In herinnering | In memory

Menitha	Imayya	Jamila
Menditha vom Saphirstern * 31 januari 2003 † 21 september 2022 Chocolate Point Thai Stamboom | Pedigree	Imayya van Vyomesh * 18 oktober 2011 † 8 januari 2020 Bruin Burmees Stamboom | Pedigree	Jamila des Amoures de Petit * 20 april 2002 † 12 juli 2019 Chocolate Siamees (carries dilute) Stamboom | Pedigree
Shivaya	Jilaptoq	Dawün
Shivaya van d'Ekster * 11 april 2002 † 20 augustus 2018 Cinamon Burmees Stamboom | Pedigree	Jilaptoq van Vyomesh * 11 oktober 2012 Herplaatst 11 april 2015 Lilac Burmees (carries Cinnamon) Stamboom | Pedigree	Dawün van Vyomesh * 22 november 2006 Herplaatst 22 november 2014 Bruin Burmees (carries Cinnamon & Dilute) Stamboom | Pedigree
Êni'ta	Aiyana	Alíila
Êni'ta van Vyomesh * 30 augustus 2009 Herplaatst 19 augustus 2012 Chocolate Burmees Stamboom | Pedigree	Aiyana van Vyomesh * 6 december 2003 Herplaatst 29 juni 2010 † 30 september 2016 Chocolate Burmees Stamboom | Pedigree	Alíila van Vyomesh * 11 september 2004 Herplaatst 29 juni 2010 † 2 januari 2017 Seal point Thai Stamboom | Pedigree
Susith	Kitty	Nadia
Phai Thai Susith * 11 maart 2007 Herplaatst 25 mei 2008 Lilac point Thai Stamboom | Pedigree	Eva van Tilbury * 28 oktober 1983 † 13 juni | June 2002 Seal point Siamees Stamboom | Pedigree	Nadia Nikolajewitsch * 7 juni | June 1984 † 7 November 1998 Russisch Blauw | Russian Blue Stamboom | Pedigree

Eva van Tilbury Roepnaam "Kitty" Seal-Point Siamees * 28 oktober 1983 † 13 juni 2002 Stamboom/Pedigree

Januari 2003

Kitty was onze eerste raskat die we kochten. Ze kwam bij ons toen we net getrouwd waren. Voordat we tot die aankoop waren gekomen, hadden we eerst talloze boeken gelezen over raskatten. Het karakter van de siamees viel bij ons heel erg in de smaak. Lief, aanhankelijk, maar ook duidelijk aanwezig en bezitterig. Zo als u op de foto kunt zien was Kitty een seal point siamees, volgens mij was er toen nog geen sprake van de scheiding tussen siamees en Thai. Ik kan me tenminste niet herinneren toen ooit het woord Thai gehoord of gelezen te hebben. Alle Siamezen hadden nog meer weg hadden van Thai dan van de huidige siamees. Hoewel ik me wel geruchten kan herinneren dat men de siamees steeds sierlijker, slanker en met een spitser snoetje wilde fokken.

Goed, Kitty kwam, zag en overwon onze harten, zo was het en zo is het nog steeds. Nog bijna dagelijks denken we aan haar, vooral als we naar onze beide jonge bengels kijken. Dan komen er regelmatig herinneringen naar boven. Kitty heeft het vuurtje aangewakkerd van onze liefde voor katten en voor oosterse raskatten in het bijzonder. Omdat we één kat wel erg zielig vonden, en omdat een siamees toch wel behoefte aan gezelschap heeft kochten we voor haar een maatje: Nadia. Beide katten konden het redelijk goed met elkaar vinden, natuurlijk niet vanaf de eerste dag. Maar echte ruzies hebben ze nooit gehad. Kitty was als een soort moeder voor kitten Nadia, ze mocht zelfs bij haar zogen, ook al had ze geen melk. Dan lag ze spinnend op de bank te genieten. Ook vond ze het haar plicht om Nadia in de gaten te houden en na ieder kattenbak bezoek te corrigeren. Met als gevolg dat Nadia na een tijdje het hele ritueel van onderspitten aan Kitty overliet. Omdat ze nogal vaak behoorlijk lang in de kattenbak zat te spitten kreeg ze van ons de bijnaam "Slits", dat is een zandvervoerbedrijf in Helmond, geboorteplaats van mijn man.

Ook toen wilde we eigenlijk al met de katten gaan fokken, maar een aantal factoren gooide roet in het eten. Ten eerste werden we zelf ouders, dus moet je je aandacht al meer gaan verdelen. Ten tweede: heeft u al eens een krolse siamees gehoord? Ten derde vond Nadia het nodig om tijdens haar krolse periode haar markeringen achter te laten. En ten leste onervarenheid. Heel het gebeuren bij elkaar liet ons besluiten er maar niet aan te beginnen. Als je ergens aan begint dan moet je zorgen dat je goed voorbereid bent, op de hoogte bent van alle eventuele gevolgen, en ook de consequenties van die gevolgen moeten dragen. Dus, beide katten werden gesteriliseerd. Echt spijt hebben we niet gehad van die beslissing. Hoewel we na de dood van Kitty toch wel graag een dochter of kleindochter van haar hadden willen hebben, met de hoop dat deze ook zo lief en aanhankelijk zou zijn geweest net als zij.

