoewel er geen een bij haar en de kittens in de werpkist komt. Maar er wordt al niet meer gemopperd, en dat vind ik toch ook wel belangrijk. s'Nachts laten we haar met Menitha en Alíila in de huiskamer. Ik had namelijk geprobeerd of we de huiskamerdeur open konden laten staan. De eerste nacht ging dat wel goed, is ze terug gegaan naar haar kittens. De tweede nacht heeft ze de hele tijd bij ons op bed geslapen want de kittens waren die nacht niet aangekomen. Daarom blijft ze nu met twee poezen in de huiskamer. De kittens groeien erg goed, ze eten voor twee kan ik wel zeggen. Hier weer de eerste mijlpaaltjes: 28 augustus had Bijitita kleine spleetoogjes. 29 augustus waren ze volledig open. Bij Bittôlo viel de navelstreng af en Bidziil had spleetoogjes. Ook de oortjes verkleuren al weer langzaam. Ik vind dat een schitterend gezicht, net of iemand met een potlood lijntjes langs de rand van dat kleine oortje heeft getekend. Het zijn net kleine witte teddybeertje momenteel. Ze slapen bijna de gehele dag, of anders zijn ze druk bezig met eten. Maar slapen is erg favoriet. Soms liggen ze heel koddig op hun rug te slapen, dat is zo'n grappig gezicht. Toen ik dat op de foto wilde zetten was het kitten net weer terug op zijn buik toen ik het fototoestel had. Maar we kunnen dat ook zelf in scène zetten: een van de katers in mijn handen. Hij sliep gewoon door en liet zich niet storen door mij of het fototoestel.
Week 2
3 september 2005 / 10 dagen
Een dagboek bijhouden is best wel leuk, vooral als alles goed gaat met je moederpoes en kittens. Maar wat als er iets
verkeerd gaat. Vertel je dat ook? Blijf je zo eerlijk? Dat is erg moeilijk, want je wilt toch als eerlijke serieuze fokker bekend staan. Ik vind dat ik zo eerlijk wel moet blijven, en dat de kopers van mijn kittens moeten weten wat de voorgeschiedenis is geweest. Ook al omdat mezelf niets te verwijten valt, want het ligt niet aan de gezondheid van de moederpoes en ook niet aan die van de kater. Die keuzes zijn bewust en goed geweest. Maar soms gebeuren er dingen waar je zelf de hand niet in hebt en die je alleen maar kunt proberen op te lossen. Bovendien kunnen andere fokkers hier ook weer van leren als ze zelf zoiets meemaken en hoop ik dat ze iets aan mijn eerlijkheid hebben. Dus daarom met de billen bloot, zoals wij hier dat wel eens zeggen.
Momenteel heb ik twee zorgenkindjes: poesje Bijitita en katertje Bidziil. De reden dat ik me zorgen om ze maak is echter
bij beiden om verschillende redenen.
Bijitita: vorige week zaterdag had de enige dochter van Jamila ineens een ontstoken wondje op haar rug, maar hoe dit kwam wisten we niet. Gelukkig zijn er altijd fokkers waar je terecht kunt met je vragen en hopelijk hebben die dan ook een antwoord voor jou. In eerste instantie klop ik altijd aan bij Ineke van de Thai Werkgroep, maar ook breng ik altijd de eigenaar van de kater op de hoogte, Ruud en Wil in dit geval. Via Ruud kwam ik in contact met Trudy Wessel en kreeg ik enkele adviezen waarmee ik aan de slag kon. Het wondje is waarschijnlijk veroorzaakt door moeder zelf, de ander katten zijn niet in de buurt geweest van de kittens, sterker nog, ze komen er nog steeds niet bij in de buurt. Waarschijnlijj is Jamila heel erg lomp uit de werpkist gesprongen en heeft het kitten geraakt met haar poot en de nagels hebben de huid van Bijitita verwond. Of ze heeft het kitten te lomp vast willen pakken en heeft per ongeluk door de huid gebeten. De wond die daarop volgde was het gevolg daarvan. De wond heb ik afgelopen week zuiver gehouden met Calendulan Emulsie en om de ontsteking tegen te gaan kreeg onze dappere meid Vibravet: 2 maal daags 2 druppels bij de voeding. Ook heeft ze van mij afgelopen week bijvoeding gehad om haar gewicht op peil te krijgen en houden, zo'n klein lichaam moet behoorlijk knokken tegen zo'n infectie. Wel hadden we erg goede hoop dat het hier alleen om een ontsteking op de huid ging, Bijitita toonde namelijk geen ziek gedrag en at netjes bij Jamila en kroop ook rond in de mand zonder een zieke indruk te wekken. Momenteel is de wond al een heel eind genezen en ziet het ernaar uit dat we bij haar het ergste hebben gehad. Dus hebben we erg goede hoop op herstel en bewijst Bijitita dat ze een erg sterk kitten is.
Bidziil: ons tweede zorgenkindje, maar dit is erop of eronder. Gisteren, vrijdagavond bemerkte ik al bij het wegen dat deze kleine man niet aangekomen was, sterker nog, hij was afgevallen. Vanmorgen bleek bij de tussencontrole ( dit doe ik altijd als ik bemerk dat ze niet aankomen of afvallen) dat hij weer meer afgevallen was. Bovendien voelde hij koel aan en lag te pompen, zoals de dierenarts dat altijd noemt. ( zwaar ademhalen, borstkast gaat versneld op en neer) Ook drinkt hij niet bij
Jamila, geen drup. Dit is de hoogste alarmfase, niet eten, koud en zwaar ademhalen zijn geen goede tekenen. Direct naar de dierenarts geweest. Bidziil heeft vocht in zijn longen, drinkt niet omdat hij dan geen adem kan halen en is dus heel erg
ziek. De dierenarts constateerde nog geen ernstig vochtverlies, maar gaf hem toch een flinke spuit vocht onder zijn huid. Dat is altijd een goede buffer voor zo'n kleintje. En hoewel mijn dierenarts liever geen medicijnen geeft bij zulke jonge kittens, kreeg ik nu toch direct Synulox vloeibaar mee. Ook nu nam ik weer contact op met mijn collega fokkers om te informeren of ik nog meer kan doen om deze kleine vent erdoor te halen. En weer kreeg ik een aantal adviezen waar ik zelf nog niet aan gedacht had. Zo heb ik het warmtematje weer onder het mandje liggen, dan hoeft Bidziil het niet meer zo koud te hebben. Ze zijn namelijk uit de werpkist en liggen in een mandje in de bench. ( De kist heb ik nodig voor Aiyana) Behalve de voedingen is het ook verstandig om tussendoor gekookt afgekoeld water te geven waarin dextrose is opgelost. En dan nu maar afwachten of hij het haalt. Trudy draait er gelukkig geen doekjes om en geeft hem 50% kans. Momenteel is de situatie deze: hij is warmer, waarschijnlijk vanwege het matje. Hij heeft al een paar keer eten/water van mij gehad, maar spartelt erg tegen. Hij ligt gewoon bij zijn zus en broer en is een stuk rustiger, de ademhaling is iets rustiger, maar nog steeds niet goed.
Je ziet het, je moet niet denken dat fokken en kittens alleen maar leuk is en dat alles van een leien dakje gaat. Ook al denk je alles goed voorbereid te hebben en ben je nog zo voorzichtig met de poes en kittens, dan nog kan er iets gebeuren wat je niet in de hand hebt.
Mijn speciale dank gaat uit naar Trudy Wessel van Cattery Anatevka, Ruud en Wil van den Bersselaar van Cattery van den Bersselaar en Ineke Blokker van Cattery Cascabel. Altijd hebben ze tijd voor mijn vragen, geven gevraagd en ongevraagd adviezen, (ook de ongevraagde zijn belangrijk) tonen interesse in het wel een wee van mijn zorgenkindjes. Kortom fantastische mensen die een ander hulp willen bieden.
6 september 2005 / 13 dagen
Een zware dag vandaag. Bidziil is vanmorgen overleden.
In eerste instantie zag ik het dit weekend al niet meer zitten, hij ging zo snel achteruit dat ik niet geloofde dat hij het
zou halen. Maandag ben ik nog met hem naar de dierenarts geweest en heeft hij toch nog een keer vocht toegediend gekregen en een klysma zodat we zeker wisten dat hij geen opstopping had. Hij weigerde namelijk al het eten, ik kreeg nog geen halve milliliter meer in hem. Na het vocht en het klysma heb ik hem een tijd met rust gelaten en ben s'middags weer begonnen met voeden. En nu viel hij hongerig aan, hij dronk zijn twee milliliter goed op. Dit zette de hele avond door, en zijn gewicht werd stabiel. En voor het eerst was hij vanmorgen niet nog meer afgevallen. Nadat ik hem zijn medicijnen had gegeven en daarna zijn voeding legde ik hem weer terug bij Jamila. Na een poosje kwam er echter een ontzettende schreeuw uit de bench en zie ik dat het Bidziil is die zo schreeuwt. Ik leg hem op de bench en zie direct dat het niet goed met hem gaat. Zijn hartje is gestopt en ook zijn ademhaling komt niet meer op gang. Ik probeer hem nog te redden door hem te masseren en mond op mond beademing te geven. Het lukt me echter niet meer om hem weer terug te krijgen. Ik moet hem laten gaan...... Hij deed zijn naam wel eer aan: "Hij is sterk." Hij heeft er ontzettend hard voor geknokt maar het mocht helaasniet baten.
7 september 2005 / 14 dagen
Ik heb sectie laten verrichten door mijn dierenarts op Bidziil. Ik wilde graag weten wat hij nu eigenlijk had. Ook voor
Ruud en Wil is het wel prettig om te weten wat de oorzaak was. De dierenarts heeft hem helemaal onderzocht en kon maar een ding ontdekken: de aansluiting tussen zijn maagje en zijn darmen was veel te dun. Geen erfelijke aandoening, dat is voor ons wel prettig om te weten. Er kon bijna geen eten door. Het maagje zat ook nog helemaal vol. Dit verklaart een hoop en bevestigd mijn voorgevoel dat ik vanaf zaterdag al had. Want ik had namelijk al tegen de dierenarts gezegd dat ik me afvroeg op hij wel ontlasting had, omdat hij namelijk zo'n dikke harde buik bleef houden. De overige organen waren prima in orde. Ik heb Bidziil weer mee naar huis genomen en vanavond hebben we hem in de tuin begraven bij Kitty, Nadia en Beyaalsh.
Week 4
Bijitita 17-09-05
Bittôlo 17-09-05
Week 5
22 september 2005 / 29 dagen
Vandaag de kittens voor de eerste keer ontwormt. Ik had de ontwormingspasta door het AD voer gedaan en ze hebben nagenoeg
niet gespuugd. Ook ben ik begonnen met het bijvoeren, maar dat wordt niet iedere keer in dank afgenomen. Soms hebben ze erge trek, een andere keer weten ze niet hoe snel ze weg kunnen komen. Maar over een paar dagen lusten ze het vast wel.
Week 6
Bijitita 29-09-05
Bittôlo 29-09-05
1 oktober 2005 / 38 dagen
De kittens krijgen bezoek. Marjan en Frank komen Bittôlo bezoeken. Ze hadden me laten weten dat ze een katertje zochten dus maakten we een afspraak. Ze willen graag weten waarom wij fokkers de kittens niet willen verkopen als ze alleen komen.
Graag leg ik dat uit. Ondertussen spellen Bittôlo en Bijitita continue samen. Marjan vindt het toch wel zielig om broer en
zus te scheiden, maar Frank wil er nog over nadenken. En dat mag natuurlijk, want je moet er volledig achterstaan. De burmeesjes worden ook mooi gevonden, maar het hart gaat toch meer naar de Thai uit. We hebben er een heel goed gevoel bij
maken een afspraak voor Bittôlo: 27 november 2005 gaat hij verhuizen.
2 oktober 2005 / 39 dagen
Heel goed nieuws! Bijitita mag met Bittôlo mee naar Marjan en Frank. Broer en zus zijn nu al haast onafscheidelijk dus
voor ons is dit heel prettig nieuws, en Bittôlo heeft een maatje in plaats van dat hij een paar uurtjes alleen blijft. Dank je wel Frank en Marjan dat je naar ons advies hebt willen luisteren en er toch voor wil gaan om ze beiden te nemen. Twee kittens naar een warm een gezellig huisje.
Week 7
9 oktober 2005 / 46 dagen
Het gaat heel goed met de twee kittens van Jamila. Ze eten al goed zelf mee met de pot, hoewel het een lekkerder wordt
bevonden dan het andere. De gewichten zijn dus ook goed omhoog gegaan. Ze spelen al heerlijk in de woonkamer. Klimmen overal
op, rennen achter elkaar aan en spelen met alles wat rondloopt of wat er ligt. Ook zijn ze al netjes zindelijk en gaan mooi
op de bak. Afgelopen donderdag heb ik een tweede ontwormingskuur gegeven en ook dit aten ze weer goed op. Ik had het weer door het eten gemengd en dat gaat heel makkelijk. Verder zijn ze erg aanhankelijk en liggen al graag op je schoot of arm te slapen. Het wondje van Bijitita is nagenoeg al niet meer zichtbaar, het is wel een plekje gebleven waar geen haartjes groeien, maar doordat zij steeds groter wordt, en het plekje daarom kleiner valt het allemaal wel mee. Als je het niet weet
zie je het niet eens direct.
Week 8
17 oktober 2005 / 54 dagen
Geen aparte bijzonderheden. Het gaat heel goed met broer en zus. Waar de een is, is ook de ander. Ze spelen erg veel met
elkaar. Maar ook samen de Burmezen pakken is een favoriet spelletje. Het opvoeden is weer begonnen. Niet aan de planten, niet op mijn tafel en ook niet op het dressior. Nee, nee, nee. De gordijnen hebben we echter weer opgeborgen, daar klimmen nu 7 kittens in. En de glasgordijnen hangen opgeknoopt. Tja, je kunt er niet heel de dag als een politieagent bij blijven staan. Er is een wereld voor ze opengegaan: de tuin! Omdat het zo ongeloofelijk zacht weer is, kunnen deze kittens van een mooie nazomer genieten. Eerst nog heel voorzichtig alleen op de tegels, maar daarna ook verder de tuin in op het gras. En als het dan niet eng meer is, dan gaan ze rennen, van binnen naar buiten. Met een hele dikke plumeaustaart. Een geweldig gezicht. Uren kun je er naar kijken.
Bijitita 15-10-05
Bittôlo 15-10-05
Week 9
26 oktober 2005 / 63 dagen
Vandaag stond de eerste enting op het programma. Mijn dierenarts komt aan huis om beide kittens te enten. Ze worden
gecontroleerd en goed bevonden. De enting mag gegeven worden. Ze geven zelf geen kik en laten het goed over zich heen komen. De boekjes worden weer ingevuld en kunnen straks mee naar de nieuwe baasjes. De stambomen heb ik ondertussen ook al aangevraagd voor deze twee nesten en nu maar hopen dat ze ook op tijd weer binnen zijn. Verder hebben ze van de enting geen naweeën gehad en spelen zoals vanouds met elkaar en met de andere kittens. Ze zijn erg ondernemend.
Week 10
30 oktober 2005 / 67 dagen
Vandaag komen Marjan en Frank en hun twee kleinkinderen nog een keertje naar de kittens kijken. Wachten duurt ook altijd
zo lang en er wordt dan ook uitgekeken naar week 13 door de nieuwe baasjes. Alles is al aangeschaft, van kattenbak tot krabpaal en van etensbakjes tot zachte mandjes. Ze gaan boffen straks deze twee, gezellig samen en dan ook nog zoveel aandacht.
Bijitita 30-10-05
Bittôlo 30-10-05
Week 11
9 november 2005 / 77 dagen
Nog net in week 11, maar morgen zijn ze twaalf weken. Vandaag krijgen de kittens hun tweede enting. Alles gaat goed en ook de kittens worden weer goed bekeken en goed bevonden. In eerste instantie is er helemaal niets aan de hand met de kittens, schijnbaar geen reactie op de inenting.
Week 12
13 november 2005 / 81 dagen
Vandaag hebben de Thai-tjes een behoorlijke reactie op het oog. Toch waarschijnlijk van de inenting. De Burmeesjes hebben
nergens last van. Bittôlo heeft een erg opgezet oog, en Bijitita heeft een rood oog. De een aan de linkerkant, de ander aan
de rechterkant. Arme drommels. Ik maak de oogjes weer zuiver met gekookt water en smeer er dan wat oogzalf in. s'Avonds is de zwelling al wat minder, maar we blijven nog een paar dagen smeren tot het over is.
Bijitita 13-11-05
Bittôlo 13-11-05
16 november 2005 / 84 dagen
Bittôlo is weer helemaal beter, Bijitita blijft echter nog wat last houden van haar oogje. Dus blijven we bij haar nog even zalven. Het is toch een behoorlijke reactie geweest op de inenting. Maar ze kunnen hier nog lekker even herstellen. Pas volgende week zondag gaan ze verhuizen, dus tot die tijd gaan we ze nog lekker knuffelen en goed verzorgen.
Week 13
23 november 2005 / 91 dagen
Afgelopen week nog erg genoten van deze twee doerakken, ze zijn razendsnel en zetten het hele huis op stelten. En natuurlijk doen de Burmeesjes dan gezellig mee. Waar je de een ziet, zie je ook de ander. Dit is echt een Siamese tweeling. Behalve spelen en slapen is eten een hele grote hobby. Als ik maar kip of vis kook dan staan ze erbij. En of ik ze nu een keer wegstuur of tien keer, dat maakt niet uit, ze komen net zolang terug tot ze het eten op een bordje krijgen.
Week 14
27 november 2005 / 95 dagen
En dan is het weer zover, vandaag gaan Ton en Tita, zoals we ze zelf wel eens noemen, verhuizen. Marjan en Frank staan voor de middag voor de deur om hun kapoenen op te halen. Natuurlijk drinken we eerst koffie en nemen we samen de papieren door. Mama Jamila gaat ondertussen in de transportmand liggen en krijgt gezelschap van Menitha. Even daarna ruilt Menitha met
Shivaya, en weer wat later gaan Bijitita en Bittôlo al zelf in het mandje liggen. Vanmorgen nog de laatste foto's gemaakt,
want nu moeten we zelf weer wachten op foto's van Marjan en Frank. En ook de laatste keer het gewicht genomen. Erg mooie
gewichten van 1305 en 1505 gram. De andere kilos gaan er vast aankomen op hun nieuwe stekje. En dan is het toch tijd voor de terugreis, ik haal Jamila uit de mand, zij lag nog bij haar kittens. En met een kleine brok in de keel nemen we toch weer afscheid. Dag Ton en Tita, goed groeien, gezond blijven, fijn spelen en tot ziens, want we komen zeker een keertje kijken als jullie groter zijn.
