Alíila's dagboek C-nest | Alíila's dairy C-Litter

Zwangerschap | Pregnancy
Bevallingsverslag | Delivery
De gewichten | The weights
Bij nieuwe eigenaar | At new owner

week 1

6 september 2006 / 1 dag/days

Geboorte gewicht/Birth weight
eerste/first kitten 16.37 uur poes?/female? 92 gram
tweede/second kitten 17.40 uur kater/male 114 gram
derde/third kitten 19.08 uur poes?/female? 94 gram
vierde/fourth kitten 21.25 uur poes?/female? 110 gram
vijfde/fifth kitten 22.23 uur poes/female 112 gram

Om vier uur vanacht werd ik wakker, eerst maar even een controle, anders ga ik toch alleen maar liggen denken of het nog allemaal goed gaat. Lily ligt goed bij haar kittens. Menitha liep bij haar in de kamer, maar die wil nu met me mee naar boven. Vanmorgen om half zeven er weer uit, en om zeven uur een tussencheck met de gewichten, ze zijn allemaal wat aangekomen. Lily klinkt een beetje schor, die heeft lopen miauwen toen er niemand meer was. Gedurende de dag houd ik het stel wat in de gaten, ze blijft goed bij haar kittens en houdt de boel netjes zuiver. Verschillende keren heb ik haar wat lekkers gegeven, maar Jamila is zo strand om mee te komen eten, ze is er niet bij weg te slaan, dacht ik. Tot vanmiddag, toen werd ze letterlijk weg gemept door Lily. Hoe dat zo kwam? Ik was het oogje van Lily aan het zuiver maken, daar heeft ze momenteel wat last van, dus doe ik de bovendeksel open zodat ik er wat beter bij kan. Jamila liep weer voor de kist en ik duw haar wat opzij, ze liep weer de etensbakjes na op lekkers. Dan ineens springt Jamila omhoog en wil op de kist springen, maar daar zit geen dekstel dus ze valt pardoes op Lily en de kittens. Jamila schrikt zich een ongeluk, maar Lily al helemaal. Ze reageert furieus en is des duivels, ze mept Jamila de kist uit en zit haar na door het huis, over de bank door de kamer en Jamila vlucht naar buiten. Nog een hele tijd zit Lily boos te wezen in de kist. Ik probeer haar te kalmeren. Haar kittens liggen heel stil, natuurlijke reactie. Na een poos is ze wat bedaard en gaat weer bij haar kittens liggen. ze is echter heel waakzaam nu en er hoeft geen kat in de buurt te komen, dan begint ze weer te grommen. Jamila zit indertussen in de tuin ineengedoken onder een krukje. Ik probeer ook haar wat rustig te krijgen, wat niet echt lukt. Dus ga ik eerst maar eens de kittens en Lily controleren. Nadat ik mijn handen gewassen heb controleer ik een voor een de kittens, hun ruggetje, hoofdje, flanken en onderkant. Ik kan zo op het eerste gezicht geen huidbeschadiging vinden. In mijn gedachte zit ik weer bij het nestje van Jamila van vorig jaar. Daar had Bijitita ineens wat huidwondjes. Dus moet ik alert zijn of er nu niets gebeurd is, want nu weet ik dat door het vechten van Lily en Jamila ook de kittens geraakt kunnen zijn. Vorig jaar met Jamila kwam dat als een verrassing. Maar goed, ik zie dus niets, ook bij Lily zie ik niets vreemd. Ik laat ze maar weer even met rust. Dan zoek ik Jamila weer op, die zit nu verstopt onder de Hosta(grote bladeren) in de tuin, ik pak haar op en zet haar op het bankje in de zon en vertel haar dat ze dat toch ook niet kon weten. De arme poes is zich echt een ongeluk geschrokken. Ik controleer ook haar maar behalve wat losse haartjes zie ik niets vreemds. De rest van de middag hebben ze nog wel nodig gehad om rustig te worden. Lily is nu heel alert, er mag even geen enkele kat in de buurt van de kittens komen, misschien zakt dat wel weer af. Het heeft wel een voordeel: Jamila komt nu ook niet meer snoepen aan het eten. s'Avonds weeg ik de kittens weer, ze komen al netjes aan, en natuurlijk controleer ik ze ook weer. Maar geen huidwondjes. Ook kijk ik weer eens hoe het met de geslachten zit. Het tweede kitten is toch echt wel een katertje, zijn geslacht zie je goed en het laatste kitten is echt een poes. Maar de andere drie, ik weet het nog niet hoor, ik twijfel heel erg. Het lijken poesjes, maar ik ben niet verbaasd als het zo toch een of meer katers kunnen zijn. We controleren gewoon iedere dag en vergelijken met wat we wel weten, dan komen we er wel uit. Ook is het goed te zien dat minimaal een kitten een stuk donkerder is dan de rest, dat zal wel een Seal-Point zijn. Maar voor we daar uit zijn duurt dat nog wel een tijd.