Goed het leven ging ze gangetje, met de nodige ups en downs, zo als dat gaat. Aan de ups denken we nog met plezier aan terug: zoals ze manlief aanviel toen hij aan het telefoneren was, hij had haar al zo vaak geplaagd als de telefoon ging, en in een onbewaakt moment vloog ze frontaal op hem af. De toehoorder aan de andere kant van de lijn dacht dat mijn man een hartaanval kreeg of zoiets.
En de keren dat ze letterlijk in je rug hing, daar had ze een handje van toen ze nog een kitten was. Stond je de afwas te doen, hing die kat ineens met alle nagels in je rug. Mijn man vergat ooit die eigenschap toen een meteropnemer van de elektriciteit maatschappij binnen kwam. Stond die man daar ineens met een schreeuw en holle rug, oeps even de kat van uw rug halen. Sorry dat doet ze altijd, ze wil gewoon veel aandacht.
En de keren dat je moe thuis kwam, dan ging je zitten op de bank of stoel. Je zat nog geen vijf minuten of mevrouw zat al op je schoot. Ook al zette je haar dan eraf, het was net of ze een plank voor haar poezensnoetje had. Ze kwam gewoon terug. Ik wil nu zitten, en aaien en aandacht.
Of toen er een reclame op tv kwam over kippenvlees, de acteur in het filmpje moest op een gegeven moment kippie kippie zeggen. Waarschijnlijk klonk haar dat bekend in de oren en iedere keer als die reclame op tv was begon ze tegen die acteur te miauwen. Vandaar haar tweede bijnaam Kippie of Kippetje.

De downs nam ze soms erg letterlijk. Ooit, we woonde toen nog op een flat van 3 hoog, viel ze van het balkon naar beneden. Ik keek over de rand en zag haar zitten tussen de struiken. Ik rende naar beneden......... en toen zat ze niet meer op de plaats waar ik haar nog zo even zag zitten. Gelukkig vond ik haar vrij snel, en gelukkig had ze niets. Een ding had ze wel, ze had geleerd niet meer op die rand te lopen, ze is daarna nooit meer gevallen van het balkon.
Ook ging ze een keer down omdat ze door het zolderraam op dak geklommen was. Was ze zo het dak naar benenden gegleden en zat ze in de dakgoot. Over dakhaas gesproken. Via het slaapkamerraam op de andere verdieping haar weer veilig naar binnen gehaald.

Zo hebben we vele gelukkige en aanhankelijke jaren met haar gedeeld. Ziek is ze nooit veel geweest. Een keer kattenniesziekte, maar daar herstelde ze goed van na de injectie van de dierenarts. Op een gegeven moment kreeg ze opgezette tepels en begonnen er vocht uit te komen. Na een bezoek aan de dierenarts dacht deze dat ze nog wel te opereren was. Kitty zag er nog erg goed uit ondanks haar leeftijd, 18 jaar. Mensen die haar zagen dachten vaak dat we een nog jonge kat bij ons hadden. Na een aantal tests besloot de dierenarts te opereren in overleg met ons natuurlijk. We hadden nog gehoopt dat ze door een operatie beter zou zijn geworden. Maar helaas mocht dat niet meer baten.Het herstel ervan vergde teveel van haar. Woensdagavond 12 juni 2002 zag ik haar steeds slechter worden, ze miauwde constant als ze me zag. En kroop naar me toe, zo goed en zo kwaad als ze kon. Ik was die middag weer met haar bij de dierenarts geweest omdat ze maar niet opknapte, daar had ze weer vocht en medicijnen gekregen. Toen ik daarna s'avonds belde naar de praktijk vertelde ze me dat ze van die medicijnen toch echt wel op had moeten knappen. Het zag er niet goed uit. Zo zijn we de nacht ingegaan, we hebben over haar gewaakt, maar s'morgens was het nog erger geworden. We zijn naar de dierenarts gereden....... daarna heb ik de zwaarste beslissing genomen die ik ooit maken moest. En hebben we haar in laten slapen. Volgens de dierenarts de juiste beslissing.

Kitty heeft een speciaal plekje in mijn hart, ze is niet te vervangen. Ook niet door twee jonge kittens te kopen. Deze helpen echter wel het verlies te dragen. En dat is alles wat ik momenteel wil, weer betoverd te worden door die ondeugende ogen, dat aanhankelijke karakter.

Kippetje...... Bedankt voor wat je ons gegeven hebt.