Bijitita 27-11-05
Bittôlo 27-11-05
Na een goede start en mooie gewichten donderdagavond, vond ik op vrijdagmorgen op vier plaatsen braaksel. Van Jamila, de
andere katten waren s'nachts niet bij haar. Dit verontrust me meteen. Ik ga kijken of Jamila iets wil drinken of eten, maar ze had nergens trek in. Dat is niet goed, straks kan ik weer met de fles beginnen net als met het Burmees A nestje. Ik ga werken, maar geef het thuisfront opdracht om haar nauwlettend in de gaten te houden. Tegen de middag bel ik naar huis en vraag of de situatie veranderd is. Dat is helaas nog niet. Ik bel de dierenarts en maak een afspraak voor diezelfde middag. Mijn DA controleert Jamila, ze heeft een heel klein beetje verhoging, maar meer kan hij niet vinden. Zekerheidshalve krijgt ze een injectie en kuur mee, dit kan geen kwaad voor de kittens. s'Avonds kook ik kip met rijst en Jamila valt hongerig aan. Ze wil nu dus wel weer eten en drinken. Helaas komt alles er na een uur of twee weer uit. De rest van de avond eet ze niet meer, en ik laat het maar even zo dan kan haar maag tot rust komen, wel geef ik haar een Reiki behandeling waarop ze erg rustig wordt en bij haar kittens in slaap valt. Gedurende de dag had Roland en Cindy haar ook al Reiki gegeven, maar een behandeling hoeft niet voldoende te zijn. Voor we naar bed gaan geef ik haar het pilletje, en een half uur daarna krijgt ze een beetje AD van Hills. Dit blijft erin en ze heeft nog niet gebraakt als we naar bed gaan. Vanmorgen een speurtocht door de huiskamer, maar ik kan niets vinden, braaksel dus. Ze heeft alles erin gehouden. Ze heeft niets meer gegeten van het beetje AD, maar dat maakt niet uit. Als het er maar weer in blijft. Eerst geef ik haar weer haar tabletje, en even daarna zet ik de AD weer voor haar neus. Ze eet deze kleine portie bijna op en gaat weer rustig bij haar kittens liggen. Weer geef ik haar een Reiki behandeling en ze valt rustig in slaap. Misschien hebben we het ergste al weer gehad, maar ik juich nog niet te vroeg. Eerst vandaag maar eens afwachten of ze inderdaad niet meer braakt. Met de kittens gaat het goed, ze piepen niet omdat ze eten willen. Ze slapen veel op het warmtematje en drinken regelmatig bij Jamila. Toch had ik ze nu tussentijds gewogen om in de gaten te houden dat het niet de verkeerde kant op ging. Maar momenteel ziet het er allemaal nog goed uit. Het poesje maakt wel de meeste geluidjes, bijvoorbeeld als ze gewassen wordt door Jamila. Ze spartelt dan al piepend tegen. De katers zijn nu al een stel goedzakken die dat allemaal wel in orde vinden. Tussen Jamila en de andere dames gaat het momenteel nog steeds niet goed. Het is nog steeds oorlog in huis en ik heb dan ook nog geen enkele kat bij haar gelaten s'nachts. Jamila vindt dat natuurlijk niet zo leuk, want ze is ook op gezelschap gesteld. Toch durf ik de deur naar boven niet open te laten, want voor hetzelfde geld brengt ze haar kittens boven of ligt ze zelf heel de tijd boven zonder naar haar kittens te kijken.
(Een paar maal ben je in bovenstaand dagboekverslag van 27 augustus 2005 het woord Reiki tegengekomen. Sommige zullen weten wat ik bedoel, andere zullen zich afvragen wat dat is. In het kort komt het erop neer dat je jezelf als doorgeefluik voor de Universele Energie gebruikt om die door te geven aan de ontvanger. Het lichaam van de ontvanger beslist dan zelf wat deze met die energie doet, hoewel het meestal naar de lichaamsdelen gaat waar energie nodig is. Wil je hier meer over weten? Deze site geeft een duidelijke uitleg:
Reiki)
After a good start and good weights Thursdayevening, I found some vomit on four places on Fridaymorning. From Jamila, the other cats aren't with her during the night. I'm worried immediatly. I check if Jamila is willing to eat or drink something, but she isn't wanting anything. That is not good, If this wont change I have to bottlefeed like the Burmese A-litter. I went to my work, but tell the familymembers that they have to check Jamila. On the middle of the day I make a telephone call to my home and ask if the situation has changed. It hasn't. I call the vet and make an appointment in the afternoon. My vet checks Jamila. She is having a bit of fever, but that is all he can find. She gets an injection and some pills, it wont harm the kittens. In the evening I boil some chicken and rice and Jamila start eating. She wants to eat and drink. Unfortunantly everything comes out after two hours. She doesn't eat the rest of the evening, and I leave her because
her stomage can rest a bit. I give her Reiki so she starts being quiet and falls asleep with her kittens. During the day
Roland and Cindy gave her also Reiki, but one treatment doesn't have to be enough.
Bijitita 27-08-05
Bittôlo 27-08-05
Bidziil 27-08-05
31 augustus 2005 / 7 dagen
Het gaat gelukkig weer helemaal goed met Jamila. Ze heeft na die laatste keer niet meer gespuugd en is weer volledig
opgeknapt. Ook met haar en de andere poezen gaat het al wat beter, hoewel er geen een bij haar en de kittens in de werpkist komt. Maar er wordt al niet meer gemopperd, en dat vind ik toch ook wel belangrijk. s'Nachts laten we haar met Menitha en Alíila in de huiskamer. Ik had namelijk geprobeerd of we de huiskamerdeur open konden laten staan. De eerste nacht ging dat wel goed, is ze terug gegaan naar haar kittens. De tweede nacht heeft ze de hele tijd bij ons op bed geslapen want de kittens waren die nacht niet aangekomen. Daarom blijft ze nu met twee poezen in de huiskamer. De kittens groeien erg goed, ze eten voor twee kan ik wel zeggen. Hier weer de eerste mijlpaaltjes: 28 augustus had Bijitita kleine spleetoogjes. 29 augustus waren ze volledig open. Bij Bittôlo viel de navelstreng af en Bidziil had spleetoogjes. Ook de oortjes verkleuren al weer langzaam. Ik vind dat een schitterend gezicht, net of iemand met een potlood lijntjes langs de rand van dat kleine oortje heeft getekend. Het zijn net kleine witte teddybeertje momenteel. Ze slapen bijna de gehele dag, of anders zijn ze druk bezig met eten. Maar slapen is erg favoriet. Soms liggen ze heel koddig op hun rug te slapen, dat is zo'n grappig gezicht. Toen ik dat op de foto wilde zetten was het kitten net weer terug op zijn buik toen ik het fototoestel had. Maar we kunnen dat ook zelf in scène zetten: een van de katers in mijn handen. Hij sliep gewoon door en liet zich niet storen door mij of het fototoestel.
Week 2
3 september 2005 / 10 dagen
Een dagboek bijhouden is best wel leuk, vooral als alles goed gaat met je moederpoes en kittens. Maar wat als er iets
verkeerd gaat. Vertel je dat ook? Blijf je zo eerlijk? Dat is erg moeilijk, want je wilt toch als eerlijke serieuze fokker bekend staan. Ik vind dat ik zo eerlijk wel moet blijven, en dat de kopers van mijn kittens moeten weten wat de voorgeschiedenis is geweest. Ook al omdat mezelf niets te verwijten valt, want het ligt niet aan de gezondheid van de moederpoes en ook niet aan die van de kater. Die keuzes zijn bewust en goed geweest. Maar soms gebeuren er dingen waar je zelf de hand niet in hebt en die je alleen maar kunt proberen op te lossen. Bovendien kunnen andere fokkers hier ook weer van leren als ze zelf zoiets meemaken en hoop ik dat ze iets aan mijn eerlijkheid hebben. Dus daarom met de billen bloot, zoals wij hier dat wel eens zeggen.
Momenteel heb ik twee zorgenkindjes: poesje Bijitita en katertje Bidziil. De reden dat ik me zorgen om ze maak is echter
bij beiden om verschillende redenen.
Bijitita: vorige week zaterdag had de enige dochter van Jamila ineens een ontstoken wondje op haar rug, maar hoe dit kwam wisten we niet. Gelukkig zijn er altijd fokkers waar je terecht kunt met je vragen en hopelijk hebben die dan ook een antwoord voor jou. In eerste instantie klop ik altijd aan bij Ineke van de Thai Werkgroep, maar ook breng ik altijd de eigenaar van de kater op de hoogte, Ruud en Wil in dit geval. Via Ruud kwam ik in contact met Trudy Wessel en kreeg ik enkele adviezen waarmee ik aan de slag kon. Het wondje is waarschijnlijk veroorzaakt door moeder zelf, de ander katten zijn niet in de buurt geweest van de kittens, sterker nog, ze komen er nog steeds niet bij in de buurt. Waarschijnlijj is Jamila heel erg lomp uit de werpkist gesprongen en heeft het kitten geraakt met haar poot en de nagels hebben de huid van Bijitita verwond. Of ze heeft het kitten te lomp vast willen pakken en heeft per ongeluk door de huid gebeten. De wond die daarop volgde was het gevolg daarvan. De wond heb ik afgelopen week zuiver gehouden met Calendulan Emulsie en om de ontsteking tegen te gaan kreeg onze dappere meid Vibravet: 2 maal daags 2 druppels bij de voeding. Ook heeft ze van mij afgelopen week bijvoeding gehad om haar gewicht op peil te krijgen en houden, zo'n klein lichaam moet behoorlijk knokken tegen zo'n infectie. Wel hadden we erg goede hoop dat het hier alleen om een ontsteking op de huid ging, Bijitita toonde namelijk geen ziek gedrag en at netjes bij Jamila en kroop ook rond in de mand zonder een zieke indruk te wekken. Momenteel is de wond al een heel eind genezen en ziet het ernaar uit dat we bij haar het ergste hebben gehad. Dus hebben we erg goede hoop op herstel en bewijst Bijitita dat ze een erg sterk kitten is.
Bidziil: ons tweede zorgenkindje, maar dit is erop of eronder. Gisteren, vrijdagavond bemerkte ik al bij het wegen dat deze kleine man niet aangekomen was, sterker nog, hij was afgevallen. Vanmorgen bleek bij de tussencontrole ( dit doe ik altijd als ik bemerk dat ze niet aankomen of afvallen) dat hij weer meer afgevallen was. Bovendien voelde hij koel aan en lag te pompen, zoals de dierenarts dat altijd noemt. ( zwaar ademhalen, borstkast gaat versneld op en neer) Ook drinkt hij niet bij
Jamila, geen drup. Dit is de hoogste alarmfase, niet eten, koud en zwaar ademhalen zijn geen goede tekenen. Direct naar de dierenarts geweest. Bidziil heeft vocht in zijn longen, drinkt niet omdat hij dan geen adem kan halen en is dus heel erg
ziek. De dierenarts constateerde nog geen ernstig vochtverlies, maar gaf hem toch een flinke spuit vocht onder zijn huid. Dat is altijd een goede buffer voor zo'n kleintje. En hoewel mijn dierenarts liever geen medicijnen geeft bij zulke jonge kittens, kreeg ik nu toch direct Synulox vloeibaar mee. Ook nu nam ik weer contact op met mijn collega fokkers om te informeren of ik nog meer kan doen om deze kleine vent erdoor te halen. En weer kreeg ik een aantal adviezen waar ik zelf nog niet aan gedacht had. Zo heb ik het warmtematje weer onder het mandje liggen, dan hoeft Bidziil het niet meer zo koud te hebben. Ze zijn namelijk uit de werpkist en liggen in een mandje in de bench. ( De kist heb ik nodig voor Aiyana) Behalve de voedingen is het ook verstandig om tussendoor gekookt afgekoeld water te geven waarin dextrose is opgelost. En dan nu maar afwachten of hij het haalt. Trudy draait er gelukkig geen doekjes om en geeft hem 50% kans. Momenteel is de situatie deze: hij is warmer, waarschijnlijk vanwege het matje. Hij heeft al een paar keer eten/water van mij gehad, maar spartelt erg tegen. Hij ligt gewoon bij zijn zus en broer en is een stuk rustiger, de ademhaling is iets rustiger, maar nog steeds niet goed.
Je ziet het, je moet niet denken dat fokken en kittens alleen maar leuk is en dat alles van een leien dakje gaat. Ook al denk je alles goed voorbereid te hebben en ben je nog zo voorzichtig met de poes en kittens, dan nog kan er iets gebeuren wat je niet in de hand hebt.
Mijn speciale dank gaat uit naar Trudy Wessel van Cattery Anatevka, Ruud en Wil van den Bersselaar van Cattery van den Bersselaar en Ineke Blokker van Cattery Cascabel. Altijd hebben ze tijd voor mijn vragen, geven gevraagd en ongevraagd adviezen, (ook de ongevraagde zijn belangrijk) tonen interesse in het wel een wee van mijn zorgenkindjes. Kortom fantastische mensen die een ander hulp willen bieden.
6 september 2005 / 13 dagen
Een zware dag vandaag. Bidziil is vanmorgen overleden.
In eerste instantie zag ik het dit weekend al niet meer zitten, hij ging zo snel achteruit dat ik niet geloofde dat hij het
zou halen. Maandag ben ik nog met hem naar de dierenarts geweest en heeft hij toch nog een keer vocht toegediend gekregen en een klysma zodat we zeker wisten dat hij geen opstopping had. Hij weigerde namelijk al het eten, ik kreeg nog geen halve milliliter meer in hem. Na het vocht en het klysma heb ik hem een tijd met rust gelaten en ben s'middags weer begonnen met voeden. En nu viel hij hongerig aan, hij dronk zijn twee milliliter goed op. Dit zette de hele avond door, en zijn gewicht werd stabiel. En voor het eerst was hij vanmorgen niet nog meer afgevallen. Nadat ik hem zijn medicijnen had gegeven en daarna zijn voeding legde ik hem weer terug bij Jamila. Na een poosje kwam er echter een ontzettende schreeuw uit de bench en zie ik dat het Bidziil is die zo schreeuwt. Ik leg hem op de bench en zie direct dat het niet goed met hem gaat. Zijn hartje is gestopt en ook zijn ademhaling komt niet meer op gang. Ik probeer hem nog te redden door hem te masseren en mond op mond beademing te geven. Het lukt me echter niet meer om hem weer terug te krijgen. Ik moet hem laten gaan...... Hij deed zijn naam wel eer aan: "Hij is sterk." Hij heeft er ontzettend hard voor geknokt maar het mocht helaasniet baten.
7 september 2005 / 14 dagen
Ik heb sectie laten verrichten door mijn dierenarts op Bidziil. Ik wilde graag weten wat hij nu eigenlijk had. Ook voor
Ruud en Wil is het wel prettig om te weten wat de oorzaak was. De dierenarts heeft hem helemaal onderzocht en kon maar een ding ontdekken: de aansluiting tussen zijn maagje en zijn darmen was veel te dun. Geen erfelijke aandoening, dat is voor ons wel prettig om te weten. Er kon bijna geen eten door. Het maagje zat ook nog helemaal vol. Dit verklaart een hoop en bevestigd mijn voorgevoel dat ik vanaf zaterdag al had. Want ik had namelijk al tegen de dierenarts gezegd dat ik me afvroeg op hij wel ontlasting had, omdat hij namelijk zo'n dikke harde buik bleef houden. De overige organen waren prima in orde. Ik heb Bidziil weer mee naar huis genomen en vanavond hebben we hem in de tuin begraven bij Kitty, Nadia en Beyaalsh.
Week 4
Bijitita 17-09-05
Bittôlo 17-09-05
Week 5
22 september 2005 / 29 dagen
Vandaag de kittens voor de eerste keer ontwormt. Ik had de ontwormingspasta door het AD voer gedaan en ze hebben nagenoeg
niet gespuugd. Ook ben ik begonnen met het bijvoeren, maar dat wordt niet iedere keer in dank afgenomen. Soms hebben ze erge trek, een andere keer weten ze niet hoe snel ze weg kunnen komen. Maar over een paar dagen lusten ze het vast wel.
Week 6
Bijitita 29-09-05
Bittôlo 29-09-05
1 oktober 2005 / 38 dagen
De kittens krijgen bezoek. Marjan en Frank komen Bittôlo bezoeken. Ze hadden me laten weten dat ze een katertje zochten dus maakten we een afspraak. Ze willen graag weten waarom wij fokkers de kittens niet willen verkopen als ze alleen komen.
Graag leg ik dat uit. Ondertussen spellen Bittôlo en Bijitita continue samen. Marjan vindt het toch wel zielig om broer en
zus te scheiden, maar Frank wil er nog over nadenken. En dat mag natuurlijk, want je moet er volledig achterstaan. De burmeesjes worden ook mooi gevonden, maar het hart gaat toch meer naar de Thai uit. We hebben er een heel goed gevoel bij
maken een afspraak voor Bittôlo: 27 november 2005 gaat hij verhuizen.
2 oktober 2005 / 39 dagen
Heel goed nieuws! Bijitita mag met Bittôlo mee naar Marjan en Frank. Broer en zus zijn nu al haast onafscheidelijk dus
voor ons is dit heel prettig nieuws, en Bittôlo heeft een maatje in plaats van dat hij een paar uurtjes alleen blijft. Dank je wel Frank en Marjan dat je naar ons advies hebt willen luisteren en er toch voor wil gaan om ze beiden te nemen. Twee kittens naar een warm een gezellig huisje.
Week 7
9 oktober 2005 / 46 dagen
Het gaat heel goed met de twee kittens van Jamila. Ze eten al goed zelf mee met de pot, hoewel het een lekkerder wordt
bevonden dan het andere. De gewichten zijn dus ook goed omhoog gegaan. Ze spelen al heerlijk in de woonkamer. Klimmen overal
op, rennen achter elkaar aan en spelen met alles wat rondloopt of wat er ligt. Ook zijn ze al netjes zindelijk en gaan mooi
op de bak. Afgelopen donderdag heb ik een tweede ontwormingskuur gegeven en ook dit aten ze weer goed op. Ik had het weer door het eten gemengd en dat gaat heel makkelijk. Verder zijn ze erg aanhankelijk en liggen al graag op je schoot of arm te slapen. Het wondje van Bijitita is nagenoeg al niet meer zichtbaar, het is wel een plekje gebleven waar geen haartjes groeien, maar doordat zij steeds groter wordt, en het plekje daarom kleiner valt het allemaal wel mee. Als je het niet weet
zie je het niet eens direct.
Week 8
17 oktober 2005 / 54 dagen
Geen aparte bijzonderheden. Het gaat heel goed met broer en zus. Waar de een is, is ook de ander. Ze spelen erg veel met
elkaar. Maar ook samen de Burmezen pakken is een favoriet spelletje. Het opvoeden is weer begonnen. Niet aan de planten, niet op mijn tafel en ook niet op het dressior. Nee, nee, nee. De gordijnen hebben we echter weer opgeborgen, daar klimmen nu 7 kittens in. En de glasgordijnen hangen opgeknoopt. Tja, je kunt er niet heel de dag als een politieagent bij blijven staan. Er is een wereld voor ze opengegaan: de tuin! Omdat het zo ongeloofelijk zacht weer is, kunnen deze kittens van een mooie nazomer genieten. Eerst nog heel voorzichtig alleen op de tegels, maar daarna ook verder de tuin in op het gras. En als het dan niet eng meer is, dan gaan ze rennen, van binnen naar buiten. Met een hele dikke plumeaustaart. Een geweldig gezicht. Uren kun je er naar kijken.
Bijitita 15-10-05
Bittôlo 15-10-05
Week 9
26 oktober 2005 / 63 dagen
Vandaag stond de eerste enting op het programma. Mijn dierenarts komt aan huis om beide kittens te enten. Ze worden
gecontroleerd en goed bevonden. De enting mag gegeven worden. Ze geven zelf geen kik en laten het goed over zich heen komen. De boekjes worden weer ingevuld en kunnen straks mee naar de nieuwe baasjes. De stambomen heb ik ondertussen ook al aangevraagd voor deze twee nesten en nu maar hopen dat ze ook op tijd weer binnen zijn. Verder hebben ze van de enting geen naweeën gehad en spelen zoals vanouds met elkaar en met de andere kittens. Ze zijn erg ondernemend.
Week 10
30 oktober 2005 / 67 dagen
Vandaag komen Marjan en Frank en hun twee kleinkinderen nog een keertje naar de kittens kijken. Wachten duurt ook altijd
zo lang en er wordt dan ook uitgekeken naar week 13 door de nieuwe baasjes. Alles is al aangeschaft, van kattenbak tot krabpaal en van etensbakjes tot zachte mandjes. Ze gaan boffen straks deze twee, gezellig samen en dan ook nog zoveel aandacht.
Bijitita 30-10-05
Bittôlo 30-10-05
Week 11
9 november 2005 / 77 dagen
Nog net in week 11, maar morgen zijn ze twaalf weken. Vandaag krijgen de kittens hun tweede enting. Alles gaat goed en ook de kittens worden weer goed bekeken en goed bevonden. In eerste instantie is er helemaal niets aan de hand met de kittens, schijnbaar geen reactie op de inenting.
Week 12
13 november 2005 / 81 dagen
Vandaag hebben de Thai-tjes een behoorlijke reactie op het oog. Toch waarschijnlijk van de inenting. De Burmeesjes hebben
nergens last van. Bittôlo heeft een erg opgezet oog, en Bijitita heeft een rood oog. De een aan de linkerkant, de ander aan
de rechterkant. Arme drommels. Ik maak de oogjes weer zuiver met gekookt water en smeer er dan wat oogzalf in. s'Avonds is de zwelling al wat minder, maar we blijven nog een paar dagen smeren tot het over is.