Nestje Lily 6-9-06

7 september 2006 / 2 dagen/days

Vanochtend weer een check, weer van top tot teen bekeken. Ik zie niets aparts. Misschien valt het allemaal wel mee en hebben de twee dames de kittens niet geraakt.


CHIQALA 8-9-06

C'ETAN 8-9-06

CHONOSKA 8-9-06
 

CHULA 8-9-06

CHILLKO 8-9-06

9 september 2006 / 4 dagen/days

De kittens gaan als een speer. Ze komen supergoed aan, mama Lily zorgt erg goed voor ze. Van het gevecht afgelopen week heeft niemand wat lichamelijks opgelopen, de kittens niet, mama Lily niet en Jamila ook niet. Lily is alleen nog super waakzaam. Ze wil niet hebben dat een van de andere poezen bij haar kittens komt. Maar als ze uit haar werpkist komt en een rondje loopt laat ze de andere katten gewoon met rust. Ze wil ze alleen niet in de buurt van haar kittens hebben. Jamila zou heel graag willen, maar durft ook niet meer in de buurt van de kist te komen. Eerst liep ze er met een hele grote boog omheen, nu durft ze al weer tot op een meter afstand te komen. Het komt wel goed, maar heeft even wat tijd nodig. De geslachten en kleuren. Dit is nog steeds moeilijk, zeker is wel dat het kitten met paars bandje een kater is, het kitten met groen bandje een poesje. Verder denk ik dat het kitten met bruin bandje en zonder bandje ook poesjes zijn en het kitten met roze bandje een kater. Dus 3 poesjes, 2 katertjes. Ze liggen niet altijd lekker stil om eens goed te kijken, dus dat maakt het extra moeilijk. Dan de kleuren, daar ben ik uiteraard nog helemaal niet zeker van maar je kunt al hele lichte verschillen zien. Dus hier mijn eerste conclusie, maar pin me er niet op vast want het kan nog alle kanten in: Bruin bandje en Roze bandje zijn Seal-Point. Groen bandje is een Chocolate-Point. Zonder bandje kan ook een Chocolate-Point zijn. Paars bandje twijfel ik nog heel erg, kan Chocolate, kan Seal-Point zijn. Ook zijn er gisteren twee naveltjes eraf gevallen bij paars en bruin.

10 september 2006 / 5 dagen/days

Vandaag weer eens goed de kittens bekeken. Ik houd het er nu op dat er één kater is en vier poezen. Verder is waarschijnlijk het eerst geborene en het laatst geborene een Chocolate-Point, de andere drie zijn Seal-Points. De namen:

1e kitten: Chiqala (Sjie-kaa-la) dit betekent "Kleintje", in de taal van de Dakota Indianen. Chocolate-Point Thai Poes geen bandje
2de kitten: C'etan (Sje-ta) dit betekent "Havik", in de taal van de Dakota Indianen. Seal-Point Thai Kater paars bandje
3de kitten: Chonoska (Sjo-nos-ka) dit betekent "Hart", in de taal van de Alabama Indianen. Seal-Point Thai Poes roze bandje
4de kitten: Chula (Sjew-la) dit betekent "Vos", in de taal van de Choctaw Indianen. Seal-Point Thai Poes bruin bandje
5de kitten: Chillko (Sjil-ko) dit betekent "Wilde fuchsia", in de taal van de Mapuche Indianen. Chocolate-Point Thai Poes groen bandje

Drie kittens hebben vandaag een oogje open: C'etan, Chonoska en Chula. En er zijn weer bij twee kittens het naveltje eraf gevallen, bij Chiqala en Chillko. Alleen bij Chonoska zit het er nog aan. Ook heb ik de haarelastiekjes weer groter moeten maken, ze komen zo goed aan dat dit al wel nodig was.