January 2003

Kitty was our first cat with pedigree. She came living with us when we just got married. We read a lot of books about cats of all kinds, before we bought her. We were very attract at the behaviour of a Siamese. Sweet, cuddly, but also very present. As you can see on the picture Kitty was a seal point Siamese, At that moment there was no different between Siamese and Traditional Siamese (Thai). I can't remember ever heard or read the word Traditional Siamese or Thai back then. All Siamese looked like a Thai as we know now, and not like the present modern Siamese. Although I can remember the rumour about breeding the Siamese more smaller and thinner.

Kitty came in our house, and filled our hearts. And that's the way it still is. Almost every day we think about here, especially when we watch our two young kittens. We are still full of memories of her. Kitty lit the fire of our love for cats, especially for the Oriental types. A Siamese is not a cat that can stay alone for a long while, they need some company and that is why we bought her a friend: Nadia. Both cats became good friends, of course not the first day they met, but real fights never occurred. Kitty was a sort of mother for kitten Nadia, she even allowed her to drink although she had no milk. Laying on the couch, purring, enjoying it. She also found it her duty to keep an eye on Nadia to clean up after every litter box visit. The result was that Nadia didn't dig anymore after a while, she let Kitty do that. And because she dug so much and long times in the litter box, she got a new nickname: "Slits". That is a name from a sand factory in Helmond, the birthplace of my husband.

Back then we also wanted to start breeding, but a few issues made us decide not to start yet. At first we became parents ourselves, what means that you need to share you attention between the kids and the cats. Second: did you ever hear a Siamese in heat? And third: Nadia thought it was necessary to spray in the house when she was in heat. And final we were inexperienced. All that together made us decide not to start breeding. Because when you start with something like that, you need to be prepared, and you need to know the consequences. So, both cats got neutered. We haven't had regrets of that decision. Although, we would have loved to have a daughter or granddaughter of Kitty after her death.

So life went on, with ups and downs. About the ups we think with great pleasure: like the time that she attached my husband when he was making a telephone call, he had been teasing her time after time when the telephone rang. So when she heard that sound it was a trigger for her to play. She jumped right on top of him, he got surprised and screamed. The woman he was talking too, on the other side of the line, thought there went something terribly wrong with him. She even thought he was having a heart attack.
And the times she was hanging on your back, she was doing that since she was a little kitten. When we were doing the dishes, she jumped on your back using all of her nails. One time my husband forgot that habit of her, when a man from the electric company came to check the meters. At once the man was yelling and stood still. "Oh..... sorry, I will take the cat from your back. Sorry, she is always doing that, she just wants a lot of attention."
And the many times that you came home, tired, you sat yourself to rest in the couch or on a chair. Not for about 5 minutes and she was already sitting or your lap. And although you put her aside, she came back right away. She was acting blind and deaf of all the things you said to her. She wanted attention, right now, right here.
Or the time that there was a commercial on TV about chicken meat. The actor had to say "Kippy Kippy" in a particular part of that commercial. Probably it sounded familiar to her ears, and every time when the commercial was on she was meowing at the actor. That is why her second nickname became Kippy.
(note: "kip" means chicken in Dutch, "kippy" means more or less a little chicken.)

The downs she sometimes took very latterly. One time, we lived on the third floor of an apartment building, she fell from the balcony. I watched down and saw her sitting next to some bushes. I ran downstairs......... and then she was not there where I saw her a minute ago. Thank God I found her very quickly, and she was still in one piece. One thing she had learned though, she never walked on the edge of the balcony again and hasn't fallen down from it anymore.
One more time she fell though, from the roof window. She slid down to the edge of the roof. Thru the bedroom window we got her safe and sound inside.

Like that we had many happy and cuddly years with her. She hasn't been sick much. One time cat sneezing illness, but she recovered very quickly after an injection from the vet. At one specific time she got swollen nipples en there was coming liquid out of them. The vet thought it was operable. Kitty was still looking very young despite her age, 18 years. People who saw her thought often that it was a young cat that we brought with us. After a few tests the vet decided to operate, after consulting us of course. We surely hoped that she would recover. But despite the good outcome of the operation she didn't recover. To recover was too much for here. Wednesday evening 12 June 2002 I saw her getting worse, she started meowing when ever she saw me. She crawled to me, as best as she could do. That afternoon I had been back with her to the vet's, again they gave her medication and fluid. When I called again that night they told me she had to become better with those medication. It didn't look good. Like that we went into the night, we watched over here, but it only became worse. So in the morning we went to the vet.........there I had to take the hardest decision I ever had to make. We putted her to sleep. The vet said it was the best decision for the cat.

Kitty has a special place in my heart, she can't be replaced. Neither by buying two young kittens. They only help carrying the grief. And that is all what I want at this moment, getting in trance by those beautiful but naughty eyes, that cuddly character.

Kippetje...... Thanks for what you gave to us.