Bijitita 13-11-05
Bittôlo 13-11-05
16 november 2005 / 84 dagen
Bittôlo is weer helemaal beter, Bijitita blijft echter nog wat last houden van haar oogje. Dus blijven we bij haar nog even zalven. Het is toch een behoorlijke reactie geweest op de inenting. Maar ze kunnen hier nog lekker even herstellen. Pas volgende week zondag gaan ze verhuizen, dus tot die tijd gaan we ze nog lekker knuffelen en goed verzorgen.
Week 13
23 november 2005 / 91 dagen
Afgelopen week nog erg genoten van deze twee doerakken, ze zijn razendsnel en zetten het hele huis op stelten. En natuurlijk doen de Burmeesjes dan gezellig mee. Waar je de een ziet, zie je ook de ander. Dit is echt een Siamese tweeling. Behalve spelen en slapen is eten een hele grote hobby. Als ik maar kip of vis kook dan staan ze erbij. En of ik ze nu een keer wegstuur of tien keer, dat maakt niet uit, ze komen net zolang terug tot ze het eten op een bordje krijgen.
Week 14
27 november 2005 / 95 dagen
En dan is het weer zover, vandaag gaan Ton en Tita, zoals we ze zelf wel eens noemen, verhuizen. Marjan en Frank staan voor de middag voor de deur om hun kapoenen op te halen. Natuurlijk drinken we eerst koffie en nemen we samen de papieren door. Mama Jamila gaat ondertussen in de transportmand liggen en krijgt gezelschap van Menitha. Even daarna ruilt Menitha met
Shivaya, en weer wat later gaan Bijitita en Bittôlo al zelf in het mandje liggen. Vanmorgen nog de laatste foto's gemaakt,
want nu moeten we zelf weer wachten op foto's van Marjan en Frank. En ook de laatste keer het gewicht genomen. Erg mooie
gewichten van 1305 en 1505 gram. De andere kilos gaan er vast aankomen op hun nieuwe stekje. En dan is het toch tijd voor de terugreis, ik haal Jamila uit de mand, zij lag nog bij haar kittens. En met een kleine brok in de keel nemen we toch weer afscheid. Dag Ton en Tita, goed groeien, gezond blijven, fijn spelen en tot ziens, want we komen zeker een keertje kijken als jullie groter zijn.
Bijitita 27-11-05
Bittôlo 27-11-05
|
|
|
| Bijitita 27-08-05 | Bittôlo 27-08-05 | Bidziil 27-08-05 |
Het gaat gelukkig weer helemaal goed met Jamila. Ze heeft na die laatste keer niet meer gespuugd en is weer volledig
opgeknapt. Ook met haar en de andere poezen gaat het al wat beter, hoewel er geen een bij haar en de kittens in de werpkist komt. Maar er wordt al niet meer gemopperd, en dat vind ik toch ook wel belangrijk. s'Nachts laten we haar met Menitha en Alíila in de huiskamer. Ik had namelijk geprobeerd of we de huiskamerdeur open konden laten staan. De eerste nacht ging dat wel goed, is ze terug gegaan naar haar kittens. De tweede nacht heeft ze de hele tijd bij ons op bed geslapen want de kittens waren die nacht niet aangekomen. Daarom blijft ze nu met twee poezen in de huiskamer. De kittens groeien erg goed, ze eten voor twee kan ik wel zeggen. Hier weer de eerste mijlpaaltjes: 28 augustus had Bijitita kleine spleetoogjes. 29 augustus waren ze volledig open. Bij Bittôlo viel de navelstreng af en Bidziil had spleetoogjes. Ook de oortjes verkleuren al weer langzaam. Ik vind dat een schitterend gezicht, net of iemand met een potlood lijntjes langs de rand van dat kleine oortje heeft getekend. Het zijn net kleine witte teddybeertje momenteel. Ze slapen bijna de gehele dag, of anders zijn ze druk bezig met eten. Maar slapen is erg favoriet. Soms liggen ze heel koddig op hun rug te slapen, dat is zo'n grappig gezicht. Toen ik dat op de foto wilde zetten was het kitten net weer terug op zijn buik toen ik het fototoestel had. Maar we kunnen dat ook zelf in scène zetten: een van de katers in mijn handen. Hij sliep gewoon door en liet zich niet storen door mij of het fototoestel.
Week 2
3 september 2005 / 10 dagen
Een dagboek bijhouden is best wel leuk, vooral als alles goed gaat met je moederpoes en kittens. Maar wat als er iets
verkeerd gaat. Vertel je dat ook? Blijf je zo eerlijk? Dat is erg moeilijk, want je wilt toch als eerlijke serieuze fokker bekend staan. Ik vind dat ik zo eerlijk wel moet blijven, en dat de kopers van mijn kittens moeten weten wat de voorgeschiedenis is geweest. Ook al omdat mezelf niets te verwijten valt, want het ligt niet aan de gezondheid van de moederpoes en ook niet aan die van de kater. Die keuzes zijn bewust en goed geweest. Maar soms gebeuren er dingen waar je zelf de hand niet in hebt en die je alleen maar kunt proberen op te lossen. Bovendien kunnen andere fokkers hier ook weer van leren als ze zelf zoiets meemaken en hoop ik dat ze iets aan mijn eerlijkheid hebben. Dus daarom met de billen bloot, zoals wij hier dat wel eens zeggen.
Momenteel heb ik twee zorgenkindjes: poesje Bijitita en katertje Bidziil. De reden dat ik me zorgen om ze maak is echter
bij beiden om verschillende redenen.
Bijitita: vorige week zaterdag had de enige dochter van Jamila ineens een ontstoken wondje op haar rug, maar hoe dit kwam wisten we niet. Gelukkig zijn er altijd fokkers waar je terecht kunt met je vragen en hopelijk hebben die dan ook een antwoord voor jou. In eerste instantie klop ik altijd aan bij Ineke van de Thai Werkgroep, maar ook breng ik altijd de eigenaar van de kater op de hoogte, Ruud en Wil in dit geval. Via Ruud kwam ik in contact met Trudy Wessel en kreeg ik enkele adviezen waarmee ik aan de slag kon. Het wondje is waarschijnlijk veroorzaakt door moeder zelf, de ander katten zijn niet in de buurt geweest van de kittens, sterker nog, ze komen er nog steeds niet bij in de buurt. Waarschijnlijj is Jamila heel erg lomp uit de werpkist gesprongen en heeft het kitten geraakt met haar poot en de nagels hebben de huid van Bijitita verwond. Of ze heeft het kitten te lomp vast willen pakken en heeft per ongeluk door de huid gebeten. De wond die daarop volgde was het gevolg daarvan. De wond heb ik afgelopen week zuiver gehouden met Calendulan Emulsie en om de ontsteking tegen te gaan kreeg onze dappere meid Vibravet: 2 maal daags 2 druppels bij de voeding. Ook heeft ze van mij afgelopen week bijvoeding gehad om haar gewicht op peil te krijgen en houden, zo'n klein lichaam moet behoorlijk knokken tegen zo'n infectie. Wel hadden we erg goede hoop dat het hier alleen om een ontsteking op de huid ging, Bijitita toonde namelijk geen ziek gedrag en at netjes bij Jamila en kroop ook rond in de mand zonder een zieke indruk te wekken. Momenteel is de wond al een heel eind genezen en ziet het ernaar uit dat we bij haar het ergste hebben gehad. Dus hebben we erg goede hoop op herstel en bewijst Bijitita dat ze een erg sterk kitten is.
Bidziil: ons tweede zorgenkindje, maar dit is erop of eronder. Gisteren, vrijdagavond bemerkte ik al bij het wegen dat deze kleine man niet aangekomen was, sterker nog, hij was afgevallen. Vanmorgen bleek bij de tussencontrole ( dit doe ik altijd als ik bemerk dat ze niet aankomen of afvallen) dat hij weer meer afgevallen was. Bovendien voelde hij koel aan en lag te pompen, zoals de dierenarts dat altijd noemt. ( zwaar ademhalen, borstkast gaat versneld op en neer) Ook drinkt hij niet bij
Jamila, geen drup. Dit is de hoogste alarmfase, niet eten, koud en zwaar ademhalen zijn geen goede tekenen. Direct naar de dierenarts geweest. Bidziil heeft vocht in zijn longen, drinkt niet omdat hij dan geen adem kan halen en is dus heel erg
ziek. De dierenarts constateerde nog geen ernstig vochtverlies, maar gaf hem toch een flinke spuit vocht onder zijn huid. Dat is altijd een goede buffer voor zo'n kleintje. En hoewel mijn dierenarts liever geen medicijnen geeft bij zulke jonge kittens, kreeg ik nu toch direct Synulox vloeibaar mee. Ook nu nam ik weer contact op met mijn collega fokkers om te informeren of ik nog meer kan doen om deze kleine vent erdoor te halen. En weer kreeg ik een aantal adviezen waar ik zelf nog niet aan gedacht had. Zo heb ik het warmtematje weer onder het mandje liggen, dan hoeft Bidziil het niet meer zo koud te hebben. Ze zijn namelijk uit de werpkist en liggen in een mandje in de bench. ( De kist heb ik nodig voor Aiyana) Behalve de voedingen is het ook verstandig om tussendoor gekookt afgekoeld water te geven waarin dextrose is opgelost. En dan nu maar afwachten of hij het haalt. Trudy draait er gelukkig geen doekjes om en geeft hem 50% kans. Momenteel is de situatie deze: hij is warmer, waarschijnlijk vanwege het matje. Hij heeft al een paar keer eten/water van mij gehad, maar spartelt erg tegen. Hij ligt gewoon bij zijn zus en broer en is een stuk rustiger, de ademhaling is iets rustiger, maar nog steeds niet goed.
Je ziet het, je moet niet denken dat fokken en kittens alleen maar leuk is en dat alles van een leien dakje gaat. Ook al denk je alles goed voorbereid te hebben en ben je nog zo voorzichtig met de poes en kittens, dan nog kan er iets gebeuren wat je niet in de hand hebt.
Mijn speciale dank gaat uit naar Trudy Wessel van Cattery Anatevka, Ruud en Wil van den Bersselaar van Cattery van den Bersselaar en Ineke Blokker van Cattery Cascabel. Altijd hebben ze tijd voor mijn vragen, geven gevraagd en ongevraagd adviezen, (ook de ongevraagde zijn belangrijk) tonen interesse in het wel een wee van mijn zorgenkindjes. Kortom fantastische mensen die een ander hulp willen bieden.
6 september 2005 / 13 dagen
Een zware dag vandaag. Bidziil is vanmorgen overleden.
In eerste instantie zag ik het dit weekend al niet meer zitten, hij ging zo snel achteruit dat ik niet geloofde dat hij het
zou halen. Maandag ben ik nog met hem naar de dierenarts geweest en heeft hij toch nog een keer vocht toegediend gekregen en een klysma zodat we zeker wisten dat hij geen opstopping had. Hij weigerde namelijk al het eten, ik kreeg nog geen halve milliliter meer in hem. Na het vocht en het klysma heb ik hem een tijd met rust gelaten en ben s'middags weer begonnen met voeden. En nu viel hij hongerig aan, hij dronk zijn twee milliliter goed op. Dit zette de hele avond door, en zijn gewicht werd stabiel. En voor het eerst was hij vanmorgen niet nog meer afgevallen. Nadat ik hem zijn medicijnen had gegeven en daarna zijn voeding legde ik hem weer terug bij Jamila. Na een poosje kwam er echter een ontzettende schreeuw uit de bench en zie ik dat het Bidziil is die zo schreeuwt. Ik leg hem op de bench en zie direct dat het niet goed met hem gaat. Zijn hartje is gestopt en ook zijn ademhaling komt niet meer op gang. Ik probeer hem nog te redden door hem te masseren en mond op mond beademing te geven. Het lukt me echter niet meer om hem weer terug te krijgen. Ik moet hem laten gaan...... Hij deed zijn naam wel eer aan: "Hij is sterk." Hij heeft er ontzettend hard voor geknokt maar het mocht helaasniet baten.
7 september 2005 / 14 dagen
Ik heb sectie laten verrichten door mijn dierenarts op Bidziil. Ik wilde graag weten wat hij nu eigenlijk had. Ook voor
Ruud en Wil is het wel prettig om te weten wat de oorzaak was. De dierenarts heeft hem helemaal onderzocht en kon maar een ding ontdekken: de aansluiting tussen zijn maagje en zijn darmen was veel te dun. Geen erfelijke aandoening, dat is voor ons wel prettig om te weten. Er kon bijna geen eten door. Het maagje zat ook nog helemaal vol. Dit verklaart een hoop en bevestigd mijn voorgevoel dat ik vanaf zaterdag al had. Want ik had namelijk al tegen de dierenarts gezegd dat ik me afvroeg op hij wel ontlasting had, omdat hij namelijk zo'n dikke harde buik bleef houden. De overige organen waren prima in orde. Ik heb Bidziil weer mee naar huis genomen en vanavond hebben we hem in de tuin begraven bij Kitty, Nadia en Beyaalsh.
Week 4
Bijitita 17-09-05
Bittôlo 17-09-05
Week 5
22 september 2005 / 29 dagen
Vandaag de kittens voor de eerste keer ontwormt. Ik had de ontwormingspasta door het AD voer gedaan en ze hebben nagenoeg
niet gespuugd. Ook ben ik begonnen met het bijvoeren, maar dat wordt niet iedere keer in dank afgenomen. Soms hebben ze erge trek, een andere keer weten ze niet hoe snel ze weg kunnen komen. Maar over een paar dagen lusten ze het vast wel.
Week 6
Bijitita 29-09-05
Bittôlo 29-09-05
1 oktober 2005 / 38 dagen
De kittens krijgen bezoek. Marjan en Frank komen Bittôlo bezoeken. Ze hadden me laten weten dat ze een katertje zochten dus maakten we een afspraak. Ze willen graag weten waarom wij fokkers de kittens niet willen verkopen als ze alleen komen.
Graag leg ik dat uit. Ondertussen spellen Bittôlo en Bijitita continue samen. Marjan vindt het toch wel zielig om broer en
zus te scheiden, maar Frank wil er nog over nadenken. En dat mag natuurlijk, want je moet er volledig achterstaan. De burmeesjes worden ook mooi gevonden, maar het hart gaat toch meer naar de Thai uit. We hebben er een heel goed gevoel bij
maken een afspraak voor Bittôlo: 27 november 2005 gaat hij verhuizen.
2 oktober 2005 / 39 dagen
Heel goed nieuws! Bijitita mag met Bittôlo mee naar Marjan en Frank. Broer en zus zijn nu al haast onafscheidelijk dus
voor ons is dit heel prettig nieuws, en Bittôlo heeft een maatje in plaats van dat hij een paar uurtjes alleen blijft. Dank je wel Frank en Marjan dat je naar ons advies hebt willen luisteren en er toch voor wil gaan om ze beiden te nemen. Twee kittens naar een warm een gezellig huisje.
Week 7
9 oktober 2005 / 46 dagen
Het gaat heel goed met de twee kittens van Jamila. Ze eten al goed zelf mee met de pot, hoewel het een lekkerder wordt
bevonden dan het andere. De gewichten zijn dus ook goed omhoog gegaan. Ze spelen al heerlijk in de woonkamer. Klimmen overal
op, rennen achter elkaar aan en spelen met alles wat rondloopt of wat er ligt. Ook zijn ze al netjes zindelijk en gaan mooi
op de bak. Afgelopen donderdag heb ik een tweede ontwormingskuur gegeven en ook dit aten ze weer goed op. Ik had het weer door het eten gemengd en dat gaat heel makkelijk. Verder zijn ze erg aanhankelijk en liggen al graag op je schoot of arm te slapen. Het wondje van Bijitita is nagenoeg al niet meer zichtbaar, het is wel een plekje gebleven waar geen haartjes groeien, maar doordat zij steeds groter wordt, en het plekje daarom kleiner valt het allemaal wel mee. Als je het niet weet
zie je het niet eens direct.
Week 8
17 oktober 2005 / 54 dagen
Geen aparte bijzonderheden. Het gaat heel goed met broer en zus. Waar de een is, is ook de ander. Ze spelen erg veel met
elkaar. Maar ook samen de Burmezen pakken is een favoriet spelletje. Het opvoeden is weer begonnen. Niet aan de planten, niet op mijn tafel en ook niet op het dressior. Nee, nee, nee. De gordijnen hebben we echter weer opgeborgen, daar klimmen nu 7 kittens in. En de glasgordijnen hangen opgeknoopt. Tja, je kunt er niet heel de dag als een politieagent bij blijven staan. Er is een wereld voor ze opengegaan: de tuin! Omdat het zo ongeloofelijk zacht weer is, kunnen deze kittens van een mooie nazomer genieten. Eerst nog heel voorzichtig alleen op de tegels, maar daarna ook verder de tuin in op het gras. En als het dan niet eng meer is, dan gaan ze rennen, van binnen naar buiten. Met een hele dikke plumeaustaart. Een geweldig gezicht. Uren kun je er naar kijken.
Bijitita 15-10-05
Bittôlo 15-10-05
Week 9
26 oktober 2005 / 63 dagen
Vandaag stond de eerste enting op het programma. Mijn dierenarts komt aan huis om beide kittens te enten. Ze worden
gecontroleerd en goed bevonden. De enting mag gegeven worden. Ze geven zelf geen kik en laten het goed over zich heen komen. De boekjes worden weer ingevuld en kunnen straks mee naar de nieuwe baasjes. De stambomen heb ik ondertussen ook al aangevraagd voor deze twee nesten en nu maar hopen dat ze ook op tijd weer binnen zijn. Verder hebben ze van de enting geen naweeën gehad en spelen zoals vanouds met elkaar en met de andere kittens. Ze zijn erg ondernemend.
Week 10
30 oktober 2005 / 67 dagen
Vandaag komen Marjan en Frank en hun twee kleinkinderen nog een keertje naar de kittens kijken. Wachten duurt ook altijd
zo lang en er wordt dan ook uitgekeken naar week 13 door de nieuwe baasjes. Alles is al aangeschaft, van kattenbak tot krabpaal en van etensbakjes tot zachte mandjes. Ze gaan boffen straks deze twee, gezellig samen en dan ook nog zoveel aandacht.
Bijitita 30-10-05
Bittôlo 30-10-05
Week 11
9 november 2005 / 77 dagen
Nog net in week 11, maar morgen zijn ze twaalf weken. Vandaag krijgen de kittens hun tweede enting. Alles gaat goed en ook de kittens worden weer goed bekeken en goed bevonden. In eerste instantie is er helemaal niets aan de hand met de kittens, schijnbaar geen reactie op de inenting.
Week 12
13 november 2005 / 81 dagen
Vandaag hebben de Thai-tjes een behoorlijke reactie op het oog. Toch waarschijnlijk van de inenting. De Burmeesjes hebben
nergens last van. Bittôlo heeft een erg opgezet oog, en Bijitita heeft een rood oog. De een aan de linkerkant, de ander aan
de rechterkant. Arme drommels. Ik maak de oogjes weer zuiver met gekookt water en smeer er dan wat oogzalf in. s'Avonds is de zwelling al wat minder, maar we blijven nog een paar dagen smeren tot het over is.
Bijitita 13-11-05
Bittôlo 13-11-05
16 november 2005 / 84 dagen
Bittôlo is weer helemaal beter, Bijitita blijft echter nog wat last houden van haar oogje. Dus blijven we bij haar nog even zalven. Het is toch een behoorlijke reactie geweest op de inenting. Maar ze kunnen hier nog lekker even herstellen. Pas volgende week zondag gaan ze verhuizen, dus tot die tijd gaan we ze nog lekker knuffelen en goed verzorgen.
Week 13
23 november 2005 / 91 dagen
Afgelopen week nog erg genoten van deze twee doerakken, ze zijn razendsnel en zetten het hele huis op stelten. En natuurlijk doen de Burmeesjes dan gezellig mee. Waar je de een ziet, zie je ook de ander. Dit is echt een Siamese tweeling. Behalve spelen en slapen is eten een hele grote hobby. Als ik maar kip of vis kook dan staan ze erbij. En of ik ze nu een keer wegstuur of tien keer, dat maakt niet uit, ze komen net zolang terug tot ze het eten op een bordje krijgen.