week 2

17 september 2006 / 12 dagen/days

De kittens zijn momenteel ruim 1 week oud. Ze komen netjes aan, niet zo extreem meer als in de eerste week, maar wel keurige gewichten. Ze worden al wat actiever en daar wordt Lily een beetje nerveus van, dat zal nog wat worden als ze straks uit de kist willen. Ze hebben allemaal hun oogjes open, met af en toe een dicht oogje wat zuiver gemaakt moet worden. Ook kun je zien dat ze al wat horen, want de oortjes bewegen als ze iets horen. Heel grappig altijd om te zien. Verder proberen ze om te gaan lopen, maar dat lukt dus nog niet zo goed, daar moeten ze nog even op oefenen. Ook zijn ondertussen alle kittens al gereserveerd, mits de twee poesjes inderdaad Chocolate-Point zijn. Dat moet ik nog even afwachten hoe ze in de komende weken gaan verkleuren.

week 3

24 september 2006 / 19 dagen/days

Het gaat erg goed met de kittens, ze zijn nu twee weken oud en beginnen met elkaar te spelen. Krijgen al een beetje aandacht voor hetgene wat om hen heen gebeurd. Maar verder slapen ze nog veel en drinken erg goed bij mama Lily. De oogjes vergde afgelopen week erg veel aandacht, het was vrij hardnekkig. Dus heb ik afgelopen week een ander merk oogzalf bij de DA gehaald en zijn nu de oogjes bijna allemaal weer zuiver. Ook zijn er vorige week nog foto's gemaakt en wil ik vandaag nog foto's maken, maar door de ontzettend drukke week is het er niet van gekomen deze online te plaatsen. Als het lukt plaats ik ze zo snel mogelijk.


CHIQALA 24-9-06

C'ETAN 24-9-06

CHONOSKA 24-9-06
 

CHULA 24-9-06

CHILLKO 24-9-06

week 4

30 september/September 2006 / 25 dagen/days

Afgelopen dinsdag waren de kittens 3 weken oud en zijn nu aan hun vierde week bezig. Het zijn erg rustige kittens. Ze spelen heel lief in de werpkist als ze wakker zijn, maar echt buiten de kist komen doen ze nog niet zo graag. Op een kitten na Chiqala. Als ze een van ons hoort stopt ze waar ze mee bezig was en rent als een bezettene uit de kist. Ze wil heel erg graag bij je zitten en is nu al superaanhankelijk. C'etan is de voorzichtigste van het stel, zou je niet denken van een kater, maar toch is het zo. Hij is momenteel overal het laatst mee. Chonoska en Chillko zijn een stel drukke dametjes. Proberen al te rennen, maar hun pootjes kunnen dat nog niet bijhouden. Erg comisch natuurlijk. Chula is de rustigste zus van de vier. Die heeft iets over zich van "Take it easy". Dat dit allemaal nog kan veranderen weten we natuurlijk, ook later als ze wat groter zijn en we de kittens van toen nog eens bezoeken, dan merk je toch dat een karakter ook in de tijd na de 13 weken nog erg gevormd wordt. Verder zijn de oogjes goed beter nu, heel af en toe heeft een van de kittens nog een wat vies oogje, maar dat pak ik dan meteen aan en dan is het weer over. Ook heb ik de "ren" aan de kist gemaakt. Mochten de kittens het in hun bolletje halen om zelf op pad te gaan dan kunnen ze niet verder dan die paar vierkante meter voor de werpkist. Lily vond dat eerst maar niks, al helemaal niet als de kittens er ook uit komen of eruit worden gezet door ons. Ze wordt dan erg onrustig. Ook de kittens zelf zijn er nog niet zo gerust op en blijven een beetje voor op het dekentje zitten zonder de ruimte te verkennen. Op Chiqala na dan, zoals eerder al verteld. Maar heel langzaam wennen ze op deze manier aan de grote enge buitenwereld, en mama Lily leert heel langzaam om haar kinders los te laten.


