Alíila's bevallingsverlag C-nest | Alíilas's delivery C-Litter
5 september 2006
Lily had al een dag of twee wat doorzichtige afscheiding. Normaal zo op het eind, de bevalling moest er tenslotte onderhand aankomen. Vanmorgen 7.00 uur, ze is nogal onrustig, ik controleer haar vagina. He, een slijmprop. Zou ze dan al vandaag gaan beginnen? Om 8.00 uur bel ik mijn werkgever, ik kom vandaag niet want de poes moet hoogstwaarschijnlijk bevallen. Ik durf ook niet een halve dag te gaan werken, je weet nooit hoe vlug het kan gaan denk ik nog. Nou, dat had ik mis. Dit is de eerste bevalling hier die zo lang geduurd heeft in tijd. Om 9.30 uur verliest ze nog een slijmprop en om 10.45 uur een meer bruinig gekleurde slijmprop. Verder lijkt het erop dat ze af en toe een wat hardere buik heeft, maar ze heeft niet een nesteldrang zoals de anderen dat altijd hebben. Ik zat dus al vanaf 7.30 uur of zo langs de werpkist, en maar paaien, kom nu in de kist liggen. Nee mevrouw wil lopen, ook goed, denk ik nog, die wil lopend de weeën opvangen. Doen
vrouwen toch ook wel eens. Alleen loopt ze dan wel constant te miauwen, en aandacht vragen. Dan begint ze aandacht te krijgen voor het piramidemandje en de kist onder de krabbaal. Ze gaat daar zitten krabben en rommelen.
11.55 uur: haar water breekt in de kist onder de paal, eindelijk denk ik nog, nu gaat het beginnen. Maar ze komt na een tijdje weer uit de kist en begint weer rond te lopen. Maar als haar water breekt wil ik haar toch echt in die kist hebben. Soms lukt het me voor even om haar daar te houden, ze krijgt soms gezelschap van een van de andere poezen. Maar vaak ook zet ze het weer op een lopen. Ze kan niet naar boven, die deur heb ik dicht gedaan. Ze gaat nog een keer of drie op de bak, echt om te plassen, nee ze ging hier niet zitten persen, daar moet je namelijk ook mee opletten. En verder zit ik maar te wachten, hoe lang mag dat duren? Nadat het water gebroken is. Ik had al wel gelezen dat een poes maar twee uur over een kitten bevallen mag doen als ze eenmaal persweeën heeft. Maar hoe zit het met de tijd tussen het breken van het water en de eerste persweeën. Ik kijk mijn eigen schrift er nog eens op na. De meeste hebben na één uur het eerste kitten, Jamila de laatste keer na ongeveer drie uur. Wat nu, ik blijf er wel rustig onder, hoewel ik natuurlijk ook moe wordt van dat rondhangen en zitten bij Lily. Nietsdoen vergt ook energie. Tussendoor belt Cindy op om te vragen of we al baby’s hebben, nee hoor, maar ze zal zo wel moeten gaan persen zeg ik nog.
14.25 uur: ik bel de dierenarts, want ik wil nu toch wel weten of en hoe lang ik mag wachten voordat ik iets kan verwachten. Mijn DA vindt het beter als ik nu nog even langs kom, want zodadelijk gaat hij visite rijden en is dan pas rond 19.00 uur weer op de praktijk, dat vindt hij te lang. Ok, dus niet langer wachten dan, Lily in de transportkoffer en mee op de fiets achterop. Geen auto aan de deur, Roland is met de ene werken en Cindy met de andere. De DA zit maar op tien minuten lopen of zo, dus met de fiets ben ik er zo. Ik kan meteen doorlopen als ik aankom. Lily komt onwillig uit de koffer, ze ging er nog onwilliger in! Wat een kracht in zo'n poes. Mijn DA gaat eerst voelen of ze wel ontsluiting heeft, nou die is volledig, maar er zit nog geen kitten in het geboortekanaal, dus daarom heeft ze ook geen persweeën. Ze krijgt twee spuitjes python, hiervan gaat haar baarmoeder samentrekken, met als gevolg dat de kittens in het geboortekanaal komen en ze dan persweeën zou moeten krijgen. Als de ontsluiting niet voldoende was geweest had ze die spuitjes niet gehad! Wat we dan hadden moeten doen weet ik niet. Volgens mijn DA moet ze binnen nu en twee uur een kitten hebben. Om 18.30 uur moet ik even bellen hoe het ermee staat. Hij wil dit natuurlijk weten omdat hij anders vanavond nog langs moet komen, of erger nog: een keizersnede moet uitvoeren. Maar hij wil het liever eerst op deze manier proberen, in zoverre de natuur zijn eigen gang laten gaan. Ik ga met Lily naar huis en laat haar weer rondlopen in de kamer. Tussendoor belt Roland om te vragen hoe het ermee staat, dus breng ik hem op de hoogte dat het allemaal wat langzaam gaat. Ze komt in de kist liggen.