Week 14
27 november 2005 / 95 dagen
En dan is het weer zover, vandaag gaan Ton en Tita, zoals we ze zelf wel eens noemen, verhuizen. Marjan en Frank staan voor de middag voor de deur om hun kapoenen op te halen. Natuurlijk drinken we eerst koffie en nemen we samen de papieren door. Mama Jamila gaat ondertussen in de transportmand liggen en krijgt gezelschap van Menitha. Even daarna ruilt Menitha met
Shivaya, en weer wat later gaan Bijitita en Bittôlo al zelf in het mandje liggen. Vanmorgen nog de laatste foto's gemaakt,
want nu moeten we zelf weer wachten op foto's van Marjan en Frank. En ook de laatste keer het gewicht genomen. Erg mooie
gewichten van 1305 en 1505 gram. De andere kilos gaan er vast aankomen op hun nieuwe stekje. En dan is het toch tijd voor de terugreis, ik haal Jamila uit de mand, zij lag nog bij haar kittens. En met een kleine brok in de keel nemen we toch weer afscheid. Dag Ton en Tita, goed groeien, gezond blijven, fijn spelen en tot ziens, want we komen zeker een keertje kijken als jullie groter zijn.
Bijitita 27-11-05
Bittôlo 27-11-05
Een dagboek bijhouden is best wel leuk, vooral als alles goed gaat met je moederpoes en kittens. Maar wat als er iets
verkeerd gaat. Vertel je dat ook? Blijf je zo eerlijk? Dat is erg moeilijk, want je wilt toch als eerlijke serieuze fokker bekend staan. Ik vind dat ik zo eerlijk wel moet blijven, en dat de kopers van mijn kittens moeten weten wat de voorgeschiedenis is geweest. Ook al omdat mezelf niets te verwijten valt, want het ligt niet aan de gezondheid van de moederpoes en ook niet aan die van de kater. Die keuzes zijn bewust en goed geweest. Maar soms gebeuren er dingen waar je zelf de hand niet in hebt en die je alleen maar kunt proberen op te lossen. Bovendien kunnen andere fokkers hier ook weer van leren als ze zelf zoiets meemaken en hoop ik dat ze iets aan mijn eerlijkheid hebben. Dus daarom met de billen bloot, zoals wij hier dat wel eens zeggen.
Momenteel heb ik twee zorgenkindjes: poesje Bijitita en katertje Bidziil. De reden dat ik me zorgen om ze maak is echter
bij beiden om verschillende redenen.
Bijitita: vorige week zaterdag had de enige dochter van Jamila ineens een ontstoken wondje op haar rug, maar hoe dit kwam wisten we niet. Gelukkig zijn er altijd fokkers waar je terecht kunt met je vragen en hopelijk hebben die dan ook een antwoord voor jou. In eerste instantie klop ik altijd aan bij Ineke van de Thai Werkgroep, maar ook breng ik altijd de eigenaar van de kater op de hoogte, Ruud en Wil in dit geval. Via Ruud kwam ik in contact met Trudy Wessel en kreeg ik enkele adviezen waarmee ik aan de slag kon. Het wondje is waarschijnlijk veroorzaakt door moeder zelf, de ander katten zijn niet in de buurt geweest van de kittens, sterker nog, ze komen er nog steeds niet bij in de buurt. Waarschijnlijj is Jamila heel erg lomp uit de werpkist gesprongen en heeft het kitten geraakt met haar poot en de nagels hebben de huid van Bijitita verwond. Of ze heeft het kitten te lomp vast willen pakken en heeft per ongeluk door de huid gebeten. De wond die daarop volgde was het gevolg daarvan. De wond heb ik afgelopen week zuiver gehouden met Calendulan Emulsie en om de ontsteking tegen te gaan kreeg onze dappere meid Vibravet: 2 maal daags 2 druppels bij de voeding. Ook heeft ze van mij afgelopen week bijvoeding gehad om haar gewicht op peil te krijgen en houden, zo'n klein lichaam moet behoorlijk knokken tegen zo'n infectie. Wel hadden we erg goede hoop dat het hier alleen om een ontsteking op de huid ging, Bijitita toonde namelijk geen ziek gedrag en at netjes bij Jamila en kroop ook rond in de mand zonder een zieke indruk te wekken. Momenteel is de wond al een heel eind genezen en ziet het ernaar uit dat we bij haar het ergste hebben gehad. Dus hebben we erg goede hoop op herstel en bewijst Bijitita dat ze een erg sterk kitten is.
Bidziil: ons tweede zorgenkindje, maar dit is erop of eronder. Gisteren, vrijdagavond bemerkte ik al bij het wegen dat deze kleine man niet aangekomen was, sterker nog, hij was afgevallen. Vanmorgen bleek bij de tussencontrole ( dit doe ik altijd als ik bemerk dat ze niet aankomen of afvallen) dat hij weer meer afgevallen was. Bovendien voelde hij koel aan en lag te pompen, zoals de dierenarts dat altijd noemt. ( zwaar ademhalen, borstkast gaat versneld op en neer) Ook drinkt hij niet bij
Jamila, geen drup. Dit is de hoogste alarmfase, niet eten, koud en zwaar ademhalen zijn geen goede tekenen. Direct naar de dierenarts geweest. Bidziil heeft vocht in zijn longen, drinkt niet omdat hij dan geen adem kan halen en is dus heel erg
ziek. De dierenarts constateerde nog geen ernstig vochtverlies, maar gaf hem toch een flinke spuit vocht onder zijn huid. Dat is altijd een goede buffer voor zo'n kleintje. En hoewel mijn dierenarts liever geen medicijnen geeft bij zulke jonge kittens, kreeg ik nu toch direct Synulox vloeibaar mee. Ook nu nam ik weer contact op met mijn collega fokkers om te informeren of ik nog meer kan doen om deze kleine vent erdoor te halen. En weer kreeg ik een aantal adviezen waar ik zelf nog niet aan gedacht had. Zo heb ik het warmtematje weer onder het mandje liggen, dan hoeft Bidziil het niet meer zo koud te hebben. Ze zijn namelijk uit de werpkist en liggen in een mandje in de bench. ( De kist heb ik nodig voor Aiyana) Behalve de voedingen is het ook verstandig om tussendoor gekookt afgekoeld water te geven waarin dextrose is opgelost. En dan nu maar afwachten of hij het haalt. Trudy draait er gelukkig geen doekjes om en geeft hem 50% kans. Momenteel is de situatie deze: hij is warmer, waarschijnlijk vanwege het matje. Hij heeft al een paar keer eten/water van mij gehad, maar spartelt erg tegen. Hij ligt gewoon bij zijn zus en broer en is een stuk rustiger, de ademhaling is iets rustiger, maar nog steeds niet goed.
Je ziet het, je moet niet denken dat fokken en kittens alleen maar leuk is en dat alles van een leien dakje gaat. Ook al denk je alles goed voorbereid te hebben en ben je nog zo voorzichtig met de poes en kittens, dan nog kan er iets gebeuren wat je niet in de hand hebt.
Mijn speciale dank gaat uit naar Trudy Wessel van Cattery Anatevka, Ruud en Wil van den Bersselaar van Cattery van den Bersselaar en Ineke Blokker van Cattery Cascabel. Altijd hebben ze tijd voor mijn vragen, geven gevraagd en ongevraagd adviezen, (ook de ongevraagde zijn belangrijk) tonen interesse in het wel een wee van mijn zorgenkindjes. Kortom fantastische mensen die een ander hulp willen bieden.
6 september 2005 / 13 dagen
Een zware dag vandaag. Bidziil is vanmorgen overleden.
In eerste instantie zag ik het dit weekend al niet meer zitten, hij ging zo snel achteruit dat ik niet geloofde dat hij het
zou halen. Maandag ben ik nog met hem naar de dierenarts geweest en heeft hij toch nog een keer vocht toegediend gekregen en een klysma zodat we zeker wisten dat hij geen opstopping had. Hij weigerde namelijk al het eten, ik kreeg nog geen halve milliliter meer in hem. Na het vocht en het klysma heb ik hem een tijd met rust gelaten en ben s'middags weer begonnen met voeden. En nu viel hij hongerig aan, hij dronk zijn twee milliliter goed op. Dit zette de hele avond door, en zijn gewicht werd stabiel. En voor het eerst was hij vanmorgen niet nog meer afgevallen. Nadat ik hem zijn medicijnen had gegeven en daarna zijn voeding legde ik hem weer terug bij Jamila. Na een poosje kwam er echter een ontzettende schreeuw uit de bench en zie ik dat het Bidziil is die zo schreeuwt. Ik leg hem op de bench en zie direct dat het niet goed met hem gaat. Zijn hartje is gestopt en ook zijn ademhaling komt niet meer op gang. Ik probeer hem nog te redden door hem te masseren en mond op mond beademing te geven. Het lukt me echter niet meer om hem weer terug te krijgen. Ik moet hem laten gaan...... Hij deed zijn naam wel eer aan: "Hij is sterk." Hij heeft er ontzettend hard voor geknokt maar het mocht helaasniet baten.
7 september 2005 / 14 dagen
Ik heb sectie laten verrichten door mijn dierenarts op Bidziil. Ik wilde graag weten wat hij nu eigenlijk had. Ook voor
Ruud en Wil is het wel prettig om te weten wat de oorzaak was. De dierenarts heeft hem helemaal onderzocht en kon maar een ding ontdekken: de aansluiting tussen zijn maagje en zijn darmen was veel te dun. Geen erfelijke aandoening, dat is voor ons wel prettig om te weten. Er kon bijna geen eten door. Het maagje zat ook nog helemaal vol. Dit verklaart een hoop en bevestigd mijn voorgevoel dat ik vanaf zaterdag al had. Want ik had namelijk al tegen de dierenarts gezegd dat ik me afvroeg op hij wel ontlasting had, omdat hij namelijk zo'n dikke harde buik bleef houden. De overige organen waren prima in orde. Ik heb Bidziil weer mee naar huis genomen en vanavond hebben we hem in de tuin begraven bij Kitty, Nadia en Beyaalsh.
Week 4
Bijitita 17-09-05
Bittôlo 17-09-05
Week 5
22 september 2005 / 29 dagen
Vandaag de kittens voor de eerste keer ontwormt. Ik had de ontwormingspasta door het AD voer gedaan en ze hebben nagenoeg
niet gespuugd. Ook ben ik begonnen met het bijvoeren, maar dat wordt niet iedere keer in dank afgenomen. Soms hebben ze erge trek, een andere keer weten ze niet hoe snel ze weg kunnen komen. Maar over een paar dagen lusten ze het vast wel.
Week 6
Bijitita 29-09-05
Bittôlo 29-09-05
1 oktober 2005 / 38 dagen
De kittens krijgen bezoek. Marjan en Frank komen Bittôlo bezoeken. Ze hadden me laten weten dat ze een katertje zochten dus maakten we een afspraak. Ze willen graag weten waarom wij fokkers de kittens niet willen verkopen als ze alleen komen.
Graag leg ik dat uit. Ondertussen spellen Bittôlo en Bijitita continue samen. Marjan vindt het toch wel zielig om broer en
zus te scheiden, maar Frank wil er nog over nadenken. En dat mag natuurlijk, want je moet er volledig achterstaan. De burmeesjes worden ook mooi gevonden, maar het hart gaat toch meer naar de Thai uit. We hebben er een heel goed gevoel bij
maken een afspraak voor Bittôlo: 27 november 2005 gaat hij verhuizen.
2 oktober 2005 / 39 dagen
Heel goed nieuws! Bijitita mag met Bittôlo mee naar Marjan en Frank. Broer en zus zijn nu al haast onafscheidelijk dus
voor ons is dit heel prettig nieuws, en Bittôlo heeft een maatje in plaats van dat hij een paar uurtjes alleen blijft. Dank je wel Frank en Marjan dat je naar ons advies hebt willen luisteren en er toch voor wil gaan om ze beiden te nemen. Twee kittens naar een warm een gezellig huisje.
Week 7
9 oktober 2005 / 46 dagen
Het gaat heel goed met de twee kittens van Jamila. Ze eten al goed zelf mee met de pot, hoewel het een lekkerder wordt
bevonden dan het andere. De gewichten zijn dus ook goed omhoog gegaan. Ze spelen al heerlijk in de woonkamer. Klimmen overal
op, rennen achter elkaar aan en spelen met alles wat rondloopt of wat er ligt. Ook zijn ze al netjes zindelijk en gaan mooi
op de bak. Afgelopen donderdag heb ik een tweede ontwormingskuur gegeven en ook dit aten ze weer goed op. Ik had het weer door het eten gemengd en dat gaat heel makkelijk. Verder zijn ze erg aanhankelijk en liggen al graag op je schoot of arm te slapen. Het wondje van Bijitita is nagenoeg al niet meer zichtbaar, het is wel een plekje gebleven waar geen haartjes groeien, maar doordat zij steeds groter wordt, en het plekje daarom kleiner valt het allemaal wel mee. Als je het niet weet
zie je het niet eens direct.
Week 8
17 oktober 2005 / 54 dagen
Geen aparte bijzonderheden. Het gaat heel goed met broer en zus. Waar de een is, is ook de ander. Ze spelen erg veel met
elkaar. Maar ook samen de Burmezen pakken is een favoriet spelletje. Het opvoeden is weer begonnen. Niet aan de planten, niet op mijn tafel en ook niet op het dressior. Nee, nee, nee. De gordijnen hebben we echter weer opgeborgen, daar klimmen nu 7 kittens in. En de glasgordijnen hangen opgeknoopt. Tja, je kunt er niet heel de dag als een politieagent bij blijven staan. Er is een wereld voor ze opengegaan: de tuin! Omdat het zo ongeloofelijk zacht weer is, kunnen deze kittens van een mooie nazomer genieten. Eerst nog heel voorzichtig alleen op de tegels, maar daarna ook verder de tuin in op het gras. En als het dan niet eng meer is, dan gaan ze rennen, van binnen naar buiten. Met een hele dikke plumeaustaart. Een geweldig gezicht. Uren kun je er naar kijken.
Bijitita 15-10-05
Bittôlo 15-10-05
Week 9
26 oktober 2005 / 63 dagen
Vandaag stond de eerste enting op het programma. Mijn dierenarts komt aan huis om beide kittens te enten. Ze worden
gecontroleerd en goed bevonden. De enting mag gegeven worden. Ze geven zelf geen kik en laten het goed over zich heen komen. De boekjes worden weer ingevuld en kunnen straks mee naar de nieuwe baasjes. De stambomen heb ik ondertussen ook al aangevraagd voor deze twee nesten en nu maar hopen dat ze ook op tijd weer binnen zijn. Verder hebben ze van de enting geen naweeën gehad en spelen zoals vanouds met elkaar en met de andere kittens. Ze zijn erg ondernemend.
Week 10
30 oktober 2005 / 67 dagen
Vandaag komen Marjan en Frank en hun twee kleinkinderen nog een keertje naar de kittens kijken. Wachten duurt ook altijd
zo lang en er wordt dan ook uitgekeken naar week 13 door de nieuwe baasjes. Alles is al aangeschaft, van kattenbak tot krabpaal en van etensbakjes tot zachte mandjes. Ze gaan boffen straks deze twee, gezellig samen en dan ook nog zoveel aandacht.
Bijitita 30-10-05
Bittôlo 30-10-05
Week 11
9 november 2005 / 77 dagen
Nog net in week 11, maar morgen zijn ze twaalf weken. Vandaag krijgen de kittens hun tweede enting. Alles gaat goed en ook de kittens worden weer goed bekeken en goed bevonden. In eerste instantie is er helemaal niets aan de hand met de kittens, schijnbaar geen reactie op de inenting.
Week 12
13 november 2005 / 81 dagen
Vandaag hebben de Thai-tjes een behoorlijke reactie op het oog. Toch waarschijnlijk van de inenting. De Burmeesjes hebben
nergens last van. Bittôlo heeft een erg opgezet oog, en Bijitita heeft een rood oog. De een aan de linkerkant, de ander aan
de rechterkant. Arme drommels. Ik maak de oogjes weer zuiver met gekookt water en smeer er dan wat oogzalf in. s'Avonds is de zwelling al wat minder, maar we blijven nog een paar dagen smeren tot het over is.
Bijitita 13-11-05
Bittôlo 13-11-05
16 november 2005 / 84 dagen
Bittôlo is weer helemaal beter, Bijitita blijft echter nog wat last houden van haar oogje. Dus blijven we bij haar nog even zalven. Het is toch een behoorlijke reactie geweest op de inenting. Maar ze kunnen hier nog lekker even herstellen. Pas volgende week zondag gaan ze verhuizen, dus tot die tijd gaan we ze nog lekker knuffelen en goed verzorgen.
Week 13
23 november 2005 / 91 dagen
Afgelopen week nog erg genoten van deze twee doerakken, ze zijn razendsnel en zetten het hele huis op stelten. En natuurlijk doen de Burmeesjes dan gezellig mee. Waar je de een ziet, zie je ook de ander. Dit is echt een Siamese tweeling. Behalve spelen en slapen is eten een hele grote hobby. Als ik maar kip of vis kook dan staan ze erbij. En of ik ze nu een keer wegstuur of tien keer, dat maakt niet uit, ze komen net zolang terug tot ze het eten op een bordje krijgen.
Week 14
27 november 2005 / 95 dagen
En dan is het weer zover, vandaag gaan Ton en Tita, zoals we ze zelf wel eens noemen, verhuizen. Marjan en Frank staan voor de middag voor de deur om hun kapoenen op te halen. Natuurlijk drinken we eerst koffie en nemen we samen de papieren door. Mama Jamila gaat ondertussen in de transportmand liggen en krijgt gezelschap van Menitha. Even daarna ruilt Menitha met
Shivaya, en weer wat later gaan Bijitita en Bittôlo al zelf in het mandje liggen. Vanmorgen nog de laatste foto's gemaakt,
want nu moeten we zelf weer wachten op foto's van Marjan en Frank. En ook de laatste keer het gewicht genomen. Erg mooie
gewichten van 1305 en 1505 gram. De andere kilos gaan er vast aankomen op hun nieuwe stekje. En dan is het toch tijd voor de terugreis, ik haal Jamila uit de mand, zij lag nog bij haar kittens. En met een kleine brok in de keel nemen we toch weer afscheid. Dag Ton en Tita, goed groeien, gezond blijven, fijn spelen en tot ziens, want we komen zeker een keertje kijken als jullie groter zijn.
Bijitita 27-11-05
Bittôlo 27-11-05
Momenteel heb ik twee zorgenkindjes: poesje Bijitita en katertje Bidziil. De reden dat ik me zorgen om ze maak is echter bij beiden om verschillende redenen.
Bijitita: vorige week zaterdag had de enige dochter van Jamila ineens een ontstoken wondje op haar rug, maar hoe dit kwam wisten we niet. Gelukkig zijn er altijd fokkers waar je terecht kunt met je vragen en hopelijk hebben die dan ook een antwoord voor jou. In eerste instantie klop ik altijd aan bij Ineke van de Thai Werkgroep, maar ook breng ik altijd de eigenaar van de kater op de hoogte, Ruud en Wil in dit geval. Via Ruud kwam ik in contact met Trudy Wessel en kreeg ik enkele adviezen waarmee ik aan de slag kon. Het wondje is waarschijnlijk veroorzaakt door moeder zelf, de ander katten zijn niet in de buurt geweest van de kittens, sterker nog, ze komen er nog steeds niet bij in de buurt. Waarschijnlijj is Jamila heel erg lomp uit de werpkist gesprongen en heeft het kitten geraakt met haar poot en de nagels hebben de huid van Bijitita verwond. Of ze heeft het kitten te lomp vast willen pakken en heeft per ongeluk door de huid gebeten. De wond die daarop volgde was het gevolg daarvan. De wond heb ik afgelopen week zuiver gehouden met Calendulan Emulsie en om de ontsteking tegen te gaan kreeg onze dappere meid Vibravet: 2 maal daags 2 druppels bij de voeding. Ook heeft ze van mij afgelopen week bijvoeding gehad om haar gewicht op peil te krijgen en houden, zo'n klein lichaam moet behoorlijk knokken tegen zo'n infectie. Wel hadden we erg goede hoop dat het hier alleen om een ontsteking op de huid ging, Bijitita toonde namelijk geen ziek gedrag en at netjes bij Jamila en kroop ook rond in de mand zonder een zieke indruk te wekken. Momenteel is de wond al een heel eind genezen en ziet het ernaar uit dat we bij haar het ergste hebben gehad. Dus hebben we erg goede hoop op herstel en bewijst Bijitita dat ze een erg sterk kitten is.