CHIQALA 1-10-06

C'ETAN 1-10-06

CHONOSKA 1-10-06
 

CHULA 1-10-06

CHILLKO 1-10-06

Week 5

6 oktober 2006 / 31 dagen/days

De kittens zijn vier weken oud, dus het was deze week tijd voor de ontwormingskuur, en beginnen met verspenen. Afgelopen maandag ben ik begonnen met vast voer geven. AD van Hills dat ik bij de dierenarts koop. De kittens zijn niet meteen met zijn allen om, maar een voor een lukt het om ze enthousiast te krijgen hiervoor. De eerste dag een kitten, de tweede dag al drie kittens en de derde dag al vier kittens die van een bordje eten. Weer verwonderer ik me over het feit hoe snel dit gaat, met een papje ben je twee weken bezig en dan vinden ze het nog niet echt lekker. De gewichten gaan lekker omhoog. Donderdagmorgen, ik kom benenden en zit Chiqala als een zielig hoopje in elkaar en is de hele werpkist onder gepoept. Diarree, en niet zo'n beetje. Ik was Chiqala, weeg en en zie dat ze 46 gram ik afgevallen. Ik weeg meteen de andere vier, maar die zijn stabiel. Ik haal een elektrische deken en een mand om haar apart in te zetten om wat bij de komen, ze heeft het koud. Ze gaat lief liggen slapen, ondertussen maak ik alles schoon en zet de wasmachine aan, bel naar het werk met het verzoek of ik vandaag de hele dag vrij kan zijn en maak me klaar om naar de dierenarts te gaan. Ik ga te voet want het is zo dichtbij dat dit het makkelijkst is, ik houd Chiqala onder mijn jas warm, in een handdoek tegen mijn lijf. De dierenarts onderzoekt de kleine, ze meet de temperatuur, die is inderdaad wat lager, verder vindt ze niets vreemds aan haar. Ze vraagt of ze al ontwormt zijn, nee nog niet, moet deze week gebeuren. Ik krijg het advies om dat meteen te doen ondanks haar diarree, of juist daarom. Verder wil ze weten of ik ze ander voer geef, ik vertel dat ik begin van de week gestart ben met AD van Hills. Dit zou ook het probleem kunnen zijn, want de verandering kan als gevolg hebben dat de darmen van slag zijn. Ze geeft haar vocht onderhuids, antibiotica en ik krijg ook nog een zakje voedingszouten mee om op te lossen in water, mocht dit nodig zijn. Verder hoef ik haar niet apart te houden als het iets besmettelijks is, dan heeft de rest het toch ook al wel. Ik leg Chiqala bij haar zusjes en broer. Dan zie ik dat ook Chonoska wat diaree heeft. Maar zij is nog goed actief. Ik laat ze eerst maar eens tot rust komen, dan doe ik vanmiddag die wormkuur wel. Later op de morgen poept Chiqala weer alles uit, het is zo dun als water en stinkt als een oorlogsschip. Weer maak ik alles zuiver, maar zij heeft er nu niet ingelegen dus was ik haar niet weer. Later op de middag als ze allemaal goed geslapen hebben geef ik ze de ontwormingskuur, die moet ik vrijdag herhalen, ook mama Lily wordt meteen ontwormt. Het blijft er goed in en Chiqala is ondertussen al wat opgeknapt door het vocht en de antibiotica. Ze gaat zelfs al weer bij mama eten, want dat deed ze vanmorgen niet. Ook zie ik dat ze uit het waterbakje drinkt. Als ik s'avonds de kittens weeg blijkt dat ze allemaal wel wat of zelfs veel aangekomen zijn, alleen Chiqala is nog iets meer afgevallen, vier gram om precies te zijn vandaag. Dus in totaal vijftig gram afgevallen. Best veel voor zo'n klein kitten, arm ding. Maar gelukkig lijkt het de goede kant op te gaan. De elektrische deken heb ik ondertussen in de werpkist gelegd, daar kunnen ze lekker warm op slapen. Vanmorgen waren ze allemaal goed actief, er lag geen poep, hoewel sommige nog een vies kontje hebben, maar dat kan nu ook van de wormkuur zijn. Ik ontworm ze allemaal voor een tweede keer en nu maar afwachten of de diaree inderdaad weggaat en wegblijft. Chiqala poept en plast ondertussen al op de bak, maar de rest plast gewoon netjes op de vloer. Dat mag het vrouwtje opruimen. Ook al zit je er dan als een politieagent tussen, ze krijgen het toch nog steeds voor elkaar om ineens te gaan zitten plassen en dan ben jij te laat. Ik zet ze dan wel op de bak, maar ze gaan eerder met de korrels spelen dan op dat moment nog te moeten plassen. Maar dat komt ook wel weer goed. Gelukkig hebben ze maar twee vierkante meter ter beschikking, de rest van het huis mogen ze straks pas verkennen als ze zuiver zijn. En zoals ze vorige week nog heel tam in de kist lagen, zo'n donderstalen zijn het nu aan het worden. Ze vinden het heerlijk om rond te rennen, elkaar te pakken, en ze beginnen al in je benen te klimmen. Als ze iemand horen zijn ze überhaubt meteen van de partij, ze zijn erg aanhankelijk.