14.40 uur: krijgt ze lichte persweeën, maar die stoppen weer zo snel als ze gekomen zijn. Werkt die spuit niet? Hoe lang gaat dat duren voor het werkt?
15.50 uur: ze krijgt weer lichte persweeën, maar deze houden aan: rond 16.00 uur, ze heeft echte persweeën. En dan ineens zie ik een vruchtzakje. He he, daar komen ze dan. Jamila komt erbij, likt het zakje kapot en kitten nummer een hangt met een droog snuitje in de vagina. Ik kan niet helpen, het kitten is nog niet voldoende eruit om vast te houden. Lily heeft vrij regelmatig persweeën, maar ze lijken me niet echt heel sterk. Gaat dit goed komen? Zodadelijk blijft dat kitten in het
geboortekanaal hangen. Mijn DA heeft gezegd dat het twee tot drie uur mag duren, de persweeën, dus nog niet meteen in
paniek geraken. We wachten gedivnen af. Lily blijft persen en na ongeveer een half uur komt het kitten er verder uit, ik kan het vastpakken en om
16.37 uur: is daar dan het eerste kitten. Ondertussen is Cindy thuisgekomen en zag de bevalling van dit eerste kitten. Lily likt het eerst rustig af, wil dan opstaan maar het kitten zit nog vast met de nageboorte die nog in Lily zit. Ze wordt een beetje paniekerig, maar ik kalmeer haar. Dan gaat ze weer rustig liggen likken en wast haar kitten. Even daarna volgt de nageboorte, die ik snel verwijder. Ik had me voorgenomen om geen enkele nageboorte op te laten eten omdat ik hier al een paar keer heb gehad dat de moeder ziek is geworden, dit zou door de nageboorte kunnen komen. Het kan nogal zwaar op de maag liggen. Het kitten kwam dus met het hoofdje eerst, alles zit erop en eraan en de kleine weegt 92 gram. Wat een mooi gewicht! Lily gaat er eens rustig voor liggen en lijkt nergens last van te hebben. Rond 17.30 uur krijgt ze weer af en toe een wee.
17.40 uur: kitten nummer twee kwam met een stuitligging eruit. Ook hier heb ik op een gegeven moment het kitten gepakt zodat het niet steeds terugzakt in het geboortekanaal. De nageboorte laat ook nu weer een tijd op zich wachten, dit kitten klinkt wat verkouden, dus ik haal de slijmzuiger tevoorschijn en maak het mondje zuiver. Samen wachten we op de nageboorte, als die er is knip ik hem weer door en verwijder hem. Lily laat me even daarna het kitten controleren en wegen. Ze is heel alert hoor! Ik geef het kitten een lichtpaars bandje, het weegt 114 gram. Ik denk dat dit een kater is, je kunt vrij goed zijn penis zien. En weer gaat Lily erbij liggen of ze alle tijd heeft, ze wast haar kittens, die mooi opdrogen en bij haar komen drinken. Maar het volgende kitten laat weer lang op zich wachten, er is ook haast geen weeënactiviteit te zien. Ondertussen komen ook zoon Roel en mijn man Roland thuis. Roland begint aan het eten, daar heb ik nu geen tijd voor. Om 18.30 uur bel ik de DA, zoals ik afgesproken had, en vertel dat er twee kittens geboren zijn. Dat ik er eigenlijk nog twee verwacht, aan iedere kant een. Hij is blij te horen dat de spuitjes geholpen hebben en ik moet hem om 20.00 uur weer bellen als het derde kitten dan nog niet geboren is, dan komt hij nog even langs. Ondertussen is het eten klaar en ga ik eten, maar ik kan niet rustig blijven zitten, steeds moet ik even kijken hoe het ermee staat. Net als ik klaar ben met eten komt kitten nummer drie:
19.08 uur: hoofdje eerst en zonder hulp deze keer. Ook nu weer lijkt het een eeuwigheid te duren voor de nageboorte komt. Maar we wachten hier ook weer rustig op, daarna gaat die weer weg. Ik weeg het kitten: 94 gram en geef het een roze bandje om. En dan begint het wachten weer, ze gaat er echt bijliggen alsof ze klaar is. Totaal geen weeënactiviteit te zien, toch denk ik nog steeds dat er een kitten zit, maar begin daarin steeds meer te twijfelen. Ik zet haar op haar poten, bevoel haar buik van alle kanten, maar ik kan er niets zinnigs meer van zeggen. Zelf ligt ze innig tevreden met haar drie kittens in de werpkist. Ik ben ondertussen doodop en zou het liefst wat gaan slapen. Maar daarvoor wil ik haar eerst nog een zuivere kist geven. Ik vind het niet prettig dat ze in de viezigheid en bloed ligt, dat is ook koud voor haar en de kittens. Dus leg ik zuivere kranten op de bodem, met daaroverheen zuivere doekjes en het warmtematje op de bodem. Nadat Lily zich weer heerlijk genesteld heeft in de kist, ga ik op de bank liggen. Al kan ik maar wat rusten, Roland en de kinderen kunnen haar wel even in de gaten houden en roepen wel als er nog wat veranderd, maar ik denk ook dat ze klaar is. Ik soes wat weg, maar echt slapen doe ik niet. Rond 20.45 uur zie ik echter Lily wat persen, klopt dat? Of denk ik het alleen maar, ik ga weer naast haar zitten en ineens is daar kitten nummer vier:
21.25 uur Toch! Zie je wel, had ik die kruimel toch gevoeld in haar buik. Ze floepte deze er zomaar ineens uit, ze heeft haast niet zitten persen! We wachten weer op de nageboorte, die ik dan weer verwijder. Het kitten weegt 110 gram en krijgt een bruin bandje. Het kwam weer met het hoofdje eerst. En Lily likt hem zuiver en gaat er weer heel ontdivnen bij liggen. Zo denk ik, nu zijn we klaar. Ik zet Lily weer op haar poten, maar ik voel niets meer, ja net als met Shivaya toen, de eerste keer. Het lijkt dat er wat zit en daarna toch weer niet. Ze is klaar. Ik ga ei voor haar maken, dat likt ze genoeglijk op, ook water wil ze wel drinken. Maar ze wil nog niet eten! He! Is dat een teken? Zie ik het dan verkeerd, of is het ei al genoeg voor haar. Ik ruim nog maar niet alles op, dat kan zo ook nog wel, en een zuivere deken krijgt ze ook nog niet.
22.23 uur: verbazing alom, ineens ligt daar kitten nummer vijf. Dat had ik toch niet meer verwacht. De nageboorte komt iets sneller dan van alle anderen. Het kitten weegt 112 gram en krijgt een groen bandje. Nadat Lily het kitten grondig gewassen heeft gaat ze ineens aan het eten beginnen. Teken dat ze klaar is? Nou ik vertrouw de zaak toch niet en geef voor alle zekerheid het eerstgeborene kitten een wit bandje, mocht ze vannacht toch nog een kitten werpen dan weet ik in ieder geval wie wie is. Cindy blijft nog een tijdje bij Lily en de kittens, en wij duiken ons bed in. Ik ben echt doodop. Lily schijnbaar niet, want hoewel ze dus vanaf vier uur ging persen lijkt het wel dat ze deze op haar sloffen opgevangen heeft. Zou ze gewoon niet zo'n last hebben van die persweeën? De andere poezen hier in ieder geval wel, het was voor mij wel weer een hele aparte ervaring met Lily. Iedere bevalling is toch steeds weer anders!