Bidziil: ons tweede zorgenkindje, maar dit is erop of eronder. Gisteren, vrijdagavond bemerkte ik al bij het wegen dat deze kleine man niet aangekomen was, sterker nog, hij was afgevallen. Vanmorgen bleek bij de tussencontrole ( dit doe ik altijd als ik bemerk dat ze niet aankomen of afvallen) dat hij weer meer afgevallen was. Bovendien voelde hij koel aan en lag te pompen, zoals de dierenarts dat altijd noemt. ( zwaar ademhalen, borstkast gaat versneld op en neer) Ook drinkt hij niet bij Jamila, geen drup. Dit is de hoogste alarmfase, niet eten, koud en zwaar ademhalen zijn geen goede tekenen. Direct naar de dierenarts geweest. Bidziil heeft vocht in zijn longen, drinkt niet omdat hij dan geen adem kan halen en is dus heel erg ziek. De dierenarts constateerde nog geen ernstig vochtverlies, maar gaf hem toch een flinke spuit vocht onder zijn huid. Dat is altijd een goede buffer voor zo'n kleintje. En hoewel mijn dierenarts liever geen medicijnen geeft bij zulke jonge kittens, kreeg ik nu toch direct Synulox vloeibaar mee. Ook nu nam ik weer contact op met mijn collega fokkers om te informeren of ik nog meer kan doen om deze kleine vent erdoor te halen. En weer kreeg ik een aantal adviezen waar ik zelf nog niet aan gedacht had. Zo heb ik het warmtematje weer onder het mandje liggen, dan hoeft Bidziil het niet meer zo koud te hebben. Ze zijn namelijk uit de werpkist en liggen in een mandje in de bench. ( De kist heb ik nodig voor Aiyana) Behalve de voedingen is het ook verstandig om tussendoor gekookt afgekoeld water te geven waarin dextrose is opgelost. En dan nu maar afwachten of hij het haalt. Trudy draait er gelukkig geen doekjes om en geeft hem 50% kans. Momenteel is de situatie deze: hij is warmer, waarschijnlijk vanwege het matje. Hij heeft al een paar keer eten/water van mij gehad, maar spartelt erg tegen. Hij ligt gewoon bij zijn zus en broer en is een stuk rustiger, de ademhaling is iets rustiger, maar nog steeds niet goed.
Je ziet het, je moet niet denken dat fokken en kittens alleen maar leuk is en dat alles van een leien dakje gaat. Ook al denk je alles goed voorbereid te hebben en ben je nog zo voorzichtig met de poes en kittens, dan nog kan er iets gebeuren wat je niet in de hand hebt.
Mijn speciale dank gaat uit naar Trudy Wessel van Cattery Anatevka, Ruud en Wil van den Bersselaar van Cattery van den Bersselaar en Ineke Blokker van Cattery Cascabel. Altijd hebben ze tijd voor mijn vragen, geven gevraagd en ongevraagd adviezen, (ook de ongevraagde zijn belangrijk) tonen interesse in het wel een wee van mijn zorgenkindjes. Kortom fantastische mensen die een ander hulp willen bieden.
Een zware dag vandaag. Bidziil is vanmorgen overleden.
In eerste instantie zag ik het dit weekend al niet meer zitten, hij ging zo snel achteruit dat ik niet geloofde dat hij het
zou halen. Maandag ben ik nog met hem naar de dierenarts geweest en heeft hij toch nog een keer vocht toegediend gekregen en een klysma zodat we zeker wisten dat hij geen opstopping had. Hij weigerde namelijk al het eten, ik kreeg nog geen halve milliliter meer in hem. Na het vocht en het klysma heb ik hem een tijd met rust gelaten en ben s'middags weer begonnen met voeden. En nu viel hij hongerig aan, hij dronk zijn twee milliliter goed op. Dit zette de hele avond door, en zijn gewicht werd stabiel. En voor het eerst was hij vanmorgen niet nog meer afgevallen. Nadat ik hem zijn medicijnen had gegeven en daarna zijn voeding legde ik hem weer terug bij Jamila. Na een poosje kwam er echter een ontzettende schreeuw uit de bench en zie ik dat het Bidziil is die zo schreeuwt. Ik leg hem op de bench en zie direct dat het niet goed met hem gaat. Zijn hartje is gestopt en ook zijn ademhaling komt niet meer op gang. Ik probeer hem nog te redden door hem te masseren en mond op mond beademing te geven. Het lukt me echter niet meer om hem weer terug te krijgen. Ik moet hem laten gaan...... Hij deed zijn naam wel eer aan: "Hij is sterk." Hij heeft er ontzettend hard voor geknokt maar het mocht helaasniet baten.
7 september 2005 / 14 dagen
Ik heb sectie laten verrichten door mijn dierenarts op Bidziil. Ik wilde graag weten wat hij nu eigenlijk had. Ook voor
Ruud en Wil is het wel prettig om te weten wat de oorzaak was. De dierenarts heeft hem helemaal onderzocht en kon maar een ding ontdekken: de aansluiting tussen zijn maagje en zijn darmen was veel te dun. Geen erfelijke aandoening, dat is voor ons wel prettig om te weten. Er kon bijna geen eten door. Het maagje zat ook nog helemaal vol. Dit verklaart een hoop en bevestigd mijn voorgevoel dat ik vanaf zaterdag al had. Want ik had namelijk al tegen de dierenarts gezegd dat ik me afvroeg op hij wel ontlasting had, omdat hij namelijk zo'n dikke harde buik bleef houden. De overige organen waren prima in orde. Ik heb Bidziil weer mee naar huis genomen en vanavond hebben we hem in de tuin begraven bij Kitty, Nadia en Beyaalsh.
Week 4
Bijitita 17-09-05
Bittôlo 17-09-05
Week 5
22 september 2005 / 29 dagen
Vandaag de kittens voor de eerste keer ontwormt. Ik had de ontwormingspasta door het AD voer gedaan en ze hebben nagenoeg
niet gespuugd. Ook ben ik begonnen met het bijvoeren, maar dat wordt niet iedere keer in dank afgenomen. Soms hebben ze erge trek, een andere keer weten ze niet hoe snel ze weg kunnen komen. Maar over een paar dagen lusten ze het vast wel.
Week 6
Bijitita 29-09-05
Bittôlo 29-09-05
1 oktober 2005 / 38 dagen
De kittens krijgen bezoek. Marjan en Frank komen Bittôlo bezoeken. Ze hadden me laten weten dat ze een katertje zochten dus maakten we een afspraak. Ze willen graag weten waarom wij fokkers de kittens niet willen verkopen als ze alleen komen.
Graag leg ik dat uit. Ondertussen spellen Bittôlo en Bijitita continue samen. Marjan vindt het toch wel zielig om broer en
zus te scheiden, maar Frank wil er nog over nadenken. En dat mag natuurlijk, want je moet er volledig achterstaan. De burmeesjes worden ook mooi gevonden, maar het hart gaat toch meer naar de Thai uit. We hebben er een heel goed gevoel bij
maken een afspraak voor Bittôlo: 27 november 2005 gaat hij verhuizen.
2 oktober 2005 / 39 dagen
Heel goed nieuws! Bijitita mag met Bittôlo mee naar Marjan en Frank. Broer en zus zijn nu al haast onafscheidelijk dus
voor ons is dit heel prettig nieuws, en Bittôlo heeft een maatje in plaats van dat hij een paar uurtjes alleen blijft. Dank je wel Frank en Marjan dat je naar ons advies hebt willen luisteren en er toch voor wil gaan om ze beiden te nemen. Twee kittens naar een warm een gezellig huisje.
Week 7
9 oktober 2005 / 46 dagen
Het gaat heel goed met de twee kittens van Jamila. Ze eten al goed zelf mee met de pot, hoewel het een lekkerder wordt
bevonden dan het andere. De gewichten zijn dus ook goed omhoog gegaan. Ze spelen al heerlijk in de woonkamer. Klimmen overal
op, rennen achter elkaar aan en spelen met alles wat rondloopt of wat er ligt. Ook zijn ze al netjes zindelijk en gaan mooi
op de bak. Afgelopen donderdag heb ik een tweede ontwormingskuur gegeven en ook dit aten ze weer goed op. Ik had het weer door het eten gemengd en dat gaat heel makkelijk. Verder zijn ze erg aanhankelijk en liggen al graag op je schoot of arm te slapen. Het wondje van Bijitita is nagenoeg al niet meer zichtbaar, het is wel een plekje gebleven waar geen haartjes groeien, maar doordat zij steeds groter wordt, en het plekje daarom kleiner valt het allemaal wel mee. Als je het niet weet
zie je het niet eens direct.
Week 8
17 oktober 2005 / 54 dagen
Geen aparte bijzonderheden. Het gaat heel goed met broer en zus. Waar de een is, is ook de ander. Ze spelen erg veel met
elkaar. Maar ook samen de Burmezen pakken is een favoriet spelletje. Het opvoeden is weer begonnen. Niet aan de planten, niet op mijn tafel en ook niet op het dressior. Nee, nee, nee. De gordijnen hebben we echter weer opgeborgen, daar klimmen nu 7 kittens in. En de glasgordijnen hangen opgeknoopt. Tja, je kunt er niet heel de dag als een politieagent bij blijven staan. Er is een wereld voor ze opengegaan: de tuin! Omdat het zo ongeloofelijk zacht weer is, kunnen deze kittens van een mooie nazomer genieten. Eerst nog heel voorzichtig alleen op de tegels, maar daarna ook verder de tuin in op het gras. En als het dan niet eng meer is, dan gaan ze rennen, van binnen naar buiten. Met een hele dikke plumeaustaart. Een geweldig gezicht. Uren kun je er naar kijken.
Bijitita 15-10-05
Bittôlo 15-10-05
Week 9
26 oktober 2005 / 63 dagen
Vandaag stond de eerste enting op het programma. Mijn dierenarts komt aan huis om beide kittens te enten. Ze worden
gecontroleerd en goed bevonden. De enting mag gegeven worden. Ze geven zelf geen kik en laten het goed over zich heen komen. De boekjes worden weer ingevuld en kunnen straks mee naar de nieuwe baasjes. De stambomen heb ik ondertussen ook al aangevraagd voor deze twee nesten en nu maar hopen dat ze ook op tijd weer binnen zijn. Verder hebben ze van de enting geen naweeën gehad en spelen zoals vanouds met elkaar en met de andere kittens. Ze zijn erg ondernemend.
Week 10
30 oktober 2005 / 67 dagen
Vandaag komen Marjan en Frank en hun twee kleinkinderen nog een keertje naar de kittens kijken. Wachten duurt ook altijd
zo lang en er wordt dan ook uitgekeken naar week 13 door de nieuwe baasjes. Alles is al aangeschaft, van kattenbak tot krabpaal en van etensbakjes tot zachte mandjes. Ze gaan boffen straks deze twee, gezellig samen en dan ook nog zoveel aandacht.
Bijitita 30-10-05
Bittôlo 30-10-05
Week 11
9 november 2005 / 77 dagen
Nog net in week 11, maar morgen zijn ze twaalf weken. Vandaag krijgen de kittens hun tweede enting. Alles gaat goed en ook de kittens worden weer goed bekeken en goed bevonden. In eerste instantie is er helemaal niets aan de hand met de kittens, schijnbaar geen reactie op de inenting.
Week 12
13 november 2005 / 81 dagen
Vandaag hebben de Thai-tjes een behoorlijke reactie op het oog. Toch waarschijnlijk van de inenting. De Burmeesjes hebben
nergens last van. Bittôlo heeft een erg opgezet oog, en Bijitita heeft een rood oog. De een aan de linkerkant, de ander aan
de rechterkant. Arme drommels. Ik maak de oogjes weer zuiver met gekookt water en smeer er dan wat oogzalf in. s'Avonds is de zwelling al wat minder, maar we blijven nog een paar dagen smeren tot het over is.
Bijitita 13-11-05
Bittôlo 13-11-05
16 november 2005 / 84 dagen
Bittôlo is weer helemaal beter, Bijitita blijft echter nog wat last houden van haar oogje. Dus blijven we bij haar nog even zalven. Het is toch een behoorlijke reactie geweest op de inenting. Maar ze kunnen hier nog lekker even herstellen. Pas volgende week zondag gaan ze verhuizen, dus tot die tijd gaan we ze nog lekker knuffelen en goed verzorgen.
Week 13
23 november 2005 / 91 dagen
Afgelopen week nog erg genoten van deze twee doerakken, ze zijn razendsnel en zetten het hele huis op stelten. En natuurlijk doen de Burmeesjes dan gezellig mee. Waar je de een ziet, zie je ook de ander. Dit is echt een Siamese tweeling. Behalve spelen en slapen is eten een hele grote hobby. Als ik maar kip of vis kook dan staan ze erbij. En of ik ze nu een keer wegstuur of tien keer, dat maakt niet uit, ze komen net zolang terug tot ze het eten op een bordje krijgen.
Week 14
27 november 2005 / 95 dagen
En dan is het weer zover, vandaag gaan Ton en Tita, zoals we ze zelf wel eens noemen, verhuizen. Marjan en Frank staan voor de middag voor de deur om hun kapoenen op te halen. Natuurlijk drinken we eerst koffie en nemen we samen de papieren door. Mama Jamila gaat ondertussen in de transportmand liggen en krijgt gezelschap van Menitha. Even daarna ruilt Menitha met
Shivaya, en weer wat later gaan Bijitita en Bittôlo al zelf in het mandje liggen. Vanmorgen nog de laatste foto's gemaakt,
want nu moeten we zelf weer wachten op foto's van Marjan en Frank. En ook de laatste keer het gewicht genomen. Erg mooie
gewichten van 1305 en 1505 gram. De andere kilos gaan er vast aankomen op hun nieuwe stekje. En dan is het toch tijd voor de terugreis, ik haal Jamila uit de mand, zij lag nog bij haar kittens. En met een kleine brok in de keel nemen we toch weer afscheid. Dag Ton en Tita, goed groeien, gezond blijven, fijn spelen en tot ziens, want we komen zeker een keertje kijken als jullie groter zijn.
Bijitita 27-11-05
Bittôlo 27-11-05
In eerste instantie zag ik het dit weekend al niet meer zitten, hij ging zo snel achteruit dat ik niet geloofde dat hij het zou halen. Maandag ben ik nog met hem naar de dierenarts geweest en heeft hij toch nog een keer vocht toegediend gekregen en een klysma zodat we zeker wisten dat hij geen opstopping had. Hij weigerde namelijk al het eten, ik kreeg nog geen halve milliliter meer in hem. Na het vocht en het klysma heb ik hem een tijd met rust gelaten en ben s'middags weer begonnen met voeden. En nu viel hij hongerig aan, hij dronk zijn twee milliliter goed op. Dit zette de hele avond door, en zijn gewicht werd stabiel. En voor het eerst was hij vanmorgen niet nog meer afgevallen. Nadat ik hem zijn medicijnen had gegeven en daarna zijn voeding legde ik hem weer terug bij Jamila. Na een poosje kwam er echter een ontzettende schreeuw uit de bench en zie ik dat het Bidziil is die zo schreeuwt. Ik leg hem op de bench en zie direct dat het niet goed met hem gaat. Zijn hartje is gestopt en ook zijn ademhaling komt niet meer op gang. Ik probeer hem nog te redden door hem te masseren en mond op mond beademing te geven. Het lukt me echter niet meer om hem weer terug te krijgen. Ik moet hem laten gaan...... Hij deed zijn naam wel eer aan: "Hij is sterk." Hij heeft er ontzettend hard voor geknokt maar het mocht helaasniet baten.
Ik heb sectie laten verrichten door mijn dierenarts op Bidziil. Ik wilde graag weten wat hij nu eigenlijk had. Ook voor
Ruud en Wil is het wel prettig om te weten wat de oorzaak was. De dierenarts heeft hem helemaal onderzocht en kon maar een ding ontdekken: de aansluiting tussen zijn maagje en zijn darmen was veel te dun. Geen erfelijke aandoening, dat is voor ons wel prettig om te weten. Er kon bijna geen eten door. Het maagje zat ook nog helemaal vol. Dit verklaart een hoop en bevestigd mijn voorgevoel dat ik vanaf zaterdag al had. Want ik had namelijk al tegen de dierenarts gezegd dat ik me afvroeg op hij wel ontlasting had, omdat hij namelijk zo'n dikke harde buik bleef houden. De overige organen waren prima in orde. Ik heb Bidziil weer mee naar huis genomen en vanavond hebben we hem in de tuin begraven bij Kitty, Nadia en Beyaalsh.
Week 4
Bijitita 17-09-05
Bittôlo 17-09-05
Week 5
22 september 2005 / 29 dagen
Vandaag de kittens voor de eerste keer ontwormt. Ik had de ontwormingspasta door het AD voer gedaan en ze hebben nagenoeg
niet gespuugd. Ook ben ik begonnen met het bijvoeren, maar dat wordt niet iedere keer in dank afgenomen. Soms hebben ze erge trek, een andere keer weten ze niet hoe snel ze weg kunnen komen. Maar over een paar dagen lusten ze het vast wel.
Week 6
Bijitita 29-09-05
Bittôlo 29-09-05
1 oktober 2005 / 38 dagen
De kittens krijgen bezoek. Marjan en Frank komen Bittôlo bezoeken. Ze hadden me laten weten dat ze een katertje zochten dus maakten we een afspraak. Ze willen graag weten waarom wij fokkers de kittens niet willen verkopen als ze alleen komen.
Graag leg ik dat uit. Ondertussen spellen Bittôlo en Bijitita continue samen. Marjan vindt het toch wel zielig om broer en
zus te scheiden, maar Frank wil er nog over nadenken. En dat mag natuurlijk, want je moet er volledig achterstaan. De burmeesjes worden ook mooi gevonden, maar het hart gaat toch meer naar de Thai uit. We hebben er een heel goed gevoel bij
maken een afspraak voor Bittôlo: 27 november 2005 gaat hij verhuizen.
2 oktober 2005 / 39 dagen
Heel goed nieuws! Bijitita mag met Bittôlo mee naar Marjan en Frank. Broer en zus zijn nu al haast onafscheidelijk dus
voor ons is dit heel prettig nieuws, en Bittôlo heeft een maatje in plaats van dat hij een paar uurtjes alleen blijft. Dank je wel Frank en Marjan dat je naar ons advies hebt willen luisteren en er toch voor wil gaan om ze beiden te nemen. Twee kittens naar een warm een gezellig huisje.
Week 7
9 oktober 2005 / 46 dagen
Het gaat heel goed met de twee kittens van Jamila. Ze eten al goed zelf mee met de pot, hoewel het een lekkerder wordt
bevonden dan het andere. De gewichten zijn dus ook goed omhoog gegaan. Ze spelen al heerlijk in de woonkamer. Klimmen overal
op, rennen achter elkaar aan en spelen met alles wat rondloopt of wat er ligt. Ook zijn ze al netjes zindelijk en gaan mooi
op de bak. Afgelopen donderdag heb ik een tweede ontwormingskuur gegeven en ook dit aten ze weer goed op. Ik had het weer door het eten gemengd en dat gaat heel makkelijk. Verder zijn ze erg aanhankelijk en liggen al graag op je schoot of arm te slapen. Het wondje van Bijitita is nagenoeg al niet meer zichtbaar, het is wel een plekje gebleven waar geen haartjes groeien, maar doordat zij steeds groter wordt, en het plekje daarom kleiner valt het allemaal wel mee. Als je het niet weet
zie je het niet eens direct.