CHILLKO 11-10-06

CHONOSKA 11-10-06

7-10-06

7-10-2006

11-10-2006

CHILLKO 11-10-06

Week 6

14 oktober 2006 / 39 dagen/days

Het gaat uitstekend met de kittens. Ze groeien goed en eten goed. Bijna allemaal eten ze nu netjes mee van het voer van gourmet dat ik ze voorschotel. Ook gekookte kip gaat er al goed in. Verder eten ze soms ook al van het schaaljte wat ik voor Lily neerzet. Was het in het begin van de week nog een vieze bende in hun ren vanwege het langs de bak plassen en poepen, nu is dat helemaal goed gekomen. Ze plassen en poepen allemaal netjes op de twee bakken. De nieuwe werpkist met ren is echt een uitkomst. Klommen de kittens van voorgaande jaren rond deze tijd al over het hek heen, het houten raamwerk met plexiglas is kittenbestendig. Ze hebben dus nog niet veel meer gezien dan de 3 vierkante meter voor hun werpkist. Wel erg veilig. Toch wil ik ze langzaamaan deze week af en toe wat meer speelruimte geven, zodat ze de huiskamer wat kunnen gaan verkennen. Dan kan mama Lily er ook aan wennen dat haar kittens meer vrijheid krijgen, en ook de andere katten kunnen aan de kittens wennen. Verder hebben ze afgelopen donderdag het eerste bezoek gehad. Wilma en Wim uit Arnhem. Wij kennen elkaar al want een poesje uit het Burmees B-nest van Shivaya zit ook al bij Wilma en Wim. Dus echt kennismaken hoeft niet meer, maar ze moesten natuurlijk wel een keuze komen maken. Wel moeilijk hoor als je alle keuze nog hebt. Het werd even wikken en wegen tussen Chiqala en Chillko. Maar toen is het toch Chiqala geworden.


CHIQALA 15-10-06

C'ETAN 15-10-06

CHONOSKA 15-10-06
 

CHULA 15-10-06

CHILLKO 15-10-06

Week 7

23 oktober 2006 / 48 dagen/days

Afgelopen week heb ik de kittens voor de tweede keer ontwormt. Hier hebben ze weer geen problemen mee gehad. Alles gaat nog steeds geweldig met de kittens. Alleen, lopen ze nu voortaan los! Chiqala had vorige week donderdag al door hoe ze op het kattenbakje (afwasbak) kon gaan staan, en van daaruit omhoog kon springen om zich over de ren heen te trekken. Twee keer heb ik haar teruggezet, en de derde keer zag ik hoe ze het deed. Het heeft geen zin om haar in haar eentje rond te laten lopen, ze kan dan ook niet meer terug naar haar broer en zusjes. Dus heb ik de ren los gemaakt. De gordijnen zijn weer opgeknopt, de overgordijnen liggen weer veilig op de zolder. En de ren staat nu voor de deur van de huiskamer en de computerkast, kunnen we veilig in en uit. De andere dames vonden het natuurlijk eerst maar niets, dat al die kittens rondlopen. Is toch wel eng hoor zo'n kleintje, je weet nooit natuurlijk wat die doet. Maar gelukkig gaat het iedere dag een beetje beter. Soms liggen ze al bij Jamila en Aiyana. Maar soms krijgen die de kuren en geven ze de kittens een mep. Alleen Menitha vind het geen probleem dat er kittens rondlopen. Ze kruipen soms bij haar in de werpkist en dan gaan ze bij haar slapen. Ze wast ze en verzorgt ze of het haar kittens zijn. Zondag kwam Marjan en Frank gezellig op bezoek. Moeilijk hoor als je uit 3 poesjes kunt kiezen. Toch werd het Chula, daar had Marjan al vanaf het begin haar zinnen op gezet. En misschien mag Chula een keer een nestje krijgen. Want dat lijkt vooral Marjan heel erg leuk. Maar voor nu, mogen wij nog steeds van die kleintjes genieten, ze zijn nog niet zo ontzettend ondeugend en best wel oppassend. Misschien wordt het nog erger als ze groter zijn. We zien wel.


CHIQALA 22-10-06

C'ETAN 22-10-06

CHONOSKA 22-10-06
 

CHULA 22-10-06

CHILLKO 22-10-06

Week 8

29 oktober 2006 / 54 dagen/days

Weer weinig aparts te melden deze week. Ze blijven netjes groeien, zijn niet ziek ook al liggen ze soms bij Menitha mee te drinken. Lily zelf was donderdag niet helemaal lekker, ze kwam niet eten terwijl ze normaal constant voor mijn voeten loopt te drentelen tot ze iets krijgt. Erge honger s'morgens hoor! Maar donderdag dus niet. Ik heb haar een half pilletje gegeven tegen het misselijk zijn en s'middags at ze weer gewoon. Ook besloot Aiyana dat het tijd werd dat zij zich met de kittens ging bemoeien. Ze wil ze overal naartoe slepen. Onze dochter vond haar met een kitten helemaal op zolder. Dus hebben we een dag en een nacht de deur gesloten moeten houden en heb ik haar een pil gegeven tegen het krols worden. Ik vermoed namelijk dat ze daar tegenaan zit. Soms wil ze nog wel eens een kitten gaan halen, maar ze is er al wat rustiger onder.

Week 9

1 november 2006 / 57 dagen/days

Afgelopen zondag kregen de kittens dubbel bezoek. Ed de Gorter en zijn vrouw en Ton Huurman en zijn zoon. Ed had nog de keuze tussen Chillko en Chonoska, voor Ton bleef er echter een van beide over. De kittens gedroegen zich weer voortreffelijk, hadden natuurlijk s'ochtends de boel op stelten gezet, en tegen de tijd dat het bezoek dan komt dan is alles naar dromenland vertrokken. Ed koos voor Chillko, ze gaat de andere Traditionele Siamees gezelschap houden. Chonoska gaat dus naar Ton, en die heeft gezelschap van een hond, bovendien wil Ton over een tijdje er nog een kat bij nemen. Nu nog een plaatsje voor C'etan en alle kinders hebben weer een goed onderkomen, ook voor hem zijn er al weer gegadigden. Ander pijnlijk nieuws: Chiqala liep met haar pootje te hinkelen. We kwamen gisteren thuis en zagen het meteen, wat er gebeurd is moet je maar weer raden. Gevallen? Gestoeid? Ik heb heel het pootje voorzichtig bevoeld, maar ik kan niets vreemds ontdekken, heel af en toe steunde ze toch wel op haar pootje. Ze heeft een hele tijd bij Cindy gelegen, die haar Reikie heeft gegeven op haar pootje. Vanochtend kwam ze toch al weer de kist uitgehuppeld en lijkt het erop dat ze haar pootje inderdaad alleen maar flink zeer heeft gedaan gisteren. Verder staat er deze week nog de laatste ontworming op het programma. Ik moet even nog een voorraadje pasta gaan halen want alles moet nu ontwormt worden, ook alle volwassenen en ook de kittens van Menitha.


CHIQALA 7-11-06

C'ETAN 7-11-06

CHONOSKA 7-11-06
 

CHULA 7-11-06

CHILLKO 7-11-06

Week 10

8 november/November 2006 / 64 dagen/days

Ook afgelopen weekend stond weer in het teken van het kittenbezoek. Sjef en Debbie voor C'etan afgelopen zaterdag en Lia voor de kittens van Menitha. C'etan kroop lekker weg bij Debbie om in haar vest een tukje te doen. En alweer gedroegen ze zich weer heel rustig. Iedereen zal wel denken, hoezo breken de tent af en hoezo moeten de gordijnen weg. Ze slapen alleen maar, ja behalve s'ochtends vroeg en s'avonds laat dan breekt de hel hier los. Maar goed, Debbie vond C'etan toch wel een lekker knuffeltje en over een paar weekjes gaat hij ben hen wonen. Tja en nu had ik al een hele tijd niets anders dan positief nieuws te vertellen en dat het de hele tijd goed gaat is natuurlijk meegenomen, maar dat dat ineens om kan slaan weten we al uit ervaring. En zo dus ook eind vorige week, afgelopen weekend. Lily werd krols, op zich geen probleem, maar ze had het te druk met miauwen en wilde niet bij haar kittens liggen. Dus liet ze deze niet meer drinken, daar had ze geen tijd meer voor. Maar dat betekend dat de melk blijft zitten en inderdaad had ze maandag dikke schijven in haar tepels. Gelukkig is haar krolse bui weer over en laat ze nu ook de kittens weer toe en is dat hele probleem weer opgelost. Echter had dit wel gevolgen voor de kittens. Want die konden niet drinken bij mama maar hebben nog wel behoefte ook al eten ze al zelfstandig. Zelf vonden ze natuurlijk een oplossing bij Menitha, en Menitha is de beroerdste niet en pendelde wat heen en weer tussen haar eigen kittens en de kittens van Lily. Geprobeerd dit tegen te houden, maar zoals we al wel wisten lukt dat toch niet. Je hoopt nog dat het wel mee zal vallen maar helaas werd het vijftal ziek, ziek van de vettere melk van Menitha. Dus dat werd overgeven en soms wat diarree bij een van de dames of heer. En dat overgeven heeft dan weer tot gevolg dat de gewichten niet goed omhoog gaan, sterker nog het kan ook leiden tot afvallen. Chiqala en Chula hebben hier nog het meeste last van gehad en zijn een behoorlijk eind terug in gewicht. Als ze zich niet zo happy voelen willen ze ook ineens niet meer zo van het vaste voer eten en raken we in een cirkeltje. Dus heb ik de dames bijgevoerd tegen wil en dank, en probeer je uit wat ze erg lekker vinden. Dus zitten ze nu volop aan de gekookte kip, tartaar en runderhart, in plaats van een of twee keer per week krijgen ze dit nu dagelijks en ook nog verschillende porties. Dit wordt erg gewaardeerd en dat zien we dan weer terug in de gewichten, het gaat weer de goede kant op. Wel heeft dit als gevolg dat ik de kittens deze week nog niet laat enten. Chiqala en Chula moeten eerst weer wat bijkomen om de inenting te kunnen verdragen. Ik heb dit verschoven naar volgende week. Ook viel het me gisteren pas op dat Chillko een klein knikje in haar staartje heeft. Het leek dat haar vacht wat meer uit elkaar stond, maar na grondige inspectie blijkt het dus een knikje te zijn.