Week 8
17 oktober 2005 / 54 dagen
Geen aparte bijzonderheden. Het gaat heel goed met broer en zus. Waar de een is, is ook de ander. Ze spelen erg veel met
elkaar. Maar ook samen de Burmezen pakken is een favoriet spelletje. Het opvoeden is weer begonnen. Niet aan de planten, niet op mijn tafel en ook niet op het dressior. Nee, nee, nee. De gordijnen hebben we echter weer opgeborgen, daar klimmen nu 7 kittens in. En de glasgordijnen hangen opgeknoopt. Tja, je kunt er niet heel de dag als een politieagent bij blijven staan. Er is een wereld voor ze opengegaan: de tuin! Omdat het zo ongeloofelijk zacht weer is, kunnen deze kittens van een mooie nazomer genieten. Eerst nog heel voorzichtig alleen op de tegels, maar daarna ook verder de tuin in op het gras. En als het dan niet eng meer is, dan gaan ze rennen, van binnen naar buiten. Met een hele dikke plumeaustaart. Een geweldig gezicht. Uren kun je er naar kijken.
Bijitita 15-10-05
Bittôlo 15-10-05
Week 9
26 oktober 2005 / 63 dagen
Vandaag stond de eerste enting op het programma. Mijn dierenarts komt aan huis om beide kittens te enten. Ze worden
gecontroleerd en goed bevonden. De enting mag gegeven worden. Ze geven zelf geen kik en laten het goed over zich heen komen. De boekjes worden weer ingevuld en kunnen straks mee naar de nieuwe baasjes. De stambomen heb ik ondertussen ook al aangevraagd voor deze twee nesten en nu maar hopen dat ze ook op tijd weer binnen zijn. Verder hebben ze van de enting geen naweeën gehad en spelen zoals vanouds met elkaar en met de andere kittens. Ze zijn erg ondernemend.
Week 10
30 oktober 2005 / 67 dagen
Vandaag komen Marjan en Frank en hun twee kleinkinderen nog een keertje naar de kittens kijken. Wachten duurt ook altijd
zo lang en er wordt dan ook uitgekeken naar week 13 door de nieuwe baasjes. Alles is al aangeschaft, van kattenbak tot krabpaal en van etensbakjes tot zachte mandjes. Ze gaan boffen straks deze twee, gezellig samen en dan ook nog zoveel aandacht.
Bijitita 30-10-05
Bittôlo 30-10-05
Week 11
9 november 2005 / 77 dagen
Nog net in week 11, maar morgen zijn ze twaalf weken. Vandaag krijgen de kittens hun tweede enting. Alles gaat goed en ook de kittens worden weer goed bekeken en goed bevonden. In eerste instantie is er helemaal niets aan de hand met de kittens, schijnbaar geen reactie op de inenting.
Week 12
13 november 2005 / 81 dagen
Vandaag hebben de Thai-tjes een behoorlijke reactie op het oog. Toch waarschijnlijk van de inenting. De Burmeesjes hebben
nergens last van. Bittôlo heeft een erg opgezet oog, en Bijitita heeft een rood oog. De een aan de linkerkant, de ander aan
de rechterkant. Arme drommels. Ik maak de oogjes weer zuiver met gekookt water en smeer er dan wat oogzalf in. s'Avonds is de zwelling al wat minder, maar we blijven nog een paar dagen smeren tot het over is.
Bijitita 13-11-05
Bittôlo 13-11-05
16 november 2005 / 84 dagen
Bittôlo is weer helemaal beter, Bijitita blijft echter nog wat last houden van haar oogje. Dus blijven we bij haar nog even zalven. Het is toch een behoorlijke reactie geweest op de inenting. Maar ze kunnen hier nog lekker even herstellen. Pas volgende week zondag gaan ze verhuizen, dus tot die tijd gaan we ze nog lekker knuffelen en goed verzorgen.
Week 13
23 november 2005 / 91 dagen
Afgelopen week nog erg genoten van deze twee doerakken, ze zijn razendsnel en zetten het hele huis op stelten. En natuurlijk doen de Burmeesjes dan gezellig mee. Waar je de een ziet, zie je ook de ander. Dit is echt een Siamese tweeling. Behalve spelen en slapen is eten een hele grote hobby. Als ik maar kip of vis kook dan staan ze erbij. En of ik ze nu een keer wegstuur of tien keer, dat maakt niet uit, ze komen net zolang terug tot ze het eten op een bordje krijgen.
Week 14
27 november 2005 / 95 dagen
En dan is het weer zover, vandaag gaan Ton en Tita, zoals we ze zelf wel eens noemen, verhuizen. Marjan en Frank staan voor de middag voor de deur om hun kapoenen op te halen. Natuurlijk drinken we eerst koffie en nemen we samen de papieren door. Mama Jamila gaat ondertussen in de transportmand liggen en krijgt gezelschap van Menitha. Even daarna ruilt Menitha met
Shivaya, en weer wat later gaan Bijitita en Bittôlo al zelf in het mandje liggen. Vanmorgen nog de laatste foto's gemaakt,
want nu moeten we zelf weer wachten op foto's van Marjan en Frank. En ook de laatste keer het gewicht genomen. Erg mooie
gewichten van 1305 en 1505 gram. De andere kilos gaan er vast aankomen op hun nieuwe stekje. En dan is het toch tijd voor de terugreis, ik haal Jamila uit de mand, zij lag nog bij haar kittens. En met een kleine brok in de keel nemen we toch weer afscheid. Dag Ton en Tita, goed groeien, gezond blijven, fijn spelen en tot ziens, want we komen zeker een keertje kijken als jullie groter zijn.
Bijitita 27-11-05
Bittôlo 27-11-05
|
|
| Bijitita 17-09-05 | Bittôlo 17-09-05 |
Vandaag de kittens voor de eerste keer ontwormt. Ik had de ontwormingspasta door het AD voer gedaan en ze hebben nagenoeg
niet gespuugd. Ook ben ik begonnen met het bijvoeren, maar dat wordt niet iedere keer in dank afgenomen. Soms hebben ze erge trek, een andere keer weten ze niet hoe snel ze weg kunnen komen. Maar over een paar dagen lusten ze het vast wel.
Week 6
Bijitita 29-09-05
Bittôlo 29-09-05
1 oktober 2005 / 38 dagen
De kittens krijgen bezoek. Marjan en Frank komen Bittôlo bezoeken. Ze hadden me laten weten dat ze een katertje zochten dus maakten we een afspraak. Ze willen graag weten waarom wij fokkers de kittens niet willen verkopen als ze alleen komen.
Graag leg ik dat uit. Ondertussen spellen Bittôlo en Bijitita continue samen. Marjan vindt het toch wel zielig om broer en
zus te scheiden, maar Frank wil er nog over nadenken. En dat mag natuurlijk, want je moet er volledig achterstaan. De burmeesjes worden ook mooi gevonden, maar het hart gaat toch meer naar de Thai uit. We hebben er een heel goed gevoel bij
maken een afspraak voor Bittôlo: 27 november 2005 gaat hij verhuizen.
2 oktober 2005 / 39 dagen
Heel goed nieuws! Bijitita mag met Bittôlo mee naar Marjan en Frank. Broer en zus zijn nu al haast onafscheidelijk dus
voor ons is dit heel prettig nieuws, en Bittôlo heeft een maatje in plaats van dat hij een paar uurtjes alleen blijft. Dank je wel Frank en Marjan dat je naar ons advies hebt willen luisteren en er toch voor wil gaan om ze beiden te nemen. Twee kittens naar een warm een gezellig huisje.
Week 7
9 oktober 2005 / 46 dagen
Het gaat heel goed met de twee kittens van Jamila. Ze eten al goed zelf mee met de pot, hoewel het een lekkerder wordt
bevonden dan het andere. De gewichten zijn dus ook goed omhoog gegaan. Ze spelen al heerlijk in de woonkamer. Klimmen overal
op, rennen achter elkaar aan en spelen met alles wat rondloopt of wat er ligt. Ook zijn ze al netjes zindelijk en gaan mooi
op de bak. Afgelopen donderdag heb ik een tweede ontwormingskuur gegeven en ook dit aten ze weer goed op. Ik had het weer door het eten gemengd en dat gaat heel makkelijk. Verder zijn ze erg aanhankelijk en liggen al graag op je schoot of arm te slapen. Het wondje van Bijitita is nagenoeg al niet meer zichtbaar, het is wel een plekje gebleven waar geen haartjes groeien, maar doordat zij steeds groter wordt, en het plekje daarom kleiner valt het allemaal wel mee. Als je het niet weet
zie je het niet eens direct.
Week 8
17 oktober 2005 / 54 dagen
Geen aparte bijzonderheden. Het gaat heel goed met broer en zus. Waar de een is, is ook de ander. Ze spelen erg veel met
elkaar. Maar ook samen de Burmezen pakken is een favoriet spelletje. Het opvoeden is weer begonnen. Niet aan de planten, niet op mijn tafel en ook niet op het dressior. Nee, nee, nee. De gordijnen hebben we echter weer opgeborgen, daar klimmen nu 7 kittens in. En de glasgordijnen hangen opgeknoopt. Tja, je kunt er niet heel de dag als een politieagent bij blijven staan. Er is een wereld voor ze opengegaan: de tuin! Omdat het zo ongeloofelijk zacht weer is, kunnen deze kittens van een mooie nazomer genieten. Eerst nog heel voorzichtig alleen op de tegels, maar daarna ook verder de tuin in op het gras. En als het dan niet eng meer is, dan gaan ze rennen, van binnen naar buiten. Met een hele dikke plumeaustaart. Een geweldig gezicht. Uren kun je er naar kijken.
Bijitita 15-10-05
Bittôlo 15-10-05
Week 9
26 oktober 2005 / 63 dagen
Vandaag stond de eerste enting op het programma. Mijn dierenarts komt aan huis om beide kittens te enten. Ze worden
gecontroleerd en goed bevonden. De enting mag gegeven worden. Ze geven zelf geen kik en laten het goed over zich heen komen. De boekjes worden weer ingevuld en kunnen straks mee naar de nieuwe baasjes. De stambomen heb ik ondertussen ook al aangevraagd voor deze twee nesten en nu maar hopen dat ze ook op tijd weer binnen zijn. Verder hebben ze van de enting geen naweeën gehad en spelen zoals vanouds met elkaar en met de andere kittens. Ze zijn erg ondernemend.
Week 10
30 oktober 2005 / 67 dagen
Vandaag komen Marjan en Frank en hun twee kleinkinderen nog een keertje naar de kittens kijken. Wachten duurt ook altijd
zo lang en er wordt dan ook uitgekeken naar week 13 door de nieuwe baasjes. Alles is al aangeschaft, van kattenbak tot krabpaal en van etensbakjes tot zachte mandjes. Ze gaan boffen straks deze twee, gezellig samen en dan ook nog zoveel aandacht.
Bijitita 30-10-05
Bittôlo 30-10-05
Week 11
9 november 2005 / 77 dagen
Nog net in week 11, maar morgen zijn ze twaalf weken. Vandaag krijgen de kittens hun tweede enting. Alles gaat goed en ook de kittens worden weer goed bekeken en goed bevonden. In eerste instantie is er helemaal niets aan de hand met de kittens, schijnbaar geen reactie op de inenting.
Week 12
13 november 2005 / 81 dagen
Vandaag hebben de Thai-tjes een behoorlijke reactie op het oog. Toch waarschijnlijk van de inenting. De Burmeesjes hebben
nergens last van. Bittôlo heeft een erg opgezet oog, en Bijitita heeft een rood oog. De een aan de linkerkant, de ander aan
de rechterkant. Arme drommels. Ik maak de oogjes weer zuiver met gekookt water en smeer er dan wat oogzalf in. s'Avonds is de zwelling al wat minder, maar we blijven nog een paar dagen smeren tot het over is.
Bijitita 13-11-05
Bittôlo 13-11-05
16 november 2005 / 84 dagen
Bittôlo is weer helemaal beter, Bijitita blijft echter nog wat last houden van haar oogje. Dus blijven we bij haar nog even zalven. Het is toch een behoorlijke reactie geweest op de inenting. Maar ze kunnen hier nog lekker even herstellen. Pas volgende week zondag gaan ze verhuizen, dus tot die tijd gaan we ze nog lekker knuffelen en goed verzorgen.
Week 13
23 november 2005 / 91 dagen
Afgelopen week nog erg genoten van deze twee doerakken, ze zijn razendsnel en zetten het hele huis op stelten. En natuurlijk doen de Burmeesjes dan gezellig mee. Waar je de een ziet, zie je ook de ander. Dit is echt een Siamese tweeling. Behalve spelen en slapen is eten een hele grote hobby. Als ik maar kip of vis kook dan staan ze erbij. En of ik ze nu een keer wegstuur of tien keer, dat maakt niet uit, ze komen net zolang terug tot ze het eten op een bordje krijgen.
Week 14
27 november 2005 / 95 dagen
En dan is het weer zover, vandaag gaan Ton en Tita, zoals we ze zelf wel eens noemen, verhuizen. Marjan en Frank staan voor de middag voor de deur om hun kapoenen op te halen. Natuurlijk drinken we eerst koffie en nemen we samen de papieren door. Mama Jamila gaat ondertussen in de transportmand liggen en krijgt gezelschap van Menitha. Even daarna ruilt Menitha met
Shivaya, en weer wat later gaan Bijitita en Bittôlo al zelf in het mandje liggen. Vanmorgen nog de laatste foto's gemaakt,
want nu moeten we zelf weer wachten op foto's van Marjan en Frank. En ook de laatste keer het gewicht genomen. Erg mooie
gewichten van 1305 en 1505 gram. De andere kilos gaan er vast aankomen op hun nieuwe stekje. En dan is het toch tijd voor de terugreis, ik haal Jamila uit de mand, zij lag nog bij haar kittens. En met een kleine brok in de keel nemen we toch weer afscheid. Dag Ton en Tita, goed groeien, gezond blijven, fijn spelen en tot ziens, want we komen zeker een keertje kijken als jullie groter zijn.
Bijitita 27-11-05
Bittôlo 27-11-05
|
|
| Bijitita 29-09-05 | Bittôlo 29-09-05 |
De kittens krijgen bezoek. Marjan en Frank komen Bittôlo bezoeken. Ze hadden me laten weten dat ze een katertje zochten dus maakten we een afspraak. Ze willen graag weten waarom wij fokkers de kittens niet willen verkopen als ze alleen komen.
Graag leg ik dat uit. Ondertussen spellen Bittôlo en Bijitita continue samen. Marjan vindt het toch wel zielig om broer en
zus te scheiden, maar Frank wil er nog over nadenken. En dat mag natuurlijk, want je moet er volledig achterstaan. De burmeesjes worden ook mooi gevonden, maar het hart gaat toch meer naar de Thai uit. We hebben er een heel goed gevoel bij
maken een afspraak voor Bittôlo: 27 november 2005 gaat hij verhuizen.
2 oktober 2005 / 39 dagen
Heel goed nieuws! Bijitita mag met Bittôlo mee naar Marjan en Frank. Broer en zus zijn nu al haast onafscheidelijk dus
voor ons is dit heel prettig nieuws, en Bittôlo heeft een maatje in plaats van dat hij een paar uurtjes alleen blijft. Dank je wel Frank en Marjan dat je naar ons advies hebt willen luisteren en er toch voor wil gaan om ze beiden te nemen. Twee kittens naar een warm een gezellig huisje.
Week 7
9 oktober 2005 / 46 dagen
Het gaat heel goed met de twee kittens van Jamila. Ze eten al goed zelf mee met de pot, hoewel het een lekkerder wordt
bevonden dan het andere. De gewichten zijn dus ook goed omhoog gegaan. Ze spelen al heerlijk in de woonkamer. Klimmen overal
op, rennen achter elkaar aan en spelen met alles wat rondloopt of wat er ligt. Ook zijn ze al netjes zindelijk en gaan mooi
op de bak. Afgelopen donderdag heb ik een tweede ontwormingskuur gegeven en ook dit aten ze weer goed op. Ik had het weer door het eten gemengd en dat gaat heel makkelijk. Verder zijn ze erg aanhankelijk en liggen al graag op je schoot of arm te slapen. Het wondje van Bijitita is nagenoeg al niet meer zichtbaar, het is wel een plekje gebleven waar geen haartjes groeien, maar doordat zij steeds groter wordt, en het plekje daarom kleiner valt het allemaal wel mee. Als je het niet weet
zie je het niet eens direct.
Week 8
17 oktober 2005 / 54 dagen
Geen aparte bijzonderheden. Het gaat heel goed met broer en zus. Waar de een is, is ook de ander. Ze spelen erg veel met
elkaar. Maar ook samen de Burmezen pakken is een favoriet spelletje. Het opvoeden is weer begonnen. Niet aan de planten, niet op mijn tafel en ook niet op het dressior. Nee, nee, nee. De gordijnen hebben we echter weer opgeborgen, daar klimmen nu 7 kittens in. En de glasgordijnen hangen opgeknoopt. Tja, je kunt er niet heel de dag als een politieagent bij blijven staan. Er is een wereld voor ze opengegaan: de tuin! Omdat het zo ongeloofelijk zacht weer is, kunnen deze kittens van een mooie nazomer genieten. Eerst nog heel voorzichtig alleen op de tegels, maar daarna ook verder de tuin in op het gras. En als het dan niet eng meer is, dan gaan ze rennen, van binnen naar buiten. Met een hele dikke plumeaustaart. Een geweldig gezicht. Uren kun je er naar kijken.
Bijitita 15-10-05
Bittôlo 15-10-05
Week 9
26 oktober 2005 / 63 dagen
Vandaag stond de eerste enting op het programma. Mijn dierenarts komt aan huis om beide kittens te enten. Ze worden
gecontroleerd en goed bevonden. De enting mag gegeven worden. Ze geven zelf geen kik en laten het goed over zich heen komen. De boekjes worden weer ingevuld en kunnen straks mee naar de nieuwe baasjes. De stambomen heb ik ondertussen ook al aangevraagd voor deze twee nesten en nu maar hopen dat ze ook op tijd weer binnen zijn. Verder hebben ze van de enting geen naweeën gehad en spelen zoals vanouds met elkaar en met de andere kittens. Ze zijn erg ondernemend.
Week 10
30 oktober 2005 / 67 dagen
Vandaag komen Marjan en Frank en hun twee kleinkinderen nog een keertje naar de kittens kijken. Wachten duurt ook altijd
zo lang en er wordt dan ook uitgekeken naar week 13 door de nieuwe baasjes. Alles is al aangeschaft, van kattenbak tot krabpaal en van etensbakjes tot zachte mandjes. Ze gaan boffen straks deze twee, gezellig samen en dan ook nog zoveel aandacht.
Bijitita 30-10-05
Bittôlo 30-10-05
Week 11
9 november 2005 / 77 dagen
Nog net in week 11, maar morgen zijn ze twaalf weken. Vandaag krijgen de kittens hun tweede enting. Alles gaat goed en ook de kittens worden weer goed bekeken en goed bevonden. In eerste instantie is er helemaal niets aan de hand met de kittens, schijnbaar geen reactie op de inenting.
Week 12
13 november 2005 / 81 dagen
Vandaag hebben de Thai-tjes een behoorlijke reactie op het oog. Toch waarschijnlijk van de inenting. De Burmeesjes hebben
nergens last van. Bittôlo heeft een erg opgezet oog, en Bijitita heeft een rood oog. De een aan de linkerkant, de ander aan
de rechterkant. Arme drommels. Ik maak de oogjes weer zuiver met gekookt water en smeer er dan wat oogzalf in. s'Avonds is de zwelling al wat minder, maar we blijven nog een paar dagen smeren tot het over is.
Bijitita 13-11-05
Bittôlo 13-11-05
16 november 2005 / 84 dagen
Bittôlo is weer helemaal beter, Bijitita blijft echter nog wat last houden van haar oogje. Dus blijven we bij haar nog even zalven. Het is toch een behoorlijke reactie geweest op de inenting. Maar ze kunnen hier nog lekker even herstellen. Pas volgende week zondag gaan ze verhuizen, dus tot die tijd gaan we ze nog lekker knuffelen en goed verzorgen.