Week 11

17 november 2006 / 73 dagen/days

De kittens zijn alweer 10 weken oud en heerlijk actief. Gelukkig zijn de problemen met de melkdrinkers weer opgelost en gaan de gewichten weer de goede kant in. Natuurlijk kunnen ze in korte tijd nooit zoveel meer bijkomen dat ze het gewicht van C'etan weer in gaan halen. Maar dat is geen probleem, zolang ze maar lekker groeien en actief zijn. Deze week woensdag zijn ze dan ook geënt en goedgekeurd door onze dierenarts. Hij had helaas ook niet een pasklaar antwoord voor de kittens wat betreft het melkdrinken. Volgend jaar dan toch maar eens proberen om nest na nest te doen, want bij elkaar lukt schijnbaar niet. Helaas is ook Lily weer krols geworden, dit hadden we helemaal niet verwacht en ook niet in de gaten met als gevolg dat het weer te laat was voor de pil. Ze schreeuwt nu dus al weer een paar dagen door het huis, terwijl haar vorige krolsheid ook nog maar net over was.


CHIQALA 26-11-06

C'ETAN 26-11-06

CHONOSKA 26-11-06
 

CHULA 26-11-06

CHILLKO 26-11-06

Week 13

1 december/December 2006 / 86 dagen/days

Vandaag zijn de kittens voor een tweede keer geënt. Ze lieten het allemaal redelijk toe en de dierenarts vond dat ze er goed uitzagen. Ze zijn wat rustiger geweest na de enting, maar verder hebben ze geen nare gevolgen ervan ondervonden.

Week 14

8 december 2006 / 93 dagen/days

En dan breekt de tijd voor het afscheid weer aan. De papieren waren allemaal al weer binnen, de koopcontracten had ik afgelopen week in orde gemaakt. Vrijdagavond, Chula gaat als eerste naar Marjan en Frank in België. Ze gaat Tita uit het nestje van vorig jaar van Jamila gezelschap houden. Chula vindt de autorit niet leuk en als we op de snelweg rijden haal ik haar uit het transportkooitje en probeer haar rustig te krijgen op mijn schoot. Het is echt slecht weer, het regent hard, het waait en er is nog veel verkeer op de weg. Roland rijdt rustig zodat Chula toch wat rustiger kan worden. We zijn al eens bij Marjan en Frank geweest, dus rijden we er haast meteen naartoe, een kleine misrekening op het laatst maar dat hadden we snel door. We worden hartelijk ontvangen en Chula natuurlijk ook. Tita vindt het echter maar niets. Zij verstopt zich achter een gordijn of gaat op de krabpaal zitten, ze blaast wat tegen dat vreemde mormel in haar huis. Verder gedraagd ze zich erg rustig. Dit gaat wel goedkomen dus, het heeft gewoon wat tijd nodig. Chula verkent ondertussen het huis en gaat lekker in een mandje liggen. Dan is het weer tijd om naar huis te gaan, morgen hebben we weer een ritje voor de boeg.