Week 13
23 november 2005 / 91 dagen
Afgelopen week nog erg genoten van deze twee doerakken, ze zijn razendsnel en zetten het hele huis op stelten. En natuurlijk doen de Burmeesjes dan gezellig mee. Waar je de een ziet, zie je ook de ander. Dit is echt een Siamese tweeling. Behalve spelen en slapen is eten een hele grote hobby. Als ik maar kip of vis kook dan staan ze erbij. En of ik ze nu een keer wegstuur of tien keer, dat maakt niet uit, ze komen net zolang terug tot ze het eten op een bordje krijgen.
Week 14
27 november 2005 / 95 dagen
En dan is het weer zover, vandaag gaan Ton en Tita, zoals we ze zelf wel eens noemen, verhuizen. Marjan en Frank staan voor de middag voor de deur om hun kapoenen op te halen. Natuurlijk drinken we eerst koffie en nemen we samen de papieren door. Mama Jamila gaat ondertussen in de transportmand liggen en krijgt gezelschap van Menitha. Even daarna ruilt Menitha met
Shivaya, en weer wat later gaan Bijitita en Bittôlo al zelf in het mandje liggen. Vanmorgen nog de laatste foto's gemaakt,
want nu moeten we zelf weer wachten op foto's van Marjan en Frank. En ook de laatste keer het gewicht genomen. Erg mooie
gewichten van 1305 en 1505 gram. De andere kilos gaan er vast aankomen op hun nieuwe stekje. En dan is het toch tijd voor de terugreis, ik haal Jamila uit de mand, zij lag nog bij haar kittens. En met een kleine brok in de keel nemen we toch weer afscheid. Dag Ton en Tita, goed groeien, gezond blijven, fijn spelen en tot ziens, want we komen zeker een keertje kijken als jullie groter zijn.
Bijitita 27-11-05
Bittôlo 27-11-05
Heel goed nieuws! Bijitita mag met Bittôlo mee naar Marjan en Frank. Broer en zus zijn nu al haast onafscheidelijk dus
voor ons is dit heel prettig nieuws, en Bittôlo heeft een maatje in plaats van dat hij een paar uurtjes alleen blijft. Dank je wel Frank en Marjan dat je naar ons advies hebt willen luisteren en er toch voor wil gaan om ze beiden te nemen. Twee kittens naar een warm een gezellig huisje.
Week 7
9 oktober 2005 / 46 dagen
Het gaat heel goed met de twee kittens van Jamila. Ze eten al goed zelf mee met de pot, hoewel het een lekkerder wordt
bevonden dan het andere. De gewichten zijn dus ook goed omhoog gegaan. Ze spelen al heerlijk in de woonkamer. Klimmen overal
op, rennen achter elkaar aan en spelen met alles wat rondloopt of wat er ligt. Ook zijn ze al netjes zindelijk en gaan mooi
op de bak. Afgelopen donderdag heb ik een tweede ontwormingskuur gegeven en ook dit aten ze weer goed op. Ik had het weer door het eten gemengd en dat gaat heel makkelijk. Verder zijn ze erg aanhankelijk en liggen al graag op je schoot of arm te slapen. Het wondje van Bijitita is nagenoeg al niet meer zichtbaar, het is wel een plekje gebleven waar geen haartjes groeien, maar doordat zij steeds groter wordt, en het plekje daarom kleiner valt het allemaal wel mee. Als je het niet weet
zie je het niet eens direct.
Week 8
17 oktober 2005 / 54 dagen
Geen aparte bijzonderheden. Het gaat heel goed met broer en zus. Waar de een is, is ook de ander. Ze spelen erg veel met
elkaar. Maar ook samen de Burmezen pakken is een favoriet spelletje. Het opvoeden is weer begonnen. Niet aan de planten, niet op mijn tafel en ook niet op het dressior. Nee, nee, nee. De gordijnen hebben we echter weer opgeborgen, daar klimmen nu 7 kittens in. En de glasgordijnen hangen opgeknoopt. Tja, je kunt er niet heel de dag als een politieagent bij blijven staan. Er is een wereld voor ze opengegaan: de tuin! Omdat het zo ongeloofelijk zacht weer is, kunnen deze kittens van een mooie nazomer genieten. Eerst nog heel voorzichtig alleen op de tegels, maar daarna ook verder de tuin in op het gras. En als het dan niet eng meer is, dan gaan ze rennen, van binnen naar buiten. Met een hele dikke plumeaustaart. Een geweldig gezicht. Uren kun je er naar kijken.
Bijitita 15-10-05
Bittôlo 15-10-05
Week 9
26 oktober 2005 / 63 dagen
Vandaag stond de eerste enting op het programma. Mijn dierenarts komt aan huis om beide kittens te enten. Ze worden
gecontroleerd en goed bevonden. De enting mag gegeven worden. Ze geven zelf geen kik en laten het goed over zich heen komen. De boekjes worden weer ingevuld en kunnen straks mee naar de nieuwe baasjes. De stambomen heb ik ondertussen ook al aangevraagd voor deze twee nesten en nu maar hopen dat ze ook op tijd weer binnen zijn. Verder hebben ze van de enting geen naweeën gehad en spelen zoals vanouds met elkaar en met de andere kittens. Ze zijn erg ondernemend.
Week 10
30 oktober 2005 / 67 dagen
Vandaag komen Marjan en Frank en hun twee kleinkinderen nog een keertje naar de kittens kijken. Wachten duurt ook altijd
zo lang en er wordt dan ook uitgekeken naar week 13 door de nieuwe baasjes. Alles is al aangeschaft, van kattenbak tot krabpaal en van etensbakjes tot zachte mandjes. Ze gaan boffen straks deze twee, gezellig samen en dan ook nog zoveel aandacht.
Bijitita 30-10-05
Bittôlo 30-10-05
Week 11
9 november 2005 / 77 dagen
Nog net in week 11, maar morgen zijn ze twaalf weken. Vandaag krijgen de kittens hun tweede enting. Alles gaat goed en ook de kittens worden weer goed bekeken en goed bevonden. In eerste instantie is er helemaal niets aan de hand met de kittens, schijnbaar geen reactie op de inenting.
Week 12
13 november 2005 / 81 dagen
Vandaag hebben de Thai-tjes een behoorlijke reactie op het oog. Toch waarschijnlijk van de inenting. De Burmeesjes hebben
nergens last van. Bittôlo heeft een erg opgezet oog, en Bijitita heeft een rood oog. De een aan de linkerkant, de ander aan
de rechterkant. Arme drommels. Ik maak de oogjes weer zuiver met gekookt water en smeer er dan wat oogzalf in. s'Avonds is de zwelling al wat minder, maar we blijven nog een paar dagen smeren tot het over is.
Bijitita 13-11-05
Bittôlo 13-11-05
16 november 2005 / 84 dagen
Bittôlo is weer helemaal beter, Bijitita blijft echter nog wat last houden van haar oogje. Dus blijven we bij haar nog even zalven. Het is toch een behoorlijke reactie geweest op de inenting. Maar ze kunnen hier nog lekker even herstellen. Pas volgende week zondag gaan ze verhuizen, dus tot die tijd gaan we ze nog lekker knuffelen en goed verzorgen.
Week 13
23 november 2005 / 91 dagen
Afgelopen week nog erg genoten van deze twee doerakken, ze zijn razendsnel en zetten het hele huis op stelten. En natuurlijk doen de Burmeesjes dan gezellig mee. Waar je de een ziet, zie je ook de ander. Dit is echt een Siamese tweeling. Behalve spelen en slapen is eten een hele grote hobby. Als ik maar kip of vis kook dan staan ze erbij. En of ik ze nu een keer wegstuur of tien keer, dat maakt niet uit, ze komen net zolang terug tot ze het eten op een bordje krijgen.
Week 14
27 november 2005 / 95 dagen
En dan is het weer zover, vandaag gaan Ton en Tita, zoals we ze zelf wel eens noemen, verhuizen. Marjan en Frank staan voor de middag voor de deur om hun kapoenen op te halen. Natuurlijk drinken we eerst koffie en nemen we samen de papieren door. Mama Jamila gaat ondertussen in de transportmand liggen en krijgt gezelschap van Menitha. Even daarna ruilt Menitha met
Shivaya, en weer wat later gaan Bijitita en Bittôlo al zelf in het mandje liggen. Vanmorgen nog de laatste foto's gemaakt,
want nu moeten we zelf weer wachten op foto's van Marjan en Frank. En ook de laatste keer het gewicht genomen. Erg mooie
gewichten van 1305 en 1505 gram. De andere kilos gaan er vast aankomen op hun nieuwe stekje. En dan is het toch tijd voor de terugreis, ik haal Jamila uit de mand, zij lag nog bij haar kittens. En met een kleine brok in de keel nemen we toch weer afscheid. Dag Ton en Tita, goed groeien, gezond blijven, fijn spelen en tot ziens, want we komen zeker een keertje kijken als jullie groter zijn.
Bijitita 27-11-05
Bittôlo 27-11-05
Het gaat heel goed met de twee kittens van Jamila. Ze eten al goed zelf mee met de pot, hoewel het een lekkerder wordt
bevonden dan het andere. De gewichten zijn dus ook goed omhoog gegaan. Ze spelen al heerlijk in de woonkamer. Klimmen overal
op, rennen achter elkaar aan en spelen met alles wat rondloopt of wat er ligt. Ook zijn ze al netjes zindelijk en gaan mooi
op de bak. Afgelopen donderdag heb ik een tweede ontwormingskuur gegeven en ook dit aten ze weer goed op. Ik had het weer door het eten gemengd en dat gaat heel makkelijk. Verder zijn ze erg aanhankelijk en liggen al graag op je schoot of arm te slapen. Het wondje van Bijitita is nagenoeg al niet meer zichtbaar, het is wel een plekje gebleven waar geen haartjes groeien, maar doordat zij steeds groter wordt, en het plekje daarom kleiner valt het allemaal wel mee. Als je het niet weet
zie je het niet eens direct.
Week 8
17 oktober 2005 / 54 dagen
Geen aparte bijzonderheden. Het gaat heel goed met broer en zus. Waar de een is, is ook de ander. Ze spelen erg veel met
elkaar. Maar ook samen de Burmezen pakken is een favoriet spelletje. Het opvoeden is weer begonnen. Niet aan de planten, niet op mijn tafel en ook niet op het dressior. Nee, nee, nee. De gordijnen hebben we echter weer opgeborgen, daar klimmen nu 7 kittens in. En de glasgordijnen hangen opgeknoopt. Tja, je kunt er niet heel de dag als een politieagent bij blijven staan. Er is een wereld voor ze opengegaan: de tuin! Omdat het zo ongeloofelijk zacht weer is, kunnen deze kittens van een mooie nazomer genieten. Eerst nog heel voorzichtig alleen op de tegels, maar daarna ook verder de tuin in op het gras. En als het dan niet eng meer is, dan gaan ze rennen, van binnen naar buiten. Met een hele dikke plumeaustaart. Een geweldig gezicht. Uren kun je er naar kijken.
Bijitita 15-10-05
Bittôlo 15-10-05
Week 9
26 oktober 2005 / 63 dagen
Vandaag stond de eerste enting op het programma. Mijn dierenarts komt aan huis om beide kittens te enten. Ze worden
gecontroleerd en goed bevonden. De enting mag gegeven worden. Ze geven zelf geen kik en laten het goed over zich heen komen. De boekjes worden weer ingevuld en kunnen straks mee naar de nieuwe baasjes. De stambomen heb ik ondertussen ook al aangevraagd voor deze twee nesten en nu maar hopen dat ze ook op tijd weer binnen zijn. Verder hebben ze van de enting geen naweeën gehad en spelen zoals vanouds met elkaar en met de andere kittens. Ze zijn erg ondernemend.
Week 10
30 oktober 2005 / 67 dagen
Vandaag komen Marjan en Frank en hun twee kleinkinderen nog een keertje naar de kittens kijken. Wachten duurt ook altijd
zo lang en er wordt dan ook uitgekeken naar week 13 door de nieuwe baasjes. Alles is al aangeschaft, van kattenbak tot krabpaal en van etensbakjes tot zachte mandjes. Ze gaan boffen straks deze twee, gezellig samen en dan ook nog zoveel aandacht.
Bijitita 30-10-05
Bittôlo 30-10-05
Week 11
9 november 2005 / 77 dagen
Nog net in week 11, maar morgen zijn ze twaalf weken. Vandaag krijgen de kittens hun tweede enting. Alles gaat goed en ook de kittens worden weer goed bekeken en goed bevonden. In eerste instantie is er helemaal niets aan de hand met de kittens, schijnbaar geen reactie op de inenting.
Week 12
13 november 2005 / 81 dagen
Vandaag hebben de Thai-tjes een behoorlijke reactie op het oog. Toch waarschijnlijk van de inenting. De Burmeesjes hebben
nergens last van. Bittôlo heeft een erg opgezet oog, en Bijitita heeft een rood oog. De een aan de linkerkant, de ander aan
de rechterkant. Arme drommels. Ik maak de oogjes weer zuiver met gekookt water en smeer er dan wat oogzalf in. s'Avonds is de zwelling al wat minder, maar we blijven nog een paar dagen smeren tot het over is.
Bijitita 13-11-05
Bittôlo 13-11-05
16 november 2005 / 84 dagen
Bittôlo is weer helemaal beter, Bijitita blijft echter nog wat last houden van haar oogje. Dus blijven we bij haar nog even zalven. Het is toch een behoorlijke reactie geweest op de inenting. Maar ze kunnen hier nog lekker even herstellen. Pas volgende week zondag gaan ze verhuizen, dus tot die tijd gaan we ze nog lekker knuffelen en goed verzorgen.
Week 13
23 november 2005 / 91 dagen
Afgelopen week nog erg genoten van deze twee doerakken, ze zijn razendsnel en zetten het hele huis op stelten. En natuurlijk doen de Burmeesjes dan gezellig mee. Waar je de een ziet, zie je ook de ander. Dit is echt een Siamese tweeling. Behalve spelen en slapen is eten een hele grote hobby. Als ik maar kip of vis kook dan staan ze erbij. En of ik ze nu een keer wegstuur of tien keer, dat maakt niet uit, ze komen net zolang terug tot ze het eten op een bordje krijgen.
Week 14
27 november 2005 / 95 dagen
En dan is het weer zover, vandaag gaan Ton en Tita, zoals we ze zelf wel eens noemen, verhuizen. Marjan en Frank staan voor de middag voor de deur om hun kapoenen op te halen. Natuurlijk drinken we eerst koffie en nemen we samen de papieren door. Mama Jamila gaat ondertussen in de transportmand liggen en krijgt gezelschap van Menitha. Even daarna ruilt Menitha met
Shivaya, en weer wat later gaan Bijitita en Bittôlo al zelf in het mandje liggen. Vanmorgen nog de laatste foto's gemaakt,
want nu moeten we zelf weer wachten op foto's van Marjan en Frank. En ook de laatste keer het gewicht genomen. Erg mooie
gewichten van 1305 en 1505 gram. De andere kilos gaan er vast aankomen op hun nieuwe stekje. En dan is het toch tijd voor de terugreis, ik haal Jamila uit de mand, zij lag nog bij haar kittens. En met een kleine brok in de keel nemen we toch weer afscheid. Dag Ton en Tita, goed groeien, gezond blijven, fijn spelen en tot ziens, want we komen zeker een keertje kijken als jullie groter zijn.
Bijitita 27-11-05
Bittôlo 27-11-05
Geen aparte bijzonderheden. Het gaat heel goed met broer en zus. Waar de een is, is ook de ander. Ze spelen erg veel met
elkaar. Maar ook samen de Burmezen pakken is een favoriet spelletje. Het opvoeden is weer begonnen. Niet aan de planten, niet op mijn tafel en ook niet op het dressior. Nee, nee, nee. De gordijnen hebben we echter weer opgeborgen, daar klimmen nu 7 kittens in. En de glasgordijnen hangen opgeknoopt. Tja, je kunt er niet heel de dag als een politieagent bij blijven staan. Er is een wereld voor ze opengegaan: de tuin! Omdat het zo ongeloofelijk zacht weer is, kunnen deze kittens van een mooie nazomer genieten. Eerst nog heel voorzichtig alleen op de tegels, maar daarna ook verder de tuin in op het gras. En als het dan niet eng meer is, dan gaan ze rennen, van binnen naar buiten. Met een hele dikke plumeaustaart. Een geweldig gezicht. Uren kun je er naar kijken.
Bijitita 15-10-05
Bittôlo 15-10-05
Week 9
26 oktober 2005 / 63 dagen
Vandaag stond de eerste enting op het programma. Mijn dierenarts komt aan huis om beide kittens te enten. Ze worden
gecontroleerd en goed bevonden. De enting mag gegeven worden. Ze geven zelf geen kik en laten het goed over zich heen komen. De boekjes worden weer ingevuld en kunnen straks mee naar de nieuwe baasjes. De stambomen heb ik ondertussen ook al aangevraagd voor deze twee nesten en nu maar hopen dat ze ook op tijd weer binnen zijn. Verder hebben ze van de enting geen naweeën gehad en spelen zoals vanouds met elkaar en met de andere kittens. Ze zijn erg ondernemend.
Week 10
30 oktober 2005 / 67 dagen
Vandaag komen Marjan en Frank en hun twee kleinkinderen nog een keertje naar de kittens kijken. Wachten duurt ook altijd
zo lang en er wordt dan ook uitgekeken naar week 13 door de nieuwe baasjes. Alles is al aangeschaft, van kattenbak tot krabpaal en van etensbakjes tot zachte mandjes. Ze gaan boffen straks deze twee, gezellig samen en dan ook nog zoveel aandacht.
Bijitita 30-10-05
Bittôlo 30-10-05
Week 11
9 november 2005 / 77 dagen
Nog net in week 11, maar morgen zijn ze twaalf weken. Vandaag krijgen de kittens hun tweede enting. Alles gaat goed en ook de kittens worden weer goed bekeken en goed bevonden. In eerste instantie is er helemaal niets aan de hand met de kittens, schijnbaar geen reactie op de inenting.
Week 12
13 november 2005 / 81 dagen
Vandaag hebben de Thai-tjes een behoorlijke reactie op het oog. Toch waarschijnlijk van de inenting. De Burmeesjes hebben
nergens last van. Bittôlo heeft een erg opgezet oog, en Bijitita heeft een rood oog. De een aan de linkerkant, de ander aan
de rechterkant. Arme drommels. Ik maak de oogjes weer zuiver met gekookt water en smeer er dan wat oogzalf in. s'Avonds is de zwelling al wat minder, maar we blijven nog een paar dagen smeren tot het over is.
Bijitita 13-11-05
Bittôlo 13-11-05
16 november 2005 / 84 dagen
Bittôlo is weer helemaal beter, Bijitita blijft echter nog wat last houden van haar oogje. Dus blijven we bij haar nog even zalven. Het is toch een behoorlijke reactie geweest op de inenting. Maar ze kunnen hier nog lekker even herstellen. Pas volgende week zondag gaan ze verhuizen, dus tot die tijd gaan we ze nog lekker knuffelen en goed verzorgen.
Week 13
23 november 2005 / 91 dagen
Afgelopen week nog erg genoten van deze twee doerakken, ze zijn razendsnel en zetten het hele huis op stelten. En natuurlijk doen de Burmeesjes dan gezellig mee. Waar je de een ziet, zie je ook de ander. Dit is echt een Siamese tweeling. Behalve spelen en slapen is eten een hele grote hobby. Als ik maar kip of vis kook dan staan ze erbij. En of ik ze nu een keer wegstuur of tien keer, dat maakt niet uit, ze komen net zolang terug tot ze het eten op een bordje krijgen.
Week 14
27 november 2005 / 95 dagen
En dan is het weer zover, vandaag gaan Ton en Tita, zoals we ze zelf wel eens noemen, verhuizen. Marjan en Frank staan voor de middag voor de deur om hun kapoenen op te halen. Natuurlijk drinken we eerst koffie en nemen we samen de papieren door. Mama Jamila gaat ondertussen in de transportmand liggen en krijgt gezelschap van Menitha. Even daarna ruilt Menitha met
Shivaya, en weer wat later gaan Bijitita en Bittôlo al zelf in het mandje liggen. Vanmorgen nog de laatste foto's gemaakt,
want nu moeten we zelf weer wachten op foto's van Marjan en Frank. En ook de laatste keer het gewicht genomen. Erg mooie
gewichten van 1305 en 1505 gram. De andere kilos gaan er vast aankomen op hun nieuwe stekje. En dan is het toch tijd voor de terugreis, ik haal Jamila uit de mand, zij lag nog bij haar kittens. En met een kleine brok in de keel nemen we toch weer afscheid. Dag Ton en Tita, goed groeien, gezond blijven, fijn spelen en tot ziens, want we komen zeker een keertje kijken als jullie groter zijn.
Bijitita 27-11-05
Bittôlo 27-11-05
|
|
| Bijitita 15-10-05 | Bittôlo 15-10-05 |
Vandaag stond de eerste enting op het programma. Mijn dierenarts komt aan huis om beide kittens te enten. Ze worden
gecontroleerd en goed bevonden. De enting mag gegeven worden. Ze geven zelf geen kik en laten het goed over zich heen komen. De boekjes worden weer ingevuld en kunnen straks mee naar de nieuwe baasjes. De stambomen heb ik ondertussen ook al aangevraagd voor deze twee nesten en nu maar hopen dat ze ook op tijd weer binnen zijn. Verder hebben ze van de enting geen naweeën gehad en spelen zoals vanouds met elkaar en met de andere kittens. Ze zijn erg ondernemend.
Week 10
30 oktober 2005 / 67 dagen
Vandaag komen Marjan en Frank en hun twee kleinkinderen nog een keertje naar de kittens kijken. Wachten duurt ook altijd
zo lang en er wordt dan ook uitgekeken naar week 13 door de nieuwe baasjes. Alles is al aangeschaft, van kattenbak tot krabpaal en van etensbakjes tot zachte mandjes. Ze gaan boffen straks deze twee, gezellig samen en dan ook nog zoveel aandacht.
Bijitita 30-10-05
Bittôlo 30-10-05
Week 11
9 november 2005 / 77 dagen
Nog net in week 11, maar morgen zijn ze twaalf weken. Vandaag krijgen de kittens hun tweede enting. Alles gaat goed en ook de kittens worden weer goed bekeken en goed bevonden. In eerste instantie is er helemaal niets aan de hand met de kittens, schijnbaar geen reactie op de inenting.
Week 12
13 november 2005 / 81 dagen
Vandaag hebben de Thai-tjes een behoorlijke reactie op het oog. Toch waarschijnlijk van de inenting. De Burmeesjes hebben
nergens last van. Bittôlo heeft een erg opgezet oog, en Bijitita heeft een rood oog. De een aan de linkerkant, de ander aan
de rechterkant. Arme drommels. Ik maak de oogjes weer zuiver met gekookt water en smeer er dan wat oogzalf in. s'Avonds is de zwelling al wat minder, maar we blijven nog een paar dagen smeren tot het over is.
Bijitita 13-11-05
Bittôlo 13-11-05
16 november 2005 / 84 dagen
Bittôlo is weer helemaal beter, Bijitita blijft echter nog wat last houden van haar oogje. Dus blijven we bij haar nog even zalven. Het is toch een behoorlijke reactie geweest op de inenting. Maar ze kunnen hier nog lekker even herstellen. Pas volgende week zondag gaan ze verhuizen, dus tot die tijd gaan we ze nog lekker knuffelen en goed verzorgen.
Week 13
23 november 2005 / 91 dagen
Afgelopen week nog erg genoten van deze twee doerakken, ze zijn razendsnel en zetten het hele huis op stelten. En natuurlijk doen de Burmeesjes dan gezellig mee. Waar je de een ziet, zie je ook de ander. Dit is echt een Siamese tweeling. Behalve spelen en slapen is eten een hele grote hobby. Als ik maar kip of vis kook dan staan ze erbij. En of ik ze nu een keer wegstuur of tien keer, dat maakt niet uit, ze komen net zolang terug tot ze het eten op een bordje krijgen.
Week 14
27 november 2005 / 95 dagen
En dan is het weer zover, vandaag gaan Ton en Tita, zoals we ze zelf wel eens noemen, verhuizen. Marjan en Frank staan voor de middag voor de deur om hun kapoenen op te halen. Natuurlijk drinken we eerst koffie en nemen we samen de papieren door. Mama Jamila gaat ondertussen in de transportmand liggen en krijgt gezelschap van Menitha. Even daarna ruilt Menitha met
Shivaya, en weer wat later gaan Bijitita en Bittôlo al zelf in het mandje liggen. Vanmorgen nog de laatste foto's gemaakt,
want nu moeten we zelf weer wachten op foto's van Marjan en Frank. En ook de laatste keer het gewicht genomen. Erg mooie
gewichten van 1305 en 1505 gram. De andere kilos gaan er vast aankomen op hun nieuwe stekje. En dan is het toch tijd voor de terugreis, ik haal Jamila uit de mand, zij lag nog bij haar kittens. En met een kleine brok in de keel nemen we toch weer afscheid. Dag Ton en Tita, goed groeien, gezond blijven, fijn spelen en tot ziens, want we komen zeker een keertje kijken als jullie groter zijn.
Bijitita 27-11-05
Bittôlo 27-11-05
Vandaag komen Marjan en Frank en hun twee kleinkinderen nog een keertje naar de kittens kijken. Wachten duurt ook altijd
zo lang en er wordt dan ook uitgekeken naar week 13 door de nieuwe baasjes. Alles is al aangeschaft, van kattenbak tot krabpaal en van etensbakjes tot zachte mandjes. Ze gaan boffen straks deze twee, gezellig samen en dan ook nog zoveel aandacht.
Bijitita 30-10-05
Bittôlo 30-10-05
Week 11
9 november 2005 / 77 dagen
Nog net in week 11, maar morgen zijn ze twaalf weken. Vandaag krijgen de kittens hun tweede enting. Alles gaat goed en ook de kittens worden weer goed bekeken en goed bevonden. In eerste instantie is er helemaal niets aan de hand met de kittens, schijnbaar geen reactie op de inenting.
Week 12
13 november 2005 / 81 dagen
Vandaag hebben de Thai-tjes een behoorlijke reactie op het oog. Toch waarschijnlijk van de inenting. De Burmeesjes hebben
nergens last van. Bittôlo heeft een erg opgezet oog, en Bijitita heeft een rood oog. De een aan de linkerkant, de ander aan
de rechterkant. Arme drommels. Ik maak de oogjes weer zuiver met gekookt water en smeer er dan wat oogzalf in. s'Avonds is de zwelling al wat minder, maar we blijven nog een paar dagen smeren tot het over is.
Bijitita 13-11-05
Bittôlo 13-11-05
16 november 2005 / 84 dagen
Bittôlo is weer helemaal beter, Bijitita blijft echter nog wat last houden van haar oogje. Dus blijven we bij haar nog even zalven. Het is toch een behoorlijke reactie geweest op de inenting. Maar ze kunnen hier nog lekker even herstellen. Pas volgende week zondag gaan ze verhuizen, dus tot die tijd gaan we ze nog lekker knuffelen en goed verzorgen.
Week 13
23 november 2005 / 91 dagen
Afgelopen week nog erg genoten van deze twee doerakken, ze zijn razendsnel en zetten het hele huis op stelten. En natuurlijk doen de Burmeesjes dan gezellig mee. Waar je de een ziet, zie je ook de ander. Dit is echt een Siamese tweeling. Behalve spelen en slapen is eten een hele grote hobby. Als ik maar kip of vis kook dan staan ze erbij. En of ik ze nu een keer wegstuur of tien keer, dat maakt niet uit, ze komen net zolang terug tot ze het eten op een bordje krijgen.
Week 14
27 november 2005 / 95 dagen
En dan is het weer zover, vandaag gaan Ton en Tita, zoals we ze zelf wel eens noemen, verhuizen. Marjan en Frank staan voor de middag voor de deur om hun kapoenen op te halen. Natuurlijk drinken we eerst koffie en nemen we samen de papieren door. Mama Jamila gaat ondertussen in de transportmand liggen en krijgt gezelschap van Menitha. Even daarna ruilt Menitha met
Shivaya, en weer wat later gaan Bijitita en Bittôlo al zelf in het mandje liggen. Vanmorgen nog de laatste foto's gemaakt,
want nu moeten we zelf weer wachten op foto's van Marjan en Frank. En ook de laatste keer het gewicht genomen. Erg mooie
gewichten van 1305 en 1505 gram. De andere kilos gaan er vast aankomen op hun nieuwe stekje. En dan is het toch tijd voor de terugreis, ik haal Jamila uit de mand, zij lag nog bij haar kittens. En met een kleine brok in de keel nemen we toch weer afscheid. Dag Ton en Tita, goed groeien, gezond blijven, fijn spelen en tot ziens, want we komen zeker een keertje kijken als jullie groter zijn.
Bijitita 27-11-05
Bittôlo 27-11-05
|
|
| Bijitita 30-10-05 | Bittôlo 30-10-05 |
Nog net in week 11, maar morgen zijn ze twaalf weken. Vandaag krijgen de kittens hun tweede enting. Alles gaat goed en ook de kittens worden weer goed bekeken en goed bevonden. In eerste instantie is er helemaal niets aan de hand met de kittens, schijnbaar geen reactie op de inenting.
Week 12
13 november 2005 / 81 dagen
Vandaag hebben de Thai-tjes een behoorlijke reactie op het oog. Toch waarschijnlijk van de inenting. De Burmeesjes hebben
nergens last van. Bittôlo heeft een erg opgezet oog, en Bijitita heeft een rood oog. De een aan de linkerkant, de ander aan
de rechterkant. Arme drommels. Ik maak de oogjes weer zuiver met gekookt water en smeer er dan wat oogzalf in. s'Avonds is de zwelling al wat minder, maar we blijven nog een paar dagen smeren tot het over is.
Bijitita 13-11-05
Bittôlo 13-11-05
16 november 2005 / 84 dagen
Bittôlo is weer helemaal beter, Bijitita blijft echter nog wat last houden van haar oogje. Dus blijven we bij haar nog even zalven. Het is toch een behoorlijke reactie geweest op de inenting. Maar ze kunnen hier nog lekker even herstellen. Pas volgende week zondag gaan ze verhuizen, dus tot die tijd gaan we ze nog lekker knuffelen en goed verzorgen.
Week 13
23 november 2005 / 91 dagen
Afgelopen week nog erg genoten van deze twee doerakken, ze zijn razendsnel en zetten het hele huis op stelten. En natuurlijk doen de Burmeesjes dan gezellig mee. Waar je de een ziet, zie je ook de ander. Dit is echt een Siamese tweeling. Behalve spelen en slapen is eten een hele grote hobby. Als ik maar kip of vis kook dan staan ze erbij. En of ik ze nu een keer wegstuur of tien keer, dat maakt niet uit, ze komen net zolang terug tot ze het eten op een bordje krijgen.
Week 14
27 november 2005 / 95 dagen
En dan is het weer zover, vandaag gaan Ton en Tita, zoals we ze zelf wel eens noemen, verhuizen. Marjan en Frank staan voor de middag voor de deur om hun kapoenen op te halen. Natuurlijk drinken we eerst koffie en nemen we samen de papieren door. Mama Jamila gaat ondertussen in de transportmand liggen en krijgt gezelschap van Menitha. Even daarna ruilt Menitha met
Shivaya, en weer wat later gaan Bijitita en Bittôlo al zelf in het mandje liggen. Vanmorgen nog de laatste foto's gemaakt,
want nu moeten we zelf weer wachten op foto's van Marjan en Frank. En ook de laatste keer het gewicht genomen. Erg mooie
gewichten van 1305 en 1505 gram. De andere kilos gaan er vast aankomen op hun nieuwe stekje. En dan is het toch tijd voor de terugreis, ik haal Jamila uit de mand, zij lag nog bij haar kittens. En met een kleine brok in de keel nemen we toch weer afscheid. Dag Ton en Tita, goed groeien, gezond blijven, fijn spelen en tot ziens, want we komen zeker een keertje kijken als jullie groter zijn.
Bijitita 27-11-05
Bittôlo 27-11-05
Vandaag hebben de Thai-tjes een behoorlijke reactie op het oog. Toch waarschijnlijk van de inenting. De Burmeesjes hebben
nergens last van. Bittôlo heeft een erg opgezet oog, en Bijitita heeft een rood oog. De een aan de linkerkant, de ander aan
de rechterkant. Arme drommels. Ik maak de oogjes weer zuiver met gekookt water en smeer er dan wat oogzalf in. s'Avonds is de zwelling al wat minder, maar we blijven nog een paar dagen smeren tot het over is.
Bijitita 13-11-05
Bittôlo 13-11-05
16 november 2005 / 84 dagen
Bittôlo is weer helemaal beter, Bijitita blijft echter nog wat last houden van haar oogje. Dus blijven we bij haar nog even zalven. Het is toch een behoorlijke reactie geweest op de inenting. Maar ze kunnen hier nog lekker even herstellen. Pas volgende week zondag gaan ze verhuizen, dus tot die tijd gaan we ze nog lekker knuffelen en goed verzorgen.
Week 13
23 november 2005 / 91 dagen
Afgelopen week nog erg genoten van deze twee doerakken, ze zijn razendsnel en zetten het hele huis op stelten. En natuurlijk doen de Burmeesjes dan gezellig mee. Waar je de een ziet, zie je ook de ander. Dit is echt een Siamese tweeling. Behalve spelen en slapen is eten een hele grote hobby. Als ik maar kip of vis kook dan staan ze erbij. En of ik ze nu een keer wegstuur of tien keer, dat maakt niet uit, ze komen net zolang terug tot ze het eten op een bordje krijgen.
Week 14
27 november 2005 / 95 dagen
En dan is het weer zover, vandaag gaan Ton en Tita, zoals we ze zelf wel eens noemen, verhuizen. Marjan en Frank staan voor de middag voor de deur om hun kapoenen op te halen. Natuurlijk drinken we eerst koffie en nemen we samen de papieren door. Mama Jamila gaat ondertussen in de transportmand liggen en krijgt gezelschap van Menitha. Even daarna ruilt Menitha met
Shivaya, en weer wat later gaan Bijitita en Bittôlo al zelf in het mandje liggen. Vanmorgen nog de laatste foto's gemaakt,
want nu moeten we zelf weer wachten op foto's van Marjan en Frank. En ook de laatste keer het gewicht genomen. Erg mooie
gewichten van 1305 en 1505 gram. De andere kilos gaan er vast aankomen op hun nieuwe stekje. En dan is het toch tijd voor de terugreis, ik haal Jamila uit de mand, zij lag nog bij haar kittens. En met een kleine brok in de keel nemen we toch weer afscheid. Dag Ton en Tita, goed groeien, gezond blijven, fijn spelen en tot ziens, want we komen zeker een keertje kijken als jullie groter zijn.
Bijitita 27-11-05
Bittôlo 27-11-05
|
|
| Bijitita 13-11-05 | Bittôlo 13-11-05 |
Bittôlo is weer helemaal beter, Bijitita blijft echter nog wat last houden van haar oogje. Dus blijven we bij haar nog even zalven. Het is toch een behoorlijke reactie geweest op de inenting. Maar ze kunnen hier nog lekker even herstellen. Pas volgende week zondag gaan ze verhuizen, dus tot die tijd gaan we ze nog lekker knuffelen en goed verzorgen.
Week 13
23 november 2005 / 91 dagen
Afgelopen week nog erg genoten van deze twee doerakken, ze zijn razendsnel en zetten het hele huis op stelten. En natuurlijk doen de Burmeesjes dan gezellig mee. Waar je de een ziet, zie je ook de ander. Dit is echt een Siamese tweeling. Behalve spelen en slapen is eten een hele grote hobby. Als ik maar kip of vis kook dan staan ze erbij. En of ik ze nu een keer wegstuur of tien keer, dat maakt niet uit, ze komen net zolang terug tot ze het eten op een bordje krijgen.
Week 14
27 november 2005 / 95 dagen
En dan is het weer zover, vandaag gaan Ton en Tita, zoals we ze zelf wel eens noemen, verhuizen. Marjan en Frank staan voor de middag voor de deur om hun kapoenen op te halen. Natuurlijk drinken we eerst koffie en nemen we samen de papieren door. Mama Jamila gaat ondertussen in de transportmand liggen en krijgt gezelschap van Menitha. Even daarna ruilt Menitha met
Shivaya, en weer wat later gaan Bijitita en Bittôlo al zelf in het mandje liggen. Vanmorgen nog de laatste foto's gemaakt,
want nu moeten we zelf weer wachten op foto's van Marjan en Frank. En ook de laatste keer het gewicht genomen. Erg mooie
gewichten van 1305 en 1505 gram. De andere kilos gaan er vast aankomen op hun nieuwe stekje. En dan is het toch tijd voor de terugreis, ik haal Jamila uit de mand, zij lag nog bij haar kittens. En met een kleine brok in de keel nemen we toch weer afscheid. Dag Ton en Tita, goed groeien, gezond blijven, fijn spelen en tot ziens, want we komen zeker een keertje kijken als jullie groter zijn.
Bijitita 27-11-05
Bittôlo 27-11-05
Afgelopen week nog erg genoten van deze twee doerakken, ze zijn razendsnel en zetten het hele huis op stelten. En natuurlijk doen de Burmeesjes dan gezellig mee. Waar je de een ziet, zie je ook de ander. Dit is echt een Siamese tweeling. Behalve spelen en slapen is eten een hele grote hobby. Als ik maar kip of vis kook dan staan ze erbij. En of ik ze nu een keer wegstuur of tien keer, dat maakt niet uit, ze komen net zolang terug tot ze het eten op een bordje krijgen.
Week 14
27 november 2005 / 95 dagen
En dan is het weer zover, vandaag gaan Ton en Tita, zoals we ze zelf wel eens noemen, verhuizen. Marjan en Frank staan voor de middag voor de deur om hun kapoenen op te halen. Natuurlijk drinken we eerst koffie en nemen we samen de papieren door. Mama Jamila gaat ondertussen in de transportmand liggen en krijgt gezelschap van Menitha. Even daarna ruilt Menitha met
Shivaya, en weer wat later gaan Bijitita en Bittôlo al zelf in het mandje liggen. Vanmorgen nog de laatste foto's gemaakt,
want nu moeten we zelf weer wachten op foto's van Marjan en Frank. En ook de laatste keer het gewicht genomen. Erg mooie
gewichten van 1305 en 1505 gram. De andere kilos gaan er vast aankomen op hun nieuwe stekje. En dan is het toch tijd voor de terugreis, ik haal Jamila uit de mand, zij lag nog bij haar kittens. En met een kleine brok in de keel nemen we toch weer afscheid. Dag Ton en Tita, goed groeien, gezond blijven, fijn spelen en tot ziens, want we komen zeker een keertje kijken als jullie groter zijn.
Bijitita 27-11-05
Bittôlo 27-11-05
En dan is het weer zover, vandaag gaan Ton en Tita, zoals we ze zelf wel eens noemen, verhuizen. Marjan en Frank staan voor de middag voor de deur om hun kapoenen op te halen. Natuurlijk drinken we eerst koffie en nemen we samen de papieren door. Mama Jamila gaat ondertussen in de transportmand liggen en krijgt gezelschap van Menitha. Even daarna ruilt Menitha met
Shivaya, en weer wat later gaan Bijitita en Bittôlo al zelf in het mandje liggen. Vanmorgen nog de laatste foto's gemaakt,
want nu moeten we zelf weer wachten op foto's van Marjan en Frank. En ook de laatste keer het gewicht genomen. Erg mooie
gewichten van 1305 en 1505 gram. De andere kilos gaan er vast aankomen op hun nieuwe stekje. En dan is het toch tijd voor de terugreis, ik haal Jamila uit de mand, zij lag nog bij haar kittens. En met een kleine brok in de keel nemen we toch weer afscheid. Dag Ton en Tita, goed groeien, gezond blijven, fijn spelen en tot ziens, want we komen zeker een keertje kijken als jullie groter zijn.
Bijitita 27-11-05
Bittôlo 27-11-05
|
|
| Bijitita 27-11-05 | Bittôlo 27-11-05 |