9 december 2006 / 94 dagen/days

We maken ons op voor het tweede ritje, richting Gelderland. Ruim op tijd zitten we in de auto met C'etan en Chiqala samen in de transportkoffer. Het is rustig op de weg, behalve bij ons in de auto. C'etan is wel rustig, maar Chiqala is vast besloten om te ontsnappen uit de koffer. Twee kittens los in de auto vinden we echter te gevaarlijk, dus ze blijven samen in de koffer zitten. Iets voor tien uur zijn we al bij Sjef en Debbie. C'etan en Chiqala mogen samen uit het mandje en verkennen de huiskamer. Ze worden direct begroet door twee blinde katten van Sjef en Debbie. Deze blazen niet, grommen niet, zijn alleen erg nieuwsgierig. Er zijn nog meer katten, maar die zitten nog boven. C'etan en Chiqala vinden het wel in orde en beginnen wat te spelen. C'etan gaat al op zoek naar lekkere slaapplekjes en gaat op de stoel liggen onder tafel. Nadat we gezellig koffie hebben gedronken en alle paparassen hebben afgehandeld gaan we weer op weg met Chiqala. Nu mag ze wel even op schoot en ze wordt dan ook erg rustig en gaat lekker liggen slapen. Rond twaalf uur zijn we dus al bij Wim en Wilma. Wim is thuis, maar Wilma is nog werken. We hadden inderdaad ook later afgesproken, maar het ging gewoon lekker onderweg. Chiqala komt uit haar koffer en wordt begroet door drie Burmezen. Althans, de kater Chico vind het allemaal wel in orde, Ba'yora/Cheyenne reageert ook vrij lauw, alleen de Lilac Charaa vindt het maar niets. Alweer zo'n vreemd mormel erbij, ze gaat zitten grommen op tafel en zal dan ook niet meer ophouden. De andere twee vinden het kitten wel interesant, maar ze blijven wel wat op afstand, ze moeten nog wat aan elkaar wennen. En dan wordt het weer tijd om te gaan. Morgen moeten we nog twee kittens wegbrengen.

10 december 2006 / 95 dagen/days

We moeten vandaag naar Bergen en Den Haag. Chillko en Chonoska, de laatste twee van dit nestje gaan naar hun nieuwe baasjes. We rijden eerst naar Bergen, boven Alkmaar, en het is nog lekker rustig op de weg zo op zondagmorgen. Chillko is vandaag de rustige, Chonoska wil niet in de koffer blijven. Toch laten we ook vandaag de twee erin zitten. Mooi op tijd komen we aan in Bergen bij Ed en zijn vrouw en mag Chillko haar nieuwe huisje gaan verkennen. Eerst laten we beiden los in een grote ruimte, hier hebben ze echter veel verstop plekjes en komen ze beiden niet meer te voorschijn. Na een tijdje kunnen we Chonoska al weer pakken die ik dan ook weer terug zet in haar transportkoffer. Ze gaat hier heel rustig in liggen slapen. Dan halen we Chillko uit haar verstopplek en nemen haar mee naar de huiskamer. Hier gaat ze op onderzoek uit, en begint al wat vrijer te worden. De Thai van Ed vindt het echter maar niets en laat het kitten links liggen. Ook hier zal het weer een tijdje nodig hebben voor ze aan elkaar gewent zijn. En dan is het tijd om naar het laatste adres te rijden. Den Haag, naar Ton en zijn hond. Routenet stuurt ons rechtstreeks naar Ton, we maken echter zelf op het laatst een foutje. We zijn echter erg in de buurt en vinden het dan ook vrij snel. Ook Ton zat al met smacht te wachten op het nieuwe kameraadje. We halen Chonoska uit de koffer en de hond komt meteen ruiken. Dat vindt ons dametje echter niet zo geweldig en ze gromt en blaast of het een lieve lust is. Dit zal iets meer tijd gaan kosten vrezen we. Ton houdt de hond een beetje uit haar buurt zodat ze eerst wat kan wennen. De hond is erg rustig en wil alleen maar komen snuffelen. Chonoska echter wil niets van hem weten. Na een tijdje geef ik haar aan de dochter van Ton en ligt ze daar wat te wennen aan al dat nieuws. De hond komt nog eens kijken, maar Chonoska laat hem erg duidelijk weten dat ze daar nog niet van gedient is. Het ziet ernaar uit dat de hond beter op kan passen voor de poes, dan andersom. De hond is een goedzak, maar de poes is niet voor de poes. Toch hebben we ook hier er alle vertrouwen in dat het wel goedkomt. Misschien dat het iets langer duurt, maar hond en poes kan goed samen gaan. Onze kittens zijn echter geen hond gewent, dus is dat allemaal erg vreemd. Met een gerust hart gaan we weer op weg naar huis. Met een leeg gevoel en een brok in onze maag zitten we echter later weer thuis. Je weet dat je het daarvoor doet, weer een heleboel mensen blij gemaakt, en ik zou er ook niet aan moeten denken om ze allemaal te houden, maar ze zijn allemaal speciaal op hun manier en afscheid nemen is toch wel moeilijk hoor. Dag lieve schatten, laat snel wat van je horen, en we komen jullie zeker nog eens bezoeken hoor!

Burmese
Thai